Ο Ολυμπιακός δείχνει «σίγουρος» και πλέον ο Παναθηναϊκός πιθανός!

• Έχουν «κλειδώσει» για τα playoffs
• Θα παλέψουν για την 8άδα
• Δεν θα αργήσουν να ασχοληθούν με τον σχεδιασμό της νέας σεζόν

Πότε έγινε το πρώτο εφετινό τζάμπολ (06/10) και πότε φτάσαμε (σχεδόν) στο 33% της διαδρομής; Με δύο από τις συνολικά επτά «διαβολοβδομάδες» να έχουν περάσει στην ιστορία, τα αγωνιστικά πεπραγμένα των 18 «μονομάχων» στους δύο πρώτους μήνες της regular season, εκπέμπουν τα πρώτα μηνύματα σχετικά με τις δυνατότητες και την προοπτική της εκάστοτε ομάδας μέχρι το τέλος της σεζόν.

Γι' αυτό το λόγο, επιλέξαμε να χωρίσουμε τις ομάδες σε 3 group, με εξι ομάδες το καθένα. Το πρώτο περιλαμβάνει εκείνες που βάσει τα μέχρι τώρα αποτελέσματά τους και την εικόνα που έχουν παρουσιάσει, μοιάζουν «σίγουρες» στα playoffs και συγκεντρώνουν αρκετές πιθανότητες να τερματίσουν στην πρώτη 4άδα και να έχουν πλεονέκτημα έδρας στην post-season.

Το δεύτερο αφορά στις ομάδες που βάσει των όσων έχουν δείξει, φαίνεται ότι θα τελειώσουν την κανονική περίοδο από την 7η έως την 12 θέση και δύο εκ των οποίων, θα πάρουν το εισιτήριο για την προημιτελική φάση. Και στο τρίτο τοποθετούμε εκείνες που δεν έχουν πείσει ότι θα αποφύγουν τις 6 τελευταίες θέσεις στην βαθμολογία (από την 13η έως και την 18η).

Έχουν «κλειδώσει» για τα playoffs

Αρχίζουμε με τα εύκολα. Σε αυτό το group δεν γίνεται να μην αναφέρουμε πρώτη την ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη. Πέραν του καλύτερου ρεκόρ (9-2), της πρωτιάς στην άμυνα (μ.ο. 76,2π.) και της 2ης επίθεσης (μ.ο. 85,4π.), η Φενερμπαχτσέ (9-2) παίζει συγκριτικά το καλύτερο μπάσκετ και αυτό αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστούμε ότι το καλοκαίρι «χτίστηκε» ουσιαστικά από την αρχή, με νέο προπονητή και 8 καινούριες προσθήκες. Ευχάριστες εκπλήξεις ο rookie Τζόναθαν Μότλεϊ (μ.ο. 14,4π. & 5,5ρ. με 64,7% διπ.) και το «παλιό καλό κρασί» που ακούει στο όνομα Νικ Καλάθης (μ.ο. 9,0π., 4,3ρ. & 6,1ασ. με 50% τριπ.).

Ακολουθεί η Ρεάλ Μαδρίτης (8-3), που είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο βάθος στην διοργάνωση και τις λιγότερες καλοκαιρινές προσθήκες (4). Μετά το απαραίτητο διάστημα προσαρμογής που χρειάζονταν οι παίκτες ως προς το νέο «αφεντικό» (ο Τσους Ματέο αντικατέστησε τον Πάμπλο Λάσο) και την επιστροφή των τραυματιών, η «βασίλισσα» κυριαρχεί στα ριμπάουντ και μετράει έξι συνεχόμενες πειστικές νίκες (μεταξύ άλλων, επί της Αρμάνι και επί των δύο τουρκικών ομάδων) και δείχνει ότι έχει μπει σε τροχιά πρώτης δυάδας. Ξεχωρίζει ο νέος Τζάναν Μούσα (μ.ο. 14,9π. με 64,2% διπ. & 41,5% τριπ.), με τον παλιό, Γκάμπριελ Ντεκ, να είναι πιο ουσιαστικός (μ.ο. 12,9π., 6,5ρ. & 2,3ασ. με 59,7% διπ.).

