Μακάμπι: Rebuilding με Μπλατ και Κάτας με κορμό διετίας κι όχι «μιας χρήσης»

• Πρόσθεσε εμπειρία και ποιότητα
• Αμερικανικό ρόστερ με «πολυθεσίτες»
• Τι χρειάζεται για να «κλείσει» το ρόστερ
• «Χτίζει» ομάδα για παραπάνω από μια σεζόν
• Οι πολλοί (νέοι) παίκτες θέλουν και χρόνο

Η Μακάμπι είναι κατά κοινή ομολογία η ομάδα που έχει κλέψει ως τώρα την παράσταση στο θερινό μεταγραφικό παζάρι της Ευρώπης, καθώς είναι η πιο... δραστήρια σε επίπεδο επίσημων ανακοινώσεων. Αφού πρώτα προχώρησε σε εκκαθάριση με τις αποχωρήσεις των Σκότι Ουίλμπεκιν (Φενέρμπαχτσε), Άντε Ζίζιτς (Αναντολού Εφές), Οζ Μπλέιζερ (Χαποέλ Ιερουσαλήμ), Τζέιμς Νάναλι, Καϊρί Τόμας, Ντέρικ Γουίλιαμς, Άντζελο Κολοϊάρο και Τζέικ Κοέν (ελεύθεροι), έσπευσε να θωρακίσει το νέο εγχείρημα με ποιοτικές μονάδες, προλαβαίνοντας παράλληλα άλλους μνηστήρες που δεν άναψαν το ίδιο γρήγορα με εκείνη τις... μηχανές του σχεδιασμού τους.

Με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Μπλατ (όχι φυσικά ως head coach, αλλά ως ο άνθρωπος που σε συνεργασία με τον κόουτς Όντεντ Κάτας και τους Νίκολα Βούισιτς και Αβί Εβέν θα ηγούταν με τη τεχνογνωσία και την εμπειρία του του αθλητικού τμήματος συνολικά), η Μακάμπι φρόντισε να «κλειδώσει» γρήγορα τους μεταγραφικούς της στόχους, δημιουργώντας παράλληλα την αίσθηση πως χτίζει σε νέες, στερεές βάσεις - κι όχι για μια σεζόν. Οι Ισραηλινοί δεν θέλουν απλώς να ανακτήσουν τα σκήπτρα εντός των τειχών, αντίθετα θα επιδιώξουν και την ευρωπαϊκή διάκριση. Πέρσι επανήλθαν στα playoffs της Euroleague έπειτα από επτά ολόκληρα χρόνια, κι αυτό θα προσπαθήσουν να κάνουν και τη σεζόν 2022-23, με βλέψεις και για ακόμη καλύτερα πράγματα.

Πρόσθεσε εμπειρία και ποιότητα

Αν και βρισκόμαστε ακόμη στις αρχές του Ιουλίου, η βασική φυσιογνωμία του ρόστερ της καινούργιας Μακάμπι έχει ήδη διαμορφωθεί. Ο Κάτας θα έχει στην διάθεση του τη νέα σεζόν -με τα τωρινά δεδομένα- μόλις έναν rookie στο επίπεδο της Euroleague (Μπόνζι Κόλσον) κι από 'κει και πέρα όλοι οι υπόλοιποι είναι δοκιμασμένες λύσεις. Για την περιφέρεια, αποκτήθηκε Λορέντσο Μπράουν με εμπειρία από Ερυθρό Αστέρα, Φενέρμπαχτσε και Ούνικς, ο Γουέιντ Μπόλντγουιν με επίσης καριέρα τριών ετών στο top επίπεδο με Ολυμπιακό, Μπάγερν και Μπασκόνια, αλλά κι ο Όστιν Χόλινς στο ίδιο μοτίβο με θητείες σε Ζενίτ (δύο σεζόν) και Ερυθρό Αστέρα.

Ο Νταρούν Χίλιαρντ ξέρει κι εκείνος πολύ καλά την διοργάνωση, έχοντας αγωνιστεί τέσσερα διαδοχικά χρόνια με Μπασκόνια, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Μπάγερν, ενώ μια διετία έχεις στις πλάτες του κι ο Άλεξ Πόιθρες, με τη φανέλα της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Ο Τζος Νίμπο, βασικό στέλεχος της περσινής Ζάλγκιρις Κάουνας, αφαιρεί από πάνω του την ταμπέλα του rookie κι ετοιμάζεται για την δεύτερη σεζόν του, ενώ επιστρέφει στην Λίγκα ύστερα από πέντε χρόνια κι ο Γκάι Πνίνι των 154 αγώνων (κατάκτηση το 2014) στην Euroleague.

