Ολυμπιακός: Τα παιδία παίζει και το χαίρεται η ψυχή τους

• Άμυνα
• Επίθεση

Ούτε στον Ολυμπιακό δεν περίμεναν να επικρατήσουν της Μπάγερν με τέτοια ευκολία. Με σιγουριά σας αναφέρω πως το συγκεκριμένο παιχνίδι το «φοβόντουσαν» στην ομάδα γιατί θεωρούν την γερμανική ομάδα ένα σύνολο σωστά δομημένο, με φιλοσοφία και με προπονητική παρέμβαση. Η σημαντική όμως διαφορά μετά από 15 αγωνιστικές του Ολυμπιακού σε σχέση με αρκετές άλλες ομάδες της διοργάνωσης είναι πως η εξέλιξη στο 80% των αγώνων που δίνει, εξαρτάται από την δική του απόδοση πρωτίστως και ακολούθως από του αντιπάλου.

Το μπάσκετ είναι πάνω από όλα ένα παιχνίδι και στον Πειραιά το απολαμβάνουν. Οι παίκτες διασκεδάζουν, περνάνε καλά μεταξύ τους και αυτό δεν βγαίνει μόνο στο παρκέ, αλλά με έναν μαγικό τρόπο μεταφέρεται και στην εξέδρα. Κι ας μην γεμίζει αυτή.

Κι άλλες διαφορές υπάρχουν. Μετά από 15 αγώνες μπορείς να βγάλεις ορισμένα ασφαλή συμπεράσματα. Για παράδειγμα είναι ξεκάθαρο πως λίγες ομάδες παίζουν καλύτερο μπάσκετ από τον Ολυμπιακό αυτό το δίμηνο. Λίγες βγάζουν την αγωνιστική συνέπεια των «ερυθρόλευκων». Αυτό σημαίνει πως θα μπει «τετράδα»; Οχι βέβαια. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του. Προσωπικά θεωρώ πως ακόμη παλεύει για μία θέση στα playoffs. Αυτό θα αλλάξει αυτομάτως αν κλείσει τον πρώτο γύρο με δύο νίκες και βρεθεί με ρεκόρ 12-5. Σε αυτή την περίπτωση, θα αλλάξει η συνθήκη και έχω την εντύπωση πως η «οκτάδα» θα έχει κλειδώσει και θα γίνονται κουβέντες για «εξάδα».

Επίσης μετά από 15 αγώνες μπορώ με σιγουριά να δηλώσω την ικανοποίηση μου για την πνευματική δύναμη που χαρακτηρίζει παίκτες και προπονητές. Έχουν διαχειριστεί ιδανικά όλες τις καταστάσεις που βρήκαν μπροστά τους πέραν του ματς με τον Ερυθρό Αστέρα. Στο Βελιγράδι προερχόμενοι από δύο «διπλά» νομίζω πως δεν μπήκαν έτοιμοι για ένα ματς με άπειρες επαφές. Η Euroleague είναι τρομερά απαιτητική και τα περισσότερα παιχνίδια κρίνονται από την κατάσταση που βρίσκεται μία ομάδα το δίωρο του παιχνιδιού. Σε αυτό το επίπεδο όλες κάνουν τρομερή προπόνηση, όλες βελτιώνονται, όλες προσθέτουν νέα πράγματα στο παρκέ. Σε μεγάλο βαθμό είναι και θέμα βραδιάς και κάπως έτσι ας μπούμε σε μία μπασκετική ανάλυση της νίκης κόντρα στην Μπάγερν.

Άμυνα

Καθημερινά ακούμε και διαβάζουμε για την περιβόητη άμυνα του Ολυμπιακού. Κάποτε ισχυριζόμασταν και εγώ μαζί πώς η άμυνα είναι θέμα διάθεσης. Λάθος. Είναι και διάθεσης, αλλά είναι και πόδια και χέρια και κυρίως άπειρες ώρες δουλειές για να βγουν οι αμυντικές ομαδικές λειτουργίες.

Κόντρα στην Μπάγερν οι Πειραιώτες πέτυχαν τρία βασικά πράγματα τα οποία αντιλήφθηκα. (Σίγουρα πέτυχαν κι άλλα τα οποία δεν τα... μύρισα καν). Πρώτο και καλύτερο ήταν να ξεκινήσουν το ματς και να δείξουν πως δεν αστειεύονται, ήθελαν να βγάλουν από τη ζώνη άνεσης τους αντίπαλους και το κατάφεραν.

