Λορέντζο Μπράουν στο Gazzetta: «Ο Κάτας θέλει δημιουργικό μπάσκετ και ο Μπέικον είναι superstar στην Euroleague!»

Γεννημένος στο Ρόκφορντ του Ιλινόι, περίπου μία ώρα έξω από το Σικάγο, έμαθες από μικρός στην περιπλάνηση. Αρχικά πήγε σχολείο στο Ρόσουελ, δίπλα στην Ατλάντα και το τελείωσε στο Τσέιταμ της Βιρτζίνια.

Ευτυχώς για να πάει στο κολέγιο δεν χρειάστηκε να απομακρυνθεί πάρα πολύ γιατί η επιλογή του Νορθ Καρολάινα Στέιτ και το Ράλεϊ ήταν μιάμιση ώρα δρόμος από το σπίτι της οικογένειας, αλλά από το 2013, οπότε και επελέγη στο draft (νο52 από τους Τίμπεργουλβς), άρχισε ένα ταξίδι που έως τώρα δεν έχει τελειωμό.

Έκτοτε και αν εξαιρέσουμε τρεις συναπτές χρονιές (2014-2017) όπου μεταξύ άλλων, έπαιξε και στους Γκραντ Ράπιντς Ντράιβ (G-League) και πέρασε χρόνο στο Μίσιγκαν, αλλά και μία διετία στο Τορόντο με τους Ράπτορς (2017-2019), ήταν πάντα ένας γυρολόγος των γηπέδων του κόσμου.

Στα 26 του δοκίμασε για πρώτη φορά την τύχη του στο πρωτάθλημα της Κίνας, ενώ από τα 29 του έχει στεριώσει στην Ευρώπη, αλλάζοντας κάθε χρόνο ομάδα στην Euroleague (Ερυθρός Αστέρας, Φενερμπαχτσέ και Ούνικς Καζάν).

Ο λόγος για, τον κατά πολλούς, πραγματικό MVP του πρόσφατου Eurobasket (μ.ο. 15,2π., 7,6ασ., 1,2κλ. με 87,5% βολ., 52,8% διπ. & 32,4% τριπ. σε 25,2’) και μέλος της καλύτερης πεντάδας του τουρνουά, Λορέντζο Μπράουν, που με την ετικέτα του Αμερικανού στον οποίο δόθηκε η ισπανική υπηκοότητα (“νατουραλιζέ”), κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με την «ρόχα».

Ο 32χρονος point-guard που το περασμένο καλοκαίρι υπέγραψε συμβόλαιο με την Μακάμπι και φιλοδοξεί να γίνει ο go-to-guy που θα την οδηγήσει στο πρώτο της Final 4 μετά το 2014! Το Gazzetta συνομίλησε μαζί του και λίγες ώρες πριν το αποψινό παιχνίδι (21.05) της «ομάδας του λαού» με τον Παναθηναϊκό, σας παρουσιάζει τις σκέψεις του.

Αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά την καριέρα σου, θα αναρωτηθεί πραγματικά πρώτον, γιατί δεν παίζεις στο ΝΒΑ (από την στιγμή που μπασκετικά εκεί ανήκεις) αλλά και γιατί σου πήρε τόσο χρόνο αλλά και «ταλαιπωρία» μεταξύ G-League και Κίνας, πριν φτασεις να είσαι πρώτο όνομα μεταξύ των Αμερικανών που αγωνίζονται στην Euroleague;

«Το πιο σημαντικό στοιχείο της καριέρας μου είναι το timing. Το γεγονός ότι το ΝΒΑ προέκυψε τόσο νωρίς και μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω αυτή την μαγική ατμόσφαιρα και να γίνω επαγγελματίας, χωρίς να ξενιτευτώ, με βοήθησε. Να σου πω την αλήθεια, σε όλη την διάρκεια αυτής της πορείας, δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι έπρεπε να βιαστώ. Αλλά βλέποντας το πως έχω εξελιχθεί στην Ευρώπη, ίσως τώρα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να έχω έρθω νωρίτερα. Γιατί το ευρωπαϊκό μπάσκετ μου ταιριάζει περισσότερο κι αν το είχα κάνει, τότε τα πράγματα θα είχαν πάει ακόμη καλύτερα για μένα...»

