Euroleague: Μία πρώτη προσέγγιση με 4 «ταχύτητες»

• Σχεδόν οι μισές ομάδες άλλαξαν προπονητή
• Ο Παναθηναϊκός είναι εφετινός πρωταθλητής των μετεγγραφών
• Οι πρώτες, μη ασφαλείς, ενδείξεις για τα «group δυναμικότητας» της διοργάνωσης
• 1η ταχύτητα (Εφές, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Ολυμπιακός & Αρμάνι)
• 2η ταχύτητα (Μακάμπι, Φενερμπαχτσέ, Μπάγερν & Μονακό)
• 3η ταχύτητα (Βίρτους, Παρτίζαν, Βαλένθια, Παναθηναϊκός και Μπασκόνια)
• 4η ταχύτητα (Ερ. Αστέρας, Άλμπα, Ζάλγκιρις, Βιλερμπάν)

Η παύση της αγωνιστικής δραστηριότητας στο Βερολίνο μπορεί να μην συνδυάστηκε με το καλύτερο δυνατό και άκρως επιθυμητό αποτέλεσμα για την Εθνική μας ομάδα (μία θέση στο βάθρο), που με μόλις μία ήττα και με το 2ο καλύτερο ρεκόρ στην διοργάνωση (6-1) κατέλαβε την 5η θέση, αλλά – δυστυχώς ή ευτυχώς – έτσι είναι ο αθλητισμός.

Όταν πέφτεις, είσαι αναγκασμένος να σηκωθείς, να συνέλθεις και να κοιτάξεις την επόμενη μέρα. Γιατί πάνω απ' όλα, αυτό που έχει την μεγαλύτερη αξία στα σπορ είναι η συνέχεια και η συνέπεια.

Για όλους τους απανταχού συνεπείς μπασκετικούς, λοιπόν, το επόμενο μεγάλο project είναι η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης, που μετράει ήδη αντίστροφα για την έναρξή της.

Καθώς, τα μεγάλα διεθνή φιλικά δίνουν και παίρνουν ανά την Γηραιά Ήπειρο και εν αναμονή του 4ου τουρνουά στην μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου (23-24/09) που διοργανώνει ο Παναθηναϊκός (με την συμμετοχή της Εφές, της Αρμάνι και της Μακάμπι) και το οποίο θα μας προσφέρει τέσσερα δυνατά preseason παιχνίδια της Euroleague, πάμε να ρίξουμε μία πρώτη ματιά για το πως διαμορφώνεται το τοπίο της λίγκας, 13 μέρες πριν το πρώτο τζάμπολ.

Σχεδόν οι μισές ομάδες άλλαξαν προπονητή

Μία προσεκτική μελέτη στα ρόστερ των 18 μονομάχων που θα στηθούν στην αφετηρία της regular season, δείχνει ότι οκτώ ομάδες άλλαξαν τον head-coach, οπότε αυτομάτως μπήκαν στην διαδικασία της ταχύρρυθμης προσαρμογής σε μία νέα φιλοσοφία.

Από τις οκτώ αλλαγές, μόλις δύο έγιναν από ομάδες που προκρίθηκαν στα playoffs και μία εξ' αυτών από την περυσινή φιναλίστ, Ρεάλ Μαδρίτης (Τσους Ματέο αντί Πάμπλο Λάσο). Κοινώς, η Μακάμπι (επιστροφή του Όντεντ Κάτας μετά από 15 χρόνια) που αποκλείστηκε με «σκούπα» (έχασε με 3-0 από την «βασίλισσα») και οι Μαδριλένοι, που έφτασαν μέχρι το τελικό και ηττήθηκαν από την Εφές (57-58) χωρίς να κάνουν το τελευταίο σουτ, θεώρησαν τις περυσινές σεζόν αποτυχημένες κι έκριναν επιβεβλημένη την αναζήτηση νέου προπονητή.

Κι αν στην περίπτωση της πρωταθλήτριας Ευρώπης, η παραπάνω εξέλιξη προκάλεσε μεγάλη έκπληξη (σε αντίθεση με την «ομάδα του λαού), οι έξι υπόλοιπες αλλαγές που έγιναν από τον Παναθηναϊκό (Ράντονιτς αντί Πρίφτη/Βόβορα), την Μπασκόνια (Πεναρόγια αντί Σπάχια), τον Ερυθρό Αστέρα (Γιοβάνοβιτς αντί Ράντονιτς), την Φενερμπαχτσέ (Ιτούδης αντί Τζόρτζεβιτς), την Βαλένθια (Μουμπρού αντί Πεναρόγια) και την Ζάλγκιρις* (Μακσβίτις αντί Ζντοβτς), μοιάζουν λίγο έως πολύ λογικές από την άποψη ότι οι σύλλογοί δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες που είχαν βάλει στην αρχή της περυσινής σεζόν.