Πιο κάτω βρίσκουμε την Μπαρτσελόνα (8-3), η οποία κάλυψε χωρίς απρόσμενες απώλειες το διάστημα της απουσίας του περυσινού MVP και άμα τη επιστροφή του Νίκολα Μίροτιτς (19π., 6ρ. & 3κλ. με 6/8 σουτ σε 22'), «σφράγισε» την 6η νίκη της στα τελευταία επτά παιχνίδια. Η συνύπαρξη του Σατοράνσκι με τον Λαπροβίτολα (μ.ο. 14,7π. & 4,6ασ. με 46% τριπ.) στην βασική πεντάδα αποδίδει θετικά γιατί οι δύο παίκτες αλληλοσυμπληρώνονται, ενώ η πολυτέλεια να έχει ως αναπληρωματικούς τον Κόρι Χίγκινς και τον Γιάν Βέσελι δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στον Saras.

Σε 4η μοίρα βάζουμε την δύο συνεχόμενες φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, που φέτος – για πρώτη επί Αταμάν – προχώρησε σε μία ριζική ανανέωση (6 προσθήκες), διατηρώντας, όμως, τον βασικό κορμό της περιφέρειας (Μίτσιτς, Λάρκιν, Μπομπουά και Μπράιαντ) και τους δύο ψηλούς της (Πλάις και Ντάνστον). Η Εφές (6-5) δεν ξεκίνησε καθόλου καλά (5 ήττες στα πρώτα 7 ματς) και παρουσίασε χτυπητές αμυντικές αδυναμίες (μέχρι την 7η αγωνιστική δεχόταν κατά μ.ο. 83,3π.), αλλά ήδη βρίσκεται σε τροχιά ολικής επαναφοράς. Η προσδοκώμενη επιστροφή του Λάρκιν (δεν έχει παίξει ακόμη φέτος), οι 4 διαδοχικές πειστικές νίκες (επί της Μπάρτσα, της Αρμάνι και της Βίρτους εκτός αλλά και επί του Ολυμπιακού) και ο τρομερά επιδραστικός Κλάιμπερν (μ.ο. 20,7π., 6,5ρ. & 2,3ασ. με 41,4% τριπ.), μάλλον θα ανεβάσουν ακόμη περισσότερο τις μετοχές των Τούρκων.

Ακολουθεί η Μονακό (8-3), που με την έως τώρα πορεία της δικαιολογεί τις υψηλές προσδοκίες με τις οποίες στήθηκε στην αφετηρία της σεζόν. Παρά τις επτά αλλαγές σε σχέση με το περυσινό ρόστερ, οι Μονεγάσκοι μοιάζουν σαν να ξεκίνησαν με κεκτημένη ταχύτητα από το περυσινό τους τελείωμα (έχασαν στις λεπτομέρειες την πρόκριση στο Final 4), έχουν βελτιώσει την άμυνά τους, ενώ το «διπλό» στο ΣΕΦ τους δίνει πλεονέκτημα απέναντι στον Ολυμπιακό. Ο Μάικ Τζέιμς (μ.ο. 17,9π. & 4,4ασ.) συνεχίζει να έχει τον ηγετικό ρόλο στην ομάδα του Σάσα Ομπράντοβιτς.

Στην τελευταία θέση του 1ου group, τοποθετούμε τον Ολυμπιακό (7-4), ο οποίος έκανε εντυπωσιακό ξεκίνημα με 4/4 και 3 νίκες επί ισπανικού εδάφους, αλλά στην συνέχεια οπισθοχώρησε λιγάκι και συνέχισε 4 ήττες σε τελευταία επτά ματς. Οι πρώτες 11 αγωνιστικές δείχνουν ότι οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μεγάλες επιθετικές δυνατότητες (1οι στην αξιολόγηση, στις βολές, στα δίποντα και 2οι στην δημιουργία), αλλά και ότι χάνουν μεγάλο μέρος της δύναμής του όταν δείχνουν εμμονή στο τρίποντο κι αφήνουν κατά μέρος τις συνεργασίες χωρίς να παρουσιάζονται ενεργοί στην άμυνα (μετρούν 4 ήττες στα 6 ματς που έχουν δεχθεί πάνω από 80 πόντους). Ο Σάσα Βεζένκοβ (μ.ο. 19,9π. & 8,2ρ. με 66,7% διπ. & 42,9% τριπ.) που κάνει σεζόν για MVP και ο Σλούκας (μ.ο. 13,4π. & 6,8ασ. με 94,2% βολ.) με τον Γουόκαπ (μ.ο. 6,7π., 5,1ασ. & 2,1κλ.), είναι κινητήριοι μοχλοί της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα, που πάντως είναι ικανή να χτυπήσει και την πόρτα της 4άδας.

