Ολυμπιακός: Καθυστέρησε το check-in για Βελιγράδι

• Τα playoffs δεν αντέχουν απώλεια εύκολων πόντων
• Χάνονται εύκολα διαφορές
• Η πίεση της άμυνας της Μονακό
• Όταν κυκλοφορεί καλά η μπάλα…
• Το ΣΕΦ πρέπει να είναι υποστηρικτικό

Θα ήθελα να ξεκινήσω με τα αυτονόητα. Το ταξίδι στο Μονακό ολοκληρώθηκε με θετικό πρόσημο για τον Ολυμπιακό. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα όχι μόνο πήρε τη νίκη που χρειαζόταν για να πάρει πίσω το πλεονέκτημα έδρας, αλλά έφτασε μία ανάσα από το να μην το χρειαστεί καν (το πλεονέκτημα).

Ο Ολυμπιακός είναι πραγματικά μία πολύ καλή ομάδα και το επιβεβαίωσε με την απόδοσή της στα δύο αυτά παιχνίδια. Θυμάστε που έγραφα πως τα playoffs είναι μία εντελώς διαφορετική διαδικασία; Η ένταση που παίζονται τα ματς με τους Μονεγάσκους είναι 40% πάνω από αυτά της regular season. Μιλάμε για μάχες, για «ξύλο» για προπονητάρες, για προσαρμογές και αναπροσαρμογές στην τακτική. Πάνω από όλα μιλάμε για παικταράδες. Σλούκας, Τζέιμς, Βεζένκοβ, Μπέικον.

Είμαι αρκετά αισιόδοξος για την έκβαση του Game 5, σίγουρα όμως οι μέρες που θα μεσολαβήσουν θα έχουν άγχος, πίεση, αμφιβολία. Οταν ένας παίκτης όμως παίζει στο ανώτατο επίπεδο και βρίσκεται ένα βήμα από το Final 4, αυτά τα ματς περιμένει. Αυτά θέλει.

Πάμε και στα αγαπημένα μου μπασκετικά μονοπάτια αν και αυτή την φορά τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα.

Τα playoffs δεν αντέχουν απώλεια εύκολων πόντων

Ο Κώστας Σλούκας μεταξύ του Game 3 και του Game 4 χαρακτήρισε τη σειρά σαν έναν αγώνα μποξ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας την παρομοίωσε με κυνομαχία. Όταν λοιπόν οι πρωταγωνιστές αναγνωρίζουν την δυσκολία των παιχνιδιών είναι κρίμα να αδικούν τους εαυτούς τους.

Πώς το κάνουν αυτό; Με το να γυρίζουν την πλάτη σε εύκολους πόντους. Ο Ολυμπιακός σε όλα τα ματς της σειράς χάνει πολλά εύκολα καλάθια. Χθες χάθηκαν τέσσερα lay up και το μπάσκετ «τιμωρεί». Αν έμπαινε το κάρφωμα του ΜακΚίσικ θα πήγαινε η διαφορά στους 6 πόντους, αστόχησε και ο Μοτιεγιούνας έβαλε καλάθι και φάουλ και πήγε στον πόντο. «Ελα μωρέ μία φάση στο δεύτερο δεκάλεπτο βρήκες» θα πει κάποιος.

Το μπάσκετ είναι στιγμές, θα πω εγώ. Τέσσερα χαμένα lay up και 57% στις βολές! Οι «ερυθρόλευκοι» σε Game 2,3 και 4 έχουν 43/66 βολές! Για ματς που κρίνονται στο όριο, στην λεπτομέρεια το συγκεκριμένο ποσοστό είναι απαράδεκτο.

Τα playoffs δεν αντέχουν να μην παίρνεις τους εύκολους πόντους που σου δίνει το ίδιο το παιχνίδι.

Χάνονται εύκολα διαφορές

Ο Ολυμπιακός στο Game 3 βρέθηκε από το +15 στο 1. Οσο κι αν η διαιτησία εκείνης της αναμέτρησης σφύριξε με διαφορετικά κριτήρια, άλλο τόσο ευθύνη είχαν και οι Πειραιώτες. Χθες πάλι τα ίδια. Ξεκινά το ημίχρονο, ωραία ακουμπά η μπάλα στον Φαλ που έκανε πλακίτσα στον Μοτιεγιούνας και πάει το σκορ στο +11. Σε λιγότερο από δύο λεπτά, η Μονακό έτρεξε 9-0 σερί και τον έφτασε.

Πολύ καλή ομάδα η Μονακό, όταν βρει ρυθμό δεν σταματάει. Ε, τότε μην της δώσεις ρυθμό. Κάνε ένα φάουλ, βρες μια καλύτερη επιλογή στην επίθεση, κάνε κάτι. Ο Ντόρσεϊ είδε τον Ντουράντ στο γήπεδο και «θόλωσε» για να του αποδείξει πως ανήκει στο ΝΒΑ. Το ένα κακό σουτ μετά το άλλο, το ένα λάθος μετά το άλλο. Και το χειρότερο όλων; Περπατούσε στο παρκέ. Σε τρεις περιπτώσεις όχι δεν επέστρεψε στην άμυνα, αλλά ούτε καν έδειξε διάθεση να γυρίσει πίσω.

Επειδή αναφέρθηκα στον Ντόρσεϊ, να το κλείσω εδώ. Είναι εξαφανισμένος στη σειρά και ο Ολυμπιακός τον χρειάζεται. Μακάρι να εξιλεωθεί στο Game 5. Έχει «τρελαθεί» που δεν σκοράρει και δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Η διαφορά των 11 πόντων (για να επιστρέψω) χάθηκε κυρίως εξαιτίας του.

