Ντα Σίλβα στο Gazzetta: «Λατρεύω Ντουράντ & Τζόρνταν, θα μπορούσα να γίνω τερματοφύλακας» (vid)

• «Αν έπαιζα τώρα θα ήθελα να είμαι τερματοφύλακας»
• «Ενα κενό στη μνήμη μου...»
• «Πρότυπο ο Ντουράντ, αγαπώ τον Τζόρνταν»
• «Στοπ στον Παπαγιάννη...»

Η σκούφια του Όσκαρ Ντα Σίλβα βαστάει πολλά διαφορετικά DNA. Μία στάλα βραζιλιάνικης αλεγρίας. Μπόλικη γερμανική πειθαρχία. Όλα αυτά πασπαλισμένα από αμερικάνικη νοοτροπία.

Η πορεία του πρωτάρη στη EuroLeague Γερμανού με το βραζιλιάνικο όνομα δεν είναι διόλου τυχαία.

Ο πατέρας του ήταν πυγμάχος. Όπως λέει ο Ντα Σίλβα στο Gazzetta, η καλή κριτική του πατέρα του τον βοήθησε να φτάσει μέχρι εδώ.

Η αλήθεια είναι πως ο 23χρονος θα μπορούσε να ακολουθήσει την βραζιλιάνικη καταγωγή του. Και να γίνει ένας ποδοσφαιριστής. Η αγαπημένη του θέση; Αυτή του τερματοφύλακα.

Η θέση του... τρελού. Όχι πως ο Ντα Σίλβα δεν έχει σώας τας φρένας. Το μυαλό είναι... σφηνωμένο στο κεφάλι του.

Τόσο που έχει ήδη προετοιμάσει το μέλλον του. Ένα πτυχίο βιολογίας μπορεί να αποδειχτεί πάντα χρήσιμο για το «μετά». Όμως, αυτή τη στιγμή, ο Ντα Σίλβα ασχολείται με το τώρα.

Και αυτό διαθέτει τη φανέλα της Άλμπα Βερολίνου, με την οποία μετράει 11.2 πόντους, 3.3 ριμπάουντ και 1.1 κλέψιμο ανά παιχνίδι. Και απόψε φέρνει μπροστά του τον Παναθηναϊκό.

Ποιος είναι ο σκοπός των Γερμανών; Να κάνουν ό,τι μπορούν για να μη δεχτούν άλεϊ ουπ από τον Γιώργο Παπαγιάννη.

Πώς ήταν η παιδική σου ηλικία;

«Ο μπαμπάς ήρθε από τη Βραζιλία στη Γερμανία, γνώρισε τη μητέρα μου και παντρεύτηκαν. Εγώ και ο αδερφός μου γεννηθήκαμε στη Γερμανία. Εκεί ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ όταν 8-9 ετών».

Τι αισθάνεσαι περισσότερο, Βραζιλιάνος ή Γερμανός;

«Και τα δύο. έχω αρκετό καιρό που δεν έχω ταξιδέψει στη Βραζιλία, αλλά όταν ήμασταν παιδιά πηγαίναμε συχνά. Καλοκαιρινές διακοπές στο Σαο Πάολο, εκεί που ζει ακόμα η οικογένειά του πατέρα μου. Μιλάω πορτογαλικά, αισθάνομαι τις πορτογαλικές ρίζες μέσα και σίγουρα θέλω να πάω ξανά εκεί. Αλλά μεγάλωσα στη Γερμανία και το κοινωνικό προφίλ μου είναι γερμανικό.

Ήμουν 12-13 όταν πήγα για τελευταία φορά στη Βραζιλία. Περάσαμε αρκετό χρόνο με την οικογένεια στο Σάο Πάολο. Κάποιες φορές επισκεφθήκαμε το Σαλβαδόρ και το Νατάο, είδαμε πολλά και διαφορετικά πράγματα. Κάποιες φορές ταξίδεψα με τους νονούς μου. Νομίζω ότι αυτό που μένει είναι ο χρόνος που πέρασα με την οικογένεια μου».