Στην Ευρώπη σε γνωρίσαμε στον Ερυθρό Αστέρα και εν συνεχεία στην Φενέρμπαχτσέ και την Ούνικς περισσότερο σαν shooting-guard και λιγότερο σαν point-guard. Στο πρόσφατο Eurobasket, όμως, έπαιξες εκπληκτικά στον «άσο», ήσουν ο ηγέτης της Ισπανίας και για μένα ο αδιαμφισβήτητος MVP του τουρνουά. Τελικά η θέση σου είναι στο “1”, στο “2” ή κάπου ενδιάμεσα;

«Η θέση μου είναι στον “άσο”. Μόνο στην Φενέρ χρησιμοποιήθηκα αποκλειστικά στο “2”, σε αντίθεση με τον Ερυθρό Αστέρα και την Ούνικς όπου έπαιξα σαν combo guard, κυρίως επειδή μπορώ να προσφέρω στην οργάνωση και στην δημιουργία και ταυτόχρονα να σκοράρω. Νιώθω ότι μεγαλώνοντας γίνομαι ολοένα και καλύτερος σουτέρ και αποκτώ πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση στο μακρινό σουτ, οπότε ελπίζω να το αποδείξω και με την φανέλα της Μακάμπι.»

Μιας και ανέφερα το Eurobasket, το οποίο υποθέτω αποτελεί μία από τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις της καριέρας σου, πως προέκυψε η σύνδεση με την Εθνική Ισπανίας; Ήσουν εξοικειωμένος με την επιλογή του “νατουραλιζέ” παίκτη και αν περίμενες ότι θα φτάνατε στην κορυφή, με τόσες απουσίες που είχατε (Γιουλ, Ρούμπιο);

«Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια (γέλια...)! Σίγουρα ήταν μία καταπληκτική και μοναδική εμπειρία, όχι μόνο για το πως κατέληξε, αλλά κυρίως για το μπάσκετ που παίξαμε και για την σταδιακή βελτίωση που είχαμε σαν ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν μπορούσαμε καν να δούμε τόσο μακριά, αλλά στην διάρκεια της διαδρομής βλέπαμε ότι από παιχνίδι σε παιχνίδι γινόμαστε καλύτεροι και αποκτούσαμε δικαίωμα στο όνειρο. Αναμφίβολα η νίκη στο πρώτο νοκ-άουτ με την Λιθουανία μας γέμισε αυτοπεποίθηση και από εκείνο το σημείο και μετά παίζαμε χωρίς πίεση. Όσον αφορά την συνεργασία με την Εθνική Ισπανίας ήταν καθαρά μία επαγγελματική απόφαση. Τα τελευταία χρόνια, άλλωστε, πολλές Εθνικές ομάδες προσφέρουν τέτοιες συνεργασίες.»

Έμαθες καθόλου Ισπανικά; Σε ρωτάω γιατί οι Ισπανοί είναι γνωστό ότι δεν μιλάνε και πολύ καλά αγγλικά;

«Όχι σπουδαία πράγματα, έτσι ώστε να μπορώ να διατυπώσω προτάσεις, αλλά καταλαβαίνω πολλές λέξεις και οι δύο μήνες που πέρασα με τα παιδιά, ακούγοντας συνεχώς τα ισπανικά, μου έχουν δώσει την άνεση να μπορώ να συνεννοηθώ στα πολύ βασικά.»

Ας μπούμε σιγά-σιγά στα χωράφια της Euroleague. H Μακάμπι είναι μακράν ο πιο ιστορικός οργανισμός από τις 4 ομάδες ομάδες που έχεις αγωνιστεί στην Ευρώπη, αλλά απέχει πολλά χρόνια από την τελευταία της ευρωπαϊκή επιτυχία ή διάκριση. Πως βιώνεις τον πρώτο μήνα στο Τελ Αβίβ και ποια είναι η αίσθησή σου για τις δυνατότητες της ομάδας με βάση και τις υψηλές προσδοκίες που πάντα υπάρχουν;

«Όπως ανέφερα πιο πριν σχετικά με το timing, νομίζω ότι η Μακάμπι μου προέκυψε στην κατάλληλη στιγμή της καριέρας μου, όπου έχω φτάσει σε ένα αρκετά καλό επίπεδο ωριμότητας. Φέτος γίνεται μία πολύ σοβαρή προσπάθεια, η οποία χρειάζεται πίστωση χρόνου για να αποφέρει καρπούς. Έχουμε μπροστά μας έναν μαραθώνιο και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να βιαστούμε. Αντιθέτως, πρέπει να κάνουμε συνεχώς μικρά αλλά σταθερά βήματα, έτσι ώστε να βρούμε την “χημεία” μας, να φτιάξουμε την σωστή ατμόσφαιρα μέσα στην ομάδα αλλά και σε σχέση με το πολύ απαιτητικό φίλαθλο κοινό μας, Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, όμως, ότι οι εφετινές δυνατότητες της Μακάμπι είναι πραγματικά πολύ υψηλές και νομίζω ότι με την σωστή προσέγγιση μπορούμε να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες της πρωταγωνιστικής πορείας. Θέλω πολύ να ζήσω την εμπειρία ενός Final 4.»

