«Τους κέρδισε όλους» στο πιο ηχηρό “statement” έως τώρα!

• Το τέλειο ματς για Νοέμβρη μήνα!

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται σίγουρα την ιστορική δήλωση του Νίκου Γκάλη μετά τον νικηφόρο προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ '87 με την Ιταλία (90-78)! «Ναι ,ήταν η μεγαλύτερη νίκη της καριέρας μου!», απάντησε ο «γκάνγκστερ» για να συμπληρώσει σχεδόν αμέσως: «Μέχρι την επόμενη, όμως!»

Αυτό ακριβώς συνέβη απόψε με τον Παναθηναϊκό, που «κατέβασε» κατά 8 πόντους την κορυφαία επίθεση της διοργάνωσης (πριν το ματς σκόραρε κατά μ.ο. 90,8 πόντους), υποχρέωσε μία πολύ φορμαρισμένη ομάδα όπως η Μπασκόνια στην άτακτη υποχώρηση του 2ου μέρους, πέτυχε την πιο σημαντική νίκη (98-83) στον εφετινό «μαραθώνιο» (μέχρι την επόμενη) και πήρε βαθιά βαθμολογική ανάσα.

Όχι, δεν υπάρχει καμία υπερβολή στον χαρακτηρισμό «σημαντικότερη» για την πρώτη ευρωπαϊκή νίκη του «τριφυλλιού» μπροστά στο κοινό του για φέτος και τον πρώην «πράσινο» θρύλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και νυν πρόεδρο της Euroleague, Ντέγιαν Μποντιρόγκα που βρέθηκε και αποθεώθηκε στο ΟΑΚΑ.

Η εξήγηση έχεις πολλούς άξονες:

Πρώτον, ο «εξάστερος» πήρε μία υπερπολύτιμη νίκη, που αν δεν ερχόταν, βαθμολογικά η ομάδα θα είχε σοβαρό πρόβλημα. Το ρεκόρ θα έπεφτε στο 1-6 και η επικίνδυνη έξοδος της Πόλης (με αντίπαλο την πρωτοπόρο Φενέρ), ίσως να έφερνε ακόμη μεγαλύτερη... κατηφόρα και να δρομολογούσε εξελίξεις! Η άνετη και πειστική επικράτηση επί των διόλου ευκαταφρόνητων Βάσκων, έφερε ηρεμία (2-5), ισχυρή δόση αυτοπεποίθησης και σημαντική ψυχολογική ώθηση για την δύσκολη συνέχεια που ακολουθεί.

Δεύτερον, η δουλειά που έγινε την τελευταία εβδομάδα στην προπόνηση έπιασε τόπο. Ο Ντέγιαν Ράντονιτς έπεισε τους παίκτες του να παίξουν πιο ομαδικό μπάσκετ, να δώσουν έμφαση στην άμυνα και να πειθαρχήσουν στους ρόλους τους και μέσα σε 8 μέρες, είδαμε μία ομάδα με αξιοσημείωτη δημιουργία (18 ασίστ) και χωρίς «πουλήματα» της μπάλας (7 λάθη), ένα σύνολο που όρθωσε το ανάστημά του στα ριμπάουντ και σούταρε με υψηλά ποσοστά δίποντα (56,3%), ενώ μέχρι την προηγούμενη αγωνιστική βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις στις παραπάνω στατιστικές κατηγορίες.

Τρίτον, η επιβλητική και πληθωρική εμφάνιση των «πρασίνων» που «ζέστανε» τον κόσμο κι έδωσε ελπίδα για μία πορεία με στόχο, ήταν επιδραστική και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Οι 98 πόντοι συνιστούν την καλύτερη επιθετική επίδοση της ομάδας, ενώ οι 83 της καλύτερης επίθεσης (Μπασκόνια), συνιστούν ένα πετυχημένο αμυντικό βράδυ.

