Παναθηναϊκός: Οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και ο... Τζέι Αρ Μπέικον

• Απαραίτητη η υπέρβαση και τα «μεγάλα διπλά»
• Η κουταμάρα του Μπέικον και το πρόβλημα στην frontline
• Το «διάβασμα» της Βαλένθια

Πραγματικά ήταν πολύ κρίμα για τον Παναθηναϊκό να χάσει αυτό το παιχνίδι...

Όπως ανέφερα και στον τίτλο του ρεπορτάζ στο αγώνα ήταν μία τσάμπα ήττα την οποία θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αποφύγει.

Και δεν το λέω αυτό για το σερί. Όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν όλα αυτά τα σερί είναι για να υπάρχουν, να γίνεται κουβέντα, να γράφονται άρθρα, να υπάρχουν πειράγματα κ.ο.κ. Βέβαια οι νίκες είναι πάντα νίκες, έτσι; Και είναι εκείνες που βοηθούν μια ομάδα να βελτιώσει την κατάταξή της στην Euroleague και ταυτόχρονα να αποκτήσει (την πάντα απαραίτητη) ψυχολογική ώθηση. Σε αυτή την περίπτωση ναι. Βλέποντας την ουσία του πράγματος, ο Παναθηναϊκός έχασε στη Βαλένθια μια τεράστια ευκαιρία να πατήσει και με τα δύο πόδια στην πρώτη οκτάδα της κατάταξης.

Απαραίτητη η υπέρβαση και τα «μεγάλα διπλά»

Όμως για να μπορεί να διατηρεί «ζωντανές» τις ελπίδες εισόδου στα playoffs, αυτά τα ματς και ειδικά έτσι όπως κυλούν (και παρά το -14 της 3ης περιόδου) ΠΡΕΠΕΙ να τα κερδίζει. Οι ευκαιρίες στα εκτός έδρας ματς στην Euroleague δεν θα είναι πολλές. Θα έλεγα μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και η Βαλένθια, ήταν ένα από αυτά τα δάχτυλα. Από εκεί και πέρα θα χρειαστούν υπερβάσεις, όπως για παράδειγμα η αναμέτρηση της Παρασκευής (17/12) στη Βαρκελώνη ή το παιχνίδι της επόμενης εβδομάδας στην Πόλη με αντίπαλο την Αναντολού Εφές (23/12).

Δεν θα έρθει η καταστροφή του κόσμου εάν κλείσει την τριάδα των εκτός έδρας αναμετρήσεων με 0/3 ωστόσο αν θέλει ο Παναθηναϊκός να κοιτάξει ψηλά και να «πει» ότι... επέστρεψε για τα καλά, οφείλει να παλέψει μέχρι τέλους για ένα «διπλό» το οποίο θα τον εκτοξεύσει ενόψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς. Το έχω αναφέρει ξανά. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να σημειώσει και μεγάλες εκτός έδρας νίκες. Ειδάλλως δεν πρόκειται να αντέξει στην κούρσα για τη διεκδίκηση της οκτάδας.

• Ράντονιτς: «Μεγάλο ευχαριστώ στους φιλάθλους, χάσαμε την ευκαιρία στο σουτ»

Όσον αφορά το παιχνίδι στη Βαλένθια: Αποδείχθηκε γι' άλλη μια φορά σ' έναν κλειστό αγώνα μπάσκετ, ότι οι λεπτομέρειες είναι εκείνες που κάνουν την διαφορά. Ένα σουτ, ένα ριμπάουντ, μια λάθος απόφαση, η έλλειψη καθαρού μυαλού. Απ' όλα είχε ο Παναθηναϊκός στα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής διάρκειας και της παράταση και -στην ουσία- αδίκησε τον εαυτό του.

Η κουταμάρα του Μπέικον και το πρόβλημα στην frontline

• Πρώτον: Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Ντουέιν Μπέικον ένιωσε... Τζει Αρ Σμιθ στην τοποθεσία «Pabellon Fuente De San Luis» της Βαλένθια. Θυμάστε τι είχει γίνει τότε; Στον πρώτο τελικό του ΝΒΑ μεταξύ Γουόριορς-Καβαλίερς και ενώ το σκορ ήταν 107-107 είχε πάρει το το επιθετικό ριμπάουντ, αλλά αντί να επιχειρήσει το σουτ για τη νίκη, αποφάσισε να πάει προς το κέντρο του γηπέδου, νομίζοντας ότι η ομάδα του είχε το προβάδισμα. Ε, κάτι ανάλογο έκανε και ο Μπέικον...

Δεν γνωρίζω εάν πίστευε ότι ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά στο σκορ ή δεν είχε δει τον χρόνο που απέμενε για το τέλος, αλλά αντί να επιχειρήσει το drive στο transition (που θεωρητικά θα έβρισκε προσπάθεια κάτω από καλές προϋποθέσεις για τη νίκη) και απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα, γύρισε πίσω, καθυστέρησε και μόλις αντιλήφθηκε τι συμβαίνει επιχείρησε ένα μακρινό (και με απειροελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας) τρίποντο.

• Δεύτερον: Στα 27'' πριν από το τέλος ο Γουέμπ αστόχησε σε τρίποντο με το σκορ στο 92-91 υπέρ της Βαλένθια, αλλά ο Ριβέρο κατάφερε να πάρει το ριμπάουντ από τον ψηλότερο κατά 12 εκατοστά Παπαγιάννη και να σκοράρει μπροστά του. Όπως είχε πει και ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος στον τελικό του 1987 ύστερα από ένα επιθετικό ριμπάουντ του Ταρακάνοφ που μετέτρεψε σε καλάθι «αυτό το ριμπάουντ ίσως να ήτανε μοιραίο». Για την Εθνική μας δεν ήταν. Όμως για τον Παναθηναϊκό ήταν και παραήταν...

