Η Μακάμπι αντέδρασε όπως συνήθως αντιδρά ο Ολυμπιακός

• Κλειστό man to man λόγω... Πόιθρες
• Η κυριαρχία του Φαλ
• Από τη μία ο Μάρτιν κι από την άλλη ο Μπολομπόι
• Καλάθια ψυχολογίας
• Παρατήρησα κούραση

Κάποτε θα συνέβαινε κι αυτό. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε για πρώτη φορά μακριά από το ΣΕΦ, αλλά και μόνο το γεγονός πως χρειάστηκαν πέντε παιχνίδια για να φύγει στεναχωρημένος από άλλη έδρα δείχνει πόσο καλή ομάδα είναι και δείχνει πως πορεύεται στη σωστή κατεύθυνση.

Θα μπορούσαμε αυτή τη στιγμή να συζητάμε για το εκπληκτικό 5/5; Ναι, εύκολα. Όμως το παιχνίδι διαρκεί 40 λεπτά και ο Ολυμπιακός έπαιξε μπάσκετ 30'. Όπως επίσης απέναντί του είχε μία ομάδα που ποντάρει αρκετά στο ένστικτο και αυτό την βοήθησε στα τελευταία λεπτά.

• Η βαθμολογία της Euroleague: Στο 6-3 ο Ολυμπιακός, δεν εκμεταλλεύτηκε την ήττα της Μονακό

• Λαρεντζάκης: Ρεκόρ καριέρας στην Euroleague

   

Σε καμία περίπτωση δεν είναι καταστροφικό το αποτέλεσμα, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεκινήσει μηδενισμός και απαξίωση, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπάρχει επιθυμία αποδόμησης του ρόστερ. Εχασαν οι ίδιοι που μετρούσαν 4/4.

Πάμε να δούμε ορισμένα σημεία της τακτικής που έπαιξαν ρόλο, αλλά και όσα δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για το αποτέλεσμα.

Κλειστό man to man λόγω... Πόιθρες

Η Μακάμπι μπήκε στον αγώνα προερχόμενη από τρεις σερί ήττες, Σε αυτές τις ήττες ο Όντεντ Κάτας είχε τη «φαεινή» ιδέα να χρησιμοποιεί τον Πόιθρες στο «4» και τον Σόρκιν ή τον Νίμπο στο «5». Ειλικρινά όσο κι αν ψάχνω τι αναζητά με αυτό, δεν μπορώ να φτάσω σε λογικό συμπέρασμα.

Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πανέτοιμος και επέλεξε να παίξει ένα κλειστό man to man. Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί δεν υπήρχε ίχνος απειλής από μακριά πέραν του Χόλινς. Ο Σόρκιν δεν σουτάρει, ο Πόιθρες δεν σουτάρει και αν θες να αφαιρέσεις κάτι από τους Μπράουν και Μπόλντγουιν είναι το drive τους και όσα επικίνδυνα ακολουθούν αυτών.

Το 8-15 καταμαρτυρά την σωστή επιλογή. Το δεκάλεπτο ολοκληρώθηκε με 22-20 διότι η Μακάμπι βρήκε πέντε τρίποντα εκ των οποίων τα τέσσερα ήρθαν από κακό αμυντικό transition. Δεν ήταν λάθος της set αμυντικής λειτουργίας.

Στην επίθεση ο Γουόκαπ μοίραζε τις ασίστ σαν στραγάλια, ο Παπανικολάου ήταν εκπληκτικός και συγκεντρωμένος και γενικά οι Πειραιώτες έπαιρναν όσα τους έδινε η, έτσι κι αλλιώς, κακή άμυνα των γηπεδούχων.

Η κυριαρχία του Φαλ

Στην τρίτη περίοδο ο Ολυμπιακός έπαιξε καταπληκτικό μπάσκετ. Ενα μπάσκετ βασισμένο στις επιθυμίες του Μπαρτζώκα και στο πλάνο τακτικής που είχαν εμπιστευτεί. Ο Πόιθρες επέστρεψε στο παρκέ και μαζί επέστρεψε και το κλειστό man to man. Ο Φαλ είχε την ευχέρεια να μένει μέσα και να παίζει λίμπερο. Ο Γάλλος ήταν εξαιρετικός στις αποφάσεις του, σήκωνε τα χέρια μεγαλώνοντας κι άλλο το ήδη τεράστιο κορμί του κι έκοβε τα πάντα από τους αντιπάλους.

Η μπάλα ακούμπησε στα χέρια του στην άλλη πλευρά και πρόσφερε πράγματα από το low post ενώ το πιο σημαντικό από όλα ήταν ο έλεγχος των ριμπάουντ. Αυτό το αναφέρω γιατί στο δεύτερο και στο τέταρτο δεκάλεπτο υπήρχε σημαντικό πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα,

Από τη μία ο Μάρτιν κι από την άλλη ο Μπολομπόι

Τι έγινε όμως και το 52-63 στο 28ο λεπτό, μετατράπηκε σε 73-71 στο 35'; Μπασκετικά στο δικό μου μυαλό έπαιξαν ρόλο δύο πράγματα. Το ένα έχει να κάνει με την παρουσία του Μπολομπόι. Όταν ο Φαλ αναγκαστικά για να πάρει ανάσες και να μην λιποθυμήσει, κάθισε στον πάγκο, ο Μπολομπόι δεν βοήθησε την ομάδα. Χανόταν στην άμυνα και έβλεπε τους αντιπάλους να ανανεώνουν συνεχώς επιθέσεις μετά από επιθετικά ριμπάουντ. Γενικά έχω παρατηρήσει πως εδώ και καιρό, ο Ολυμπιακός δεν παίρνει κάτι από τους back up σέντερ του. Αν και χθες ο Μπλακ ίσως ήταν καλύτερος του Μπολομπόι.