Τέταρτον, ο Μαυροβούνιος τεχνικός που δικαιούται και με το παραπάνω το χειροκρότημα της εξέδρας, κέρδισε σε μεγάλο βαθμό τους παίκτες του. Γιατί εφήρμοσαν τα περισσότερα απ' αυτά που τους ζητούσε όλη την εβδομάδα στο παρκέ και επιβραβεύτηκαν με το αποτέλεσμα.

Πέμπτον και σημαντικότερον και με πολλές υποπαραγράφους, η ομάδα πήρε πολλά απ' όλους σχεδόν τους παίκτες και επιτέλους ο οργανισμός ένιωσε έστω και με καθυστέρση δικαιωμένος για τις επιλογές του. Δίπλα στην πλέον σταθερή αξία του Ντέρικ Γουίλιαμς (16π., 4ρ. & 2κλ.), ο Μπέϊκον (16π., 4ρ. & 3ασ.) έδειξε ότι δεν θα αργήσει να προσαρμοστεί στον ρόλο του, κάνοντας λιγότερη κατάχρηση και προσφέροντας περισσότερη ουσία.

Από πολύ κοντά και ο Πονίτκα, που ήταν ήρεμη δύναμη με ηγετικά χαρακτηριστικά και πληθωρική συνεισφορά (15π., 5ρ. & 3κλ.). Στην πρώτη γραμμή βάζω τον Παπαγιάννη, ο οποίος κατέγραψε το πρώτο εφετινό double-double (11π. & 11ρ. με 5/7 σουτ) κι απέδειξε γιατί όταν είναι πρωταγωνιστής, ο Παναθηναϊκός έχει υψηλές πιθανότητες νίκης.

Εξαιρετικό βαθμό για τα 16,5 λεπτά που έπαιξε, αξίζει ο Νέιτ Γουόλτερς. Ήταν καθοριστικός στο επιμέρους 29-16 της 3ης περιόδου, το οποίο ουσιαστικά έκρινε το ματς και οι 9 πόντοι, τα 4 ριμπάουντ και οι 7 ασίστ με ένα μόνο λάθος τα λένε όλα.

Το μεγαλύτερο «πράσινο» κέρδος της βραδιάς, όμως, ήταν η απόδοση του Γκριγκόνις. Ο Λιθουανός που μέχρι τώρα ψαχνόταν και σούταρε με career low (37,7% εντός πεδιάς), βρήκε τα πατήματά του και έδειξε πόσο χρήσιμος μπορεί να γίνει (13π. & 2ρ. με 4/7 σουτ), όταν δεν εξαρτώνται τα πάντα από εκείνον.

Σαφώς και θετική ήταν και η παρουσία του Πάρις Λι (12π., 3ασ. & 2κλ.), που κατά την γνώμη μου, όμως, υπερβάλλει με τις προσπάθειες που παίρνει (τα 8 τρίποντα που επιχείρησε είναι πάρα πολλά) και πιστεύω ότι θα είναι περισσότερο χρήσιμος, αν βρίσκει ρυθμό περισσότερο μέσα από την άμυνα και λιγότερο από την επίθεση.

Συμπερασματικά, τα παραπάνω δεδομένα αποτελούν μία πολύ χρήσιμη βάση πάνω στην οποία ο Παναθηναϊκός πρέπει να χτίσει με φόντο την ακόμη μεγαλύτερη βελτίωσή του. Νίκες κι εμφανίσεις σαν την αποψινή αποτελούν εχέγγυο ότι σε βάθος χρόνου, οι «πράσινοι» μπορούν αντικρίσουν από πιο κοντά την μάχη των playoffs. Αρκεί να αποκτήσουν συνέπεια και να σταθεροποιήσουν το επίπεδο της απόδοσής τους...

Το τέλειο ματς για Νοέμβρη μήνα!