Ο Παναθηναϊκός είναι εφετινός πρωταθλητής των μετεγγραφών

Οι «πράσινοι» της περυσινής 16ης θέσης στην βαθμολογία με τις ρωσικές ομάδες και της 13ης στην τελική κατάταξη, είναι η ομάδα που έκανε σχεδόν ολοκληρωτικό lifting. Πέραν του νέου τεχνικού, στην ομάδα παρέμειναν μόλις 5 παίκτες (Παπαγιάννης, Μποχωρίδης, Μαντζούκας, Χουγκάζ και Αβδάλας) με τους δύο πρώτους να βρίσκονται μόνιμα στο rotation. Ο «εξάστερος» πρόσθεσε συνολικά 10 νέα «κομμάτια» στο εφετινό παζλ, τα οποία θα γίνουν έντεκα μόλις επιλεγεί και ο παίκτης που προορίζεται για την θέση “4”.

Όπως γίνεται αντιληπτό, τόσο ο Παναθηναϊκός (πολύ περισσότερο) και η Μακάμπι (9 μετεγγραφές), όσο και οι υπόλοιπες ομάδες που προχώρησαν σε περισσότερες από πέντε προσθήκες (η Φενερμπαχτσέ από 8, η Βιλερμπάν, η Αρμάνι και η Μονακό από 7, ενώ η Μπαρτσελόνα, η Μπασκόνια, ο Ερυθρός Αστέρας, η Βίρτους και η Εφές από 6), θα χρειαστούν χρόνο μέχρι να μονταριστούν, να αποκτήσουν αυτοματισμούς και να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο ετοιμότητας που θέλουν οι προπονητές τους.

Σε θεωρητικά καλύτερη μοίρα βρίσκονται οι ομάδες που διατήρησαν τον βασικό τους κορμό και έκαναν τις λιγότερες δυνατές προσθαφαιρέσεις. Ο λόγος για την Άλμπα, την Παρτίζαν (από 4) και την Βαλένθια (5), οι οποίες σε πρώτη φάση, δεν θεωρούνται ομάδες που θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εφετινή διοργάνωση. Αλλά φυσικά και για την Ρεάλ (4) και για τον Ολυμπιακό (5), που ήταν στο Final 4 του Βελιγραδίου και θα ριχτούν στην μάχη με στόχο την επιστροφή τους στο ετήσιο κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Οι πρώτες, μη ασφαλείς, ενδείξεις για τα «group δυναμικότητας» της διοργάνωσης

Με τις προετοιμασίες να βαίνουν σιγά-σιγά προς το τέλος τους, τις media days να έχουν ήδη ξεκινήσει από τις 13 του Σεπτέμβρη στο Τελ Αβίβ και το χρόνο που απομένει για την έναρξη της αγωνιστικής δράσης να είναι λιγότερος από δύο εβδομάδες, παρακάτω παραθέτω πως βλέπω να διαμορφώνονται οι τέσσερις διαφορετικές άτυπες «ταχύτητες», στις οποίες χωρίζω, εκ πρώτης, τις 18 ομάδες της εφετινής διοργάνωσης.

Στο σημείο αυτό να υπογραμμίσω ότι τα group δυναμικότητας αποτελούν προϊόν μίας αρχικής προσωπικής εκτίμησης, με κριτήρια κατά κύριο τον τρόπο με τον οποίο κινήθηκαν οι οι ομάδες το περασμένο καλοκαίρι στο θέμα του προπονητή και στο κομμάτι των μετεγγραφών, σε συνδυασμό με το ποσοστό του βασικού κορμού που διατήρησαν σε σχέση με πέρυσι. Βασίζονται κατά κύριο λόγο σε μία πρόωρη εκτίμηση και όχι πρόβλεψη, η οποία δεν είναι δεσμευτική όσον αφορά το πως εξελιχθεί η κανονική περίοδος σε πραγματικό χρόνο.