Θα παλέψουν για την 8άδα

Στο αμέσως επόμενο group, αρχίζουμε με την εξαιρετική δουλειά που έχει παρουσιάσει ο rookie Ισπανός coach, Γιοάν Πεναρόγια, με την Μπασκόνια (6-5). Παρά την εντελώς νέα ομάδα, οι Βάσκοι σκοράρουν τους περισσότερους πόντους (μ.ο. 87,0π.) στην διοργάνωση, κερδίζουν με μ.ο. 14,0 πόντους μέσα στην Βιτόρια (σε 6 αγώνες έχουν χάσει μόνο από τον Ολυμπιακό) και το κυριότερο, είναι αήττητοι σε όλα τα ματς (4/4 με Βαλένθια, Μακάμπι, Ζάλγκιρις και Αρμάνι) με τις ομάδες της 2ης διαβάθμισης. Από τους πέντε διψήφιους, ξεχωρίζει ο βραχύσωμος Αμερικανός point-guard, Μάρκους Χάουαρντ (μ.ο. 15,8π. με 45,2% τριπ.), ο playmaker Ντάριους Τόμπσον (μ.ο. 12,5π. & 5,7ασ. με 48,5% τριπ.) και ο Εσθονός σέντερ, Μάικ Κότσαρ (μ.ο. 10,5π. & 3,9ρ. με 70,1% διπ.).

Παρά την πρώτη εντός έδρας ήττα της από τον Παναθηναϊκό, η Ζάλγκιρις (6-5) πραγματοποιεί το καλύτερό της ξεκίνημα στην Euroleague μετά από 10 χρόνια! Με τον Κέεναν Έβανς να κάνει σπουδαίες εμφανίσεις (μ.ο. 16,1π. & 4,1ασ. με 45% τριπ.), μετράει +1 στον καθοριστικό συντελεστή που υπολογίζει την διαφορά των εκτός έδρας νικών από τις εντός έδρας ήττες, ενώ η ανάληψη του Final 4 από το Κάουνας, της δίνει έξτρα κίνητρο για να επιστρέψει στα playoffs μετά από 4 χρόνια!

Η επιστροφή του Νέντοβιτς (μ.ο. 12,3π.), η προσθήκη του Βιλντόζα (μ.ο. 12,9π. & 4,0ασ.), μα πάνω απ' όλα η αλλαγή προπονητή (Ιβάνοβιτς αντί του άπειρου Γιοβάνοβιτς) έχουν αλλάξει εντελώς την εικόνα και την προοπτική του Ερυθρού Αστέρα (5-6). Χωρίς καλά-καλά να το έχει αντιληφθεί ο πολύς κόσμος, οι «ερυθρόλευκοι» του Βελιγραδίου μετρούν 4 σερί νίκες (και 6/6 μαζί με την Αδριατική Λίγκα), ενώ με τον Μαυροβούνιο τεχνικό στον πάγκο είναι αήττητοι και εντελώς μεταμορφωμένοι στην άμυνα (μ.ο. 73,2π.). Ποιος μπορεί να τους ξεγράψει από τώρα για την μάχη της οκτάδας;