Η άμυνα στον Λούτσιτς ήταν ένα δεύτερο στοιχείο. Ο Σέρβος είναι παικτάρα και στόχος ήταν να μη βρει ρυθμό. Ο Παπανικολάου έκανε εξαιρετική δουλειά σε αυτό γιατί αφενός ήταν μόνιμα κολλημένος πάνω του και με χέρια υψωμένα σε κάθε σουτ του Λούτσιτς και αφετέρου στην πρώτη φάση που βρήκε διείσδυση ο Σέρβος πρόλαβε και του έκανε χαμηλά φάουλ αποτρέποντας lay up ή βολές. Στοιχεία που σου δίνουν ρυθμό σε ένα ματς.

Ενα ακόμη εντυπωσιακό κέρδος της χθεσινής αμυντικής λειτουργίας των «ερυθρόλευκων» ήταν ο τρόπος με τον οποίον χάλασαν τις συνεργασίες των Βαυαρών. Η Μπάγερν είναι ομάδα η οποία δημιουργεί πολλά mismatch και τα σημαδεύει με επιμονή. Κόντρα στον Ολυμπιακό δεν βρήκε πολλές τέτοιες ευκαιρίες παρά τις αλλαγές στην άμυνα με την οποία αντιμετώπιζαν τα σκριν συνήθως οι παίκτες του Μπαρτζώκα.

Πως το κατάφεραν; Με την πίεση που ασκούσαν στον παίκτη με την μπάλα. Ολοι οι παίκτες έβγαιναν και μάρκαραν μακριά, χρησιμοποιούσαν τέλεια τα χέρια τους για να εμποδίζουν την εύκολη πάσα και με αυτό τον τρόπο είτε απέτρεπαν τελείως να πάει η μπάλα στον παίκτη που είχε την υψομετρική διαφορά είτε πήγαινε με μεγάλη καθυστέρηση αφού η μπάλα έφτανε με λόμπα στα χέρια του και ο αμυντικός προλάβαινε να πάρει σωστή θέση.

Επίθεση

Ποιος να το περίμενε, να προηγείται ο Ολυμπιακός με 49-24 στο ημίχρονο χωρίς εύστοχο τρίποντο. Η λειτουργία της μπροστινής πλευράς του παρκέ ήταν ιδανική, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Η Μπάγερν αντιμετωπίζει κι αυτή τα σκριν με αλλαγές, κάτι το οποίο γνώριζαν στην ομάδα. Έδειξαν πίστη στο πλάνο τακτικής, μετακίνησαν την μπάλα με ταχύτητα και πάσες, ωστόσο πάνω από όλα κινήθηκαν υπέροχα χωρίς την μπάλα στα χέρια τους.

Γενικά φέτος ορισμένοι παίκτες κινούνται σωστά μακριά από την μπάλα, κόβουν στην πλάτη του αμυντικού και βρίσκουν καλάθια. Απλά με την Μπάγερν το έκαναν όλοι και το έκαναν συχνά. Ντόρσεϊ, Βεζένκοβ, Παπανικολάου, Μάρτιν σκόραραν αφού είχαν κόψει στη ρακέτα χωρίς να έχουν την μπάλα στα χέρια τους. Η κίνηση μακριά από την μπάλα είναι πολύ σημαντική στο «5on5».

Ο Ολυμπιακός τέλος, απέδειξε ξανά πως διαθέτει τουλάχιστον δέκα ισάξιους παίκτες. Βάζει, βγάζει και η ομάδα διατηρεί τον ρυθμό της. Η «τετράδα» των γκαρντ με Ουόκαπ, Σλούκα, Ντόρσεϊ και Λαρεντζάκη είναι υπερπλήρης. Ο «Λάρι» ξεκάθαρα και δικαίως θεωρείται πρωταγωνιστής.

Συμπερασματικά μιλώντας ο Ολυμπιακός έκανε ό,τι ήθελε την Μπάγερν και το ακόμη πιο εντυπωσιακό ήταν πως αυτό συνέβη και στα 40 λεπτά. Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ό,τι δεν χαλάρωσαν, ό,τι έκοψαν κάθε διάθεση αντίδρασης των αντιπάλων. Μέχρι να καταλάβει η Μπάγερν τι γίνεται είχε φύγει το ματς και δεν υπήρχε γυρισμός.

ΥΓ: Είναι τρομερή η αυτοπεποίθηση που δίνει στους παίκτες η άμυνα που παίζουν.

ΥΓ 2: Το 2021 έχει εντός Βιλερμπάν, εκτός Παναθηναϊκό κι εντός ΤΣΣΚΑ. Με 2/3 θα είναι όλα τέλεια.

ΥΓ 3: Ο Ουόκαπ είχε επιπλέον κίνητρο χθες αφού βρίσκονται στην Ελλάδα οι γονείς του για λίγες μέρες και ήθελε να τους ευχαριστήσει.