Τα αλληλοσυμπληρούμενα δίδυμα του Μπαρτζώκα «μεγάλωσαν» απότομα τον Ολυμπιακό

• Final 4 με υποτετραπλάσιο και υποδιπλάσιο budget!
• Τα τρία “must” που θα κλείδωναν την πρόκριση
• Η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή

Ποιος να το περίμενε πέρυσι τέτοια εποχή – όταν ετοιμαζόμαστε για την Κολωνία και το 3ο διαδοχικό Final 4 χωρίς ελληνική ομάδα – ότι η μετά Σπανούλη εποχή θα έμπαινε με τον Ολυμπιακό να «χτίζει» έναν πάρα πολύ συμπαγή κορμό και να δημιουργεί μία ομάδα ικανή να πετύχει μία ολική επαναφορά άνευ προηγουμένου.

Χρησιμοποιώ τις παραπάνω δύο λέξεις, από την άποψη ότι η παρθενική σεζόν χωρίς τον κορυφαίο παίκτη που φόρεσε ποτέ την «ερυθρόλευκη» φανέλα και τον άνθρωπο που αναγέννησε την ομάδα από το 2010 και μετά, συνδυάζεται με σπουδαίο μπάσκετ και επιστροφή στους τίτλους (1ο Κύπελλο μετά από 11 χρόνια και προοπτική εκθρόνισης του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα) αλλά και στην «ελίτ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Κι όλα αυτά μετά από δύο χρόνια στην Α2 Κατηγορία! Όπως στις περισσότερες πετυχημένες «συνταγές», έτσι και στην περίπτωση της αγωνιστικής μεταμόρφωσης των Πειραιωτών, η εξήγηση είναι απλή.

Η δημιουργία ενός ρόστερ με μέγεθος και αθλητικότητα (τα χαρακτηριστικά δηλαδή που πλέον κάνουν την διαφορά στο μπάσκετ), ποιότητα, ελληνικό στοιχείο (5+1 παίκτες του rotation) και προσωπικότητες ήταν τα συστατικά που χρειαζόταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας για να συνθέσει την μπασκετική αυτή δημιουργία που έφερε τους «ερυθρόλευκους» στην 2η θέση της κανονική περιόδου στην Euroleague, στο πλεονέκτημα έδρας και εν συνεχεία σφράγισε το εισιτήριό τους για το ετήσιο κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Final 4 με υποτετραπλάσιο και υποδιπλάσιο budget!

Το πιο εντυπωσιακό απ' όλα, όμως, είναι κάτι που συμβαίνει για πολλοστή φορά και σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να θεωρείται σύμπτωση. Και αναφέρομαι στο ότι ο Ολυμπιακός, από την σεζόν 2010-2011 και μετά, οπότε και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι «κατέβασαν» αισθητά το budget (σχεδόν στο 1/3), το πετυχαίνει για 5η φορά (2012, 2013, 2015, 2017 και 2022) σε διάστημα δέκα ετών.

Ειδικότερα φέτος, ο προϋπολογισμός του δεν ξεπερνάει τα 7 εκατομμύρια Ευρώ για το αγωνιστικό τμήμα και τα 12 με όλα τα έξοδα, ενώ ο αντίστοιχος της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ ξεπερνούν τα 40 και της Εφές αγγίζει τα 25!

Αυτά όσον αφορά σε μία πιο ευρεία ματιά στα κατορθώματα των Πειραιωτών, σε επίπεδο πλάνου, οργάνωσης, στόχευσης και εκτέλεσης του σχεδίου. Πάμε όμως και στο αγωνιστικό κομμάτι, στο οποίο ο 56χρονος τεχνικός και οι συνεργάτες του πήραν άριστα υπό την έννοια ότι παρουσίασαν την ομάδα σε ιδανική φόρμα στην κατάλληλη χρονική στιγμή.

Oι Κυπελλούχοι Ελλάδας ανέβασαν προοδευτικά την απόδοσή τους στην διάρκεια των πέντε αγώνων που έδωσαν με την περυσινή κάτοχο του Eurocup και ειδικότερα στα τρία τελευταία, έφτασαν να παίξουν μπάσκετ υψηλών προδιαγραφών, προχωρώντας σε σημαντικές προσαρμογές από παιχνίδι σε παιχνίδι.

Ειδικότερα μέσα από την διαδικασία του Game 3, 4 και 5, ο Ολυμπιακός φάνηκε να «οικοδομεί» έναν πολύ «δυσκολοκατάβλητο» αγωνιστικό χαρακτήρα που μπορεί ανά πάσα στιγμή να προσαρμοστεί και να είναι αποτελεσματικός σε όλα τα στυλ παιχνιδιού, έχοντας έναν θαυμαστό καταμερισμό ρόλων και ευθυνών, που παράλληλα συνδυάζονταν με επιθετική πολυφωνία.