1η ταχύτητα (Εφές, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Ολυμπιακός & Αρμάνι)

Σε αυτό το group συμπεριλαμβάνω τις ομάδες του περυσινού Final 4 μαζί με την πρωταθλήτρια Ιταλίας, κατά κύριο λόγο γιατί οι τέσσερις εκ των πέντε, συνεχίζουν για τουλάχιστον 3η χρονιά με τον ίδιο προπονητή (για 4η ο Μεσίνα και για 6η ο Αταμάν), ενώ η Ρεάλ που μπήκε σε διαδικασία αλλαγής κι επέλεξε τον επί 8 χρόνια στενό συνεργάτη του Πάμπλο Λάσο (Τσους Ματέο).

Επιπροσθέτως, η «βασίλισσα» ήταν η ομάδα που έκανε τις λιγότερες μετεγγραφές (μόλις 4), διατηρώντας αναλλοίωτα τα «γρανάζια της μηχανής» με την οποία κινείται τα τελευταία χρόνια και μεταξύ άλλων προσθέτοντας έναν πρώην παίκτη της με σημαντικό ρόλο στο παρελθόν (Σέρχιο Ροντρίγκεζ) και δύο ικανότατους σκόρερ (Χεζόνια και Μούσα).

Η πρωταθλήτρια Ευρώπης, Εφές, έκανε τις αμέσως λιγότερες μετεγγραφικές κινήσεις (5), κράτησε τους παίκτες στους οποίους στηρίζεται, εν πολλοίς, εδώ και χρόνια το παιχνίδι της (Μίτσιτς, Λάρκιν) και θωράκισε την περιφέρεια (Κλάϊμπερν) και την ρακέτα της (Ζίζιτς και Εμπαγιέ).

Η Μπαρτσελόνα φρεσκάρισε με έξτρα αθλητικότητα, σκληράδα και μέγεθος το μεγάλο rotation της και περιμένει την επιστροφή του Μίροτιτς, για να έχει όλα της τα όπλα στην διάθεση του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ο έμπειρος Λιθουανός coach που απέρριψε την πρόταση ανανέωσης με λιγότερα χρήματα, μπαίνει στον τελευταίο και άκρως απαιτητικό χρόνο του συμβολαίου του και η διαχείριση που θα έχει στο εφετινό project, θα παίξει καταλυτικό στην έκβαση της πορείας των Καταλανών.

Ο Ολυμπιακός δείχνει να βρίσκεται σε μία ομαλή μετάβαση από την περυσινή επιτυχημένη σεζόν, έχοντας – στα χαρτιά – αντικαταστήσει με upgrade (Πίτερς, Κάνααν, Μπολομπόι και Μπλακ) τους παίκτες που έφυγαν. Αν δεν είχε προκύψει η ενδιαφέρουσα περίπτωση του Πάπας, που πάντως δύσκολα θα πάρει πολύ χρόνο στην Euroleague, τότε μαζί με την Ρεάλ θα είχε κάνει τις λιγότερες μετεγγραφές. Στα πλην του, το γεγονός ότι σε αντίθεση με πέρυσι (είχε ως στόχο την 8άδα και βγήκε 2ος) δεν μπορεί να πιάσει κανέναν στον ύπνο, από την άποψη ότι όλες οι ομάδες τον υπολογίζουν πολύ περισσότερο!

Η Αρμάνι τέλος, μπορεί να άλλαξε το μισό της ρόστερ, ωστόσο απέκτησε παίκτες που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν άμεσα την διαφορά, κράτησε και διεύρυνε τον ιταλικό της κορμό, ενώ η παρουσία του Έτορε Μεσίνα αποτελεί εγγύηση για μία σταθεροποιητικά ανοδική πορεία.

2η ταχύτητα (Μακάμπι, Φενερμπαχτσέ, Μπάγερν & Μονακό)

Σε αυτό το group συναντάμε τρεις ομάδες που ξόδεψαν αρκετά χρήματα για την στελέχωση του ρόστερ και μία που κινήθηκε σε λογικά πλαίσια, αλλά ο προπονητής της έχει αποδείξει ότι έχει την γνώση και τον τρόπο να διατηρεί την ομάδα του στο επίπεδο της εισόδου στην 8άδα ή της διεκδίκησης των playoffs.