Πώς είναι να μεγαλώνεις με έναν πατέρα αθλητή;

«Όταν είχα αρχίσει να παίζω μπάσκετ, ο πατέρας μου είχε αποσυρθεί από την πυγμαχία. Ήταν όμορφο, γιατί ήταν πάντα μου ασκούσε καλή κριτική, μου έδινε σωστές συμβουλές, ότι πρέπει να πάρω το παιχνίδι στα σοβαρά, όχι μόνο για να περνάω καλά. Είχε απογοητευτεί που δεν ήθελα να γίνω επαγγελματίας. Μου είχε πει να μείνω ταπεινός και πεινασμένος».

«Αν έπαιζα τώρα θα ήθελα να είμαι τερματοφύλακας»

Πάμε στο ποδόσφαιρο. Ως μισός Βραζιλιάνος έχεις τιμήσει την παράδοση που θέλει την Βραζιλία να «γεννάει» ποδοσφαιριστές;

«Επαιξα όταν ήμουν παιδί. Σχεδόν ένα χρόνο. Όπως και στη Βραζιλία, έτσι και στη Γερμανία, το ποδόσφαιρο είναι μεγάλη υπόθεση. Όλοι θέλουν να παίξουν. Δεν είχα καν θέση, ήμασταν μικροί.

Κάποιες φορές έπαιζα τερματοφύλακας, άλλες στο κέντρο. Αν έπαιζα τώρα, πάντως, θα ήθελα να είμαι τερματοφύλακας. Θα ήμουν αξιόλογος. Δεν σκοράρει τα γκολ, αλλά...».

Πέρα από τον αθλητισμό έχεις καταφέρει να πάρεις στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ πτυχίο βιολογίας. Ήταν ένα εναλλακτικό σχέδιο, αν ο αθλητισμός δεν πήγαινε καλά;

«Δεν πίστευα ότι δεν θα πετύχω στο μπάσκετ. Είχα εμπιστοσύνη, ήξερα ότι είμαι συνεπής σε αυτά που πρέπει να κάνω, ήξερα ότι θα γινόμουν επαγγελματίας. Αλλά η καριέρα στο μπάσκετ δεν είναι τόσο μεγάλη. Θα παίξεις μέχρι τα 35, τα 40 χρόνια σου. Μετά έχεις άλλο τόσο για να ζήσεις.

Ήμουν πάντα ο τύπος με πολλά ενδιαφέροντα, οπότε ήθελα να χτίσω κάτι για το μέλλον, όταν θα σταματήσω το μπάσκετ».

«Ενα κενό στη μνήμη μου...»

Πάντως, στο κολέγιο είχες την κακή εμπειρία με τον τραυματισμό στο κεφάλι. Τι θυμάσαι από εκείνο το βράδυ;

«Δεν το θυμάμαι! Δεν θυμάμαι να πέφτω, ούτε να σηκώνομαι. Υπάρχει ένα κενό μνήμης σε εκείνο το σημείο. Αλήθεια, θα ήθελα να θυμάμαι, αλλά από το σημείο που χτύπησα, μέχρι να πάω στα αποδυτήρια για να μου κάνουν ράμματα δεν θυμάμαι τίποτα.

Αυτή η απώλεια της εμπειρίας έκανε πιο εύκολη την επιστροφή μου. Ευτυχώς δεν ήταν κάτι τόσο σοβαρό. Δεν φοβήθηκα, επειδή δεν ξέρω τι έγινε. Οπότε το ξεπέρασα εύκολα. Μετά από 2-3 μέρες».

