Γουόκαπ: Η... μοντέρνα έκδοση του Χάκετ που αφήνει τους αντιπάλους του Ολυμπιακού κάτω από το 50%

• Η προσφορά του Γουόκαπ στην επίθεση
• Σχεδόν αδύνατο να σκοράρεις μπροστά στον Γουόκαπ

«Μόνο στην άλλη πλευρά του πολέμου μπορείς να βρεις την ειρήνη. Αν αυτός ο πόλεμος έρθει, θα παλέψω». Ο Ντάνιελ Χάκετ ήταν πάντοτε πρόθυμος να μπει σε αυτόν τον μπασκετικό... πόλεμο, ζώντας μία ολόκληρη καριέρα με τη βελόνα της έντασης στα κόκκινα.

Τα παραπάνω λόγια μπορεί να μην είναι δικά του, με τον Σον Κόνερι ως «Βασιλιά Αρθούρο» να τα μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, όμως θα μπορούσαν εύκολα να αντικατοπτρίσουν τη ζωή του γεννημένου στα σύνορα Τσεζένα και Φορλί.

Πιστός στρατιώτης για οποιονδήποτε προπονητή του, ο αλέγρος χαρακτήρας του Ιταλού με αμερικανικές ρίζες έκανε κάθε του συμπαίκτη ατρόμητο δίπλα του. Με αυτόν παρέα θα πήγαιναν σε οποιονδήποτε... πόλεμο. Στοιχεία που εξ αρχής «κούμπωσαν» δίπλα στον Βασίλη Σπανούλη αλλά και στην ψυχοσύνθεση των φίλων του Ολυμπιακού, που λάτρεψαν τον Χάκετ στα δύο χρόνια τα οποία βρέθηκε στον Πειραιά.

Το «εκρηκτικό» του ταπεραμέντο, η πίεση στην μπάλα και όλα τα hustle plays που έφερνε το πακέτο του, τον μετέτρεψαν σε έναν Λο στη θέση του Λο. Όμως ένα παιχνίδι διαφοράς 30 πόντων στο ΣΕΦ απέναντι στην Ούνικς θα αποτελέσει και το κύκνειο -αγωνιστικό- άσμα του με τα «ερυθρόλευκα». Ο Ολυμπιακός στις 13 Δεκεμβρίου του 2016, έξι χρόνια παρά τέσσερις μέρες πριν, ενημερώνει πως ο τραυματισμός του θα τον αφήσει εκτός ως το φινάλε της σεζόν λόγω κομμενου τένοντα, που δεν του επιτρέπει να συνοδεύσει την ομάδα ως τον τελικό της Πόλης.

Τα χρόνια περνάνε ανεπιστρεπτί. Οι δρόμοι των δύο χωρίζουν όμως η σχέση που έχει αναπτύξει με τους φίλους του Ολυμπιακού παραμένει αναλλοίωτη, με κορωνίδα το... προσκύνημα στο σήμα του συλλόγου, ως παίκτης της Μπάμπεργκ πλέον.

Ο κύκλος της δικής του καριέρας τον επαναπάτρισε στην Μπολόνια και μπορεί να μην ξεχαστεί στον Πειραιά, όμως ένας έτερος Αμερικανός ήρθε να δώσει ξανά χτύπο στην «ερυθρόλευκη» καρδιά.

Η προσφορά του Γουόκαπ στην επίθεση

Γουόκαπ και Χάκετ είναι τόσο ίδιοι μα τόσο διαφορετικοί στο παρκέ, αφού ο νυν γκαρντ του Ολυμπιακού αποτελεί τον σιωπηλό... οδοστρωτήρα στην άμυνα του Μπαρτζώκα. Μπορεί το φιζίκ του να μην είναι τόσο φανταχτερό, όμως δεδομένα ο Γουόκαπ κάνει σε βαθμό ακόμα μεγαλύτερο από τον προκάτοχό του όλα τα παραπάνω.