Το δεύτερο έχει να κάνει με την κίνηση του Κάτας να βγάλει τον Πόιθρες και να παίξει με δύο ψηλούς που έχουν έφεση στο τρίποντο. Ουσιαστικά Κόλσον και Μάρτιν «μεγάλωσαν» το γήπεδο για την Μακάμπι, ένα γήπεδο που ο Πόιθρες με τους Νίμπο/Σόρκιν διατηρούσαν «μικρό». Ο Κάτας βρήκε και τον ΝτιΜπαρτολομέο σε καλή κατάσταση και του βγήκε η επιλογή. Γενικά έπαιξαν πιο επιθετική άμυνα κι έβγαλαν από τη βολή τους τους Πειραιώτες.

Καλάθια ψυχολογίας

Ανέκαθεν υποστήριζα πως μια-δυο στιγμές νωρίς σε ένα παιχνίδι μπορούν να το κρίνουν ακόμη κι αν εξελιχθεί με αμφίρροπο τρόπο μέχρι τα τελευταία δευτερόλεπτα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τρεις φάσεις που εξελίχθηκαν υπέρ της Μακάμπι και εις βάρος του Ολυμπιακού τις οποίες θεωρώ κομβικές.

Πρώτη. Αντί το τρίτο δεκάλεπτο να τελειώσει με το εύστοχο τρίποντο του Λαρεντζάκη, ολοκληρώθηκε με εύστοχο τρίποντο του Κόλσον την ώρα που ακούστηκε η κόρνα. Αντί για 60-69, η περίοδος έληξε 63-69.

Δεύτερη. Με το σκορ στο 66-71, ο Λαρεντζάκης δίνει «πάρε βάλε» στον καταπληκτικό στο δεύτερο δεκάλεπτο, Αλεκ Πίτερς και αυτός αστόχησε ανενόχλητος. Αλλο το 66-74 κι άλλο το 66-71.

Τρίτη. Ο «μαγικός» Λαρεντζάκης ησυχάζει το «Γιαντ Ελιάου» με τρίποντο και ο Ολυμπιακός ανακτά το προβάδισμα με 73-74. Δυστυχώς στην αμέσως επόμενη κατοχή ο Μπράουν έκανε το ίδιο. Αν είχε βγει εκείνη η άμυνα κι είχε μπει ένα καλάθι, η ψυχολογία θα ήταν διαφορετική. Με τα «αν» όμως δεν γίνεται δουλειά.

Παρατήρησα κούραση

Το παιχνίδι ήταν υψηλών απαιτήσεων και το επίπεδο ενέργειας ήταν μεγαλύτερο από το νορμάλ. Η Μακάμπι είναι μία uptempo ομάδα που σε υποχρεώνει σε έξτρα κατανάλωση ενέργειας. Στο τελευταίο δεκάλεπτο παρατήρησα κούραση. Κυρίως στους Βεζένκοβ και Παπανικολάου. Αν δείτε τα δύο τελευταία σουτ του «Παπ» η μπάλα φεύγει με τα χέρια και όχι με τα πόδια (διότι ως γνωστόν το σουτ ξεκινάει από τα πόδια). Επίσης τα δύο χαμένα καλάθια του Βεζένκοβ θεωρώ πως ήταν απόρροια κούρασης και έλλειψης ενέργειας.

Ο Παπανικολάου παίζει στα «κόκκινα» κι είχε ένα επιπλέον ματς υψηλού ρυθμού (Βέλγιο) και ο Βεζένκοβ έβγαζε συνεχόμενα μεγάλα διαστήματα στο παρκέ. Αυτά λειτουργούν συσσωρευτικά. Το ματς με την Αλμπα είναι επίσης υψηλών απαιτήσεων σε θέμα ενέργειας γιατί και η γερμανική ομάδα παίζει στο ίδιο γρήγορο στυλ όπως της Μακάμπι.

ΥΓ: Ακολουθεί δύσκολο πρόγραμμα με Αλμπα εντός, Προμηθέα και Εφές εκτός, Παναθηναϊκό εντός. Η νίκη με την Αλμπα είναι αναγκαία.

ΥΓ 2: Στον Ολυμπιακό δεν κάνουν σκέψεις αλλαγής στο ρόστερ. Με βρίσκουν σύμφωνο. Όμως θα πρέπει να ορίσουν ένα deadline στην περίπτωση του Κάνααν γιατί έχουν περάσει δυο μήνες κι έχουμε να θυμόμαστε 2-3 καλά πεντάλεπτα.

ΥΓ 3: Ο Ολυμπιακός έχασε παιχνίδι στο οποίο σούταρε 40% στο τρίποντο κι ο αντίπαλος υπέπεσε σε 17 λάθη.