Άλλη ομάδα ήθελε να φτιάξει και άλλη φτιάχνει

• Ενός κακού (τραυματισμός Γουόλτερς), μύρια έπονται (αλλαγή σχεδιασμού)
• Το «τεσσάρι» με post-up έγινε Μπέικον και «φόρτωσε» την περιφέρεια!
• Αλλαγή ταυτότητας χωρίς χρόνο για μοντάρισμα
• Θέμα χρόνου ήταν η οπισθοχώρηση με συνεχιζόμενη την αμυντική ολιγωρία

Αν μέχρι τώρα μας απασχόλησε περισσότερο η εντυπωσιακή είσοδος του Ολυμπιακού στην σεζόν με την κατάκτηση του Super Cup και τις 9 διαδοχικές νίκες σε όλες τις διοργανώσεις (μεταξύ των οποίων και τρεις επί ισπανικού εδάφους), μοιραία η ολοκλήρωση της 6ης αγωνιστικής στην Euroleague, μας αναγκάζει να καταπιαστούμε κατά βάση με τα κακώς κείμενα του Παναθηναϊκού.

Κι αυτό γιατί έχοντας συμπληρώσει έναν μήνα στη νέα αγωνιστική περίοδο, οι «πράσινοι» διανύουν το χειρότερο ξεκίνημα της λαμπρής ευρωπαϊκής τους ιστορίας (ρεκόρ 1-5) και βρίσκονται στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, ενώ ταυτόχρονα ορισμένες ατυχείς επιλογές του καλοκαιριού έφεραν πρόωρες αλλαγές/προσθήκες, που αυτομάτως έχουν προκαλέσει ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα αγωνιστικής ταυτότητας.

Ενός κακού (τραυματισμός Γουόλτερς), μύρια έπονται (αλλαγή σχεδιασμού)

Για να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή τους βάση, το «τριφύλλι» ήταν άτυχο με τον τραυματισμό του παίκτη που αποκτήθηκε για να παίξει τον ρόλο του βασικού κουμανταδόρου, ο οποίος έλλειψε τις πρώτες 25 μέρες. Ένα διάστημα το οποίο αποδείχτηκε αρκετό για να γίνουν ορατές δια γυμνού οφθαλμού οι αγωνιστικές δυσλειτουργίες που προκάλεσε η έλλειψη δημιουργίας από την απουσία του Γουόλτερς.

Αυτομάτως, ο Ράντονιτς αναγκάστηκε να δώσει χρόνο και ρόλο βασικού στον Πάρις Λι, ο οποίος από αμυντικό εργαλείο των 12-15 λεπτών (αυτός είναι ο ρόλος για τον οποίο αποκτήθηκε), βρέθηκε να παίζει από 23-28 λεπτά, να κρατάει πολύ την μπάλα, να παίρνει κατά μ.ο. 8 προσπάθειες ανά παιχνίδι (32% εντός πεδιάς με 16/50 σουτ) και να έχει σε δεύτερη μοίρα την δημιουργία.

Αυτή η εξέλιξη περιόρισε τις επαφές, τα ελεύθερα σουτ και την εν γένει αξιοποίηση του Γκριγκόνις, ο οποίος δεν είναι ο παίκτης που θα δημιουργήσει με ευκολία το δικό του σουτ αλλά χρειάζεται τη δημιουργία των συμπαικτών του για να βρει επιθετικό ρυθμό. Το 37,7% με το οποίο σουτάρει εντός πεδιάς και είναι το χειρότερο ποσοστό της καριέρας του, νομίζω ότι τα λέει όλα.

Το πρόβλημα στον «άσο» αναγκαστικά επηρέασε και τον τρόπο χρησιμοποίησης του Άντριους (βρίσκεται στην πόρτα της εξόδου), ο οποίος επελέγη το καλοκαίρι για να πάρει χρόνο κυρίως στο “2”. Στο τελείωμα της προετοιμασίας, όμως, προέκυψε η περίπτωση του Πονίτκα και η έλευση του Πολωνού δημιούργησε μεγάλο traffic στην «πράσινη» περιφέρεια με αποτέλεσμα να «τρακάρουν» συνεχώς πέντε παίκτες (Γκριγκόνις, Πονίτκα, Άντριους και τα αδέλφια Καλαϊτζάκη) για τις θέσεις “2” και “3”. Και όλα αυτά χωρίς να βάλουμε ακόμη στην εξίσωση τον Μπέικον που παίζει περισσότερο στο “3” και λιγότερο στο “4”.

