Ολυμπιακός: Βάλτε το αριστερό lay up

Το μπάσκετ είναι ένα αρκετά σύνθετο παιχνίδι ως προς την τακτική του και όσο εξελίσσεται γίνεται ακόμη περισσότερο. Οι λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά, ωστόσο για να φτάσει ένα παιχνίδι να κριθεί στις λεπτομέρειες θα πρέπει νωρίτερα να έχεις κάνει τα απλά πράγματα στο παρκέ.

Σας μπέρδεψα; Απλό και σύνθετο μαζί; Μα πως; Αυτή ακριβώς είναι η μαγεία του μπάσκετ. Είναι ταυτόχρονα ένα απλό και σύνθετο σε τακτική (το τονίζω) παιχνίδι.

Ο Ολυμπιακός στην Αγία Πετρούπολη δεν έκανε τα απλά πράγματα στο παρκέ οπότε γνώρισε την ήττα από μία πολύ καλή ομάδα. Για να ακριβολογώ, δεν έχασε ο Ολυμπιακός, αλλά νίκησε η Ζενίτ. Μία ομάδα η οποία χτίστηκε γύρω από έναν παίκτη ο οποίος είναι τραυματίας εδώ και κανά δίμηνο σχεδόν κι ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις παίζοντας με τους Φράνκαμπ, Κουλάγκιν και Ζαχάροβ.

Πάμε πίσω στον Ολυμπιακό όμως...

Δεν θεωρώ πως οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετώπισαν την αναμέτρηση με λάθος προσέγγιση. Αυτή τους βγήκε στην πορεία. Μου φάνηκε σα να παρασύρθηκαν από τον γρήγορο ρυθμό και τα πολλά καλάθια της πρώτης περιόδου. Ο Ολυμπιακός όταν παίζει στο στιλ «όσα φάμε κι όσα βάλουμε» θα χάνει. Δεν του ταιριάζει κάτι τέτοιο.

Προσωπικά κατανοώ απόλυτα τους παίκτες. Θα ήταν αδύνατο σε έναν μαραθώνιο 34 αγώνων να έχουμε την απαίτηση να μπαίνουν με την ίδια πνευματική ετοιμότητα σε κάθε παιχνίδι. Αναφερόμαστε σε ανθρώπους και όχι σε ρομπότ. Θα έπρεπε, ναι, αλλά δεν γίνεται.

Ας δούμε όμως ορισμένα μπασκετικά στοιχεία τα οποία κατά τη δική μου γνώμη έκριναν το αποτέλεσμα.

Τέσσερα πράγματα που έκριναν το αποτέλεσμα

Τα περισσότερα mismatch η Ζενίτ τα μετέτρεψε σε καλάθι. Ο Ολυμπιακός επέλεξε να αμυνθεί με αλλαγές στα σκριν εκτός ορισμένων εξαιρέσεων. Ο Τσάβι Πασκουάλ και οι συνεργάτες του ήταν καλά διαβασμένοι και εκμεταλλεύτηκαν τα mismatch που δημιουργούσαν. Πριν μπω σε λεπτομέρειες να αναφέρω πως υπάρχουν δύο ειδών mismatch. Αυτό της υψομετρικής διαφοράς κοντά στο καλάθι όπου ο ψηλός επιθετικός έχει κοντό αμυντικό και αυτό της ταχύτητας, δηλαδή μακριά από το καλάθι όπου έχει την μπάλα ένα γκαρντ κι απέναντί του βρίσκεται ένας ψηλός αντίπαλος. Η Ζενίτ τα εκμεταλλεύτηκε και τα δύο βρίσκοντας περισσότερους από 40 πόντους μέσω τέτοιας κατάστασης. Αυτός ήταν και ο λόγος που ορισμένοι παίκτες είχαν μικρό χρόνο συμμετοχής.

Έλλειψη συγκέντρωσης και βιασύνη. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα που δημιούργησε και αγωνιστικό ζήτημα στο παρκέ. Υπήρξαν φάσεις μέσα στο ματς που δέχτηκαν καλάθι επειδή δεν υπήρχε «καθαρό» μυαλό. Θα αναφέρω ορισμένα παραδείγματα. Ο Μάρτιν κάνει ανόητο φάουλ αφού έχει τελειώσει η διεκδίκηση του επιθετικού ριμπάουντ και προσφέρει δύο εύκολες βολές στον Κουζμίνσκας για το 39-33. Ο Σλούκας κάνει jump to the ball στον Καράσεφ που βγαίνει με τα «χίλια» από σκριν και αφήνει τον «καυτό» Φράνκαμπ ανενόχλητο. Η φάση που έγινε το 47-39. Ο Καράσεφ είναι μόνο στατικός σουτέρ, δεν μπορεί να εκτελέσει μετά από σκριν και ήταν αχρείαστη η τόσο βαθιά βοήθεια ειδικά όταν δίνεις ελεύθερο σουτ σε κάποιον που έχει ξεκινήσει με ρυθμό.

