Ο σχεδόν αλάνθαστος Παναθηναϊκός των δύο δεκαλέπτων και οι Έλληνες που αγνοούνται

• Το οξύμωρο του “step up” των ξένων
• Οι Έλληνες και ο Μπέϊκον
• Τα δύο σερί δεκάλεπτα των 55 πόντων, των 12 ασίστ και του ενός λάθους!

Ίσως να μην βρεθούν πολλοί που θα διαφωνήσουν ότι η δραματική νίκη (88-85) απέναντι στην Βίρτους, που όσο να 'ναι «ζέστανε» σε έναν βαθμό το απαιτητικό κοινό του «τριφυλλιού» και προσέφερε μία σημαντική και βαθμολογική ανάσα στον οργανισμό, κρίνεται ως η μέχρι στιγμής πιο πολύτιμη της σεζόν.

Σκεφτείτε με τι βάρος θα πήγαινε η ομάδα στο αυριανό (25/11, 21.00) με την Βιλερμπάν, σε περίπτωση που είχε χάσει το «θρίλερ» με τους Μπολονέζους. Και η απογοήτευση για την πορεία την βαθμολογική θέση και το ρεκόρ, θα ήταν ύψη αλλά και το «πρέπει» για το ματς-τελικό με τους Γάλλους θα ήταν «ασήκωτο».

Κάτι τέτοιες καταστάσεις είναι που πεισμώνουν και «δένουν» τις ομάδες, ειδικότερα όταν αυτές διαθέτουν ισχυρή βάση γηγενών παικτών που έχουν σημαντικό ρόλο στο rotation. Πολύ απλά γιατί οι Έλληνες στην προκειμένη περίπτωση είναι εκείνοι που συναισθάνονται καλύτερα απ' όλους την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και μπορούν να την επικοινωνήσουν κατάλληλα στους ξένους, ταυτόχρονα με το να δείξουν και τον δρόμο μέσα στο γήπεδο, τραβώντας τους «υπόλοιπους».

Φυσικά και δεν είμαι στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού για να ξέρω τι ακριβώς δουλειά έχει γίνει το τελευταίο διάστημα προς αυτή την κατεύθυνση (από τους ανθρώπους της ομάδας, τον προπονητή και ενδεχομένως κάποιους «μπαρουτοκαπνισμένους» Έλληνες διεθνείς παίκτες), η εμπειρία μου, ωστόσο, κρίνει ως οξύμωρο αυτό που συνέβη με τους βασικούς πρωταγωνιστές της ολικής επαναφοράς του, που ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων «λεγεωνάριων»!

Το οξύμωρο του “step up” των ξένων

Με άλλα λόγια, δηλαδή, η «σωτήρια» επιστροφή στις νίκες είχες τις βάσεις σε παιδιά που έβγαλαν ενέργεια, ψυχή και ποιότητα, χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς θα συνέβαινε στο «πράσινο» στρατόπεδο σε περίπτωση ήττας.

O λόγος πρωτίστως για τον Ντέρικ Γουίλιαμς (26π. & 8ρ. με 5/8 τριπ.) που έκανε το ματς της ζωής στην 5ετή θητεία του στην Euroleague και κράτησε την ομάδα ζωντανή στα κρίσιμα και εν συνεχεία για τους Γουόλτερς (18π. & 4ασ. με 4/7 τριπ.), Λι (15π. & 3ασ. με 3/6 τριπ.) και Γκουντάιτις (10π., 3ρ., 3ασ. & 2κοψ.).

Για τον πρώτο δεν χρειάζονται συστάσεις, πολύ απλά γιατί είναι ο πιο σταθερός παίκτης του εφετινού Παναθηναϊκού. Ο δεύτερος αποδεικνύει όλο και πιο έντονα και πειστικά, ότι ο συνδυασμός δημιουργίας χωρίς λάθη και εκτέλεσης (25ασ./6λ.), ήταν αυτό που έλλειπε από την ομάδα τον πρώτο μήνα της σεζόν.

Ο «λεοντόκαρδος» βραχύσωμος πρώην point-guard της Μονακό, είναι ένας παίκτης στον οποίο δεν μου αρέσει η υπερβολική επιθετική του εμπλοκή, αλλά στην περίπτωση των «πρασίνων» αποδεικνύεται ότι υπάρχει ο χώρος και η ανάγκη για να συμβεί, πέραν των ψυχικών αποθεμάτων που καταθέτει στο παρκέ και τα οποία είναι πάντα και παντού καλοδεχούμενα.

Στον Λιθουανό σέντερ αναγνωρίζω την μαχητικότητα που βγάζει μέσα στο γήπεδο και την διάθεση να προσφέρει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, χωρίς να έχει σταθερό ρόλο και χρόνο συμμετοχής. Απέναντι στους ψηλούς της Βίρτους, έκανε την πιο πληθωρική εμφάνισή του με την «πράσινη» φανέλα και σημαντική συμβολή (+18 στο plus/minus) στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.