Χωρίς να έχουμε καλά-καλά συμπληρώσει ενάμιση μήνα αγωνιστικής σεζόν, ο Ολυμπιακός είχε προλάβει να παρουσιάσει δύο πρόσωπα. Αυτό με το οποίο στήθηκε στην αφετηρία της αγωνιστικής περιόδου και στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη, είχε μεγάλη συγκέντρωση στην άμυνα (μ.ο. 62,0π.) και του έδωσε το δικαίωμα να ξεκινήσει με ένα 4/4 σε Ελλάδα και Ευρώπη, να κατακτήσει το Super Cup και φύγει νικητής από το “Palau Blaugrana”.

Στην συνέχεια, οι εξαιρετικοί αυτοματισμοί στην επίθεση και η πρωτόγνωρη «χημεία» που απέκτησαν με το «καλημέρα» στην νέα χρονιά, μοιραία έδωσε στους παίκτες μεγάλη αυτοπεποίθηση με συνέπεια τα αμυντικά καθήκοντα να περάσουν σε δεύτερη μοίρα. Η επίθεση, βλέπετε, είναι πολύ γλυκιά και όταν λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά και προσφέρει ρυθμό, τότε η ανασταλτική φιλοσοφία καμιά φορά ατονεί.

Κάτι τέτοιο συνέβη στους Πειραιώτες, αρχής γενομένης από την κεκλεισμένων των θυρών ευρωπαϊκή πρεμιέρα στο ΣΕΦ, όπου η Ζάλγκιρις έγινε η πρώτη ομάδα που σκόραρε 80 πόντους στο «ερυθρόλευκο» καλάθι. Ακολούθησαν οι 79 του Περιστερίου, οι 87 της Ρεάλ, οι 92 της Μπασκόνια, οι 81 της Μονακό και οι 83 της Βαλένθια, με δύο ενδιάμεσες «στάσεις» στους 66 (με τον Άρη) και τους 61 πόντους (με το Λαύριο) αντίστοιχα.

Συμπερασματικά, από το μέσο παθητικό των 62 πόντων και το αήττητο στους πρώτους τέσσερις αγώνες της αγωνιστικής περιόδου, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ανέβηκε στους 78,6 και αυτή η αμυντική ολιγωρία στοίχισε τις δύο πρώτες εντός έδρας ήττες και ουσιαστικά «ξήλωσε» κατά 2/3 το «αναπαυτικό μαξιλαράκι» που της είχε δώσει το εκτός έδρας αήττητο (3-0)!

Αυτή ήταν η πραγματικότητα μέχρι το ματς με την Παρτίζαν, η οποία μπορεί να ταξίδεψε στον Πειραιά με 6 απουσίες, ωστόσο στο παρκέ του Φαληρικού Σταδίου πάτησαν οι πέντε εκ των επτά παικτών από το rotation του Ομπράντοβιτς στα τελευταία παιχνίδια και βασικά αυτοί που πλην του Έξουμ, βρίσκονταν σε δαιμονιώδη φόρμα και συνυπέγραψαν τη νίκη επί του Παναθηναϊκού.

Αν οι νταμπλούχοι αξίζουν και με το παραπάνω τα εύσημα για την πιο κυριαρχική επικράτηση (87-58) της σεζόν και την πιο πληθωρική εμφάνιση και στις δύο πλευρές του γηπέδου, λοιπόν, αυτό ισχύει επειδή για πρώτη φορά φέτος, η επιτυχία τους άρχισε και τελείωσε από τα μετόπισθεν.

Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός υποχρέωσε τους φιλοξενούμενους σε επιθετικό season-low και στις τέσσερις περιόδους του αγώνα με αποκορύφωμα το τελευταίο δεκάλεπτο οπότε και δέχτηκε μόλις 4 πόντους και τελείωσε το ματς με ένα συνολικό σερί 39-13 (από το 23' όταν η Παρτίζαν μείωσε 48-45), καταδεικνύει τον μέγιστο βαθμό της συγκέντρωσης με τον οποίο μπήκε στο παρκέ αλλά και την διάρκεια που είχε στο αμυντικό κομμάτι (έκαναν 12 κλεψίματα και υποχρέωσαν τους αντιπάλους τους σε 20 λάθη).

