Στέφαν Γιόβιτς: Ο βασιλιάς της σκακιέρας του Παναθηναϊκού (vid)

• Εξ απαλών ονύχων αμυντικοθρεμένος
• Ο Μπόμπαν, ο Νίκολα και η ελίτ
• Η Μπαρτσελόνα, το «ερυθρόλευκο» ενδιαφέρον και ο κύκλος
• Η Ρωσία και η… ψυχρή λογική σε μία καριέρα
• Το «ματ» στο κάρμα

Σε μία παρτίδα σκάκι, το πιο σημαντικό πιόνι για την εξέλιξη του παιχνιδιού είναι η φιγούρα του βασιλιά, η οποία δεν μπορεί να απομακρυνθεί από το ταμπλό σε κανένα χρονικό σημείο.

Στην φιλοσοφία των παρκέ, η απόδοση του συγκεκριμένου όρου βρίσκει την μετάφρασή της πάνω στο αντίστοιχο… πιόνι του πλέι μέικερ. Μίας θέσης που ο Παναθηναϊκός δέχεται «ματ» από την αποχώρηση του Νικ Καλάθη για τα υψηλά στρώματα της Μπαρτσελόνα. Στο πρόσωπο του μέχρι πρότινος τραυματία, Στέφαν Γιόβιτς, ο Δημήτρης Πρίφτης βλέπει τον οργανωτή που θα «ανοίξει» και θα απελευθερώσει το πλάνο της ομάδας, κάνοντας τη δουλειά στο παρκέ λίγο πιο εύκολη.

Μέσα από την εμπειρία του στην Euroleague, ο Σέρβος γκαρντ έχει κατορθώσει να γράψει το όνομά του στις ελίτ λίστες των συλλόγων του, ωστόσο οι ατυχίες που βρέθηκαν στον δρόμο του έφεραν και τα ανάλογα ερωτηματικά. Το Gazzetta κάνει την αναδρομή του στη ζωή του Γιόβιτς από τότε που γεννήθηκε το ταλέντο ενός ρέκορντμαν της διοργάνωσης.

Εξ απαλών ονύχων αμυντικοθρεμένος

Ήταν 3 Νοεμβρίου του 1990 όταν η Σερβία υποδεχόταν ακόμη έναν εν δυνάμει αθλητή στα εδάφη της Νις. Στο ξεκίνημα της αθλητικής του πορείας, ο Γιόβιτς μετέβη από τις πισίνες του πόλο, στο χορτάρι των ποδοσφαιρικών γηπέδων.

Ενδόμυχα άρχισε να διαμορφώνεται η αγάπη του για το μπάσκετ μετά το Eurobasket του 1997, όπου η Εθνική ομάδα της χώρας του κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, ενώ εγκατέλειψε αργότερα την προσπάθεια να γίνει ποδοσφαιριστής επειδή ο προπονητής του τον τοποθέτησε στο κέντρο της άμυνας, με την συγκεκριμένη λέξη να είναι οριακά… μισητή για τον ίδιο.

Κάτι που μικρή σημασία είχε τότε, αφού η ιστορία του θα γραφόταν αυτόματα λίγα χρόνια αργότερα για χάρη της πορτοκαλί θεάς.

Ο Μπόμπαν, ο Νίκολα και η ελίτ

Τα παρθενικά του βήματα στους μπασκετικούς δρόμους της πατρίδας του έγιναν μέσω των ακαδημιών της Έργκονομ και το 2010 έως το 2012 υπήρξε μέλος της Σλόγκα.

Τον καλοκαίρι του 2012 του δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστεί με την φανέλα της Ραντνίσκι. Της ομάδας που ως δανεικός από την Νίζνι είχε βρεθεί και ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς στο δεύτερο μισό της σεζόν 2011/12. Μάλιστα, την επόμενη χρονιά, ο 23χρονος τότε Γιόβιτς συνυπήρξε στο παρκέ ως συμπαίκτης ακόμη ενός Σέρβου, που θα απασχολούσε έντονα στο μέλλον τα μπασκετικά δρώμενα της Ευρώπης, τον Νίκολα Κάλινιτς.