Ήξερες τον Όντεντ Κάτας πριν συμφωνήσει με την Μακάμπι; Πως είναι η συνεργασία σας και πως είναι σαν προπονητής; Να υποθέσω ότι δεν γνώριζες ότι ήταν σπουδαίος point-guard στα νιάτα του και ότι κατέκτησε την Euroleague το 2000 ως παίκτης του Παναθηναϊκού;

«Είχα συναντήσει τον coach πρόπερσι όταν έπαιζα στην Φενέρ, αλλά δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ πριν υπογράψω στην Μακάμπι. Όταν συμφώνησα με την ομάδα, έκανα την έρευνά μου για τον προπονητή με τον οποίο θα συνεργαζόμουν και έμαθα πόσο σπουδαίος ήταν σαν παίκτης. Όσον αφορά στην συνεργασία μας, ακόμη δεν μπορώ να πω πολλά από την άποψη ότι ενσωματώθηκα τελευταίος στην ομάδα και ακόμη προσαρμόζομαι στα “θέλω” του και ταυτόχρονα προσπαθώ να μάθω καλύτερα τους συμπαίκτες μου. Μπορώ να σου πω, όμως, ότι η νοοτροπία του coach σχετίζεται πολύ με το προφίλ ενός δημιουργικού point-guard, οπότε θεωρώ ότι δεν θα δυσκολευτώ να μπω στο πετσί του ρόλου για τον οποίο με προορίζει.»

Πόσο δύσκολο είναι για μία νέα ομάδα με 10 νέους παίκτες και καινούριο προπονητή, να μπει τόσο γρήγορα στο πετσί των νέων ρόλων, έτσι ώστε κάθε φορά που μπαίνει στο γήπεδο, είτε για την Euroleague, είτε για τις εγχώριες διοργανώσεις, να πρέπει να είναι αποτελεσματική;

«Είναι μεγάλη πρόκληση και προσωπικά με εξιτάρει πολύ. Για την ώρα κερδίζουμε και έχουμε κάνει ένα πολύ θετικό ξεκίνημα. Επειδή, κάποια στιγμές θα έρθουν και κάποιες μαζεμένες ήττες, θα πρέπει να παρουσιαστούμε έτοιμοι να αποδεχθούμε και να διαχειριστούμε σωστά τις ήττες και τις άσχημες στιγμές. Για μένα εκεί βρίσκεται το κλειδί της επιτυχίας μας. Το πως θα προσεγγίσουμε το επόμενο ματς, μετά από μία κακή εμφάνιση. Το πως θα μάθουμε από τα λάθη μας και θα γίνουμε καλύτεροι. Έτσι θα γίνουμε ομάδα και με το σωστό mindset θα φτάσουμε στο σημείο να κοιτάξουμε στα μάτια τους βασικότερους ανταγωνιστές μας, που είναι ομάδες με σταθερό βασικό κορμό τα τελευταία χρόνια.»

Μέχρι στιγμής έχετε υπερασπίσει στο απόλυτο την έδρα σας με 3 νίκες στο σπίτι και αύριο θα υποδεχτείτε τον Παναθηναϊκό, που έρχεται πληγωμένος από τις δύο ήττες της προηγούμενης εβδομάδας, αλλά αποφασισμένος να κάνει μία νέα αρχή στο Τελ Αβίβ με τον Ουόλτερς για πρώτη φορά διαθέσιμο στην Euroleague. Πως σκέφτεσαι για αυτό το παιχνίδι;

«Πολύ σημαντικό παιχνίδι για μας από την άποψη ότι στην Euroleague υπάρχει ένα μεγάλο “πρέπει” όταν παίζεις στο γήπεδό σου, αυτό της προστασίας της έδρας σου. Η νοοτροπία του νικητή χτίζεται μέσα στο σπίτι σου, όπου είμαστε ήδη στο 3-0 στην διοργάνωση και πρέπει να συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό. Ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα με εξίσου πολλά νέα πρόσωπα και βρίσκεται στην διαδικασία της προσαρμογής κι αυτό τον κάνει πολύ επικίνδυνο και πεινασμένο! Θα έρθει εδώ για να μας κερδίσει και δεν πρέπει να του δώσουμε το παραμικρό δικαίωμα.»

Τι πιστεύεις για την προσθήκη του Μπέϊκον, που δεν θα παίξει αύριο (σ.σ.: απόψε);

«Ο Ντουέϊν είναι ένας πολύ υψηλού επιπέδου παίκτης για την Euroleague και σίγουρα μπορεί να κάνει την διαφορά, αλλά θα χρειαστεί χρόνος και λίγη υπομονή. Δεν έχω δει πως ακριβώς λειτουργεί ο Παναθηναϊκός και αν θα πρέπει η ομάδα να προσαρμοστεί σε εκείνον ή εκείνος στην ομάδα. Θα φανεί σε λίγο καιρό...»