Ολυμπιακός: Γυρίζεις σπίτι σου κι αργείς να κοιμηθείς

Από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς η φετινή προσπάθεια του Ολυμπιακού σου αφήνει έντονα συναισθήματα μετά από κάθε παιχνίδι. Επίσης σου στερεί ώρες ύπνου και ξεκούρασης. Θες μετά από ήττες όπως αυτή από τον Ερυθρό Αστέρα, θες μετά από νίκες όπως αυτή με την Εφές. Γυρίζεις σπίτι και αργείς να κοιμηθείς.

Το χθεσινό αποτέλεσμα πιθανότατα θα το θυμόμαστε ευχάριστα τέλη Μαρτίου, αρχές Απριλίου και θα έχει σβήσει αυτό της ήττας από τον Ερυθρό Αστέρα. Επιμένω στο εντός έδρας ματς με τους Σέρβους όχι για το 11/11 που θα είχαν αυτοί τη στιγμή οι «ερυθρόλευκοι», αλλά γιατί θα είχαν λιγότερο άγχος για την παρουσία τους στην «οκτάδα». Πολύ λιγότερο.

Ας είναι όμως, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και προχωράμε.

Ο Ολυμπιακός επικράτησε μίας πολύ πιο ταλαντούχας ομάδας και το έκανε παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ και όχι κλεφτοπόλεμο. Στο μπάσκετ έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή οι αδυναμίες σου θα παρουσιαστούν στο παρκέ, δεν κρύβονται. Απλά ο Ολυμπιακός φρόντισε να μην υπάρχουν τέτοιες.

Ο Τόμας Ουόκαπ στην μπροστινή πλευρά του παρκέ μπορεί να μην προσφέρει τα αναμενόμενα, αλλά στην πίσω πλευρά είναι ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας. Όταν λοιπόν αντιμετωπίζεις μία περιφέρεια με Λάρκιν, Μίτσιτς, Μπομπουά και Σιμόν, τον έχεις ανάγκη. Έλειψε ο Αμερικανός, αλλά βγήκαν μπροστά όλοι οι συμπαίκτες του. Κι όταν γράφω «όλοι» εννοώ όλοι. Στην άμυνα δεν θυμάμαι να... έκλεψε κανείς πέραν 4-5 κατοχών. Η επιτομή του step up.

Οι στόχοι της άμυνας

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας προπονητής ο οποίος ασχολείται περισσότερο με την δική του ομάδα ως προς την προετοιμασία των αγώνων παρά με τον αντίπαλο. Θα δώσει 2-3 βασικές κατευθύνσεις και μετά θα εμπιστευτεί τις ικανότητες των δικών του παιδιών. Ο coach πιστεύει πως όλα τα ματς κρίνονται από την απόδοση της δικής του ομάδας και όχι της αντίπαλης.

Κόντρα στην Εφές υπήρχαν 2-3 στόχοι ως προς την αμυντική λειτουργία οι οποίοι ήταν αρκετά ξεκάθαροι. Δεν τους πέτυχαν όλους, αλλά μην ξεχνάμε και ποιους παίκτες αντιμετώπιζαν.

Για παράδειγμα πρώτος και βασικότερος ήταν ο περιορισμός του Βασίλιε Μίτσιτς. Η εντολή ήταν ξεκάθαρη, «οδηγήστε τον αριστερά». Προφανώς και ένας παικταράς σαν κι αυτόν δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα στο ποιον διάδρομο θα πάρει, αλλά σίγουρα ο δεξιός του αρέσει πολύ περισσότερο από τον αριστερό. Η άμυνα απέτυχε, αλλά επαναλαμβάνω... να έχουμε κατά νου και ποιον παίκτη αντιμετώπιζε.

Ο δεύτερος στόχος ήταν ο περιορισμός του Λάρκιν. Ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να βρει ρυθμό ο Αμερικανός και η αλήθεια είναι πως τα κατάφερε περίφημα. Ο Λάρκιν είχε 3 πόντους με βολές στο40λεπτο και ξύπνησε στην παράταση. Η άμυνα έκανε αρκετά καλή δουλειά πάνω σε αυτόν.

Ο Ολυμπιακός ήθελε να πιέσει περισσότερο τον παίκτη με την μπάλα, αλλά δεν τον βοήθησε το περιορισμένο rotation και η απουσία του καλύτερού του αμυντικού. Αναγκαστικά πήγε λοιπόν σε αλλαγές.

Στην άμυνα με αλλαγές έκαναν όλοι εξαιρετική δουλειά. Ο Σλούκας έβγαζε το σώμα του μπροστά από αυτό του Πλάις, ο Παπανικολάου με τον ΜακΚίσικ έκαναν τους Πειραιώτες να μοιάζουν με ομάδα πόλο που παίζει με παίκτη παραπάνω.

Πιο κομβικός όλων όμως ήταν ο Μουσταφά Φαλ. Ο Γάλλος έβγαινε έξω και σε άμυνα «ένας εναντίον ενός» κατάφερνε να αποτρέψει το καλάθι. Η Εφές προσπάθησε να τον εξουδετερώσει με ένα κόλπο. Τι έκανε ο Αταμάν; Εδωσε εντολή για pick 'n' roll αρκετά μακριά από το καλάθι. Μίτσιτς και Λάρκιν έχουν την ικανότητα να σουτάρουν από τα 7.5 μέτρα, συνεπώς υποχρέωναν τον Γάλλο να βγει αρκετά μακριά από το καλάθι. Πλάις και Ντάνστον κρατούσαν απόσταση και μόλις η μπάλα έφτανε στα χέρια τους, είχαν χώρο δράσης.