Και εδώ φάνηκε ότι όταν τα δύο σέντερ της ομάδας (και ειδικά ο Παπαγιάννης) δεν είναι σε καλό βράδυ, αυτομάτως μειώνεται (ίσως και) κατά το ήμισυ η δυναμική της ομάδας. Κρατήστε αυτό το στατιστικό: 36 ριμπάουντ ο Παναθηναϊκός, μόλις 4 οι δύο σέντερ (3 ο Παπαγιάννης και 1 ο Γκουντάιτις). Δεν ξέρω πώς μπορούν να βγουν (και αν μπορούν να βγουν) τα κουκιά, αλλά εάν υπάρχει η δυνατότητα οι «πράσινοι» θα πρέπει να εξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο της περαιτέρω ενίσχυσης.

• Γουίλιαμς: «Γυρίσαμε το ματς αλλά δεν καταφέραμε να πάρουμε τη νίκη»

λλωστε υπάρχουν και παίκτες που παίζουν δύο σερί ματς με 40+ λεπτά συμμετοχής. Πόσο εύκολο θα είναι για τον Γουίλιαμς (που δεν έχει backup από τη στιγμή που ο Μαντζούκας δεν χρησιμοποιείται στην Euroleague) ή τον Μπέικον (ασχέτως αν δηλώνει πάντα έτοιμος και ξεκούραστος) να παίξουν back to back παιχνίδι στη διοργάνωση και μάλιστα απέναντι σε μια από τις ομάδες που έχουν ξεκάθαρο στόχο (τουλάχιστον) το Final 4; Τις επόμενες ημέρες θα επανέλθουμε ξανά σε αυτό το θέμα.

• Τρίτον: Ο εξαιρετικός (για τον οποίο πίστεψα ότι θα αφήσει και τα... σωθικά του στο παρκέ) Ντέρικ Γουίλιαμς πήρε το σουτ στο τέλος της παράτασης, αστόχησε και η νίκη πήγε στη Βαλένθια. Θα μπορούσε να ευστοχήσει, να στείλει το ματς και σε δεύτερη παράταση και είχε γραφτεί διαφορετικά το story του ματς. Βέβαια ήταν λάθος συνολικά η επίθεση. Θεωρώ ότι δεν χρειαζόταν το (άστοχο και πριν καταλήξει η μπάλα στα χέρια του Γουίλιαμς) floater του Γουόλτερς, αλλά ένα καλύτερο διάβασμα και μια καλύτερη απόφαση. Όμως όταν οι σφυγμοί πιάνουν το «κατοστάρι» δεν υπάρχει και το καθαρό μυαλό.

Το «διάβασμα» της Βαλένθια

Από εκεί και πέρα: Θεωρώ ότι η Βαλένθια είχε διαβάσει πάρα πολύ καλά το παιχνίδι του Μπέικον. Έβγαινε συνέχεια και δεύτερος παίκτης σε βοήθεια προκειμένου να του κάνουν «παγίδα» όταν έπαιρνε την μπάλα στην περιφέρεια ενώ είχαν φροντίσει να του κλείσουν τον αγαπημένο του, δεξί διάδρομο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επιδοθεί σε πολλά τραβηγμένα σουτ, επιδιώκοντας προσπάθειες κάτω από δύσκολες συνθήκες και υπό μεγάλη πίεση.

Γι' αυτόν τον λόγο, άλλωστε, κατάφεραν να τον βγάλουν εκτός ματς στο πρώτο ημίχρονο και να τον αναγκάσουν σε 0/6 σουτ. Όμως επειδή ο Αμερικανός είναι μεγάλος παίκτης, μπορεί να «διαβάσει» και την παραμικρή αδυναμία προκειμένου να «χτυπήσει». Και αυτό ακριβώς έκανε στο δεύτερο ημίχρονο όταν και σημείωσε και τους 22 πόντους του.

• Μουμπρού: «Τα μεγάλα σουτ του Μπέικον έστειλαν το ματς στην παράταση αλλά παραμείναμε ψύχραιμοι»

Και για τον λόγο του ότι είχε «οπλίσει» με αποτέλεσμα να ευστοχήσει σ' ένα μεγάλο τρίποντο για το 90-91, καλά έκανε και ξανασούταρε στο 1:24 για το τέλος, καλά έκανε και σούταρε εκ νέου στα 48''. Εκείνος έπρεπε να πάρει τις προσπάθειες. Βέβαια να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι ο Μπέικον έχει αστοχήσει σε τρία σουτ νίκης. Με την Βίρτους, με την Αρμάνι (σ.σ. ασχέτως εάν στο τέλος τα πήρε ο Παναθηναϊκός) και τώρα με τη Βαλένθια.

Το καλό για τον Παναθηναϊκό και για το οποίο δείχνει συνέπεια, είναι ότι πλέον δεν παρατάει τα ματς. Ασχέτως εάν τώρα έχασε. Μετά την σφαλιάρα της Φενέρμπαχτσε έχει αλλάξει το τσιπάκι και παρά το γεγονός ότι μπορεί να μείνει πίσω στο σκορ με μεγάλες διαφορές, καταφέρνει και τις μαζεύει. Ξαναλέω όμως: Γιατί να φτάνει σε αυτό το σημείο; Γιατί να χρειαστεί οι «πράσινοι» να μαζέψουν το σκορ αντί να το «ανοίξουν» οι ίδιοι; Ειδικά απέναντι σε ομάδες που είναι στα μέτρα τους...