Πόσο ζυγίζει μια φανέλα;

• Υπόθεση καρδιάς
• Υπόθεση ομάδας

Δανείζομαι τον τίτλο του σημερινού blog από την εξαιρετική καμπάνια της bwin για τον μπασκετικό Ολυμπιακό και πριν με κατηγορήσετε για παναθηναϊκή λογοκλοπή, να σας ενημερώσω πως σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, το συγκεκριμένο διαφημιστικό το σκηνοθέτησε ΑΕΚτζής. Είμαστε μια μεγάλη αθλητική οικογένεια!

Στη δεύτερη αγωνιστική της Euroleague, Πράσινοι και Κόκκινοι πήγαμε για ύπνο super ευχαριστημένοι, πράγμα που δεν ξέρω πόσο συχνά θα γίνεται φέτος σε αυτή την επίπονη ευρωπαϊκή διοργάνωση, την κορυφαία όπως ισχυρίζονται πολλοί μετά το ΝΒΑ. Περισσότερο απροσδόκητο για τον Παναθηναϊκό, ειδικά όπως πήγε το παιχνίδι μέχρι το τελευταίο απολαυστικό λεπτό, δύσκολο αλλά πιο λογικό για μια καλοφτιαγμένη ομάδα, όπως ο φετινός Ολυμπιακός.

Υπόθεση καρδιάς

Μέσα σε όλη του τη δυσκολία και την ένδεια ο Παναθηναϊκός της σεζόν 21-22 έχει την ευτυχία να διαθέτει μερικές προσωπικότητες με ειδικά χαρακτηριστικά. Μια από αυτές σίγουρα ο Νεμάνια Νέντοβιτς. Πριν από μερικές μέρες έγραφα για την ανάγκη και υποχρέωση του Παναθηναϊκού να περιμένει τον Σέρβο να συνέλθει. Κάποιος φίλος γιατρός σχολίασε κάτω από το blog ότι ο Νέντο είναι άλλος άνθρωπος μετά την ασθένεια, με φανερή απώλεια μυικού όγκου και ελάχιστη προοπτική ανάκαμψης.

Γιατρός δεν είμαι και ιατρικό αντίλογο δεν είμαι σε θέση να αντιπαραθέσω αλλά δεν μπορεί διάολε, κάτι θα ξέρει και το ιατρικό team της ομάδας που δεν άναψε κόκκινο φως για τη συμμετοχή του Σέρβου στο ρόστερ. Για να μην επαναλαμβανόμαστε, αν ο Νέντοβιτς δεν είχε τα ιατρικά του θέματα πάσης φύσης, πολύ απλά θα ήταν απλησίαστος για μια ομάδα που μετράει ακόμα και τις κλωστές μέσα στις τσέπες της φέτος. Θλιβερό για μας μεν, πραγματικό δε.

Το ταλέντο του και η ευφυΐα στη φάση που εκμαιεύει το αντιαθλητικό εκτός φάσης φάουλ έδωσαν ένα ροζ φύλλο που καθόλου ροζ δεν ήταν δευτερόλεπτα πριν. Έδωσε ταυτόχρονα και μια ελπίδα, πως θα υπάρχουν βραδιές βομβαρδισμού για να έχει κάπου να πατήσει ο Εξάστερος στην επίθεση, μη σας πω ότι θα υπάρχουν και βραδιές δικής του δημιουργίας, που τόσο πολύ χρειάζονται οι Πράσινοι

Καρδιά νικητή δεν έδειξε μόνο ο Σέρβος αλλά κι ο Μέικον ειδικά σε μια τέταρτη περίοδο, όταν έπαιξε ως άσος περισσότερο του αναμενομένου και δίνοντας αξιόπιστες λύσεις από μέση απόσταση.

Καρδιά μαχητή κι από την κερκίδα τη στιγμή που ο Δημήτρης Διαμαντίδης έκανε τη χαρακτηριστική χειρονομία, κάτι μεταξύ «μην απογοητεύεστε, δεν τελείωσε τίποτα ακόμα» και «μην απογοητεύεστε, το παλέψατε όσο πήγαινε». Αν ο Μήτσος αντιδρά έτσι, δίνει νομίζω τον τόνο και σε όλους εμάς τους απαιτητικούς και ανυπόμονους.

Καρδιά αρχηγού και ο Ιωάννης Παπαπέτρου που όσο κι αν απελπίζομαι, όταν τρυπάει το παρκέ ντριπλάροντας άλλο τόσο υποκλίνομαι στα πολλά, διαφορετικά και αναγκαία που κάνει μέσα στο παιχνίδι. Και παρότι αποφεύγω να διατυπώσω κορώνες του τύπου, «ένας από τους κορυφαίους SF της Ευρώπης», σίγουρα μπορώ να δω ότι είναι πολυτέλεια η παρουσία του στον φετινό Παναθηναϊκό με μπόλικο συναίσθημα πίσω από την απόφαση. Θα μπορούσε να επιλέξει με τα ίδια χρήματα πολύ πιο νικηφόρα ρόστερ για να συμμετέχει.

