Ολυμπιακός: Η δύναμη του μυαλού θα κάνει στο τέλος τη διαφορά

• Όταν είναι ήρεμος είναι σκέτη απόλαυση
• Οι λόμπες της Άλμπα και η δυσκολία της weak side άμυνας
• Επιθετικά άρτιος στο πρώτο ημίχρονο

Η Euroleague είναι άκρως απαιτητική, θα την χαρακτήριζα και αδυσώπητη ορισμένες φορές. Οι ομάδες τον Οκτώβριο κλήθηκαν να παίξουν εφτά παιχνίδια για την κορυφαία διοργάνωση. Πλάκα πλάκα αν το καλοσκεφτεί κανείς και συμπεριλάβει στον μήνα και τα 4 ματς για το ελληνικό πρωτάθλημα και τα ταξίδια τους, περισσότερα παιχνίδια έδωσαν οι παίκτες παρά οι προπονήσεις που έκαναν. Κανονικές προπονήσεις, όχι περπατητό χαλάρωμα για ανάλυση τακτικής.

Θα πεις κάποιος, «στο NBA ρε μεγάλε παίζουν 4-5 ματς κάθε εβδομάδα, πλάκα μας κάνεις». Σωστά, αλλά αφενός είναι τελείως διαφορετικές οι συνθήκες ταξιδιών και επίσης αν μία ομάδα κάνει και 2-3 ήττες από τίποτα τελευταίους δεν θα συμβεί τίποτα. Στην Ευρώπη θα απολυθεί ο προπονητής.

Ο συγκεκριμένος πρόλογος έχει να κάνει με την εξής σκέψη... Για να ανταποκριθεί ένας παίκτης, μία ομάδα θα πρέπει πέραν από μπασκετικές ικανότητες να έχει και την απαραίτητη πνευματική δύναμη. Να μπορεί να ελέγχει τα συναισθήματά του. Την χαρά της νίκης, την λύπη της ήττας, τον θυμό από λάθος διαιτητική απόφαση κλπ.

Ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλή ομάδα, έχει πολλές ικανότητες. Θεωρώ πως την διαφορά στο τέλος της σεζόν θα την κάνει η δύναμη του μυαλού. Το βήμα παραπέρα εξαρτάται από την πνευματική ισορροπία.

Όταν είναι ήρεμος είναι σκέτη απόλαυση

Ο Ολυμπιακός συγκεκριμένα όταν είναι ήρεμος και μένει πιστός στο πλάνο που έχει συμφωνηθεί, παίζει εξαιρετικό μπάσκετ. Όταν χάνει το μυαλό του, χάνεται κι από το παρκέ. Θα συμφωνήσω πως τόσο νωρίς στη σεζόν είναι δύσκολο να παίζει οποιαδήποτε ομάδα καλά για μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού. Επίσης και οι 18 ομάδες είναι καλές, δεν υπάρχει η περσινή Χίμκι για παράδειγμα κι αυτό σημαίνει πως μεγάλες διαφορές στο σκορ χάνονται μέσα σε ένα τρίλεπτο.

Αυτό ακριβώς συνέβη και χθες βράδυ στο ΣΕΦ. Οι «ερυθρόλευκοι» με έναν καταπληκτικό Παπανικολάου να παρασύρει τους συμπαίκτες του έπαιξαν σπουδαίο μπάσκετ στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο μισό της αναμέτρησης αφενός η Αλμπα βελτιώθηκε και αφετέρου χάθηκε η ηρεμία. Ορισμένες διαιτητικές αποφάσεις εκνεύρισαν τον Μπαρτζώκα, τους παίκτες του και τον κόσμο με αποτέλεσμα να «τρυπώσει» στο μυαλό τους το αίσθημα της αδικίας και να τους επηρεάσει αγωνιστικά. Ανθρωποι είναι, όχι ρομπότ, αλλά θα πρέπει να το δουλέψουν λίγο περισσότερο.

Στο τέλος πάντως είναι θέμα ποιότητας και δουλειάς. Στις δύσκολες στιγμές ο Ολυμπιακός βρήκε πόντους με συνεργασία του Σλούκα και του Ζαν Σαρλ. Βρήκε πόντους από επιθετικά ριμπάουντ του ΜακΚίσικ και του Ζαν Σαρλ. Βρήκε πόντους προσωπικότητας από τον Ντόρσεϊ. Πάντως αυτό με τα επιθετικά ριμπάουντ είναι προϊόν δουλειάς και «πρηξίματος» του Μπαρτζώκα στους παίκτες. Από την προετοιμασία τους φώναζε «πηγαίνετε στο επιθετικό ριμπάουντ» κι η αλήθεια είναι πως έχουν βελτιωθεί.