Ο λόγος για τον Αντρέα Τρινκιέρι που συνεχίζει για 4η χρονιά στο Μόναχο και με μόλις 5 προσθήκες (οι τρεις εκ των οποίων rookies), φιλοδοξεί να διατηρήσει την Μπάγερν στο επίπεδο που την έχουμε συνηθίσει: σκληρή, αθλητική και δυσκολοκατάβλητη ομάδα, με δυνατή έδρα και που μπορεί να κάνει ζημιά οπουδήποτε.

Από 'κει και πέρα, η Μακάμπι της βαριάς φανέλας, έκανε πολλές, ηχηρές και εντυπωσιακές μετεγγραφες (Λ.Μπράουν, Μπόλντουιν, Χίλιαρντ, Νίμπο, Πόϊθρες, Κόλσον, Τζάρελ Μάρτιν, Χόλινς & Μένκο) και ο συνδυασμός της εντελώς καινούριας ομάδας με νέο προπονητή (ο Κάτας επέστρεψε μετά από 15 χρόνια), δεν εκπέμπει σιγουριά αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος.

Έχοντας σε μεγάλη εκτίμηση την περυσινή δουλειά του Σάσα Ομπράντοβιτς (ανέλαβε μεσούσης της περιόδου κι έφτασε την ομάδα του μία ανάσα από το Final 4), δεν θα μπορούσε να αγνοήσω την Μονακό, η οποία – πλην του Μπέϊκον – κράτησε τους βασικούς πυλώνες της περυσινής εξαιρετικής σεζόν (Τζέιμς, Μοτιεγιούνας, Ντιαλό και Χολ) και ενίσχυσε το ρόστερ με προσθήκες ποιότητας όπως ο Μοερμάν, ο Λόιντ, ο Οκόμπο και ο Τζον Μπράουν.

Το μεγαλύτερο ερωτηματικό στην 2η «ταχύτητα» έχει να κάνει με την Φενερμπαχτσέ, που μπορεί στο πρόσωπο του Δημήτρη Ιτούδη να απέκτησε έναν καταξιωμένο και πετυχημένο προπονητή, ωστόσο το γεγονός ότι άλλαξε πάνω από την μισή ομάδα και δεν βρήκε τον παίκτη που θα αποτελέσει το σημείο αναφοράς, στα μάτια μου αυξάνει τον δείκτη της αβεβαιότητας για την πορεία της.

3η ταχύτητα (Βίρτους, Παρτίζαν, Βαλένθια, Παναθηναϊκός και Μπασκόνια)

Εδώ βρίσκουμε τρεις ομάδες που δεν ήταν πέρυσι αλλά ενισχύθηκαν με στόχο να κάνουν αισθητή την παρουσία του στο εφετινό μαραθώνιο της κανονικής περιόδου, με προοπτική να έχουν και συνέχεια στα playoffs και άλλες δύο παραδοσιακές δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που τα δύο τελευταία χρόνια βρίσκονται σε πτωτική πορεία κι έμειναν εκτός postseason.

H κάτοχος του Eurocup, που είχε ενισχυθεί σημαντικά και πέρυσι μεσούσης της περιόδου (με Χάκετ και Σενγκέλια) έκανε προσεκτικές κινήσεις (Λούντμπεργκ, Οτζελέγιε, Μίκι, Μπάκο) για να βελτιώσει την ποιότητα και να αυξήσει το βάθος της. Η δυνατή της έδρα, η αξία και η εμπειρία του προπονητή της (Σκαριόλο) και το ποιοτικό ρόστερ (Τεόντοσιτς, Μπελινέλι) εκτιμώ ότι θα της δώσει την ευκαιρία να διεκδικήσει μέχρι τέλους την είσοδο στην 8άδα.

Σε καλή μοίρα ενόψει της επανεμφάνισής της μετά από 14 χρόνια στην Euroleague, δείχνει να βρίσκεται η Παρτίζαν. Η παρουσία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποτελεί σίγουρα έναν πολύ σημαντικό παράγοντα και οι λίγες και στοχευμένες προσθήκες (Ιωάννης Παπαπέτρου) σε συνδυασμό με την παραμονή δέκα παικτών από το περυσινό ρόστερ, αποπνέουν αισιοδοξία για κάτι καλό. Δεν θυμάμαι ποτέ τον “Ζοτς” να μένει εκτός playoffs στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης.