Ένας από τους σπουδαιότερους αμυντικούς στην μπάλα που λειτουργεί ως δημιουργός της αρχικής πεντάδας και ως pace controller όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Μία έκδοση όχι τόσο φανταχτερή αλλά δεδομένα πιο μοντέρνα και άκρως αποδοτική για τον κόουτς των Πειραιωτών.

Συχνά γίνεται λόγος για τις αμυντικές του επιδόσεις και την εξοντωτική πίεση στην μπάλα, φυσικά όχι άδικα αφού ο Γουόκαπ είναι ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών. Ο ρόλος του όμως στην επίθεση του Ολυμπιακού είναι ιδιαιτέρως επιδραστικός. Ο ξανθομάλλης Αμερικανός μετράει 12.6 πόντους δημιουργίας μέσο όρο (πόντοι απ΄τις ασίστ του) ανά αγώνα στην EuroLeague. Αριθμός που αν συνδυαστεί με τους 6.7 πόντους του μέσο όρο, φανερώνει πως αυτός κρύβεται πίσω από 19.3 συνολικά. Δεν είναι λίγο αν σκεφτεί κανείς πως μιλάμε για τον primary defender του Ολυμπιακού στην μπάλα.

Ακόμα και αυτή του η επιθετική βελτίωση ήταν φανερή από το ξεκίνημα της δεύτερης σεζόν του στο λιμάνι. Ο Γουόκαπ δε βελτιώθηκε απλώς σε εκτελεστικό επίπεδο, αλλά παίζει πλέον με πολύ καθαρό μυαλό στις αποφάσεις του. Επιλέγει πότε θα επιτεθεί, διαβάζοντας όσα του δίνει η άμυνα και είναι σούπερ αποδοτικός. Πολλές φορές στο pick n' roll οι αντίπαλοι «παίζουν» με το μακρινό του σουτ, όμως εκείνος βάζει πλάτη στον αμυντικό του και εκτελεί από μέση απόσταση, έχοντας συνολικά 9/16 εύστοχες εκτελέσεις σε αυτό το κομμάτι.

Σχεδόν αδύνατο να σκοράρεις μπροστά στον Γουόκαπ

Από τη στιγμή όμως που η σύγκριση των δύο μοιραία ξεκινάει από την άμυνα, εκεί θα πρέπει να τελειώσει. Με τη βοήθεια του InStat μπορούμε να δούμε τις εκτελέσεις που έγιναν στα παιχνίδια της EuroLeague όταν αμυντικός στην μπάλα ήταν ο Γουόκαπ. Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά, θα δει πως για να σκοράρεις μπροστά του είναι σα να πρέπει να βγάλεις από τον βράχο το θρυλικό εξκάλιμπερ.

Επί της ουσίας ποσοστό μεγαλύτερο του 50% έχουμε μόνο κοντά στη ρακέτα, το πενιχρό 52%. Βγάζοντας έξω τα 6.5 μέτρα της κορυφής που μετράμε ένα σουτ και τη γωνία του 80%, όπου το 4/5 προέρχεται από catch n' shoot, δηλαδή σε αυτά που ο Γουόκαπ απλώς τρέχει να βάλει ένα χέρι στην εκτέλεση, οι επιτιθέμενοι απέναντί του δεν μπορούν να ξεπεράσουν το 50%. Και μπορεί το 1/8 από την κορυφή να... χτυπάει στο μάτι, αλλά είναι τεράστιος αριθμός αυτό το μόλις 52% (14/27 κοντά στο καλάθι) για έναν γκαρντ.

Οι «ερυθρόλευκες» καρδιές το βράδυ της Παρασκευής μπορεί να συγχρονιστούν στο κάλεσμα της αποθέωσης του Ντάνιελ Χάκετ, αφού το παρελθόν δεν είναι τόσο μακρινό για να ξεχαστεί, όμως το παρόν ανήκει αναμφίβολα στον Τόμας Γουόκαπ.