Η παραπάνω κατάσταση ήταν απολύτως λογικό να μπερδέψει και τον αρχηγό της Εθνικής Πολωνίας, που αν και πληθωρικός και ποιοτικός παίκτης (μ.ο. 9,5π., 5,7ρ., 3,5ασ. & 1,2κλ.), δείχνει έξω από τα νερά του και έχει πολύ χαμηλά ποσοστά ευστοχίας (14,3% τριπ. & 38,2% σουτ).

Το «τεσσάρι» με post-up έγινε Μπέικον και «φόρτωσε» την περιφέρεια!

Εκεί, λοιπόν, που ο Παναθηναϊκός περίμενε την επιστροφή του Γουόλτερς και αναζητούσε ένα «τεσσάρι» με post-up παιχνίδι (αυτό που λείπει από τον Ντέρικ Γουίλιαμς) για να βρει τα πατήματά του, τα άσχημα αποτελέσματα και η ανάγκη για έναν παίκτη-κράχτη που αποδεδειγμένα μπορεί να σκοράρει, τράβηξαν το χαρτί του Ντουέϊν Μπέικον.

Ενός παίκτη που είχε συζητηθεί και απορριφθεί το καλοκαίρι από τον οργανισμό και που σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες (ήταν ο παίκτης που πέρυσι «έφαγε» τον κουμπάρο του, Ζβέζνταν Μίτροβιτς στην Μονακό), όχι απλά δεν ήθελε ο Ράντονιτς, αλλά το έκανε και σαφές δημοσίως. Λίγες μέρες πριν ανακοινωθεί από την ΚΑΕ.

Θα μου πείτε ο πρώτος ή ο τελευταίος προπονητής που είναι που αναγκάζεται να αναθεωρήσει ή να αλλάξει άποψη με φόντο ίσως την διάσωση της δουλειάς του; Σε καμία περίπτωση! Ωστόσο, το ζήτημα που προκύπτει και το οποίο ενδεχομένως να γίνει πιο έντονο στην πορεία, είναι ότι ο 27χρονος νεοαποκτηθείς Αμερικανός – όπως φάνηκε και στο ντεμπούτο του – αναμένεται να παίρνει τις περισσότερες προσπάθειες και να παίζει 25-30 λεπτά, κάτι που μοιραία θα περιορίσει ακόμη περισσότερο τον χρόνο και τον ρόλο του Γκριγκόνις.

Ο Λιθουανός που αποκτήθηκε για να είναι ο ηγέτης της ομάδας, έχει φτάσει να παίζει 17 λεπτά κατά μέσο όρο (απέναντι στην Παρτίζαν έπαιζε 15'57” χωρίς να έχει πρόβλημα με φάουλ όπως στο Τελ Αβίβ που αγωνίστηκε 14'51”).

Αλλαγή ταυτότητας χωρίς χρόνο για μοντάρισμα

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι βάσει των παραπάνω συνθηκών, ο Παναθηναϊκός είναι αναγκασμένος να αλλάξει άμεσα αγωνιστική ταυτότητα και σχεδιασμό και να αναπροσαρμόσει τον τρόπο παιχνιδιού του, την ίδια ώρα που ο ρυθμός των αγώνων σε Euroleague και Basket League είναι αμείλικτος και ο χρόνος για μοντάρισμα στην προπόνηση ελάχιστος. Και το επόμενο εντός έδρας ματς (με την Μπασκόνια), δεν αποκλείεται να διεξαχθεί με κλειστές πόρτες (λόγω της ρίψης αντικειμένων).

Αυτός ενδεχομένως να είναι και ο λόγος που ο Ντέγιαν Ράντονιτς δείχνει χαμένος, εκνευρισμένος (το ανέκφραστο ύφος, η αδυναμία του να δώσει οδηγίες σε ένα time-out αλλά και η λακωνική του δήλωση περί ήττας σε μία κατοχή στην συνέντευξη Τύπου, τα λένε όλα) αλλά και μακριά από τις αρχές του.