Ο Παναθηναϊκός θεωρώ ότι θα είναι σίγουρα καλύτερος από πέρυσι, αλλά δεν ξέρω αν θα φτάσει στο επίπεδο να είναι τόσο ανταγωνιστικός ώστε να διεκδικήσει πλασάρισμα στην 8άδα. Το γεγονός ότι μετά από δύο χρόνια χωρίς καθαρόαιμο point-guard, πλέον έχει δύο (Ουόλτερς και Λι), λογίζεται στα συν του. Όπως και το ότι έχει πολλούς και αθλητικούς forwards. Από την άλλη πλευρά, η εσπευσμένη απόκτηση του Πονίτκα που αναβαθμίζει ξεκάθαρα την ποιότητα της περιφέρειας, φέρνει ταυτόχρονα στην επιφάνεια και το πρώτο ενδεχόμενο λάθος του σχεδιασμού πριν καν αρχίσουν οι αγώνες (Άντριους;). Όλα αυτά κι ενώ ακούγονται γκρίνιες για το βάρος και την αργή κίνηση του Γκουντάιτις και καθυστερεί η απόκτηση του back-up «τεσσαριού».

Η Βαλένθια έχει γεμάτο αλλά νεανικό ρόστερ, χωρίς την μεγάλη εμπειρία και ταυτόχρονα τον πρωτοεμφανιζόμενο σε αυτό το επίπεδο, προπονητή, Άλεξ Μουμπρού, ενώ το ίδιο ισχύει πάνω κάτω και για την Μπασκόνια, η οποία πήρε τον περυσινό coach των «νυχτερίδων», Γιόαν Πεναρόγια (επίσης rookie), που θα στηριχθεί σε τέσσερις μετεγγραφές-στοιχήματα (Χάουαρντ, Χομς, Τόμπσον και Κότσαρ).

4η ταχύτητα (Ερ. Αστέρας, Άλμπα, Ζάλγκιρις, Βιλερμπάν)

Στην τελευταία διαβάθμιση τοποθετούμε τις τέσσερις ομάδες, που αρχικά φαίνεται ότι θα έχουν την μικρότερη δυνατή επιρροή στην εφετινή σεζόν.

Πιο ψηλά βάζουμε τον Ερυθρό Αστέρα, που απέκτησε μεν παίκτες με εμπειρία (Νέντοβιτς, Μάρτιν, Μπέντιλ, Χόλαντ, Πετρούσεβ), αλλά συνοδεύεται με ένα μεγάλο ερωτηματικό λόγω του 38χρονου πρωτοεμφανιζόμενου προπονητή της (Βλάντιμιρ Γιοβάνοβιτς).

Η Άλμπα των τεσσάρων μετεγγραφών, του ίδιου προπονητή, της διατήρησης του βασικού κορμού και του χαμηλότερου budget, δεν μπήκε στην λογική της αντικατάστασης του άκρως επιδραστικού πέρυσι, Όσκαρ Ντα Σίλβα, οπότε δεν μπορεί να ελπίζει σε πρόοδο.

Η Βιλερμπάν αύξησε το budget της, κράτησε για 3η χρονιά του Τι Τζέι Πάρκερ στον πάγκο της (ο αδελφός του και ιδιοκτήτης της, Τόνι Πάρκερ, «ακούγεται» ότι ασχολείται ολοένα και λιγότερο με την ομάδα) κι έφερε στη Λιόν τους έμπειρους Ντε Κολό και Λοβέρν (μαζί με τους rookies Ομπασοχάν, Μάθιους, Πονς και Τζάκσον-Κάρτραιτ). Στο ίδιο καλοκαίρι έχασε το μεγαλύτερο prospect του κόσμου, τον Βίκτορ Ουεμπανιάμα, τον Οκόμπο και άλλους, δεν εκπέμπει την παραμικρή συνέπεια για κάτι καλό, το οποίο φαινόταν ότι θα πετύχει πέρυσι και πρόπερσι.

Τέλος, πλην του Ίγκνας Μπραζντέικις και του Κεενάν Έβανς, η Ζάλγκιρις δεν φαίνεται να κινήθηκε περισσότερο δυναμικά στο μετεγγραφικό παζάρι ώστε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να ξεφύγει από τις τελευταίες θέσεις (πέρυσι ήταν ουραγός).

* Ο Κάζις Μακσβίτις διαδέχτηκε πέρυσι τον Απρίλιο τον Γιούρε Ζντοβτς, ωστόσο, δεν πρόλαβε να κοουτσάρει στην Euroleague, επειδή η Ζάλγκιρις αποκλείστηκε από τα playoffs και αυτός είναι ο λόγος που τον συμπεριλαμβάνουμε στις αλλαγές.