Ακόμη και το γεγονός ότι στην πρώτη περίοδο δέχτηκαν 25 πόντους και την ολοκλήρωσαν με μόλις ένα φάουλ αποτελεί έλλειψη συγκέντρωσης. Σε ένα ακόμη παιχνίδι δέχτηκαν καλάθι στο τέλος δεκαλέπτου ενώ είχαν να δώσουν φάουλ αν και για να μην αδικήσω τον Παπανικολάου προσπάθησε να κάνει πριν η μπάλα καταλήξει στον Ζαχάροφ, αλλά «πήγε και δεν πήγε».

Γενικά υπήρχε μία ανεξήγητη βιασύνη και πολλές προσωπικές επιλογές στην επίθεση. Σα να είχαν κατά νου «θα το γυρίσω μόνος μου το ματσάκι».

Χαμένα εύκολα καλάθια. Ένα στοιχείο το οποίο για μένα θα επέτρεπε στον Ολυμπιακό να κλέψει τη νίκη σε ένα ματς στο οποίο ήταν χειρότερος. Οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν τρεις ευκαιρίες στην τελευταία περίοδο να σκοράρουν ξεκούραστα καλάθια. Η μία ήταν σε κατάσταση «2on1» με τον Γουόκαπ να παίρνει τον αριστερό διάδρομο, να του βγαίνει βοήθεια και να μην πασάρει στον αμαρκάριστο Ζαν Σαρλ κάτω από το καλάθι. Η δεύτερη ήταν στο «3on2» που δεν τελείωσε τη φάση ο Σλούκας, μπερδεύτηκε κι έκανε πάσα στον αέρα με τον Κουζμίνσκας να τη βγάζει έξω και η τρίτη σε μία συνεργασία Σλούκα, Ζαν Ζαρλ που ο Γάλλος δεν ισορρόπησε καλά κι έκανε βήματα κάτω από το καλάθι. Σε ματς 4-5 πόντων αν ευστοχούσες σε τέτοιες περιπτώσεις και μείωνες στο σκορ και τη δική σου ψυχολογία θα άλλαζες και των αντιπάλων.

Απορώ πως δεν θυμήθηκε εποχές Μαυροειδή ο Μπαρτζώκας ή μπορεί και να τις θυμήθηκε, αλλά να μην τις εξέφρασε με τον ίδιο τρόπο.

Χαμένα ριμπάουντ. Η Ζενίτ στο τελευταίο δεκάλεπτο πήρε 5 επιθετικά ριμπάουντ και από αυτά σκόραρε 7 πόντους. Όταν ο Ολυμπιακός προσπέρασε στο σκορ 58-59 (ασχέτως αν δεν το είδαμε γιατί η Nova έδειχνε διαφημίσεις) έβγαλε δύο άμυνες, αλλά έχασε το ριμπάουντ και έκανε ο Κουζμίνσκας το 60-59. Μετά από λίγο επαναλήφθηκε το ίδιο και ο Μπάρον με τρίποντο έκανε το 65-60. Στο μόνο που δε φταίνε οι Πειραιώτες ήταν στον τρόπο που ο Κουζμίνσκας έκανε το 74-66 αφού η μπάλα έφτασε στα χέρια του από airball του Λόιντ.

Με αυτά και με αυτά, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε ακόμη και σε ένα κακό βράδυ για αυτόν να φύγει με τη νίκη. Όχι γιατί θα την άξιζε, αλλά γιατί θα την έκλεβε κάτι το οποίο κανείς δε θα θυμόταν σε ένα μήνα από τώρα.

ΥΓ: Στην επόμενη τριάδα αγώνων ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει δύο νίκες. Αναφέρομαι στα ματς εκτός με Εφές, εντός με Μακάμπι και εντός με Παναθηναϊκό για το πρωτάθλημα. Όλοι καταλαβαίνουμε το ένα «πρέπει» ποιο είναι. (Μάριε εντάξει;)

ΥΓ 2: Σε κακή κατάσταση ο Μάρτιν. Εβαλε 7 πόντους και «έφαγε» περίπου 17. Μακάρι η άφιξη του Έισι να τον ταρακουνήσει αλλιώς θα βλέπει παρκέ στην Ευρωλίγκα με τα κιάλια.