Παναθηναϊκός: Όσο πιο γρήγορα εμπεδώσουν όλοι το τι συμβαίνει, τόσο το καλύτερο

• Απόσταση από το «πουλάω» στο «αγοράζω» αλλά...
• Η ομάδα (πρέπει να) κρίνεται βάσει των δυνατοτήτων της
• Πίεση θα υπάρχει και όποιος δεν την αντέχει...

Ξέρετε, είναι από τις στιγμές που όσες φορές και αν το πεις, όσες φορές και αν το διαβάσεις, όσες φορές και αν το «τσεκάρεις» δημοσιογραφικά, είναι και δύσκολο να το πιστέψεις. Άλλωστε για 33 συνεχόμενα χρόνια, ο μπασκετικός Παναθηναϊκός ήταν συνυφασμένος με το όνομα «Γιαννακόπουλος». Αρχικά με τους αείμνηστους Παύλο, Θανάση και Κώστα, ενώ από το καλοκαίρι του 2012 έως και το καλοκαίρι του 2020 με τον Δημήτρη. Τότε, δηλαδή, που είχε ανακοινώσει με κάθε επισημότητα ότι δεν ασχολείται πια με την «πράσινη» ΚΑΕ.

Η αλήθεια είναι ότι τότε υπήρχε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα πώς «μπόρα είναι και θα περάσει» και ότι κάποια στιγμή ο ισχυρός παράγοντας θα επέστρεφε στα διοικητικά δρώμενα, όπως ήταν και για οκτώ σερί χρόνια. Αμ, δε. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Και ούτε πρόκειται να γίνει και ποτέ. Και εδώ είναι η μεγάλη «παγίδα» στην οποία έχει πέσει ο περισσότερος κόσμος.

Τύποις και στα χαρτιά μπορεί να παραμένει ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ από τη στιγμή που οι μετοχές βρίσκονται στο όνομά του, αλλά ουδεμία σχέση έχει με την ομάδα και ουδεμία ανάμειξη. Όχι μόνο φέτος αλλά εδώ και δύο χρόνια. Έχει επιλέξει να μην έχει καμία απολύτως σχέση με την ομάδα. Καμία.

Απόσταση από το «πουλάω» στο «αγοράζω» αλλά...

Και γι' αυτόν τον λόγο έχει βάλει πωλητήριο στην ΚΑΕ. Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι θέλει να απεμπλακεί εντελώς. Βέβαια η απόσταση από το «πουλάω» έως το «αγοράζω» είναι τεράστια και όσο δεν βρίσκονται επενδυτές ή αγοραστές, η ομάδα θα συνεχίζει να πορεύεται με «έσοδα-έξοδα». Και αυτό θα γίνει και φέτος και του χρόνου και του παραχρόνου και μέχρι να αλλάξουν χέρια οι μετοχές της ΚΑΕ.

Ουδέποτε κατατέθηκε σοβαρή πρόταση από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι πωλείται ο οργανισμός. Ουδέποτε τέθηκαν επί τάπητος στο τραπέζι συγκεκριμένες συζητήσεις και συγκεκριμένα νούμερα. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται «ζυμώσεις» και ότι δεν γίνεται προσπάθεια ανεύρεσης νέου αγοραστή. Γίνονται. Και είναι πολύ πιθανόν να υπάρξουν (σ.σ. άγνωστο ακόμα το πότε) εξελίξεις. Άλλωστε είναι δουλειές οι οποίες δεν μπορούν να τελειώσουν από τη μία μέρα στην άλλη. Το ότι τηρείται σιγή ιχθύος, δεν σημαίνει ότι δεν «δουλεύονται» κάποια πράγματα. Τόσο στο διοικητικό, όσο και στο γηπεδικό.

Όπως είναι γνωστό η τιμή πώλησης έχει οριστεί από τον ιδιοκτήτη στα 25 εκατομμύρια ευρώ. Για μερικούς φαίνονται πολλά. Για μερικούς άλλους φαίνονται λίγα. Είναι αναλόγως πώς βλέπει κάποιος το ποτήρι. Μισοάδειο ή μισογεμάτο. Είχα απαντήσει σχετικά και σε μια ερώτηση που μου έγινε στο live chat του Gazzetta.

Από τη μία κάλλιστα θα μπορούσε να πει ότι είναι λίγα για το brand name του Παναθηναϊκού και της τεράστιας κληρονομιάς που έχει πίσω του με 6 τρόπαια της EuroLeague, 39 πρωταθλήματα Ελλάδας, 20 Κύπελλα, 1 Σούπερ Καπ και 1 Διηπειρωτικό. Από την άλλη θα μπορούσε να πει ότι είναι πολλά για τις δύσκολες εποχές μετά το ξέσπασμα της πανδημίας καθώς εάν κάποιος αποφασίσει να αγοράσει τον Παναθηναϊκό θα πρέπει να «ρίξει» άλλα 10 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να φτιάξει άμεσα ένα ποιοτικό και ανταγωνιστικό σύνολο για την EuroLeague. Και μην ξεχνάτε και κάτι. Δεν γίνεται κάποια επένδυση καθώς θα πρέπει ο οποιοσδήποτε θελήσει να πάρει την ομάδα (και κατ' επέκταση οποιαδήποτε άλλη ομάδα στο ελληνικό μπάσκετ) να βγάλει πολλά χρήματα από την τσέπη του για να κάνει την τρέλα του.