Οι Έλληνες και ο Μπέϊκον

Υποψιάζομαι ότι πρέπει να γυρίσω πολύ τον χρόνο πίσω και να μου βγουν τα μάτια στο ψάξιμο, για να βρω ένα ματς των έξι φορές πρωταθλητών Ευρώπης με μόλις 3 πόντους επιθετικής συνεισφορά από τους γηγενείς παίκτες (2 από τον Παπαγιάννη και έναν από τον Γιώργο Καλαϊτζάκη).

Γενικά, η έλλειψη επιδραστικών (σε σταθερή βάση) Ελλήνων αποτελεί ένα από τα προβλήματα του εφετινού σχεδιασμού κι αυτό δεν αποτυπώνεται στην στατιστική εικόνα του χθεσινού (23/11) αγώνα αλλά και στις 3 εφετινές ευρωπαϊκές νίκης της ομάδας.

Κοινώς από τους 263 πόντους που έχει πετύχει ο Παναθηναϊκός απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, την Μπασκόνια και την Βίρτους, μόλις οι 30 (11,4%) έχουν επιτευχθεί από παιδιά που έχουν την ελληνική υπηκοότητα και απ' αυτούς οι 22 από τον Γιώργο Παπαγιάννη.

Η παραπάνω σημαντική παράμετρος, όμως, δεν είναι το βασικό θέμα των γραμμών που διαβάζετε. Αυτό που αξίζει να επικοινωνηθεί περισσότερο, κατά την ταπεινή μου άποψη, έχει να κάνει με κάποιες αξιοσημείωτες βελτιωτικές τις επιδόσεις πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η ολική επαναφορά (από το -12) της ομάδας του Ντέγιαν Ράντονιτς και το δικαίωμα στην ελπίδα για κάτι καλύτερο, που εξέπεμψε η επικράτηση απέναντι στην δευτεραθλήτρια Ιταλίας.

Η προσεκτική και εκ βαθέων στατιστική ανάλυση του ματς, δείχνει ότι ο Μαυροβούνιος τεχνικός χρειάστηκε να περιμένει σχεδόν 2 μήνες στον πάγκο του «εξάστερου» για να δει τα δύο πιο άρτια δεκάλεπτα των παικτών του και να εισπράξει τα οφέλη του πρώτου πραγματικά ορθολογικού τρόπου επιθετικής ανάπτυξης της ομάδας.

Με εξαίρεση φυσικά τις επιλογές του Ντουέιν Μπέϊκον (14π., 3ρ. & 3ασ. με 4/16 σουτ), που ήταν από ατυχείς έως και καταστροφικές και αυτό φαίνεται τόσο από το αρνητικό πρόσημο (-4) στο plus/minus σε ένα ματς με οριακό αποτέλεσμα, όσο και από το ότι στο διάστημα της πρώτης απουσίας του (από το 23'43” έως το 31'53”, οι συμπαίκτες του μετέτρεψαν το 43-48 σε σε 69-62, με επιμέρους σκορ 26-14!

Τα δύο σερί δεκάλεπτα των 55 πόντων, των 12 ασίστ και του ενός λάθους!

Η μεγάλη εικόνα, όμως, πάνω στην οποία ο Παναθηναϊκός καλείται να «χτίσει» τον τρόπο ανάπτυξής του και τα μελλοντικά σχήματα, έχει να κάνει με τις πεντάδες που βρέθηκαν στο παρκέ στην διαρκεια της 2ης και της 3ης περιόδου. Όταν δηλαδή άρχισε να δημιουργεί με ορθολογικό τρόπο και γι' αυτό σκόραρε συνολικά 55 πόντους σε δύο διαδοχικά δεκάλεπτα (season high) με συνολική διαφορά στο +14!

Συμπερασματικά, πέραν της τέλειας αναλογίας που προκύπτει από τις 19 ασίστ απέναντι σε μόλις 7 λάθη, στο παραπάνω διάστημα οι παίκτες του «τριφυλλιού» είχαν την πλέον αψεγάδιαστη δημιουργία, με 12 ασίστ (από 6 σε κάθε περίοδο) και μόλις μία χαμένη μπάλα (ένα λάθος στην 3η περίοδο)!

Όλα τα παραπάνω συνιστούν σε αδρές γραμμές, τα σημαντικότερα “takeaways” που θα κουβαλήσει στην συνέχεια της σεζόν το «τριφύλλι». Επειδή, όμως, ο ρυθμός της Euroleague είναι αμείλικτος και κάθε επόμενο παιχνίδι δημιουργεί νέα δεδομένα, θα δούμε πολύ σύντομα τι απ' όλα αυτά θα αφομοιώσει και θα κάνει κτήμα του το σύνολο του Ράντονιτς, αρχής γενομένης από την σημαντική ευκαιρία για το πρώτο νικηφόρο ευρωπαϊκό σερί που «κρύβεται» πίσω από το αυριανό (25/11, 21.00) πονηρό ματς με την Βιλερμπάν.