Αταμάν στο Gazzetta: «Στα μέσα της σεζόν δεν πίστευα στο Final 4, τώρα πιστεύω στον τίτλο!»

Είναι μακράν ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία του τουρκικού μπάσκετ. Πέραν των 22 τίτλων που έχει κατακτήσει σε διασυλλογικό επίπεδο, είναι ο μόνος που έχει στην συλλογή του τέσσερα τρόπαια από διαφορετικές ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Ο λόγος για τον Εργκίν Αταμάν, που βρίσκεται εν μέσω της 3ης θητείας του στον πάγκο της Αναντόλου Εφές και φέτος συμπληρώνει 9 σεζόν στην ομάδα της Κωνσταντινούπολης.

Ο 56χρονος τεχνικός, ο οποίος είναι ο μόνος Τούρκος που έχει οδηγήσει ομάδα της χώρας του σε Final 4 (το εφετινό θα είναι το 5ο της καριέρας του) και ο μόνος που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο με ξένο σύλλογο (το 2002 πήρε το Saporta Cup με την Μοντεπάσκι Σιένα), θέλει ταυτόχρονα να γίνει και ο τέταρτος coach (μετά τον Μάλκοβιτς, τον Ομπράντοβιτς και τον Γκέρσον) που κατακτά back to back τίτλο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Λίγες ώρες πριν την αναχώρηση των Τούρκων για το Βελιγράδι, το Gazzetta σας παρουσιάζει την αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε ο τεχνικός ηγέτης της πρωταθλήτριας Ευρώπης, στο πλαίσιο της οποίας τοποθετήθηκε σε όλα τα καυτά θέματα που αφορούν στον ημιτελικό της Πέμπτης (21/05, 19.00) με τον Ολυμπιακό.

Ποιες είναι οι βασικές αρχές της προπονητικής σας φιλοσοφίας;

«Κατ' αρχάς, το να πείσω τους παίκτες ότι πρέπει να παίξουν σαν σύνολο, γιατί το μπάσκετ είναι ομαδικό σπορ. Από 'κει και πέρα, σύμφωνα με το πως βλέπω εγώ το μπάσκετ, πολύ κομβικό ρόλο παίζουν οι αποστάσεις και η κίνηση με και χωρίς την μπάλα στην επίθεση. Στην άμυνα χρειάζομαι την σωστή χρήση της βοήθειας και την αποτελεσματική λειτουργία των περιστροφών. Αυτές οι είναι βασικές μπασκετικές μου αξίες. Από 'κει και πέρα μου αρέσει να δίνω ελευθερία στους παίκτες μου. Δεν θα τους πω ποτέ να μην σουτάρουν ή να μην τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο. Θέλω να νιώθουν πνευματικά ελεύθεροι να λειτουργήσουν με το ένστικτό τους. Μου αρέσει να διδάσκω στην προπόνηση και να μην ζορίζω το μυαλό τους στην διάρκεια των αγώνων. Όταν αρχίζουν οι αγώνες, η ευθύνη πάει στα χέρια τους. Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη μέσα στο παρκέ... Για μένα τα πράγματα είναι απλά. Όσο περισσότερο τα μπλέκεις, τόσο δυσκολεύεις το έργο των παικτών.»

Για να συμβεί αυτό βέβαια, μία ομάδα πρέπει να έχει και την σωστή “χημεία”. Κάτι που στην περίπτωση της ομάδας, όχι απλά υπάρχει αλλά φτάνει και περισσεύει, λόγω της διατήρησης του βασικού κορμού της για αρκετά χρόνια. Πως επιτυγχάνεται αυτό το κομμάτι;

«Σίγουρα όχι προσπαθώντας να ταιριάξεις 10-12 superstars μαζί. Πρέπει να φτιάξεις ένα παζλ, που θα αποτελείται από κομμάτια με διαφορετική χρησιμότητα το καθένα. Κάποιος θα είναι πιο ενεργός στην άμυνα, άλλος στα ριμπάουντ, κάποιος τρίτος στο transition game, κάποιος τέταρτος θα είναι ικανός στον έλεγχο του ρυθμού και στο πέντε εναντίον πέντε και ούτω καθεξής. Υπάρχει ακόμη το σκοράρισμα, η διαχείριση των συναισθημάτων στα αποδυτήρια και άλλα πολλά. Κοινώς, το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η σωστή κατανομή των ρόλων, ώστε όλοι να είναι ευχαριστημένοι με αυτό που κάνουν. Απ' αυτή την άποψη, σημαντικό ρόλο παίζουν οι χαρακτήρες που θέλουν να θυσιαστούν για το σύνολο. Σαφώς και θα χρειαστώ κάποιον που μπορεί να βάζει 20-25 πόντους σε κάθε παιχνίδι, αλλά μία ομάδα με σωστή “χημεία”, δεν χτίζεται με πολλούς τέτοιους παίκτες.»

Ωστόσο, στο ρόστερ σας έχετε και παίκτες που είχαν πολύ σημαντικότερους ρόλους σε άλλες ομάδες, σε σχέση με τις αρμοδιότητές τους στην Εφές, όπως ο Σίνγκλετον και ο Άντερσον. Αυτός πως το πετύχατε;

«Αυτό βγήκε μέσα από την λειτουργία της ομάδας. Όταν έχεις μία ομάδα που κατά κύριο λόγο στηρίζεται σε δύο εκπληκτικούς guards, όπως ο Λάρκιν και ο Μίτσιτς, όλοι οι υπόλοιποι μετατρέπονται σε ρολίστες πολυτελείας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο ρόλος τους είναι υποδεέστερος. Τουναντίον, είναι πολύ σημαντικός όπως συμβαίνει με τον κάθε κρίκο της αλυσίδας.»