Παρά το εύθυμο κλίμα δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πόσο επιρρεπή είναι κάποια πολύτιμα στελέχη της ομάδας στα φάουλ (Οκάρο, Πέρι) και πόσο αχρηστεύεται ο Γιώργος Παπαγιάννης επιθετικά με επιπτώσεις και στην ψυχολογία του χωρίς τροφοδότηση. Ο καλός από τον κακό Παπαγιάννη είναι ένας play maker απόσταση. Θα είναι μεγάλο κρίμα να υπάρχει τέτοιο πεντάρι χωρίς άσο κατά τη διάρκεια όλης της σεζόν.

Υπόθεση ομάδας

Είναι πολύ καλοφτιαγμένος ο φετινός Ολυμπιακός και είναι ακριβώς αυτό που θέλει να έχει ο προπονητής του στα χέρια του. Μια γεμάτη στην περιφέρεια ομάδα, με deflections σε κάθε επίθεση του αντιπάλου και πολλούς διαφορετικούς τρόπους να επιτίθεται.

Ήμουν ελαφρώς καχύποπτος μετά την ανανέωση Βεζένκοφ για την φετινή του απόδοση, διάθεση, αποτελεσματικότητα. Έκανα λάθος. Ο Βούλγαρος forward παίζει με εξαιρετική διάθεση, όχι μόνο στο σουτ αλλά και σε άμυνα και ριμπάουντ, εκεί δηλαδή που οι πριμαντόνες δεν σκίζονται.

Ο πολύτιμος Παπανικολάου, που μακάρι να είναι υγιής σε όλη τη σεζόν, ματσάρει εκπληκτικά στα forward με τον Βεζένκοφ, ενώ η περιφέρεια των Κόκκινων είναι γεμάτη μυαλό.

Περισσότερο από όλα ο Ολυμπιακός έχει έναν εξαιρετικό κόουτς, απελευθερωμένο πια να μοιράσει χρόνο και ρόλους βασιζόμενος σε ό,τι ακριβώς έχει σχεδιάσει στο μυαλό του κι όχι σε εξωαγωνιστικά πρέπει. Ο νοών νοείτω.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός στηρίζεται αυτή την εποχή στην άμυνα του περισσότερο απ΄ όσο ο Παναθηναϊκός που είναι υποχρεωμένος από τον ... νόμο πρωταρχικά να αμύνεται αλλά θα βάλω κι έναν αστερίσκο. Δεν ξέρω πόσο το 12% στο τρίποντο οφείλεται στην κόκκινη άμυνα ή στην κακή βραδιά της Βασίλισσας κι επίσης δεν ξέρω τι θα συμβεί, όταν τα σουτ του αντιπάλου μπαίνουν και η κόκκινη άμυνα πρέπει να ανοίξει προς τα 6,75.

Οι ελληνικές έδρες δεν θα είναι βουβές και εύκολες φέτος και σε συνδυασμό με το ειδικό βάρος της φανέλας, οι φιλόδοξοι αντίπαλοι θα έχουν σοβαρές απώλειες στη βαλίτσα βγαίνοντας από το FIR Αθηνών. Η λογική λέει περισσότερες απώλειες στο Φάληρο απ’ ότι στο ΟΑΚΑ. Πάντως όσο περισσότερο ασχοληθούν με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα οι δύο αιώνιοι και όσο λιγότερο με την μεταξύ τους συνεύρεση, νομίζω τόσο πιο πετυχημένοι θα καταλήξουν και οι δύο.

Υ.Γ. Μερικές φορές με ρωτούν γιατί έκοψα στον εαυτό μου το γήπεδο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε η μόδα αλλά συχνά πυκνά υψώνονται πανό στα ελληνικά γήπεδα, κλειστά ή ανοικτά, όπου διαφημίζονται εγκληματικές ενέργειες με ημερομηνία, τόπο και λογικά εκεί γύρω κάθονται και οι φυσικοί αυτουργοί, περήφανοι για την ανδρεία τους. Διοργανώτρια αρχή, διοίκηση ομάδων και αστυνομία παρακολουθούν απλά την έπαρση και την υποστολή των πανό της ντροπής. Τι ακριβώς να πάω να κάνω σε αυτά τα γήπεδα και ποιος να εγγυηθεί την ασφάλεια οποιουδήποτε; Μακριά και ... εν μέρει αγαπημένοι.