Αμερικανικό ρόστερ με «πολυθεσίτες»

Ως προς το πως και που τοποθετούνται «χωροταξικά» οι παραπάνω μονάδες στο νέο ρόστερ των Ισραηλινών, πιθανώς οι αναγνώσεις να είναι αρκετές. Ο Κάτας, θεωρητικά, θα είναι σε θέση να δοκιμάσει κι εν συνεχεία να παρουσιάσει στο παρκέ διάφορα σχήματα, καθώς οι περισσότερες μονάδες του έχουν την δυνατότητα να υποστηρίξουν παραπάνω από μια θέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Άλεξ Πόιθρες που έχει μάθει να ισορροπεί στην καριέρα του ανάμεσα στο «4» και το «5». Στο ίδιο πλαίσιο βρίσκεται κι ο Μπόνζι Κόλσον που είναι «3» προς «4», την ώρα που οι Όστιν Χόλινς και Νταρούν Χίλιαρντ στα φτερά μπορούν επίσης να ελιχθούν μεταξύ του «3» και του «2».

Ο Τζος Νίμπο είναι εκείνος με τον πιο ξεκάθαρο ρόλο στην πεντάδα εκ πρώτης όψεως, αφού μόνο ως «5» μπορεί να λειτουργήσει. O Μένκο, πρώην παίκτης της Χολόν, επίσης είναι καθαρό «τριάρι», αλλά δεν λογίζεται ως βασική λύση (τουλάχιστον για την Euroleague).

Στο backcourt, ο Λορέντσο Μπράουν είναι κατ εξοχήν άσος, αλλά έχει αποδείξει πως μπορεί να ανταποκριθεί σε σχήμα με δύο χειριστές, με εκείνον να έχει πιο εκτελεστικές αρμοδιότητες ως slasher, με κάθετο δηλαδή παιχνίδι. Ο δε Μπόλντγουιν κινείται σε ένα παρόμοιο μοτίβο, αν και δημιουργικά δεν έχει την διορατικότητα και την εμπειρία του Μπράουν. Επομένως στη συνύπαρξη τους ο Μπόλντγουιν θα είναι το καθαρό «δυάρι». Με την παραμονή του ΝτιΜπαρτολομέο να μοιάζει βέβαιη (συν τα λεπτά που ο Χόλινς θα λειτουργεί ως «2»), ο Κάτας θα έχει να διαχειριστεί τρεις combo και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα στις συγκεκριμένες δύο θέσεις της περιφέρειας.

Πως διαμορφώνεται το depth chart μέχρι στιγμής:

Σημαντικό επίσης είναι το γεγονός πως η Μακάμπι έφτιαξε ένα ρόστερ που ως επί το πλείστον αποτελείται από Αμερικανούς (ξέχωρα από τους γηγενείς). Ο μοναδικής Ευρωπαίος (Ζίζιτς) αποχώρησε και στη θέση του προστέθηκε ακόμη ένας παίκτης από τις ΗΠΑ (Νίμπο). Ναι μεν πάντα η Μακάμπι ήταν μια ομάδα που στηριζόταν στο αμερικανικό στοιχείο, ωστόσο είχε έναν λόγο παραπάνω φέτος να το χρειάζεται, για λόγους ταχύτερης εύρεσης ομοιογένειας, χημείας κι αυτοματισμών, μιας και το rebuilding είναι -ουσιαστικά- ολικό.

Τι χρειάζεται για να «κλείσει» το ρόστερ

Η αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς έγινε με... συνοπτικές διαδικασίες για την Μακάμπι. Πλέον χρειάζονται απλώς ορισμένες συμπληρωματικές κινήσεις για να «κλείσει» το ρόστερ της. Αν το προσεγγίσουμε ποσοτικά, μιλάμε για 1-2 παίκτες. Μια εξ αυτών των εξτρά κινήσεων πιθανώς να είναι η προσθήκη του Ισραηλινού Τι Τζέι Λιφ, όπως μεταδίδεται τελευταία από τα μέσα της χώρας, ενός stretch forward με παρελθόν στο NBA. Δεν αποκλείεται μια τέτοια προσθήκη να μετατόπιζε περισσότερο προς το «5» τον Πόιθρες. Εφόσον ολοκληρωθεί πράγματι η συγκεκριμένη κίνηση, η Μακάμπι θα ήταν «οκ» στους ψηλούς, τουλάχιστον από αριθμητικής άποψης. Ενώ παράλληλα θα μπορούσε να πάρει κι ακόμη έναν ξένο για την περιφέρεια της.