Τα τρία “must” που θα κλείδωναν την πρόκριση

Μετά τα πρώτα τέσσερα ματς και τις λεπτομέρειες στις οποίες κρίθηκαν, ήμουν απολύτως σίγουρος ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα έφταναν στην πολυπόθητη 3η νίκη (94-88) αν κι εφόσον ήλεγχαν τις μικρές λεπτομέρειες και εισέπρατταν από τον Ταϊλερ Ντόρσεϊ μία εμφάνιση αντάξια του επιπέδου του. Κοινώς αν:

α) σούταραν καλά στις βολές (στα πρώτα τέσσερα ματς είχαν 68,2%)
β) αν περιόριζαν τα λάθη τους (στα πρώτα τέσσερα ματς υπέπιπταν σε 13,2 ανά αγώνα)
γ) αν ο Ντόρσεϊ κυμαινόταν στους +13 πόντους με αξιοπρεπή ποσοστά

Ποια απ' όλα τα παραπάνω επιτεύχθηκαν; Και τα τρία!
Οι γηπεδούχοι τελείωσαν το ματς με ποσοστό 84% (21/25), υπέπεσαν σε μονοψήφιο αριθμό λαθών (8, ενώ είχαν 7 στο πρώτο μέρος), ενώ ο 26χρονος Ελληνοαμερικανός guard έκανε την καλύτερη εμφάνισή του στην σειρά, τελειώνοντας το ματς με 16 πόντους, 2 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 1 κόψιμο με 6/11 σουτ.

Αν υπάρχει κάποιος που έκλεισε στόματα και απέδειξε για ποιο λόγο η ομάδα του έδωσε μάχη το περασμένο καλοκαίρι (τον «έκλεψε» μέσα από τα χέρια της Μπαρτσελόνα και της Μακάμπι) για να τον αποκτήσει, αυτός ήταν ο Τόμας Ουόκαπ.

Στην 4η χρονιά του στην Euroleague, ο γεννημένος στο προάστιο Πασαντίνα του Χιούστον, έπεισε ότι μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο του βασικού point-guard συνδυάζοντας επίθεση, άμυνα και δημιουργία και ειδικότερα στην σειρά με την Μονακό, θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί σε παίκτη-κλειδί, έχοντας μ.ο. 11,2 πόντους, 3,4 ασίστ, 1 κλέψιμο και μόλις 1 λάθος (με 75% διπ. & 43,3% τριπ.), φτιάχνοντας ένα άχαστο δίδυμο με τον πιο έμπειρο παίκτη της και εκ των πιο έμπειρων της διοργάνωσης, Κώστα Σλούκα.

Αυτά τα πολύ ποιοτικά και αλληλοσυμπληρούμενα δίδυμα που έφτιαξε ο Γιώργος Μπαρτζώκας σε κάθε θέση (στο Game 5 που επέστρεψε, φάνηκε και η χρησιμότητα του Χασάν Μάρτιν), νομίζω ότι εξηγούν απόλυτα το γιατί ο Ολυμπιακός επέστρεψε για τα καλά στην «ελίτ» της Ευρώπης (όπως υπερθεμάτισε και ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στην συνέντευξή του στο Gazzetta) και πλέον είναι ικανός να φτάσει μέχρι και στην κορυφή της!

Η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή

Η πρόκριση στο σπουδαίο ραντεβού στην "Stark Arena" του Βελιγραδίου, όμως, το οποίο παρεμπιπτόντως αναμένεται να «βαφτεί κόκκινο (και λόγω της στήριξης που παράσχουν οι φίλαθλοι του Ερυθρού Αστέρα), απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη αξία επειδή επήλθε απέναντι σε έναν πανάξιο αντίπαλο, όπως η Μονακό που παρουσιάστηκε στους 5 αγώνες των προημιτελικών.

Ίσως να μην είναι υπερβολή να πούμε ότι με την εικόνα που παρουσίασαν οι Μονεγάσκοι (έργο Ομπράντοβιτς και Τζέιμς) άξιζαν να μία θέση στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Και αυτό γιατί κατά την ταπεινή μου άποψη, έτσι όπως είδα και τις οκτώ ομάδες που συμμετείχαν στα playoffs, ο Ολυμπιακός και η Μονακό είναι ίσως οι πιο φορμαρισμένες ομάδες στην Ευρώπη, την δεδομένη χρονική στιγμή.

Και αν ο Ντουέϊν Μπέϊκον είχε απόλυτο δίκιο, όταν δήλωνε στο Gazzetta ότι χωρίς την αλλαγή προπονητή η ομάδα του δεν θα έμπαινε καν στην 8άδα, προσωπικά εντυπωσιάστηκα περισσότερο από την ωριμότητα που έχει αποκτήσει ο Μάικ Τζέιμς στο παιχνίδι του και η οποία τον έχει εξελίξει σε elite παίκτη, που δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι αξίζει να ψηφιστεί ακόμη και για MVP της κανονικής περιόδου.

Ο 31χρονος Αμερικανός guard ηγήθηκε μίας ομάδας με 12 νέους παίκτες και με ελάχιστους που είχαν την εμπειρία αυτού του επιπέδου και έδωσε απαντήσεις (μ.ο. 17,6π., 4,4ρ. & 5,8ασ. στην postseason) για το αν μπορεί να τον εμπιστευτεί ομάδα με υψηλούς στόχους. Αν δεν βρισκόταν στην διάθεση του Σάσα Ομπράντοβιτς, τότε η Μονακό δεν θα μπορούσε καν να υποστηρίξει την στόχευση στα playoffs.