Οι λόμπες της Άλμπα και η δυσκολία της weak side άμυνας

Αν κάτι δεν λειτούργησε καλά ήταν η άμυνα και περισσότερο στην τρίτη περίοδο. Δεν με ενδιαφέρει το παθητικό των πόντων διότι η Αλμπα είναι μία uptempo ομάδα που ανεβάζει τις κατοχές και είναι λογικό να σκοράρει αρκετά. Αυτό που με προβλημάτισε ήταν μία μικρή δυσλειτουργία στην αδύνατη πλευρά.

Σίγουρα είχε να κάνει και με ωραία επιθετικά plays των Γερμανών. Η ομάδα του Βερολίνου γνώριζε την φιλοσοφία του Ολυμπιακού να αμύνεται με αλλαγές. Συχνά λοιπόν εμφάνιζαν διάταξη με τέσσερις έξω και έναν μέσα. Αυτόν τον παίκτη στη ρακέτα τον μάρκαρε κοντός και του περνούσαν την μπάλα με λόμπα. Ωστόσο η δυσκολία ήταν πως οι αποστάσεις (spacing) ήταν τόσο ιδανικές που ο παίκτης της αδύνατης πλευράς (weak side) δυσκολευόταν να καλύψει γρήγορα την απόσταση φοβούμενος μία πάσα προς τα έξω και τρίποντο από τον προσωπικό του αντίπαλο. Στο τέλος δέχτηκαν καλάθι με τον (σχεδόν) ίδιο αυτόν τρόπο.

Σε τέτοιες περιπτώσεις ο παίκτης που μαρκάρει την μπάλα οφείλει να πιέζει αρκετά και με ανοικτά χέρια ώστε να δυσκολεύει την πάσα στη ρακέτα και επίσης ο κοντός που μαρκάρει τον ψηλό (τον Σίκμα συνήθως χθες) να βγάζει το σώμα του από μπροστά. Αυτό το τελευταίο έγινε σε αρκετές περιπτώσεις πάντως και οφείλω να το αναγνωρίσω.

Επιθετικά άρτιος στο πρώτο ημίχρονο

Στην επίθεση και με εξαίρεση το διάστημα του εκνευρισμού, ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ ωραίο μπάσκετ. Σωστές αποφάσεις, ροή στην κίνηση των επιθετικών συστημάτων, γρήγορη μεταφορά της μπάλας με πάσα και αρκετές φάσεις με πάσα από μέσα προς τα έξω που κατέληξαν σε τρίποντο ή σε close out επίθεση. Φαίνεται πως είναι καλοδουλεμένη η ομάδα.

Στο τέλος της ημέρας σημασία έχει να βάζεις ένα φασούλι μέσα στο σακούλι. Η Euroleague είναι μαραθώνιος και κάθε νίκη που μαζεύεις είναι σημαντική. Δεν χρειάζεται να έρχεται πάντα με θελκτικό μπάσκετ. Είναι αδύνατο οποιαδήποτε ομάδα να παίζει σε κάθε ματς καλά. Η νίκη μετράει.

ΥΓ: Ο Βεζένκοβ το χειρότερο που μπορεί να κάνει στον εαυτό του είναι να τραβάει τα μαλλιά του όταν αστοχεί. Οφείλει να καταλάβει πως η σεζόν είναι διαφορετική ως προς την αντιμετώπιση των αντιπάλων του. Πέρυσι ήταν «ένα τεσσάρι με καλό σουτ». Φέτος είναι «ένα από τα καλύτερα τεσσάρια της Euroleague που κάνει δέκα πράγματα στο παρκέ». Τι ήθελε δηλαδή; Να τον αντιμετωπίζουν το ίδιο οι άλλοι προπονητές;

ΥΓ 2: Ο Μάρτιν δεν θα φύγει. Σκέψεις να προστεθεί ψηλός υπάρχουν σε πολύ πρώιμο στάδιο. Σε 10 μέρες ίσως ενταθούν. Ο Ταρίκ Μπλακ για την ώρα έχει συμβόλαιο με την θυγατρική ομάδα των Πέισερς.

ΥΓ 3: Ενα παιδάκι κάποτε έκανε όνειρα να παίξει στον Ολυμπιακό και πλέον έχει σκοράρει 3.500 πόντους κι είναι ο 4ος σκόρερ στην ιστορία της Euroleague. Τεράστιος Γιώργος Πρίντεζης!