Βεζένκοβ, Πίτερς: Η διπλή απειλή του Ολυμπιακού από το «4»

• Το catch n' shoot του Πίτερς είναι ιδανικό συμπλήρωμα του Βεζένκοβ
• Ο παράγοντας του transition

Δεν πάει πολύς καιρός από το φινάλε της περσινής σεζόν, στην οποία ο Ολυμπιακός έφτασε ως το Final Four της EuroLeague, κατακτώντας παράλληλα τα εγχώρια σκήπτρα. Η αποχώρηση του Γιώργου Πρίντεζη από την ενεργό δράση, ακόμα και αν ο ρόλος του πριν πει το αντίο ήταν αρκετά περιορισμένος, σε συνδυασμό με την ανάγκη για κάτι καλύτερο από τον Λιβιό Ζαν Σαρλ, γέννησαν αυτόματα ένα κενό στη θέση «4».

Η ακροβασία του Σάσα Βεζένκοβ μεταξύ Πειραιά και Σακραμέντο τον έβγαλε στο φινάλε κάτοικο του Φαλήρου για έναν ακόμα χρόνο, αλλά ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε προνοήσει να... στρατολογήσει τον Άλεκ Πίτερς για παν ενδεχόμενο. Εν τέλει οι «ερυθρόλευκοι» θα έχουν όχι έναν, αλλά δύο σπουδαίους σουτέρ στη γραμμή των φόργουορντ. Το τρίποντο άλλωστε αποτελεί τη δεύτερη φύση και των δύο. Για τον Αμερικανό ο Τζον Καλιπάρι είχε τολμήσει να πει πως υπάρχει μόλις ένας τρόπος να τον μαρκάρει κανείς, να ανάψει κεριά σε μία εκκλησία.

Αν κοιτάξει κανείς τα νούμερά του, με τη βοήθεια του InStat, θα αντιληφθεί πως ο Καλιπάρι δεν έβαλε καμία δόση υπερβολής στα λόγια του. Την περσινή σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις ο Πίτερς σούταρε με ένα ποσοστό στις παρυφές του 40% (60/152) από το τρίποντο, χωρίς κανείς να μπορεί να ισχυριστεί πως τα πάντα στην Μπασκόνια λειτουργούσαν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.

Το catch n' shoot του Πίτερς είναι ιδανικό συμπλήρωμα του Βεζένκοβ

Τα ποσοστά του πέρσι είναι καλύτερα από την κορυφή και την αριστερή πλευρά των 45 μοιρών, με 45% έκαστος, κρατώντας τον αστερίσκο πως από τον δεξιό «αγκώνα» έχει σουτάρει περισσότερο, μετρώντας 20/57. Αν γίνει όμως η αναγωγή στα τέσσερα χρόνια της ευρωπαϊκής του καριέρας, τότε είναι πολύ πιο φανερό το γεγονός πως αρέσκεται να σουτάρει περισσότερο από τα αριστερά, με 39% (94/238) στο τρίποντο, ένα ποσοστό δηλαδή ακριβώς στον περσινό μέσο όρο του.

Ο αγαπημένος του τρόπος εκτέλεσης είναι το catch n’ shoot, με το κοντέρ του να γράφει το εντυπωσιακό 1.38 σε πόντους ανά κατοχή, στα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στην EuroLeague, νούμερο πραγματικά... εξωπραγματικό για τις εκτελέσεις που παίρνει και το πόσο πολύ σουτάρει από μακριά. Φυσικά το ότι εκδηλώνει έτσι το μεγαλύτερο κομμάτι των προσπαθειών του απολύτως λογικό λόγω θέσης και ύψους. Ένας φόργουορντ περιμένει αρκετά τη δημιουργία των συμπαικτών και δεν έχει την ικανότητα να σουτάρει μετά από ντρίμπλα όπως οι γκαρντ.

• Ολυμπιακός: Για αυτό πήρε τον Άλεκ Πίτερς

Ο Πίτερς εκτελεί σχεδόν το 60% (447/749) των τριπόντων του από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Ευρώπη (όχι μόνο στην EuroLeague), μέσα από τέτοιες καταστάσεις, κάτι που εξηγεί τον όγκο των προσπαθειών που παίρνει από τις δύο γωνίες. Οι γκαρντ δημιουργούν και αυτός με το spot up επιβεβαιώνει τη φήμη του «μπόμπερ» που κουβαλά από το κολλέγιο. Δεν είναι απλώς ότι παίρνει αρκετά σουτ από εκεί, αλλά σουτάρει με 49% από τα αριστερά (34/69) και 51% από δεξιά (37/72) στο τρίποντο, εκτοξεύοντας αυτά τα ποσοστά όταν πατάει λίγο πιο κοντά στη ρακέτα, όπως φαίνεται από το παρακάτω shot chart.