Η Μακάμπι (5-6) μπήκε στην σεζόν δυνατά με τον Όντεντ Κάτας να παρουσιάζει μία αθλητική ομάδα με διάθεση να παίξει άμυνα και γρήγορο μπάσκετ. Το πολύ αξιόπιστο αρχικό ρεκόρ (4-1), όμως, με μέσο παθητικό στους 76,4 πόντους, δεν είχε ανάλογη συνέχεια και η αμυντική καθίζηση (μ.ο. 91,5π.) που ακολούθησε, έφερε την κατηφόρα των πέντε ηττών στα τελευταία έξι ματς. Το δίδυμο Λορέντζο Μπράουν (μ.ο. 18,1π. & 6,5ασ.) και Γουέιντ Μπάλντουιν (μ.ο. 15,6π. & 4,5ασ.) κάνει ό,τι μπορεί, απλά δεν ξέρω κατά πόσο ταιριάζουν για να βρίσκονται την ίδια ώρα στο παρκέ. Η βαριά ήττα στην Βιτόρια (-29), η νίκη στον πόντο επί της Ζαλγκίρις στο Τελ Αβίβ και το 0/5 εκτός έδρας, δεν δημιουργούν αισιοδοξία για την μάχη της 8ης θέσης.

Η Βαλένθια (5-6) είναι ίσως η πιο αλλοπρόσαλλη ομάδα της διοργάνωσης και τα αποτελέσματά της δείχνουν ότι είναι ικανή για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο. Οι τέσσερις εντός έδρας ήττες της – επί το πλείστον από βατές αντιπάλους (Μπασκόνια, Βιλερμπάν και Ζάλγκιρις) – δεν συνάδουν με τα εντυπωσιακά «διπλά» που έχει κάνει στην Πόλη (νίκησε την Εφές κι έχασε στο καλάθι από την Φενέρ), στον Πειραιά και το Βελιγράδι (επί της Παρτίζαν) και την καθιστούν επικίνδυνη. Χωρίς την μεγάλη προσωπικότητα και με πρωτοεμφανιζόμενο στην EL προπονητή (Άλεξ Μουμπρού), θα χρειαστεί να υπερβάλλει εαυτόν για μπει στην 8άδα.

Αν και το ξεκίνημα ήταν άκρως απογοητευτικό (ρεκόρ 1-4) και προκάλεσε ανησυχία για ακόμη χειρότερη σεζόν από την περυσινή, η αλλαγή ρότας στο θέμα Μπέϊκον αποδεικνύεται ευεργετική από την άποψη ότι ο Παναθηναϊκός (5-6) απέκτησε έναν χαρισματικό σκόρερ (μ.ο. 18,5π. & 4,0ρ.) που ανοίγει χώρους και για τους υπόλοιπους. Η σταδιακή αμυντική βελτίωση (μ.ο. 70,0π. στα τρία τελευταία ματς), η προσαρμογή του Γουόλτερς (μ.ο. 10,7π. & 4,4ασ. με 42,9% τριπ.) και ο ανώτερος του αναμενομένου Ντέρικ Γουίλιαμς (μ.ο. 15,7π. & 4,9ρ. με 44,4% τριπ.), στοιχειοθετούν τις αιτίες της ολικής επαναφοράς των «πρασίνων» στο κυνήγι των playoffs. Το +15 επί της Μπασκόνια και τα διπλά σε Βελιγράδι και Κάουνας, αποτελούν έναν επιπλέον ενισχυτικό παράγοντα.

Δεν θα αργήσουν να ασχοληθούν με τον σχεδιασμό της νέας σεζόν

Η Αρμάνι (3-8) αποτελεί δίχως άλλο την μεγαλύτερη απογοήτευση στο 1/3 της κανονικής περιόδου. Η ομάδα του Έτορε Μεσίνα «χτίστηκε» με budget 35 και πλέον εκατομμυρίων Ευρώ και βασικό στόχο την επιστροφή στο Final 4, αλλά η κακή «χημεία» του ρόστερ έχει ως αποτέλεσμα ένα σύνολο που δεν μπορεί να σκοράρει ούτε 70 πόντους (χειρότερη επίθεση στην διοργάνωση με μ.ο. 67,3π.)! Έχοντας δώσει 5 αγώνες στο “Forum”, οι Μιλανέζοι αγνοούν ακόμη τη νίκη επί ιταλικού εδάφους (0/5) και συνολικά μετρούν επτά διαδοχικές ήττες. Ο «Έκτορας» έχει ήδη δημοσιοποιήσει τις σκέψεις του για παραίτηση και αν δεν συμβεί κάποιο δυνατό “ηλεκτροσόκ”, τα playoffs θα τα δουν από τον καναπέ.

