Ολυμπιακός: Μία αγέλη πεινασμένων σκυλιών
- Άμυνα στη ρακέτα
- Ο Γουόκαπ έβγαλε τον Μπάρον εκτός ρυθμού
- «Εκρυβαν» τη μπάλα
- Ο Πίτερς το είχε ανάγκη, ο Ολυμπιακός το είχε μεγαλύτερη ανάγκη
Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο της πιο αμφίρροπης Euroleague όλων των εποχών στην κορυφή. Μάλιστα το έκανε παίζοντας εντυπωσιακό μπάσκετ ως επί το πλείστον. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν την καλύτερη επίθεση στην διοργάνωση, είναι πρώτοι στις ασίστ, πρώτοι στα κλεψίματα και πρώτοι στο σύστημα αξιολόγησης.
Ο Τόμας Γουόκαπ πριν λίγες μέρες χαρακτήρισε τον Ολυμπιακό ως μία αγέλη πεινασμένων σκυλιών και δεν είχε καθόλου άδικο. Το επιβεβαίωσαν και χθες στον αγώνα με την Αρμάνι.
Εγώ θα έβαζα κι άλλη... σάλτσα στις παρομοιώσεις. Το μπασκετικό δημιούργημα του Γιώργου Μπαρτζώκα και των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου θυμίζει κάτι από ροκ μπάντα που γεμίζει τα στάδια ή κάτι από Άρη στο τέλος των '80s. Είμαι 46 ετών και μεγάλωσα με τον Άρη. Θυμάμαι τις Πέμπτες όλη τη χώρα να ασχολείται με τον Γκάλη, τους δρόμους άδειους την ώρα που έπαιζαν οι Θεσσαλονικείς, τα θέατρα κλειστά και όλοι μπροστά σε μία τηλεόραση γιατί το Αλεξάνδρειο ήταν πολύ μικρό για να τους χωρέσει. Κάπως έτσι αρχίζει και γίνεται ο Ολυμπιακός στο μέτρο βέβαια και της εποχής που ζούμε. Ούτε κλειστά θέατρα έχουμε, ούτε άδειους δρόμους, ωστόσο η προσμονή να δεις την ομάδα στη τηλεόραση γιατί το ΣΕΦ είναι πολύ μικρό να τους χωρέσει όλους είναι παρόμοια. Και όχι μόνο από οπαδούς του Ολυμπιακού, αλλά από όλους του φίλους του μπάσκετ. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι trendy και αποτελεί παράσημο για όποιον λέει «χθες πήγα ΣΕΦ».
Αυτό το οποίο με εντυπωσίασε ήταν πως για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι το επίπεδο συγκέντρωσης ήταν καταπληκτικό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο ΟΑΚΑ θυμάμαι μόνο ένα τετράλεπτο στην τελευταία περίοδο που να βγήκαν από τη ζώνη ασφαλείας τους, με την Αρμάνι χθες ένα εφτάλεπτο στη δεύτερη περίοδο. Σε αυτό το επίπεδο είναι αδιανόητο να παίζεις στον ίδιο ρυθμό, με την ίδια συνέπεια, με την ίδια συγκέντρωση για 40 λεπτά. Δεν γίνεται.
Ο Ολυμπιακός φυσικά και δε νίκησε μόνο χάρη στη συγκέντρωσή του, έκανε και πολλά καλά πράγματα στο παρκέ. Πάμε να δούμε ορισμένα.
Άμυνα στη ρακέτα
Γενικά η αμυντική λειτουργία των «ερυθρόλευκων» ήταν καταπληκτική. Η ομαδική άμυνα ήταν αυτή που έπρεπε και δεν αναφέρομαι στην πρώτη ή την δεύτερη περιστροφή που σε αυτό το επίπεδο είναι λογικό να φέρνει αποτέλεσμα, αλλά για την τρίτη και την τέταρτη όποτε χρειαζόταν.
