Παναθηναϊκός: Στο «γκραν πρι» του Μονακό με... μοτοσακό

• Η μία ασίστ, το -10 του Πέρι και τα 0/17 σουτ
• Η ανάγκη του «άσου» και η επτάδα που τα... έσπασε

Να πω ότι το περίμενα; Ψέματα θα πω. Να πω ότι περίμενα τον Παναθηναϊκό να παρουσιαστεί σοβαρός και συγκεντρωμένος στην πρεμιέρα της EuroLeague «βγάζοντας» ανάλογη ενέργεια όπως και στα παιχνίδια του «Παύλος Γιαννακόπουλος;» Ε, μάλλον... αδίκως το περίμενα. Σαν να «έσβησε» ο διακόπτης. Σαν να παρουσιάστηκε μια άλλη ομάδα στο Μονακό. Σαν να έμεινε το μυαλό των παικτών στο Super Cup της Πάτρας. Σαν να μην είχαν συνειδητοποιήσει (όχι όλοι φυσικά) ότι ΤΩΡΑ ξεκινούν τα δύσκολα.

Ξέρω, ίσως να σας έχω κουράσει, αλλά θα το επαναλάβω. Η EuroLeague είναι ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ. Δεν χαρίζεται σε κανέναν. Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ περιθώριο λάθους και χαλάρωσης. Ειδικά για ομάδες, όπως είναι ο Παναθηναϊκός, όπου η προσπάθεια πρέπει να είναι πολλαπλάσια σε σχέση με άλλες (ενδεχομένως τις περισσότερες) ομάδες της EuroLeague όπου οι ομαδικές ατέλειες μπορούν να καλυφθούν από την ποιότητα και το ατομικό ταλέντο.

Καλώς ή κακώς ίσως να μην φτάνει το 100% των παικτών σε κάθε ματς της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, αλλά θα πρέπει και να το ξεπερνάει. Ειδάλλως θα υπάρξουν και άλλα βράδια όπως αυτό της πρεμιέρας. Και φανταστείτε ότι η πρωτάρα Μονακό δεν είναι δα και το... μεγαθήριο της EuroLeague ασχέτως εάν διαθέτει τριπλάσιο μπάτζετ από τον Παναθηναϊκό. Φανταστείτε τον Παναθηναϊκό με τα ίδια επίπεδα ενέργειας, συγκέντρωσης και ομαδικής προσπάθειας απέναντι σε ομάδες από την πρώτη ταχύτητα της διοργάνωσης. Δεν θέλω καν να φανταστώ τα όσα θα επακολουθήσουν.

Αν και θεωρώ ότι το πάθημα θα γίνει μάθημα στο «τριφύλλι» και δεν πιστεύω να ξαναδούμε ανάλογες εμφανίσεις στο μέλλον. Τουλάχιστον απέναντι σε ομάδες που είναι στα μέτρα του. Εδώ κοτζάμ πρωταθλήτρια Ευρώπης και έχασε πανεύκολα από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη, ενώ η πανάκριβη ΤΣΣΚΑ ούτε που απείλησε την Αρμάνι Μιλάνο. Ας μην βιαζόμαστε και ας μην προτρέχουμε. Τα πάντα μπορεί να συμβούν. Δεν έχουμε δει τίποτα απολύτως ακόμα.

Η μία ασίστ, το -10 του Πέρι και τα 0/17 σουτ

Δεν είπα να πάει ο Παναθηναϊκός στο Πριγκιπάτο και να πατήσει... τσίτα τα γκάζια όπως έκανε ο Μαξ Βερστάπεν τον περασμένο Μάιο δύο μόλις χιλιόμετρα πιο μακριά από την «Salle Gaston Médecin» και δη στο διάσημο «γκραν πρι» του Μονακό όπου πέρασε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού, αλλά τουλάχιστον να μην θυμίζει... μοτοσακό χωρίς βενζίνη. Όσο και αν ήθελε να «γκαζώσει» ο Παναθηναϊκός, άλλο τόσο δεν μπορούσε. Και πώς να μπορέσει όταν τα περισσότερα σουτ έβρισκαν συνέχεια στο σίδερο της γαλλικής στεφάνης. Και πώς να μπορέσει όταν η «δημιουργία» ήταν ανύπαρκτη με μία ασίστ στο πρώτο ημίχρονο και άλλες έξι στο δεύτερο.

Αν μη τι άλλο το γεγονός αυτό έδειξε για μια ακόμη φορά ότι ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη και μάλιστα τεράστια για έναν ακόμη γκαρντ. Έναν παίκτη που να μπορεί να «διαβάσει» τις αντίπαλες άμυνες και να μπορεί να σουτάρει στοιχειωδώς καλά από την περιφέρεια. Καταλαβαίνω και κατανοώ αυτό που είπε ο Πρίφτης και στη συνέντευξή του στο Gazzetta, δηλαδή ότι είναι δύσκολο να υπάρχει διαχείριση με οκτώ ξένους σε δύο διοργανώσεις και οι δύο από αυτούς να δίνουν ένα παιχνίδι την εβδομάδα (ή δύο τις «διαβολοβδομάδες»). Όμως, κάποια πράγματα «φωνάζουν» από μακριά. Και ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει παίκτη.