Έχοντας χάσει τον καλύτερο της παίκτη, στο πρόσωπο του Τορνίκε Σενγκέλια (έχει παίξει μόλις σε 2 ματς), η Βίρτους (4-7) έχει υποχωρήσει στην βαθμολογία και δεν έχει αξιοποιήσει όσο θα έπρεπε την δυνατή της έδρας (μετράει ήδη 3 ήττες στην Μπολόνια). Η προοπτική της επιστροφής του Γεωργιανού διεθνούς forward και τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα με τις ομάδες του group (+30 επί της Βαλένθια, διπλό στο Μιλάνο και -3 σε ΟΑΚΑ και Κάουνας), αφήνουν πλέον πολύ μικρό άνοιγμα στο «παράθυρο» για την post-season.

Μετά τους Ιταλούς, η Παρτίζαν (4-7) είναι η δεύτερη ομάδα με απογοητευτική παρουσία στις πρώτες 11 αγωνιστικές της regular season. Όχι τόσο λόγω του ρεκόρ της και των δύο αρνητικών σερί (0/3 στο ξεκίνημα και στα τρία τελευταία ματς), όσο λόγω της αποκαρδιωτικής (για σύνολο που προπονεί ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς) σχέσης που έχει με την άμυνα (18η με μ.ο. 86,8π.). Η τριάδα Πάντερ (μ.ο. 15,9π.), ΛεΝτέι (μ.ο. 13,9π. & 5,8ρ. με 50% τριπ.) και Λεσόρ (μ.ο. 12,7π. & 7,8ρ. με 68,5% διπ.) κάνει ό,τι μπορεί μπροστά, οι τέσσερις κατοστάρες που έχουν δεχθεί οι Σέρβοι, όμως, τα λένε όλα για την έως τώρα πορεία τους.

Η Μπάγερν (4-7) ξεκίνησε την εφετινή της διαδρομή με πέντε σερί ήττες και την 2η χειρότερη επίθεση της διοργάνωσης (μ.ο. 70,2π.). Η αναλαμπή του 2/2 κόντρα σε Εφές και Άλμπα (εκτός) και του συνολικά 4/6 έκτοτε, χρειάζεται μεγάλη διάρκεια και το εφετινό ρόστερ του Αντρέα Τρινκιέρι δεν διαθέτει τις προσωπικότητες που θα του επιτρέψουν να κοιτάξει ψηλότερα.

Το αρχικό 3/3 με εντυπωσιακό μπάσκετ και υψηλή παραγωγικότητα (μ.ο. 91,3π.), έκανε την Άλμπα (3-8) να φαίνεται ως ομάδα από άλλο πλανήτη. Ακολούθησαν 8 συναπτές ήττες που επανέφεραν την ομάδα του Ίσραελ Γκονζάλες στα χαμηλά στρώματα της βαθμολογίας, εκεί που την ήθελαν οι εκτιμήσεις πριν από την έναρξη της χρονιάς.

Η πρωτιά στα λάθη (μ.ο. 15,2), η προτελευταία θέση στην δημιουργία (μ.ο. 13,6ασ.) και η 2η χειρότερη επίθεση (72,0π.) φανερώνουν την έλλειψη ποιότητας στο ρόστερ των Γάλλων και καθιστούν την Βιλερμπάν (3-8) των 5 σερί ηττών, ως την ομάδα με τις χαμηλότερες δυνατότητες στην εφετινή διοργάνωση. Ο 35χρονος Ντε Κολό (μ.ο. 11,2π. & 3,7ασ. με 50% τριπ.) δείχνει ότι δεν μπορεί πλέον να κάνει την διαφορά και στο τέλος της σεζόν, μάλλον θα σβήσει το «καντήλι της εμπιστοσύνης του Τόνι Πάρκερ προς το πρόσωπο του αδελφού Τι Τζει για την θέση του προπονητή.