Μαραθώνιος για όλους, κούπα για λίγους!

• Οι διεκδικητές του τίτλου
• Στα χαρτιά αυτές οι ομάδες είναι για 8άδα
• To top-10 των μετεγγραφών

Φτάσαμε, λοιπόν, στο παρά κάτι για το πρώτο τζάμπολ της νέας σεζόν που θα διεξαχθεί χωρίς τις ρωσικές ομάδες, με την επιστροφή του πολυνίκη – σε τίτλους – προπονητή (Ζέλικο Ομπράντοβιτς) αλλά και δύο παραδοσιακών ευρωπαϊκών ομάδων (Βίρτους και Παρτίζαν), που είχαν να... φανούν από το 2008 και το 2014 αντίστοιχα.

Η νέα αγωνιστική περίοδος έχει σημειολογικό χαρακτήρα, από την άποψη ότι θα είναι η πρώτη της μετά Μπερτομέου εποχής, με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα στον ρόλο του προέδρου και του Μάρσαλ Γκλίκμαν στον αντίστοιχο του εκτελεστικού διευθυντή.

Συν τοις άλλοις, θα είναι μία από τις λίγες στην ιστορία της διοργάνωσης που θα αρχίσει χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε σε ποια τοποθεσία θα τελειώσει. Δηλαδή ποιος είναι ο τελικός προορισμός, ποια πόλη θα φιλοξενήσει το επόμενο Final 4 (πριν αποχωρήσει ο Καταλανός δικηγόρος ως φαβορί προέβαλε η Κωνσταντινούπολη, ενώ επίσημο αίτημα κατέθεσε το Κάουνας).

Στο αγωνιστικό μέρος, για πρώτη φορά από καταβολής της Euroleague (2000) μία ομάδα (Εφές Αναντολού) θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει το σπανιότατο κατόρθωμα του threepeat, το οποίο έχει συμβεί μόλις μία φορά στα χρονικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (από την Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ και μετέπειτα POP 84 στην τριετία 1989-1991), που στην συνέχεια έγινε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Το θετικό στοιχείο όσον αφορά στις ελληνικές συμμετοχές, έχει να κάνει με το ότι η νέα χρονιά μπαίνει στην αφετηρία της με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό ενισχυμένους και σε καλύτερη μοίρα σε σχέση με πέρυσι, που οι μεν «ερυθρόλευκοι» επέστρεψαν μετά από 5 χρόνια στο Final 4 κι έφτασαν ένα σουτ μακριά από τον 9ο τελικό της ιστορίας τους και οι δε «πράσινοι» είχαν την χειρότερη παρουσία όλων των εποχών.

Οι διεκδικητές του τίτλου

Με τουλάχιστον πέντε ομάδες να ξεπερνούν το όριο των 30 εκατομμυρίων Ευρώ, όσον αφορά στο σύνολο του budget (οι δύο ισπανικές αγγίζουν το φράγμα των 50!), αυτομάτως η συζήτηση για τα αρχικά φαβορί του Final 4, δεν γίνεται να μην αρχίζει από την Μπαρτσελόνα, την Ρεάλ, την Αρμάνι ο προϋπολογισμός της ίσως και να ξεπερνάει τα 40 εκατομμύρια Ευρώ), την Εφές και εσχάτως την Φενερμπαχτσέ (οι δύο τουρκικές ομάδες κυμαίνονται μεταξύ 30-35 εκατομμυρίων).

Η τελευταία, πάντως, «μετριάζει» το βάρος που προσδίδει ο οικονομικός παράγοντας, λόγω της ριζικής ανανέωσης (άλλαξε προπονητή και πήρε 8 καινούριους παίκτες) στην οποία προέβη το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Η μεν «βασίλισσα», μπορεί να χώρισε μετά από 11 χρόνια με τον Πάμπλο Λάσο, η προώθηση του συνεργάτη του σε ρόλο head-coach (Τσους Ματέο), όμως και οι μετρημένες και προσεκτικές κινήσεις που έκανε (4), την καθιστούν ως μία από τις ισχυρότερες ομάδες.

Το ίδιο λίγο πολύ ισχύει και για την «αιώνια αντίπαλό» της, Μπαρτσελόνα, η οποία δυνάμωσε πολύ με έξι ηχηρές προσθήκες, ταυτόχρονα, όμως, θα μπει στην μάχη με αυξημένη πίεση μετά την περυσινή αποτυχία αλλά και με την φθορά που ακούγεται ότι έχει επέλθει μεταξύ του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και της διοίκησης.

Στα δικά μου μάτια, η ομάδα που θα διαδραματίσει σημαντικότερο ρόλο στην κανονική περίοδο και θα θέσει τις προϋποθέσεις για να επιστρέψει στο Final 4, είναι η Αρμάνι. Οι Μιλανέζοι έχουν ίσως το μεγαλύτερο βάθος από οποιαδήποτε άλλη ομάδα, αδιαμφισβήτητη ποιότητα και σίγουρα μεγάλη δίψα για μία επιτυχία μετά από 35 χρόνια από τον τελευταίο τίτλου τους στην Γάνδη (1988).