Στο «3» και το «2» υπάρχει πληρότητα. Για την θέση του point guard πάντως είναι πιθανή η παραμονή του Ιφτά Ζιβ, αλλά ακόμη κι έτσι, η διαφαινόμενη αποχώρηση του Κίναν Έβανς διατηρεί ανοικτό το ενδεχόμενο να πάρει η Μακάμπι ακόμη έναν καθαρό άσο.

«Χτίζει» ομάδα για παραπάνω από μια σεζόν

Το μάνατζμεντ της Μακάμπι φρόντισε εκτός των άλλων να «δέσει» με συμβόλαια μεγαλύτερα της μιας σεζόν την πλειοψηφία των νέων παικτών της. Οι Κάτας, Μπλατ και λοιποί συνεργάτες έκαναν ξεκάθαρη την πρόθεση τους για την δημιουργία ενός κορμού με ορίζοντα διετίας.

Πιο συγκεκριμένα, οι Γουέιντ Μπόλντγουιν, Λορέντσο Μπράουν, Όστιν Χόλινς, Ράφαελ Μένκο, Μπόνζι Κόλσον και Άλεξ Πόιθρες υπέγραψαν ως το 2024, με τον Γκάι Πνίνι να έχει επίσης option ανανέωσης. Μόνον οι Τζος Νίμπο και Νταρούν Χίλιαρντ, δηλαδή δύο από τους εννέα παίκτες, έβαλαν την υπογραφή τους σε μονοετές deal. Βέβαια, το γεγονός πως η Μακάμπι έχει τόσα πολλά εξασφαλισμένα συμβόλαια και για τη σεζόν 2023-24, δε σημαίνει απαραίτητα κι ότι θα συνεχίσει με όλους (κάποιοι μπορεί να μη «βγουν», για παράδειγμα), όμως σε κάθε περίπτωση ορίζει τη τύχη της ενόψει του καλοκαιριού του 2023. Αν όλα κυλήσουν όπως τα υπολογίζει, τότε πιθανότατα δεν θα χρειάζεται τρομακτικά πολλές αλλαγές, παρά μόνο... πινελιές.

Συγχρόνως, κι από ηλικιακής άποψης οι περισσότεροι νέοι παίκτες της «Ομάδας του Λαού» έχουν προοπτική. Ο Νίμπο είναι μόλις 25 ετών, ενώ οι Μπόλντγουιν και Κόλσον στα 26.

Οι Μένκο (28), Χίλιαρντ (29) και Πόιθρες (29) επίσης έχουν παραγωγικά χρόνια μπροστά τους, όπως κι οι Μπράουν (31) και Χόλινς (30), έχοντας οριακά πατήσει τα τριάντα. Ουσιαστικά μόνον ο Πνίνι (39) ανήκει σε μια άλλη κατηγορία, αν και δεν πρόκειται για παίκτη που θα επηρεάσει ιδιαίτερα τις ισορροπίες, επιστρέφοντας στην ομάδα περισσότερο για το ροτέισον του εγχώριου πρωταθλήματος αλλά και για να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που τον έκανε γνωστό κι υπήρξε αρχηγός (2009-17).

Οι πολλοί (νέοι) παίκτες θέλουν και χρόνο

Η off season της Μακάμπι μέχρι σήμερα παίρνει εξαιρετικό βαθμό, αλλά το τι κάνουν οι ομάδες το καλοκαίρι είναι άλλη ιστορία με το τι κάνουν το φθινόπωρο/χειμώνα στο παρκέ.

Μια ομάδα με νέο προπονητή, άρα και νέα φιλοσοφία κι ιδέες, αλλά και τόσες πολλές αφίξεις σε επίπεδο μονάδων, χρειάζεται το χρόνο της για να «δέσει» και να βρει ουσία κι αποτέλεσμα.

Η προετοιμασία και τα φιλικά θα βοηθήσουν την Μακάμπι ως προς το να αρχίσει να βρίσκεται ως σύνολο αλλά και τον Κάτας να εισάγει σε ένα πρώτο στάδιο τα στοιχεία του στην ομάδα σε τακτικό σκέλος, όμως είναι μια πραγματικότητα πως αυτές οι διαδικασίες, με διψήφιο αριθμό νέων παικτών και προπονητή, δεν ολοκληρώνονται τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο, στο ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά πολύ αργότερα μέσα σε μια σεζόν (κι αν).

Όπερ σημαίνει πως η Μακάμπι καλείται ως οργανισμός να δείξει υπομονή μέχρι να βρει ομοιογένεια και δική της «ταυτότητα» με το πέρασμα των εβδομάδων και μηνών ως σύνολο, δίνοντας δηλαδή όλο και περισσότερα παιχνίδια με το νέο της υλικό μαζί.