Μπαρτζώκας, μια πηγή έμπνευσης για τους ταπεινούς, τους εργατικούς, τους «αντιεμπορικούς»

Περίπου ενάμιση μήνα πίσω, στα μέσα Φεβρουαρίου συναντήσαμε στο ΣΕΦ, μαζί με τον Μιχάλη Τσόχο, τον Γιώργο Μπαρτζώκα, που μας έδωσε τη χαρά μιας απολαυστικής συζήτησης σχετικής με την εμπειρία κατάκτησης της Euroleague με τον Ολυμπιακό.

Μέσα από μια κουβέντα, από την οποία ανέβλυζε η ειλικρίνειά του, μπορούσες με άνεση να αντιληφθείς τα βασικά κίνητρά του για να βρίσκεται στη θέση του προπονητή στον Ολυμπιακό. Ένας … φυσιολογικός, κανονικός άνθρωπος με μεγάλο πάθος για το μπάσκετ και την προπονητική, λειτουργεί με επίγνωση της θέσης που βρίσκεται και έχει εξηγηθεί με τον εαυτό του σχετικά με τα οράματά του. Με την “ο προπονητής πληρώνεται για να φταίει” κοσμοθεωρία του, ο Μπαρτζώκας πορεύεται έχοντας μετρηθεί με την ιδέα ότι δεν θα αγαπηθεί, δεν θα γίνει ποτέ love brand στην Ελλάδα, δεν θα ακούει το όνομά του να γίνεται σύνθημα από την εξέδρα και συχνά θα πικραίνεται με τη στάση ενός μέρους των οπαδών της ομάδας του απέναντί του. Και μάλιστα σου δημιουργεί την εντύπωση ότι το έχει δουλέψει τόσο μέσα του που έχει δημιουργήσει μια νοοτροπία σχετικά με την δημόσια συμπεριφορά του προκειμένου να νιώθει εκείνος καλά με τον εαυτό του, ανεξάρτητα από το τίμημα που πληρώνει για την ειλικρίνειά του.

Ο Μπαρτζώκας πάει μπροστά μόνο με το μπάσκετ του. Με αυτό έφτασε μέχρι την κατάκτηση της Euroleague, αυτό του έφερε την δουλειά και την επιτυχία με την Λοκομοτίβ Κουμπάν, αυτό τον έφτασε μέχρι τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, αυτό τον ξανάφερε στον Ολυμπιακό. Δεν είναι ένας προπονητής - προϊόν μάρκετινγκ ο Μπαρτζώκας, για να μη πω ότι στέκεται στην ακριβώς απέναντι όχθη από αυτή την κατηγορία προπονητών και έχει πληρώσει το τίμημα αυτής της επιλογής του. Γι’ αυτό και οι επιτυχίες του ενθαρρύνουν πολύ τους προπονητές, και γενικότερα τους επαγγελματίες που πορεύονται ακολουθώντας αυτή τη διαδρομή και όχι αυτήν της δημιουργίας εντυπώσεων και συναισθημάτων.

Ο Τρεμέλ Ντάρντεν τουίταρε ότι ο Μπαρτζώκας πρέπει να λάβει μεγαλύτερη εκτίμηση. Την έλαβε από αυτούς που έχουν την κουλτούρα για να σεβαστούν την δουλειά του και να την αναγνωρίσουν. Δεν θα τη λάβει από αυτούς που τον κρίνουν με διαφορετικά κριτήρια από αυτά της αξιολόγησης του έργου και της ηγεσίας ενός προπονητή. Αν τον κατάλαβα καλά μέσα από τη μικρή συναναστροφή μας, ο Μπαρτζώκας έχει επίγνωση. Δεν μπορώ να ξέρω αν έχει πάψει να τον ενοχλεί ή τουλάχιστον αν έχει βρει τον τρόπο να θωρακίζεται ώστε να μη χάνει την ψυχική και πνευματική ισορροπία του στις στιγμές που αφουγκράζεται ή νιώθει την αμφισβήτηση ενός μέρους της εξέδρας, αλλά σε πείθει ότι έχει βρει τον τρόπο να παίζει μια αποτελεσματική άμυνα και σε αυτό.

Τώρα που το ξαναζεί, που γίνεται αυτός που ξαναφέρνει τον Ολυμπιακό στο Final 4 της Euroleague, ο Μπαρτζώκας έχει ήδη πετύχει ακόμη μια μεγάλη νίκη: έχει αποδείξει στον εαυτό του ότι έκανε καλά τον Ιανουάριο του 2020 όταν αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση και να επιστρέψει στον Ολυμπιακό κι ας ήξερε ότι στο πακέτο της προσφοράς υπάρχει η μόνιμη αμφισβήτηση ενός μέρους της κοινωνίας των οπαδών. Και συγχρόνως έχει δώσει πολύ κουράγιο σε όλους αυτούς που προσπαθούν να πετύχουν με τη δουλειά και επιμένουν να κυνηγούν τα οράματά τους πηγαίνοντας από αυτό τον δρόμο.

Ο Μπαρτζώκας δεν θα αποκτήσει ποτέ την φυσική ή τεχνητή λάμψη άλλων συναδέλφων του - στην πραγματικότητα η δύναμη του φωτός που πέφτει πάνω του θα παραμένει χαμηλότερη, ακόμη και αν πού και πού αστράφτει στις στιγμές των μεγάλων επιτυχιών. Αυτό δεν θα αλλάξει. Όχι επειδή ο Μπαρτζώκας δεν ξέρει πώς γίνεται να αποκτήσει κανείς λίγο μεγαλύτερη λάμψη, αλλά επειδή αρνείται να δει τον εαυτό του με τεχνητό φως.