Ήρθες από το πουθενά στη EuroLeague και είσαι ανάμεσα στα ανερχόμενα αστέρια της. Πώς το εξηγείς;

«Δεν είμαι σίγουρος ότι είμαι σταρ της EuroLeague. Αλλά η μετάβασή μου στο μπάσκετ της διοργάνωσης έγινε εξαιρετικά γοργά, πeρισσότερο απ' ότι πίστευα. Υπήρχαν πράγματα που δεν ήξερα ότι μπορούν να γίνουν. To καλοκαίρι πήγα στο Summer League του ΝΒΑ, στις ΗΠΑ, προσπαθώντας να πάρω ένα εισιτήριο για να παίξω εκεί. Η EuroLeague είναι ένα επίπεδο που θέλω να αγωνίζομαι και η Άλμπα μου δίνει αυτή την ευκαiρία. Έχει ένα στυλ παιχνιδιο;y που μου αρέσει, μου ταιριάζει».

«Πρότυπο ο Ντουράντ, αγαπώ τον Τζόρνταν»

Μεγαλώνοντας ποιος ήταν ο παίκτης πρότυπο;

«Ο Κέβιν Ντουράντ. Μόλις άρχισα να παίζω, τότε άρχισε να εμφανίζεται στο ΝΒΑ. Αλλά παλιότερα υπήρχε ο Μάικλ Τζόρνταν. Ο πατέρας μου είχε δείξει πολλές κασέτες του, ακόμη τον αγαπώ, αλλά ο Ντουράντ ήταν αυτός που με επηρέασε».

Υπάρχει και επιρροή από την Ευρώπη;

«Αυτή τη στιγμή, ο Μίροτιτς. Δυστυχώς δεν αγωνίστηκα στο πρώτο ματς που παίξαμε με την Μπαρτσελόνα, αλλά ήμουν και παρακολούθησα το ματς από τον πάγκο. Ο τύπος είναι απίστευτος. Μακάρι να μπορέσω να εξελιχθώ όπως αυτός».

Πώς είναι να βλέπεις τον Παναθηναϊκό, μία παραδοσιακή ομάδα της EuroLeague να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης;

«Νομίζω ότι η κατάταξη δεν αντικατοπτρίζει την ποιότητα που έχει ο Παναθηναϊκός. Υπάρχουν ματς που δεν θα έπρεπε να έχουν χάσει όπως το ματς με την Μπάγερν, όπου προηγούνταν σε όλο το ματς και ηττήθηκαν στο τέλος. Είναι μία καλή ομάδα, ανυπομονώ για το ματς, γιατί θέλω να αντιμετωπίσω την περιφερειακή γραμμή τους. Είναι μία δυνατή ομάδα».

«Στοπ στον Παπαγιάννη...»

Αν είχες την επιλογή να σταματήσεις έναν παίκτη, πριν το ματς, ποιος θα ήταν;

«Πριν από την προπόνηση κάναμε ατομική δουλειά. Και μας είπανε ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον Παπαγιάννη να σκοράρει με άλεϊ ουπ. Αυτό... Είναι δύσκολη δουλειά, πάντως. Αλλά κι ο Οκάρο Ουάιτ (σ.σ.: ο οποίος προλαβαίνει το ματς) παίζει καλά. Θα είναι ένα καλά ματς-απ μαζί του».

Όλοι περίμεναν την Άλμπα να κάνει ένα βήμα μπροστά φέτος. Το έχει κάνει;

«Δεν ξέρω τι ακριβώς έκαναν πέρσι, αλλά φέτος κερδίσαμε το Μιλάνο, την Μακάμπι, τον Αστέρα. Δεν είναι εύκολο να γίνει. Δείχνει ότι πάμε στη σωστή κατεύθυνση, ειδικά τώρα που έχουμε κάποιες παίκτες ξανά από τους τραυματισμούς τους. Έχουμε καλό ταλέντο και αν μπορούμε να κερδίσουμε το Μιλάνο, μπορούμε να κερδίσουμε τον καθένα. Πρέπει να βελτιωθούμε μέσα στη σεζόν».