Οι καλές του εμφανίσεις στην ομάδα σε πρωτάθλημα και Eurocup, «ανάγκασαν» τον Σάσα Τζόρτζεβιτς να τον συμπεριλάβει στην κλήση της Εθνικής για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας το 2014. Η αμερικανική αρμάδα κατόρθωσε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο κρεμώντας στο στήθος των Σέρβων το ασημένιο μετάλλιο, ωστόσο ο Στέφαν Γιόβιτς είδε τον Ερυθρό Αστέρα να του χτυπά την πόρτα και να του προσφέρει ένα συμβόλαιο για το step up της καριέρας του μέσω της ομάδας που υποστήριζε από μικρή ηλικία.

Η πρώτη και αναγνωριστική σεζόν δίπλα στον Ντέγιαν Ράντονιτς στάθηκε η κατάλληλη… προετοιμασία για τον ίδιο προκειμένου να δουλέψει σε κάθε αδυναμία του. Η σεζόν 2015/16 για τον διεθνή πλέι μέικερ θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την «εκτόξευσή» του, τόσο από πλευράς απόδοσης και μέσων όρων όσο και από το ρεκόρ που τον φέρνει ακόμη και σήμερα ανάμεσα στους κορυφαίους πασέρ της Euroleague.

Ως βασικότατο γρανάζι του Ερυθρού, ο Γιόβιτς σκόραρε 7 πόντους ανά αγώνα και μετρούσε 3 ριμπάουντ, 5.7 ασίστ και 1.2 κλεψίματα, ενώ άρχισε να βρίσκει σταθερότητα από την περιφέρεια. Ήταν, όμως, εκείνη η βραδιά στο Μόναχο για την 5η «στροφή» της διοργάνωσης όπου η δεινότητα στην τελική πάσα έγινε… μαγεία και ο άσσος των Σέρβων έκρυψε την μπάλα 19 (!) φορές απέναντι στην Μπάγερν. Αριθμό που ο Νικ Καλάθης έχει πλησιάσει μία ανάσα (18) και ο νυν ΝΒΑer Φακούντο Καμπάτσο χρειάστηκε μερικά χρόνια για να το ισοφαρίσει.

Η Μπαρτσελόνα, το «ερυθρόλευκο» ενδιαφέρον και ο κύκλος

Έπειτα από την τρίτη σεζόν παρουσίας στην ομάδα της πατρίδας του, οι Βαυαροί τους οποίους και είχε πληγώσει προηγουμένως, έμελλε να τον οδηγήσουν εκτός Σερβίας (2018/19).

Νωρίτερα, το όνομά του είχε παρουσιαστεί ως υποψήφιο για κορυφαία κλαμπ της Euroleague. Μετά το… βροντερό «όχι» του Ερυθρού στο ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα (2016), οι διακοπές του Γιόβιτς στην Ελλάδα (2017), δημιούργησαν έντονες φήμες για επικείμενη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, με τον σέρβικο Τύπο να αναφέρει πως πέρασε και από ιατρικές εξετάσεις.

Οι πληροφορίες δεν επιβεβαιώθηκαν και ο ίδιος μετέβη στην Γερμανία για να διευρύνει περαιτέρω τον κύκλο της συνεργασίας του με τον τεχνικό που τον ανέδειξε.

Υπό τις οδηγίες του Ντέγιαν Ράντονιτς, ο 28χρονος πόιντ γκαρντ πραγματοποίησε την πιο παραγωγική χρονιά της καριέρας του αφού σε 23 αναμετρήσεις σημείωνε 8.3 πόντους ανά αγώνα, έχοντας 40% από στο τρίποντο και το συνδύασε με 2.4 ριμπάουντ και 4.6 ασίστ.