Αυτό το οποίο όμως επηρέασε περισσότερο την εξέλιξη της αναμέτρησης και βοήθησε να έρθει αυτή η άνετη νίκη ήταν η άμυνα στη ρακέτα. Το σχήμα των Ιταλών με Ρίτσι, Μέλι και Ντέιβις δεν έχει προτεραιότητα την επίθεση, αλλά την άμυνα (θα επανέλθω παρακάτω), όμως το εκμεταλλεύτηκαν και μπροστά. Ο Ολυμπιακός δέχτηκε 21 πόντους στο πρώτο ημίχρονο μέσα από τη ρακέτα του και 12 στο δεύτερο εκ των οποίων οι 4 στο τελευταίο δίλεπτο που το είχαν... σβήσει.
Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί ο γκαρντ που μάρκαρε τον πασέρ τον πίεζε αφόρητα και του δυσκόλευε την πάσα. Γιατί ακόμη κι αν θα έπιανε ο ψηλός την μπάλα μόλις έκανε να ρολάρει προς τα μέσα θα έβρισκε βοήθεια. Γιατί οι παίκτες του Μπαρτζώκα δεν δίστασαν να πάνε στην επαφή. Γιατί ακόμη κι όταν σούταρε ο ψηλός είχε κουραστεί από την διαδικασία των 4-5 προηγούμενων δευτερολέπτων (να πάρει θέση, να πάρει μπάλα, να κερδίσει τον προσωπικό του αντίπαλο).
Ο Γουόκαπ έβγαλε τον Μπάρον εκτός ρυθμού
Η Αρμάνι προερχόταν από τρεις σερί νίκες στην Euroleague γιατί ο Μπίλι Μπάρον είχε 19, 23 και 24 πόντους σε αυτές. Η βασική προτεραιότητα στο αμυντικό πλάνο τακτικής ήταν λοιπόν η αναχαίτισή του. Και ποιος καλύτερος να επωμιστεί αυτό τον ρόλο από τον Τόμας Γουόκαπ! Ο Αμερικανός έκανε τρομερή δουλειά, τον άφησε σε ολόκληρο παιχνίδι χωρίς εύστοχο τρίποντο και τον αποδιοργάνωσε εντελώς, μαζί και την επίθεση της ομάδας του.
Ο Μπάρον παίρνει πολλά σκριν μακριά από τη μπάλα (off ball screens) και η εντολή ήταν να τον παίζουν «σκιά», να κολλάνε δηλαδή στην πλάτη του και να βγαίνουν στην έξοδο από το σκριν μαζί του. Βέβαια επειδή ο Μπάρον είναι τρομερός σουτέρ θα έπρεπε και ο παίκτης της δυνατής πλευράς να έκανε ένα βήμα προς αυτόν προκειμένου να βάλει την αμφιβολία στο κεφάλι του και να μην εκτελέσει αμέσως.
Γενικά ο Ολυμπιακός έπαιξε τρομερή άμυνα, φαίνεται από τους 66 πόντους που θα μπορούσαν να είναι και λιγότεροι. Μου άρεσε που παίκτες ενώ ήταν άστοχοι έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό πίσω όπως για παράδειγμα ο Κάνααν. Ο Αμερικανός είχε 0/6 σουτ, αλλά για μένα ήταν αυτός που έδωσε το έναυσμα στην τρίτη περίοδο με την άμυνα και τα κλεψίματα που έκανε.
«Εκρυβαν» τη μπάλα
Καλή η άμυνα, αλλά προσωπικά καλύτερη η επίθεση. Το μπάσκετ των 70 πόντων αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Αν δεν βάλεις μπροστά, ό,τι και να κάνεις πίσω θα χάσεις. Η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού κόντρα στην ομάδα του Μεσίνα ήταν με εξαίρεση το δεύτερο δεκάλεπτο απολαυστική.
Η μπάλα κυκλοφορούσε με μυθική ταχύτητα και μετακινούσε τους αντιπάλους συνέχεια βγάζοντας τους από τη θέση ισορροπίας. Ο Σλούκας μπήκε μέσα και σε ένα πεντάλεπτο είχε δώσει 6 ασίστ και τελείωσε με 9. Θυμάμαι μία φάση στην πρώτη περίοδο που πραγματικά χάθηκε η μπάλα από τα μάτια μου και τελικά αστόχησε σε «πέναλτι» ο Κάνααν από τις 45 μοίρες μπροστά από τις court seats.