Ο μοναδικός προπονητής που έχει κατακτήσει back-to-back τίτλους στην Euroleague, την τελευταία 20ετία είναι ο Πίνι Γκέρσον. Τι ομοιότητες έχει η δική σας Εφές με την δική του Μακάμπι της διετίας 2003-2004;

«Τι μου θύμησες τώρα (γελάει...)! Ήμουν πολύ νέος coach τότε, όταν έβλεπα και θαύμαζα τον Πίνι για την επιδραστικότητά του στο παιχνίδι και το εξαιρετικό σύστημα που είχε εφαρμόσει με εκείνη την πυραυλοκίνητη Μακάμπι. Έμαθα πολλά από τις συνεχείς αλλαγές που έκανε στις άμυνες και του τρέφω απεριόριστο σεβασμό. Δεν θέλω να μπω στη λογική των ομοιοτήτων και των διαφορών. Αυτό που ξέρω εγώ, είναι ότι απέχουμε δύο βήματα από το repeat και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να βρεθούμε κατά πρώτον στον τελικό. Ξεπερνώντας κατ' αρχάς το εμπόδιο μίας ομάδας, που κερδίσαμε εύκολα στην έδρα μας και χάσαμε στο σουτ στον Πειραιά. Επομένως, σκέφτομαι περισσότερο τον τελικό. Θα σκεφτώ το repeat, αν κι εφόσον ξανασηκώσουμε το τρόπαιο...»

Αυτά τα δύο ματς, στα οποία αναφερθήκατε, επηρεάζουν τον τρόπο προετοιμασίας σας για τον ημιτελικό;

«Για μένα κάθε ματς είναι εντελώς ξεχωριστό. Το σημαντικό είναι την μέρα του ημιτελικού, να είμαστε υγιείς, σε καλή αγωνιστική και πνευματική κατάσταση, με το κατάλληλο κίνητρο για να δείξουμε τις δυνατότητές μας. Ο Ολυμπιακός έχει εξαιρετική ομάδα, έχει πολύ ικανό προπονητή και προέρχεται από μία φανταστική σεζόν μέχρι τώρα. Θα είναι σίγουρα ένας δύσκολος και απαιτητικός ημιτελικός, που πιστεύω ότι θα κριθεί στις λεπτομέρειες γιατί και οι δύο ομάδες γνωρίζουν πολύ καλά η μία την άλλη.»

Ποια ματς του Ολυμπιακού θα δείτε ή έχετε δει;

«Σίγουρα θα ξαναδώ τα δύο μεταξύ μας και από 'κει και πέρα τους αγώνες με την Μονακό, αλλά και τα ματς που σηματοδότησαν το limit up και το limit down των αντιπάλων μας στην εφετινή σεζόν. Κατ' αυτόν τρόπο σχεδιάζουμε συνήθως το πλάνο που θα ακολουθήσουμε σε κάθε σημαντική αναμέτρηση...»

Πως δουλεύει το επιτελείο σας στο scouting του αντιπάλου;

«Κατ' αρχήν, θέλω να σας πω ότι σε αυτό το κομμάτι, έχω κι εγώ ενεργό ρόλο. Πρώτα θα κάτσω να δω μόνος μου τρία-τέσσερα αντιπροσωπευτικά παιχνίδια της εκάστοτε ομάδας, έτσι ώστε να αποκτήσω ιδία άποψη και να αρχίσω να σκέφτομαι και εν συνεχεία θα συμμετάσχω στο meeting με τους συνεργάτες μου, οπότε και θα γίνει η προβολή των highlights που έχουν ετοιμάσει για τα διάφορα κομμάτια του παιχνιδιού.»

Πέρυσι στην Κολωνία είχατε ένα ισχυρό κίνητρο, λόγω της προπερυσινής διακοπής της Euroleague και της ματαίωσης του Final 4 του 2020. Φέτος, που επιζητάτε την παραμονή στην κορυφή όταν όλοι σας κυνηγούν επειδή είστε οι πρωταθλητές Ευρώπης, πόσο μεγάλες είναι οι διαφορές στο κομμάτι της έξτρα ώθησης που πάντα χρειάζονται οι παίκτες από τον προπονητή τους;

«Για μας, μετά την κατάκτηση του περυσινού τίτλου, η εφετινή χρονιά ήταν η πιο δύσκολη όσον αφορά την αρχική απώλεια του προσανατολισμού και της στόχευσης σε κάτι που ήδη είχαμε κάνει δικό μας. Κάπως έτσι μπορώ να εξηγήσω τον χρόνο που χάσαμε μέχρι να βρούμε τον σωστό ρυθμό. Λίγο η μεγάλη αυτοπεποίθηση που νιώθαμε και η πίστη ότι ξέρουμε τον τρόπο και λίγο η πίεση που δεχθήκαμε από τους αντιπάλους, που φυσιολογικά έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό απέναντι στους πρωταθλητές, μας έφεραν προ των ευθυνών μας. Αν και κάποια στιγμή ξυπνήσαμε, έστω και αργοπορημένα, ομολογώ ότι σε κανένα σημείο της σεζόν, δεν αισθανόμουν σίγουρος ότι θα επιστρέψουμε στο Final 4 και θα ήταν ψέμα να μην παραδεχθώ ότι ευνοηθήκαμε πολύ από τον αποκλεισμό των ρωσικών ομάδων. Από την στιγμή που μπήκαμε στα playoffs, όμως και παρά το μειονέκτημα της έδρας, εισέπραξα πολύ έντονα από τους παίκτες μου, ότι πνευματικά ήμασταν έτοιμοι να τα καταφέρουμε. Και πλέον, μπορώ να σας πω ότι είμαστε έτοιμοι για το repeat.»