Η Ρωσία και η… ψυχρή λογική σε μία καριέρα

Η συνέχεια της καριέρας του τον έστειλε λίγο πιο βόρεια, στην παγωμένη Ρωσία για λογαριασμό της Χίμκι προκειμένου η ομάδα να κάνει σημείο αναφοράς στο παιχνίδι της το δίδυμο Σβεντ- Γιόβιτς (2019/20). Η πρώτη του σεζόν ήταν ανάλογη της μέχρι τότε πορείας του, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έφτασε σε αποδόσεις career high σε διαφορετικές κατηγορίες της στατιστικής του.

Βέβαια, ο μεγάλος «Γολγοθάς» των τραυματισμών του έκανε από τις πρώτες στιγμές την εμφάνισή του. Στην πρεμιέρα της Euroleague με αντίπαλο την Μακάμπι, ο Σέρβος αποχώρησε με πόνους στη μέση και παρέμεινε εκτός δράσης για 6 αγωνιστικές. Το υπόλοιπο της σεζόν κύλισε φυσιολογικά, όμως μία νέα ατυχία τον οδήγησε στο να δει από την άκρη του πάγκου τις τελευταίες αναμετρήσεις.

Η ιστορία επαναλήφθηκε με τον εφιάλτη να πολλαπλασιάζεται την σεζόν 2020/21, η οποία για τον Γιόβιτς έθεσε την αφετηρία του στην 8η αγωνιστική μίας και ο σοβαρός τραυματισμός του στον αστράγαλο τον Σεπτέμβρη στέρησε από την Χίμκι τις υπηρεσίες του οργανωτή της για κάτι παραπάνω από δύο μήνες.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Στέφαν «χτυπήθηκε» και από τον κορονοϊό με τους γιατρούς της ομάδας να κάνουν λανθασμένη διάγνωση και να τον φέρνουν αντιμέτωπο με… αδιέξοδο. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος μιλώντας στην «Mozzartsport» η απόφασή του να αποχωρήσει από τη Χίμκι ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, μεταξύ των οποίων υπάρχει και αυτή της «απλής γρίπης». Ήταν η ψυχρή λογική που καλείται να υιοθετήσει ο κάθε παίκτης όσον αφορά την συνέχεια της καριέρας του.

Τον περασμένο Ιούλιο, ο Γιόβιτς συμμετείχε και πάλι ως «Πλάβι» στο Προολυμπιακό Τουρνουά, ωστόσο η πρόκριση των Σέρβων απέναντι στις Φιλιππίνες επισκιάστηκε από τον νέο σοβαρό τραυματισμό που υπέστη. Αποχώρησε υποβασταζόμενος με βαριά θλάση και έμεινε εκτός παρκέ ξανά για 2 μήνες, ενώ η σταδιακή του αποκατάσταση ολοκληρώθηκε πριν από λίγο καιρό. Ο Γιόβιτς εξαιτίας αυτής της συνθήκης δεν βρήκε την ευκαιρία για restart σε κάποια ομάδα παρά την κρούση του Ερυθρού Αστέρα τους προηγούμενους μήνες.

Το «ματ» στο κάρμα

Η τελευταία του αναμέτρηση σε συλλογικό επίπεδο με τα χρώματα της Χίμκι ήταν εκείνη με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, όπου πραγματοποίησε την καλύτερή του εμφάνιση με 9 πόντους και 8 ασίστ στα πλαίσια της μαρτυρικής σεζόν.

Αυτή τη στιγμή η δυνατότητα της… επανέναρξης έρχεται μέσα από την επιθυμία του Δημήτρη Πρίφτη να εντάξει στο δυναμικό του έναν παίκτη που θα μπορεί να εξελιχθεί στον «βασιλιά» της πράσινης σκακιέρας. Να συντονίζει την ομάδα με τέτοιο τρόπο που το «ματ» της παρτίδας θα ακούγεται από την δική τους πλευρά.

Ο Στέφαν Γιόβιτς είναι ένας καθαρόαιμος αλλά… γυάλινος πασέρ που χρίζει ειδικής μεταχείρισης και αποτελεί το ρίσκο που έπρεπε να πάρει ο Παναθηναϊκός.