Κι όλα αυτά σε μία ομάδα που πριν το τζάμπολ είχε την 2η καλύτερη επίθεση με μέση παραγωγικότητα στους 87,1 πόντους και ήταν πρώτη στα τρίποντα 42,8%! Το τελικό «ταμείο» έδειξε ότι οι «ερυθρόλευκοι» δέχτηκαν 29 πόντους λιγότερους και κατέβασαν τους Σέρβους στο 25% πίσω από τα 6,75 (5/20) ! Σε ατομικό επίπεδο, δε, ο καυτός Κέβιν Πάντερ με τους 27,5 πόντους και το 75% (9/12) στα τρίποντα των δύο τελευταίων αγωνιστικών, περιορίστηκε με συλλογική προσπάθεια στους 14 με 6/13 σουτ.

Αν σε όλα τα παραπάνω συνυπολογίσουμε ότι οι γηπεδούχοι έκαναν ένα ακόμη άρτιο επιθετικά παιχνίδι (μοναδικό ψεγάδι το 55,6% στις βολές με 5/9), έχοντας 58,8% στα δίποντα και 51,9% στα τρίποντα με 14 εύστοχα, τότε γίνεται αντιληπτό ότι δυνατότητές τους είναι πραγματικά πολύ υψηλές.

Για να φτάσουν στο peak της απόδοσής τους, όμως, θα χρειαστεί χρόνος και το ζητούμενο είναι να τα καταφέρουν κατά Απρίλιο μήνα. Για Νοέμβριο, εικόνα σαν κι αυτή κόντρα στην Παρτίζαν κρίνεται κάτι περισσότερο από φυσιολογική...

Υγ.1: Ο Σλούκας (17π. & 8ασ. με 3/4 τριπ.) μπορεί να ήταν ο μοιραίος παίκτης στην ήττα από την Βαλένθια, ωστόσο, θεωρώ ότι η μέχρι τώρα συνολική εφετινή του απόδοση (μ.ο. 13,4π. & 7,1ασ. με 92,1% βολ. & 56,4% διπ.) – πέραν του ότι είναι η κορυφαία της 2ης θητείας του στο «λιμάνι» – είναι η πλέον καθοριστική για την πορεία της ομάδας του.

Υγ.2: Οι παλαιότεροι αλλά και οι μπασκετικοί συντάκτες της γενιάς μου, γνωρίζουμε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς τουλάχιστον 23 χρόνια! Με όλον τον σεβασμό προς το πρόσωπό του – τον οποίο έχει εισπράξει και με το παραπάνω απο την πλειοψηφία των συναδέλφων μου, η δήθεν άγνοια που δήλωσε on the record (στην συνέντευξη Τύπου μετά το ματς) για την συμμετοχή ή όχι του Παπαπέτρου στην Εθνική Ελλάδας, συνιστά μεγάλο unfair από μέρους του.

Υγ.3: Ειδικότερα από την στιγμή που η απόφαση του σερβικού συλλόγου να δώσει μόνο τους Σέρβους διεθνείς στην Εθνική, οφείλεται ξεκάθαρα σε δική του απόφαση. Εκτος κι αν Ζέλικο θέλεις να πιστέψουμε ότι πραγματικά δεν ήξερες (ανήκουστο!) ή δεν είχες καμία συμμετοχή στο “no” της ομάδας σου στην Ελλάδα...

Υγ.4: Προς Θεού δικαίωμά σου, να υπερασπιστείς τα δικαιώματα του συλλόγου σου. Αλλά πρώτον μην τηρείς άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά για Έλληνες και Σέρβους και δεύτερον και σημαντικότερον, δείξε ειλικρίνεια και σεβασμό, απάντησε και μην πετάς την μπάλα στην εξέδρα. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ήταν το λιγότερο που «όφειλες» να κάνεις απέναντι σε ανθρώπους που σε έχουν σεβαστεί στον μέγιστο βαθμό...