Η ομάδα (πρέπει να) κρίνεται βάσει των δυνατοτήτων της

Μέχρι τότε δεν πρέπει να χάνεται η πραγματική ουσία. Η ομάδα πρέπει να κρίνεται ως εκείνη που λειτουργεί με τη λογική του «θα ξοδέψω όσα μπαίνουν στο ταμείο». Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας, τόσο το καλύτερο θα είναι. Για όλους. Τόσο για εκείνους επειδή εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούν να έχουν ψηλά τον πήχη και πολύ περισσότερο για την ίδια την ομάδα. Καλώς ή κακώς το καθαρά αγωνιστικό μπάτζετ της ομάδας ανέρχεται στα 5-5,5 εκατομμύρια ευρώ.

Τώρα θα πει κάποιος: «Μα δεν μπορούσε ο Παναθηναϊκός να φτιάξει καλύτερη ομάδα με αυτά τα χρήματα;» Αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Σαφέστατα και θα μπορούσε. Σαφέστατα και θα μπορούσε να φανεί πιο ανταγωνιστική μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ και να μην ρεζιλεύεται από μέτριες ομάδες όπως ο Ερυθρός Αστέρας με (άκουσον άκουσον) 33 πόντους διαφορά.

Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι το ταβάνι του Παναθηναϊκού είναι υψηλό. Σε καμία περίπτωση δεν είναι. Ειδικά από τη στιγμή που άλλες ομάδες έχουν κάνει καλύτερες επενδύσεις, όπως επίσης και πιο προσεγμένες κινήσεις. Όλοι θα ήθελαν να διεκδικήσει κάτι καλό και να αποτελέσει την έκπληξη (γιατί μόνο ως... ευχάριστη έκπληξη θα μπορούσε ο φετινός Παναθηναϊκός να διεκδικήσει οκτάδα) αλλά αυτό είναι και δύσκολο να συμβεί.

Πίεση θα υπάρχει και όποιος δεν την αντέχει...

Ναι μεν το έκανε πέρυσι η Μπάγερν, ναι μεν το κάνει φέτος η Βιλερμπάν, αλλά μην ξεχνάτε ότι είναι δύο ομάδες όπου η λέξη «πίεση» είναι άγνωστη για εκείνες. Δεν υπάρχει καν στο λεξικό τους. Όμως για ρωτήστε και τους παίκτες του Παναθηναϊκού που μπαίνουν στο ΟΑΚΑ και κοιτάζουν την οροφή με τα λάβαρα να κρέμονται σαν να είναι έτοιμα να την... κατεδαφίσουν. Η πίεση έρχεται από μόνη της! Κάποιοι μπορούν να την αντέξουν, κάποιοι άλλοι (που είναι και περισσότεροι), όχι.

Από εκεί και πέρα ποτέ δεν είναι αργά για διορθώσεις. Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι δεν κινδυνεύει η θέση του Δημήτρη Πρίφτη. Και θα ήταν και λάθος να κινδυνεύει. Θυμάστε τι έγινε πέρυσι με τον Γιώργο Βόβορα και την λανθασμένη (κατ' εμέ) απομάκρυνσή του.

Θεωρώ απίθανο οι διοικούντες την ΚΑΕ να κάνουν και φέτος το ίδιο λάθος. Το πρόβλημα εστιάζεται περισσότερο στη νοοτροπία, στην έλλειψη προσωπικότητας, της χαμηλής ποιότητας και της σχεδόν ανύπαρκτης (σε κάποιους παίκτες) μπασκετικής και πνευματικής σκληράδας. Δεν θα μου φανεί καθόλου περίεργο εάν δρομολογηθούν αλλαγές μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ. Χρόνος υπάρχει ακόμα. Ποτέ δεν είναι αργά για διορθώσεις. Και αυτοί που πρέπει να βγουν μπροστά, επιτέλους να το κάνουν.

Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός αποτελούσε πάντα την ναυαρχίδα του συλλόγου. Το καμάρι των φιλάθλων. Η ομάδα που «γέννησε» μπασκετικούς φιλάθλους και τους έμαθε από πρώτο χέρι το άθλημα. Το ότι περνάει μια δύσκολη περίοδο, δεν σημαίνει κάτι. Όλοι όσοι βρίσκονται στην κορυφή κάποια στιγμή θα πέσουν. Όμως σηκώνονται ξανά. Κρατήστε το αυτό...