Η πίεση της άμυνας της Μονακό

Αν δεν το δεις μέσα από το γήπεδο δεν μπορείς να το καταλάβεις. Η τηλεόραση δεν βοηθάει να αντιληφθεί το μέγεθος της πίεσης που ασκεί η άμυνα της Μονακό. Μπράβο στον Ομπράντοβιτς που έπεισε ένα μάτσο επιθετικογενείς παίκτες να αφοσιωθούν στα αμυντικά τους καθήκοντα.

Για αυτό ο Μπαρτζώκας παίζει σχεδόν όλο το ματς με δύο χειριστές. Ο Λι πιέζει τρομερά την μπάλα, τα «φτερά» παίζουν overplay και εμποδίζουν την πάσα. Ακόμη και τα «τεσσάρια» τους βγαίνουν μακριά να μαρκάρουν.

Ο Ολυμπιακός σε αρκετές περιπτώσεις βγαίνει πολύ μακριά από το καλάθι (στο ύψος του κέντρου) και από εκεί δεν απειλεί. Επίσης από την πίεση γυρίζουν την πλάτη τους στο καλάθι. Χαλάει η επίθεσή τους, καθυστερεί, την βγάζουν από την ροή που θα ήθελε και οδηγούν σε ένα σουτ στα τελευταία 2-3 δευτερόλεπτα πριν τα 24. Ακόμη κι επαναφορές από την πλαϊνή γραμμή γίνονται δύσκολα.

Οι Πειραιώτες πρέπει να γίνουν πιο επιθετικοί. Δεν γίνεται ο Ζαν Σαρλ να παίρνει πάρε – βάλε από τον Σλούκα κι αντί να καρφώνει, να βγάζει πάσα έξω στην αδύνατη πλευρά. Το short roll γίνεται γύρω από το ύψος της γραμμής των βολών, όχι κάτω από το καλάθι. Εκεί τελειώνεις την φάση. Ούτε κάνεις 100 προσποιήσεις.

Όταν κυκλοφορεί καλά η μπάλα…

Ο φετινός Ολυμπιακός παίζει εντυπωσιακά καλό μπάσκετ. Με ωραίες ιδέες, με κίνηση μακριά από την μπάλα, με pick ‘n’ roll και κυρίως με ωραία κυκλοφορία της μπάλας. Κανονικότατο, σύγχρονο μπάσκετ παίζει ο Ολυμπιακός.

Δείτε το δίλεπτο που το 70-61 έγινε 70-71. Το 10-0 σερί ήρθε μετά από εκπληκτικό passing game, ήρθε με παίκτες να κινούνται όπως πρέπει, όταν πρέπει και όπου πρέπει. Γενικά όταν οι Πειραιώτες κυκλοφορούν καλά τη μπάλα, είναι να τους… πιεις στο ποτήρι.

Τεράστιο ρόλο στο παραπάνω παίζει ο Κώστας Σλούκας. Αυτά που έκανε και χθες ο 31χρονος γκαρντ άγγιζαν τα όρια του ιδανικού. Η ηρεμία του, το «διάβασμα» των φάσεων, η δημιουργία του, το σκορ που προσφέρει, ο τρόπος που σπάει τα hedge out των ψηλών. Αστόχησε στο τελευταίο σουτ. Ε, και; Καλά έκανε και το πήρε το σουτ.

Πιστεύω πιο πολύ τον πείραξε τον ίδιο η κακή απόφαση να περάσει λόμπα στον Φαλ με τον Χολ να έχει περάσει το σώμα του από μπροστά στην προτελευταία κατοχή, παρά το άστοχο σουτ στο τέλος.

Το ΣΕΦ πρέπει να είναι υποστηρικτικό

Το πλεονέκτημα της έδρας παίζει ρόλο μόνο στο σενάριο που υπάρξει πέμπτο παιχνίδι. Αυτό δηλαδή που θα συμβεί στη σειρά του Ολυμπιακού με τη Μονακό. Το ΣΕΦ την Τετάρτη θα έχει υπεραριθμία. Το sold out στις στοιχηματικές δίνει 1.01. Χρειάζεται προσοχή.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει μάθει να αναγνωρίζει τις καλές άμυνες και τις πανηγυρίζει έξαλλα δίνοντας ίδια αξία με ένα κάρφωμα. Επίσης φέτος είναι άκρως υποστηρικτικός. Μην δει να φεύγει ο αντίπαλος με 4-5 πόντους, αμέσως ξεσπάει ένα έντονο χειροκρότημα.

Το παιχνίδι την Τετάρτη δεν θα είναι εύκολο, δεν θα είναι γιορτή. Ο κόσμος καλό θα είναι να ενθαρρύνει τον Μπαρτζώκα και τους παίκτες του (όπως το κάνει μέχρι τώρα) και να μην προσθέσει πίεση στα άσχημα διαστήματα που μπορεί να προκύψουν κατά την διάρκεια του αγώνα.

Κόσμος και ομάδα, ένα. Όπως σε όλα τα φετινά παιχνίδια. Μαζί θα πάνε στο Βελιγράδι.

ΥΓ: Ο Φαλ παλεύει μόνος του στη θέση «5». Ο Μάρτιν είναι απών και ο Ζαν Σαρλ παίζει φοβισμένα. Ενα κορμί 220 εκατοστών περίπου, δεν μπορεί να αντέξει συνεχόμενα 30+ λεπτά.

ΥΓ 2: Η αμφιβολία είναι κακός σύμβουλος τις ημέρες που μεσολαβούν μέχρι το Game 5.