Παράδειγμα: Η διαφορά άρχισε να παίρνει την... ανηφόρα στο πρώτο ημίχρονο όταν οι «πράσινοι» δεν μπορούσαν να αλλάξουν δεύτερη ή τρίτη πάσα στην επίθεση με αποτέλεσμα οι Μονεγάσκοι να κλέψουν μπάλες και να πάρουν ξεκούραστα πόντους στο transition. Όμως ρε φίλε, ΜΙΑ ασίστ σε ένα ολόκληρο ημίχρονο; ΜΙΑ; Εγώ σας λέω να είχε και δύο ασίστ. Και τρεις. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να κερδίσει ο Παναθηναϊκός ματς της EuroLeague και μάλιστα εκτός έδρας; Και στην τελική, η (ενισχυμένη και ΠΙΟ ποιοτική) Μονακό δεν έπαιξε και καμιά μπασκετάρα. Το αντίθετο. Απλούστατα ήταν κάκιστος ο Παναθηναϊκός χάνοντας μια μεγάλη ευκαιρία να φύγει με ένα «διπλό» από το Μονακό. Απλά έπρεπε να ήταν περισσότερο συγκεντρωμένος, λιγότερο αγχωμένος και με περισσότερο καθαρό μυαλό.

Γι' αυτό και δεν πρέπει να αφορίσουμε τίποτα και κανέναν. Είπαμε, πρεμιέρα ήταν. Υπάρχουν άλλα 33 ματς ακόμα. Όπως ανέφερε και ο (και πάλι πιο σταθερός και εγγύηση) Παπαπέτρου μετά το ματς «στην περσινή πρεμιέρα ο Παναθηναϊκός κέρδισε στη Χίμκι και έφτασε στο σημείο να τερματίσει στην 16η θέση». Δεν λέω ότι τώρα που έχασε θα γίνει το αντίθετο και ότι ο Παναθηναϊκός θα κάνει κάποιο ντεμαράζ νικών στη συνέχεια. Όμως επειδή ήταν η πρεμιέρα και απλά και μόνο ΕΝΑ ματς, δεν πιστεύω ότι θα δούμε πάλι τον Πέρι να έχει -10 στο PIR με 0/10 σουτ αλλά ούτε τον Νέντοβιτς -και κυρίως εκείνον- με άλλα 0/7 σουτ. Να έχεις τα δύο σου γκαρντ με 0/17 εντός παιδιάς; Όχι τη Μονακό δεν μπορεί να κερδίσει ο Παναθηναϊκός, αλλά και οποιαδήποτε άλλη ομάδα της... Basket League.

Η ανάγκη του «άσου» και η επτάδα που τα... έσπασε

Και αν κάνουμε τη «σούμα» των ξένων, δεν γίνεται να έχει ξανά την επτάδα με 14/43 σουτ! Μιλάμε για απίστευτα αρνητικά νούμερα. Όσο για τις ασίστ και τις μόλις 7 σε ένα ματς; Εδώ δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι δεν θα υπάρξει και άλλο ματς όπου το «τριφύλλι» θα «γράψει» ανάλογο νούμερο στην συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία. Εκτός και αν πάρει «άσο» που έχει ανάγκη. Τότε αλλάζει το πράγμα. Να κάνω και μια παρένθεση και να καταθέσω την άποψή μου.

Όπως είναι ΤΩΡΑ δομημένος ο Παναθηναϊκός και γνωρίζοντας το ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα στην δημιουργία, θα πόνταρα στον «γυάλινο» Γιόβιτς. Ίσως να αξίζει το ρίσκο. Ειδικά αν θα προορίζεται ΜΟΝΟ για τα ματς της EuroLeague. Όμως δεν είμαι προπονητής και δεν διαχειρίζομαι τα (διαθέσιμα) χρήματα των «πρασίνων» για περαιτέρω ενίσχυση. Εκείνοι που ξέρουν καλά, θα πάρουν στο τέλος και τη σωστή απόφαση για την ομάδα.

Όσο για τον Πέρι. Θεωρώ ότι αδίκησε τον εαυτό του σε αυτό το ματς. Είναι καλός παίκτης. Και θα κάνει καλά ματς. Σίγουρα θα κάνει. Απλά θεωρώ ότι είχε το «τρακ» του «πρωτάρη» όπως το είχε και ο Μέικον ο οποίος μέχρι να καταλάβει που πατάει και που βρίσκεται χάθηκε πολύτιμος χρόνος, όπως το είχε και ο Οκάρο Ουάιτ. Θετική εντύπωση μου έκανε ο Φλόιντ. Τιμιότατος, πάλευε, κυνηγούσε μπάλες, «διάβαζε» τον αντίπαλο για την τάπα αλλά στην επίθεση θέλει... βοήθεια από τα γκαρντ. Οπωσδήποτε!

Όμως φάνηκε αυτό που λέγαμε καιρό για τον Πέρι. Ότι στις κακές βραδιές του θα φαίνεται το μεγάλο πρόβλημα στον «άσο». Και εδώ που τα λέμε δεν γίνεται να σημειώνουν οι ψηλοί (Παπαγιάννης, Φλόιντ, Έβανς, Ουάιτ) το 90% των πόντων του μετά από επιθετικά ριμπάουντ και χάρη στο πείσμα τους ή από προσωπικές ενέργειες. Αυτό ΔΕΝ είναι ορθή λειτουργία αλλά όπως ανέφερα και πριν, υπάρχει η δικαιολογία της 1ης αγωνιστικής. Οπότε ας περιμένουμε. Είτε να φτιάξει ο Πρίφτης την κατάσταση εκ των έσω ή να γίνει κάποια προσθήκη που να μπορεί να λύσει το πρόβλημα.

Άλλωστε μην ξεχνάμε, ότι ναι μεν ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει «γράψει» πολλά χιλιόμετρα στους πάγκους, αλλά στην EuroLeague δεν παύει να είναι rookie. Ακόμα και εκείνος «ψάχνεται» και σίγουρα χρειάζεται χρόνο. Και ΠΡΕΠΕΙ να τον έχει.