Όσον αφορά στην Εφές, μπορεί μετά από χρόνια να προχώρησε σε αλλαγές στον βασικό της κορμό, ωστόσο, οι παίκτες που απέκτησε μπορούν να την οδηγήσουν σε αναβάθμιση του ρόστερ της, αρκεί ο Αταμάν να τους εντάξει σχετικά σύντομα στο «καλούπι» που θέλει και η πρωταθλήτρια Ευρώπης να μην χάσει πολύτιμο έδαφος και χρόνο στον 1ο γύρο της regular season.

Για την Φενέρ, τα είπαμε και πιο πάνω... Η δυναμική του ρόστερ της, που εκ πρώτης, δεν δείχνει ανταποκρίνεται στα χρήματα που ξοδεύτηκαν αποτελεί το μειονέκτημα και η εμπειρία, η οντότητα και η αξία του Δημήτρη Ιτούδη το πλεονέκτημα. Την τοποθετώ από την 5η θέση και κάτω, γιατί θα μου προκαλέσει έκπληξη να πάρει πλεονέκτημα έδρας.

Στα χαρτιά αυτές οι ομάδες είναι για 8άδα

Στις πέντε ομάδες που προαναφέραμε, οφείλουμε να συμπεριλάβουμε τον Ολυμπιακό, που ακόμη κι αν συναντήσει μεγαλύτερη δυσκολία σε σχέση με πέρυσι (το πιο φυσιολογικό), έχει το υλικό, την εμπειρία και τα προαπαιτούμενα για να μπει στα playoffs και να διεκδικήσει την επιστροφή του στο Final 4.

Από 'και και πέρα, σε περίοπτη θέση στις εκτιμήσεις μου βρίσκεται η Μονακό με την σημαντική αναβάθμιση του ρόστερ σε συνδυασμό με την παραμονή του επιτυχημένου Σάσα Ομπράντοβιτς.

Ακολουθεί η Μακάμπι με ένα μεγάλο ερωτηματικό, όχι λόγω της έλλειψης ποιότητας (τουναντίον), αλλά κυρίως λόγω των συνολικά εννεα μετεγγραφών (8 Αμερικανοί πρώτης διαλογής κι ένας Ισραηλινός διεθνής) και του νέου προπονητή (Κάτας), η ενισχυμένη Βίρτους του Σκαριόλο και η Παρτίζαν του “Ζοτς” με τις μετρημένες προσθετικές κινήσεις.

Στο αμέσως επόμενο group, που αποτελείται από ομάδες που στην θεωρία βρίσκονται λίγο πιο πίσω, αλλά έχουν τις δυνατότητες να κυνηγήσουν την υπέρβαση, συναντάμε τον Παναθηναϊκό, την Μπάγερν και την Βαλένθια με αουτσάιντερ την Βιλερμπάν.

To top-10 των μετεγγραφών

1. Λορέντζο Μπράουν (32χρ., 1,96) – Μακάμπι Τελ Αβίβ (από Ούνικς Καζάν): Η τοποθέτησή του στην κορυφή του μετεγγραφικού ranking ενός καλοκαιριού με πολλές και ποιοτικές κινήσεις, αποδεικνύει την πρόοδο και την ωρίμανσή του στο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Κάτι που άλλωστε, φάνηκε με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο στο πρόσφατο Eurobasket, στο οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη ήταν ο πραγματικός MVP. Αν μπορέσει να ηγηθεί στο εντελώς ανανεωμένο ρόστερ της Μακάμπι και να χαλιναγωγήσει το παραδοσιακά ελεύθερο μπάσκετ που παίζει η «ομάδα του λαού» (ακόμη περισσότερο λόγω Κάτας), τότε οι Ισραηλινοί έχουν τύχη για να πετύχουν κάτι καλό, μετά από αρκετά χρόνια.

2. Ουίλ Κλάϊμπερν (32χρ., 2,01) – Εφές Αναντολού (από ΤΣΣΚΑ Μόσχας): Αναμφίβολα ο παίκτης που έλλειπε από την δις πρωταθλήτρια Ευρώπης για να έχει βάσιμες ελπίδες ώστε να κυνηγήσει το threepeat! Στην πενταετία που πέρασε στην Μόσχα, «κούμπωσε» απόλυτα στο «πετσί»του πληθωρικού του ρόλου» του στο υψηλότερο επίπεδο και η προσθήκη του δίνει στον Αταμάν την ευχέρεια να έχει διαστημική περιφέρεια.

3. Τόμας Σατοράνσκι (30χρ., 2,01) – Μπαρτσελόνα (από Ουάσινγκτον Ουίζαρντς): Η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει ο Saras για να πετύχει ένα ηχηρό upgrade όσον αφορά στην αντικατάσταση του Καλάθη. O Τσέχος διεθνής point-guard επιστρέφει στην Βαρκελώνη μετά από 6 χρόνια στο ΝΒΑ και η πολυτέλεια της προϋπηρεσίας του στην ομάδα σε συνδυασμό με το εξαιρετικό ποιοτικό ρόστερ, αποτελούν εχέγγυα για μία πολύ αξιόπιστη σεζόν.