Εχει σημασία κι ο αντίπαλος. Ο Ολυμπιακός σκόραρε 82 πόντους και είχε 19 ασίστ απέναντι στην καλύτερη άμυνα της Euroleague την οποία έχει η Αρμάνι κι εύκολα. Δεν είναι απλό λοιπόν. Ο Μεσίνα ξεκίνησε με τρεις (σχεδόν) σέντερ για αμυντικούς κυρίως λόγους (είχα ενημερώσει πως θα επανερχόμουν στο θέμα). Η ταυτόχρονη παρουσία των Ρίτσι, Μέλι και Ντέιβις είχε σκοπό να σπάσει τον ρυθμό των «ερυθρόλευκων». Το συγκεκριμένο σχήμα εξυπηρετούσε την άμυνα με αλλαγές. Ανάμεσα στις αλχημείες του Μεσίνα ήταν να παίζει άλλοτε αλλαγές με το «4» και άλλοτε με το «5». Ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του (Παππάς , Μποζίκας, Τριαντάφυλλος, Καλαβρός) τα ήξεραν, τα είχαν μελετήσει και ήταν πανέτοιμοι. Οπότε... κανένα πρόβλημα.
Ο Πίτερς το είχε ανάγκη, ο Ολυμπιακός το είχε μεγαλύτερη ανάγκη
Ο Μπαρτζώκας είναι ένας προπονητής που θέλει να έχει μικρό αριθμό παικτών στο ρόστερ του και δικαιώνεται απόλυτα εδώ και δύο χρόνια για αυτή του την επιλογή. Σε μία σεζόν με 80 περίπου ματς η ομάδα τους χρειάζεται όλους. Ο Αλεκ Πίτερς μέχρι τώρα δεν έχει βρει ρυθμό στην Ευρώπη, στο ΟΑΚΑ δεν άρπαξε την ευκαιρία, αλλά με την Αρμάνι έδειξε πόσο δυνατός πνευματικά, παίκτης είναι. Μπράβο στον Μπαρτζώκα που τον ξεκίνησε και δεν τον «τιμώρησε» για την απόδοσή του με τον Παναθηναϊκό. Περισσότερα μπράβο στον Αμερικανό που μπήκε πανέτοιμος και ήταν μία ομάδα μόνος του στην πρώτη περίοδο (και όχι μόνο).
Ο Πίτερς είχε ανάγκη ένα καλό παιχνίδι και χρειάζεται τώρα να αποκτήσει μία συνέπεια. Κανείς δεν του ζητάει να βάζει κάθε βράδυ 16 πόντους, αλλά να σταθεροποιηθεί στους μισούς. Ο Ολυμπιακός τον έχει επίσης μεγάλη ανάγκη για να φτάσει να διεκδικεί στο τέλος την παρουσία του στο Final 4.
ΥΓ: Το μεγαλύτερο κέρδος του Ολυμπιακού είναι η επέκταση και η ισχυροποίηση της σχέσης του με τους οπαδούς του. Τα 5700 διαρκείας ανέβασαν τον πήχη. Πλέον το ΣΕΦ σπάνια μετρά λιγότερους από 10.000 στην εξέδρα. Κάποτε γινόντουσαν sold out μόνο με τον Παναθηναϊκό. Στα «τριήμερα» όπως αυτό προτιμούσαν τις εξορμήσεις και όχι το γήπεδο.
Ο Ολυμπιακός του χρόνου αν συνεχίσει έτσι θα έχει 7000 διαρκείας, σχεδόν τα 3/4 της χωρητικότητας του ΣΕΦ.
ΥΓ 2: Αυτά που κάνει ο Παπανικολάου φέτος δεν υπάρχουν. Λες κι η μπέρτα του αρχηγού που του παρέδωσαν οι Σπανούλης και Πρίντεζης, δίνει επιπλέον ώθηση.
ΥΓ 3: Πάμε και στο αγαπημένο μου. Ο Ολυμπιακός τον Ιανουάριο έχει Μονακό εκτός, Βίρτους εκτός, Ρεάλ εντός, Μακάμπι εντός και Φενέρμπαχτσε εκτός. Με δύο νίκες δεν θα είναι άσχημα, με τρεις νίκες θα είναι πολύ καλά, με τέσσερις δεν το συζητώ (ούτε με μία).
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