Τρίτος στόχος στην άμυνα ήταν το ριμπάουντ. Στέφθηκε με απολυτή επιτυχία. Δε θυμάμαι άμυνα που να μην πήδηξαν τέσσερις με ερυθρόλευκη φανέλα. Ομαδική δουλειά το ριμπάουντ, με συνεχόμενα άλματα, με tip για να στείλουν την μπάλα στα χέρια συμπαίκτη τους.

Καλός επιθετικά αν και άστοχος

Ο Ολυμπιακός είχε καλή επιθετική λειτουργία με εξαίρεση το διάστημα της δεύτερης περιόδου στο οποίο ο Σλούκας καθόταν στον πάγκο για να ξεκουραστεί. Χωρίς αυτόν η ομάδα δυσκολευόταν να δημιουργήσει. Ο ηγέτης του Ολυμπιακού βρήκε ρυθμό από την αρχή, αισθανόταν καλά, πατούσε καλά και όλα αυτά τα έβγαλε στο παρκέ. Όσο κυλούσε το παιχνίδι η αυτοπεποίθησή του μεγάλωνε. Ο 32χρονος γκαρντ λατρεύει να καθορίζει τα παιχνίδια και χθες ήταν ένα τέτοιο. Οχι μόνο με τους 23 πόντους ή τις 6 ασίστ ή το τρίποντο νίκης. Ήταν ο γενικότερος τρόπος που λειτουργούσε στο παρκέ. Σκόραρε, πάσαρε, καθοδηγούσε, έπαιζε άμυνα, πανηγύριζε, αναθεμάτιζε. Τα πάντα, όλα.

Οι Πειραιώτες είχαν καλή ισορροπία στον επιθετικό τομέα παρά την αστοχία τους. Να φανταστεί κανείς πως νίκησαν την Αναντολού Εφές με τους Παπανικολάου και Βεζένκοβ να έχουν 3/16 τρίποντα. Επίσης οι ψηλοί έχασαν ορισμένα lay up, εύκολα καλάθια. Παρά την αστοχία όμως, τα ελεύθερα σουτ βγήκαν, ήταν εκεί για αυτούς και αυτό σημαίνει καλή επιθετική λειτουργία.

Τι σημαίνει αυτή η νίκη

Ο Ολυμπιακός μετά από πολύ καιρό είδε την βραδιά να εξελίσσεται υπέροχα για αυτόν. Οχι μόνο νίκησε έναν σπουδαίο αντίπαλο, αλλά είδε και τις ομάδες που έχουν ίδιους με αυτόν, στόχους να χάνουν. Το αποτέλεσμα επί της Εφές πέραν την τρομερής δουλειάς που θα κάνει στον ψυχολογικό τομέα, ήταν και ουσιαστική αφού επανέφερε την ομάδα στην πρώτη «τετράδα». Ο Ολυμπιακός μοιάζει απίθανο να μπει σε αυτήν, ας είμαστε ρεαλιστές. Ωστόσο όσο μένει κοντά σε αυτή τη θέση τόσο περισσότερο εδραιώνεται σε αυτές που οδηγούν στα playoffs.

Η Euroleague δεν έχει λογική. Σήμερα οι 19 νίκες μοιάζουν αρκετές για τη «οκτάδα» και οι 21 για «τετράδα». Αύριο μπορεί να απαιτούνται περισσότερες. Τα αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα εμφανίζονται όλο και συχνότερα. Επειδή είμαστε όμως στο «σήμερα», πέντε νίκες θέλει ακόμη σε έντεκα παιχνίδια. Θα τις κάνει.

Δεν έχει καμία ιστορική σημασία αυτή η νίκη. Χρειάζεται ηρεμία και σωστή διαχείριση των συναισθημάτων διότι η συνέχεια είναι πολύ πιο δύσκολη κι αν πετάς στα σύννεφα, όταν πέφτεις πονάς περισσότερο.

ΥΓ: Ο Γιώργος Πρίντεζης αξίζει ειδικής αναφοράς. Στα 7:30 συνεχόμενα λεπτά που αγωνίστηκε στο δεύτερο δεκάλεπτο ήταν πάρα πολύ καλός και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Στη συνέχεια ο Μπαρτζώκας πήγε με τον Βεζένκοβ (ο Βούλγαρος και ο Σλούκας δεν έγιναν αλλαγή ούτε δευτερόλεπτο σε δεύτερο ημίχρονο και παράταση). Ο «Πριντ» θα είχε το δικαίωμα να παραπονιέται, αλλά δείτε τον τρόπο που πανηγυρίζει το buzzer beater του Σλούκα και θα καταλάβετε τι σημαίνει αρχηγός.

ΥΓ 2: Πολύ κρίσιμο το καλάθι του Ντόρσεϊ για το 84-85. Χωρίς να περάσει χρόνος και δύσκολο. Δεν θα έφτανε η ομάδα να διεκδικήσει τη νίκη στο τελευταίο σουτ αν δεν είχε ευστοχήσει ο ομογενής γκαρντ.

ΥΓ 3: Στο χθεσινό live της αναμέτρησης και πριν αυτή ξεκινήσει έγραψα το εξής: Νομίζω πως πλέον για να νικήσει ο Ολυμπιακός θα πρέπει να βάλει 11+ τρίποντα και να βρει τρεις παίκτες που να κάνουν ματσάρα (με στατιστικά).

Ο Ολυμπιακός είχε 11 τρίποντα. Ο Σλούκας 23. ο Ντόρσεϊ 19 κι ο Βεζένκοβ 16.