4. Μπράντον Ντέιβις (31χρ., 2,08) – Αρμάνι Μιλάνου (από Μπαρτσελόνα): Με δεδομένο ότι επιλέγω αυστηρά έναν παίκτη από κάθε ομάδα, θεωρώ τον Αμερικανό σέντερ ως τον καλύτερο ψηλό της Euroleague που άλλαξε περιβάλλον (μαζί με τον Βέσελι). Είναι μαθημένος να αγωνίζεται υπό τις οδηγίες αυστηρών προπονητών (5 χρόνια με τον Γιασικεβίτσιους σε Ζάλγκιρις και Μπάρτσα), οπότε δεν θα έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί και να είναι αποτελεσματικός στην φιλοσοφία του Έτορε Μεσίνα.

5. Ματέους Πονίτκα (29χρ., 1,98) – Παναθηναϊκός (από Ρέτζιο Εμίλια): Αν και η τελευταία προσθήκη των «πρασίνων», ο Πολωνός guard με τις εκπληκτικές εμφανίσεις στο πρόσφατο Eurobasket, θα προσδώσει την ηγετική φυσιογνωμία που έλλειπε από το ρόστερ τους και με το πληθωρικό του παιχνίδι, θα δώσει πολλές λύσεις και θα κλείσει πολλές τρύπες σε άμυνα κι επίθεση.

6. Άλεκ Πίτερς (27χρ., 2,06) – Ολυμπιακός (από Μπασκόνια): Το γεγονός ότι είναι ίσως ο μοναδικός της κατάταξης που διαβάζετε που δεν θα ξεκινάει, λέει από μόνο του πάρα πολλά για την αξία. Λιτός και απέριττος στο παιχνίδι του, είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ της διοργάνωσης και η παρουσία του στην δεύτερη πεντάδα μίας ομάδας με πολλούς αυτοματισμούς, είναι πιθανό να τον καταστήσει ως μία από τις πετυχημένες μετεγγραφικές κινήσεις.

7. Τζον Μπράουν (30χρ., 2,03) – Μονακό (Ούνικς Καζάν): Από τις δυνατές υποψηφιότητες για το βραβείο του αμυντικού της χρονιάς, από την στιγμή που πλέον έχει δύο χρονιές στην πλάτη του στην διοργάνωση. Η μετακίνησή του σε μία ομάδα που ενισχύθηκε σημαντικά κι έχει βάλει ψηλά τον πήχη, είναι πιθανό να του βγάλει ακόμη καλύτερο εαυτό και να «φωτίσει» περισσότερο την αξία του.

8. Ντζάναν Μούσα (23χρ., 2,06) – Ρεάλ Μαδρίτης (από Μπρεογκάν): Η «βασίλισσα» συνηθίζει να απλώνει τα δίχτυα της σε ξένους παίκτες που αναδείχτηκαν MVP στο ισπανικό πρωτάθλημα (το είχε κάνει και με τον Μπουρούση που πήρε το βραβείο με την φανέλα της Μπασκόνια) και η απόδοση του Βόσνιου forward στο Eurobasket αλλά και στο Super Copa, δείχνει ότι το συγκεκριμένο «στοίχημα» έχει πολλές πιθανότητες να κερδηθεί. Έστω κι αν ο Μούσα θα πατήσει για πρώτη φορά στην καριέρα του το παρκέ της Euroleague.

9. Ίγκνας Μπραζντέικις (23χρ., 1,98) – Ζάλγκιρις Κάουνας (από Ορλάντο Μάτζικ): Είναι ο παίκτης στον οποίο ποντάρουν περισσότερο οι Λιθουανοί για να έχουν μία αξιοπρεπή παρουσία στην εφετινή ομολογουμένως δύσκολη – γι' αυτούς – σεζόν. Ο δεύτερος “rookie” της λίστας που γεννήθηκε στο Κάουνας, αλλά μεγάλωσε στον Καναδά, επέστρεψε στην πατρίδα του για να πάρει μία πρώτη γεύση από το ευρωπαϊκό μπάσκετ και αν κρίνουμε από τις εμφανίσεις του με την Εθνική Λιθουανίας, θα είναι από τους πιο επιδραστικούς παίκτες της ομάδας του.

10. Ισμαέλ Μπακό (26χρ., 2,08) – Βίρτους Μπολόνια (από Μανρέσα): Μπορεί να είναι ο λιγότερο εμπορικός παίκτης του συγκεκριμένου ranking, στα δικά μου μάτια, όμως, ο Βέλγος διεθνής σέντερ είναι ένας από τους πιο ανερχόμενους σέντερ της Ευρώπης για τα επόμενα 5-6 χρόνια. Μετά από δύο αναγνωριστικά χρόνια στην Euroleague με την φανέλα της Βιλερμπάν (2019-2021), πέρυσι έκανε πολύ καλή χρονιά στην λίγκα ACB με την Μανρέσα (μ.ο. 10,3π. & 5,8ρ.) και δεν επελέγη τυχαία από τον Σκαριόλο.