Δεν μπορούν να εξηγηθούν αλλιώς τα 30 λεπτά που έδωσε στον Μπεϊκον (17π. & 3κλ. με 4/15 σουτ) και η επιλογή του να κερδίσει την Παρτίζαν δείχνοντας εμπιστοσύνη σε έναν παίκτη που είχε κάνει 3 προπονήσεις με την ομάδα.

Και όχι μέσα από την άμυνα που θα έπρεπε να είναι το βασικό όπλο των παικτών του στην μάχη απέναντι στην 2η καλύτερη επίθεση της Euroleague (μ.ο. 87,2π.). Είναι ξεκάθαρο ότι η 3η διαδοχική ήττα των «πρασίνων» στo OAKA (89-91), δεν οφείλεται στην επίθεση όπου η ομάδα άγγιξε τους 90 πόντους και κατέγραψε την καλύτερη εφετινή επιθετική επίδοση (89π.) στην διοργάνωση.

Ο Μαυροβούνιος τεχνικός, που ήρθε στην Αθήνα ως αμυντικός σπεσιαλίστας, βλέπει την ομάδα του να δέχεται τους περισσότερους πόντους από την 3η έως και την 6η αγωνιστική (μ.ο. 88,2π.) και συνολικά να έχει την 2η χειρότερη άμυνα (μ.ο. 83,1π.).

Αν υπάρχουν κάποια φωτεινά σημεία, τα οποία θα φωτίσουν τον δύσβατο δρόμο που έχει μπροστά του ο Παναθηναϊκός, αυτά έχουν να κάνουν με την σταθερή απόδοση του Ντέρικ Γουίλιαμς, που έως τώρα είναι ο πιο αξιόπιστος παίκτης του «εξάστερου» (μ.ο. 14,7π. & 4,5ρ. με 44,8% τριπ.) και φυσικά η πολλά υποσχόμενη παρουσία του Γουόλτερς, που σε έναμιση παιχνίδι έχει προλάβει να δείξει ότι θα βελτιώσει σημαντικά την δημιουργία και θα βοηθήσει και στο σκοράρισμα.

Θέμα χρόνου ήταν η οπισθοχώρηση με συνεχιζόμενη την αμυντική ολιγωρία

Όσο χρήσιμες είναι σαν λειτουργίες, η ομοιογένεια ενός συνόλου και το φρεσκάρισμα ενός πετυχημένου βασικού κορμού με προσεκτικές προσθήκες που αυξάνουν τις πιθανότητες απόκτησης της πολυπόθητης «χημείας», άλλο τόσο νόμος είναι ότι όσο συμπαγής και συνεκτική κι αν φαντάζει μία ομάδα, δεν πρόκειται να έχει σταθερά νικηφόρα πορεία, χωρίς συνέπεια στην άμυνα.

Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, που κόντρα στην Βαλένθια ίσως να έκανε το πιο αυτοκαταστροφικό 2ο μέρος της 2ης θητείας του Μπαρτζώκα κι έχασε μοναδική ευκαιρία να παραμείνει στην κορυφή της βαθμολογίας και να κλείσει τον 1ο γύρο της κανονικής περιόδου με ένα πρωτοφανές 4/4 επί των ισπανικών ομάδων, εδώ και τουλάχιστον 3 εβδομάδες η συγκέντρωση στην άμυνα έχει πάει... περίπατο!

Και όταν μία τόσο ανακόλουθη – για το DNA των «ερυθρολεύκων» αλλά και την φιλοσοφία του 57χρονου προπονητή – αγωνιστική συμπεριφορά τείνει να γίνει κακή συνήθεια, τότε αυξάνονται και οι πιθανότητες της «τιμωρίας» της. Γιατί καλή η επίθεση, η δημιουργία και η κυριαρχία στα ριμπάουντ, αλλά όταν δεν κοπιάζεις στα μετόπισθεν και το συνδυάζεις με το αρνητικό ρεκόρ των 20 λαθών (έγιναν κι άλλα που δεν καταγράφει η στατιστική), τότε είναι νομοτελειακό ότι κάποια στιγμή θα τιμωρηθείς.

Το παραπάνω σενάριο εκτυλίχθηκε χθες βράδυ στο παρκέ του ΣΕΦ! Με αυτά και με εκείνα, οι Πειραιώτες του +16 στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου (53-37 στο 22’), του +10 στο 34’ (77-67), των +11 ριμπάουντ, των 24 ασίστ, του 52% στα τρίποντα και του 58% στα δίποντα (56% εντός πεδιάς), κατόρθωσαν να χάσουν (82-83) ένα εντελώς δικό τους ματς.