Αν τοποθετηθεί το shot chart του Πίτερς δίπλα αυτό του Βεζένκοβ, θα αποτυπωθεί πως οι δυο τους αλληλοσυμπληρώνονται. Όντας αριστερόχειρας ο Βεζένκοβ σουτάρει πολύ καλύτερα από τις 45 μοίρες της δεξιάς πλευράς (31/85) και τα ποσοστά του... εκτοξεύονται από τις γωνίες, όπου σουτάρει 61% (31/51) και 55% (11/20) από δεξιά και αριστερά αντίστοιχα, όσον αφορά τη σεζόν 2021-22. Δεν είναι μόνο η πλευρά των εκτελέσεων, όμως, αλλά και ο τρόπος. Ο Βεζένκοβ έχει μεν την ικανότητα του Αμερικανού στο catch n’ shoot, αλλά ακόμα ολοκληρώνει πολλές παραπάνω κατοχές ως αποδέκτης του pick n’ pop. Είχε σχεδόν τις διπλάσιες προσπάθειες για τρεις πόντους με pick n’ pop, 29 έναντι 14 του Πίτερς, σε ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός υπηρετεί εκμετεαλλευόμενος το court vision και τις δημιουργικές ικανότητες του Κώστα Σλούκα.

Ο παράγοντας του transition

Το σουτ είναι ένας τρόπος να... τεντώσεις το γήπεδο και να ανοίξεις οποιαδήποτε άμυνα. Η pace and space λειτουργία της επίθεσης στις ομάδες του Γιώργου Μπαρτζώκα έχει το παραπάνω ως κορωνίδα. Και αυτό δε συμβαίνει μόνο στο πέντε εναντίον αλλά και σε καταστάσεις transition. Παίκτες που τρέχουν κάθετα το παρκέ και μπορούν να φτάνουν σε εκτέλεση άμεσα είναι πάντοτε χρήσιμοι και ο Ολυμπιακός βρήκε δύο φόργουορντ πολύ καλούς στον τομέα αυτόν. Ειδικότερα ο Βεζένκοβ τελείωσε 44 φάσεις στο transition όσον αφορά την EuroLeague, φυσικά κυρίως κάτω από το καλάθι με 24/31.

Ο Πίτερς μπορεί να μη μετρά τον όγκο των προσπαθειών του Σάσα, όμως και αυτός φτάνει με ευκολία σε εκτελέσεις, 45 το σύνολο (oι 13 στην EuroLeague) από τη μία πλευρά του παρκέ στην άλλη, όπως φαίνεται στο παρακάτω γράφημα. Μάλιστα δε διστάζουν να σουτάρουν από την περίμετρο, αφού και οι δύο έχουν τυφλή εμπιστοσύνη στα χέρια τους. Αθροιστικά μέτρησαν πέρσι 14/35 σε όλες τις διοργανώσεις από την άρκτο στο transition, δίνοντας και αυτήν την προέκταση στην επίθεση των ομάδων τους.

Αντιλαμβάνεται κανείς πως ο Ολυμπιακός έχει ένα πολύ μεγάλο αβαντάζ, με δύο επιδραστικότατους επιθετικά φόργουορντ που μπορούν να συμπληρώσουν ο ένας τον άλλον, ακόμα και να... καλύψει ο ένας την κακή βραδιά του δεύτερου. Ο Άλεκ ήρθε να δώσει βοήθεια στον... Αλέξανδρο και το ανάποδο. Δε χρειάζεται καν να βρεθούν στη «ζώνη του λυκόφωτος», αφού κάθε άμυνα θα πρέπει να έχει το νου της επί 40 αγωνιστικά λεπτά. Κανείς δε θα θέλει να δει τον Βεζένκοβ ή τον Πίτερς να εκτελούν ανενόχλητοι.

Όταν δύο παίκτες που έκλεισαν την περσινή σεζόν στην EuroLeague με 39% και 37% από το τρίποντο έρχονται να μοιραστούν, έστω και όχι εξ ημισείας, το «4» τότε το μείγμα γίνεται «εκρηκτικό», ενδεχομένως το καλύτερο σε θέμα παραγωγικότητας στην Ευρώπη, χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα. Είναι και η θέση τους τέτοια, που μπορούν να ανοίξουν αρκετά τις άμυνες, απέναντι σε πιο μεγάλα κορμιά τα οποία θα δυσκολευτούν να τους ακολουθήσουν όταν αποφασίσουν να πάνε σε διαρκείς εκτελέσεις. Αν οι ασκήσεις επί χάρτου βγουν αληθινές, τότε ο Ολυμπιακός έχει πολλά ωραία να περιμένει από το συγκεκριμένο δίδυμο...