Σε αυτό, βέβαια, συνηγόρησαν κι άλλες... δυνάμεις, όπως δύο σπάνιες χαμένες βολές του Σλούκα (11π. & 6ασ.) με το 96,7% από την γραμμή μέχρι την πρώτη άστοχη (μπήκε στο ματς με 29/30 φέτος και πριν χάσει είχε 31/32), η απερισκεψία κυρίως του ιδίου και λιγότερο του Βεζένκοβ (20π. & 7ασ. με 9/12 σουτ) να μην κάνουν φάουλ στον Τζόουνς (17π. & 7ασ.), πολύ νωρίτερα από την προσπάθειά του να σουτάρει τρίποντο (ίσως πριν περάσει το κέντρο) αλλά και η επιλογή του 32χρονου point-guard να μην πασάρει στον Πίτερς, που ήταν εντελώς μόνος του κάτω από το καλάθι της Βαλένθια στην τελευταία φάση.

Έτσι, όμως, είναι το μπάσκετ και ο αθλητισμός και κάποιες στιγμές ο συνήθης ύποπτος σε θριάμβους και επιτυχίες Θεσσαλονικιός διεθνής άσος, θα βρεθεί και στην θέση του μοιραίου.

Αν υπάρχει κάτι που δεν επιδέχεται αμφιβολίας, είναι ότι πολλά δεινά του μπασκετικού σύμπαντος συνωμότησαν για να φύγει ο Ολυμπιακός με «σκυμμένο το κεφάλι» για 2η συνεχόμενη εβδομάδα μέσα από το σπίτι του. Ταυτόχρονα, όμως, μία ακόμη μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι για 5η συνεχή αγωνιστική, οι «ερυθρόλευκοι» δίνουν δικαιώματα με την συνεχιζόμενη ολιγωρία τους στα μετόπισθεν.

Αν εξαιρέσουμε την πρεμιέρα στην Βαρκελώνη, όπου νίκησαν καθαρά υποχρεώνοντας την ομάδα του Γιασικεβίτσιους στην χαμηλότερη επιθετική της επίδοση για φέτος (70π.), από την 2η αγωνιστική και μετά οι νταμπλούχοι δεν δεχθεί λιγότερους από 80 πόντους, έχουν το δεύτερο υψηλότερο μέσο παθητικό (μ.ο. 84,6π.) στην εφετινή διοργάνωση και συνολικά την 14η άμυνα (μ.ο. 82,1π.) μετά από 6 αγώνες.

Κάπως έτσι, οι τρεις διαδοχικές εκτός έδρας νίκες στην Ισπανία έχουν πλέον πολύ μικρότερη αξία, οι «ερυθρόλευκοι» έπεσαν στο 4-2, παραμένουν ακόμη χωρίς νίκη μπροστά στους μίνιμουμ 10.000 φίλους τους που έδωσαν το παρών με Μονακό και Βαλένθια (με την Ζάλγκιρις το ματς έγινε κεκλεισμένων των θυρών) και καλούνται να συνέλθουν άμεσα γιατί η Παρτίζαν του Ομπράντοβιτς έρχεται «αγριεμένη» με το momentum των τριών συνεχόμενων νικών!

Υγ.1: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διαιτησία της αναμέτρησης Παναθηναϊκού-Παρτίζαν είχε πολλά προβλήματα, όπως – μεταξύ άλλων – το εξώφθαλμο φάουλ του Έξουμ στον Μπέϊκον, η ακατανόητη τεχνική ποινή που ακολούθησε και το τρίποντο που δέχτηκε στην επόμενη φάση από τον Πάντερ, που έκανε ένα επιπλέον βηματάκι πριν σκοράρει.

Υγ.2: Υπάρχει όμως και διαφορετική ανάγνωση. Μία ματιά στην στατιστική δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός είναι μαζί με τον Ολυμπιακό, στην 2η θέση των κερδισμένων φάουλ στην διοργάνωση (μ.ο. 22,2), ενώ «πράσινοι» και «ερυθρόλευκοι» είναι 1οι (μ.ο. 23,7) και 4οι (μ.ο. 19,7) αντίστοιχα στις εκτελεσμένες βολές ανά αγώνα.