Από τις λίγες ήττες που ήταν... υπόσχεση για το μέλλον

Τα βασικά στοιχεία που συνήθως χαρακτηρίζουν την εικόνα μίας ομάδας στο μπάσκετ, έχουν να κάνουν με το ταλέντο από το οποίο προκύπτει η ποιότητα και φυσικά με την επιθυμία των παικτών για τη νίκη, η οποία καθορίζει και την αγωνιστική τους διάθεση μέσα στις τέσσερις γραμμές.

Βλέποντας τον αποψινό Παναθηναϊκό στο παρκέ του ΟΑΚΑ, σε καμία περίπτωση δεν μπορούσες να πιστέψεις ότι αυτή ομάδα προερχόταν από πέντε διαδοχικές ήττες και βρισκόταν στην προτελευταία θέση της Euroleague.

Απέναντι στην μέχρι πριν από λίγες αγωνιστικές πρωτοπόρο της βαθμολογίας, Φενέρμπαχτσέ και μπροστά σε μόλις 3.500 φίλους τους που στήριξαν για 40 λεπτά την προσπάθεια των παικτών, οι «πράσινοι» ήταν σίγουρα η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο.

Χωρίς την ποιότητα των μονάδων που έχει ο Δημήτρης Ιτούδης – οι οποίες, πάντως, είναι προφανές ότι δεν έχουν γίνει σύνολο – με σχεδόν υποδιπλάσιο budget και κυρίως με πολύ πληγωμένο ηθικό, ο «εξάστερος» επέβαλε από το ξεκίνημα του αγώνα την θέληση του! Βουτώντας στο παρκέ για κάθε διεκδικούμενη μπάλα, πηγαίνοντας σε όλα τα ριμπάουντ και παίζοντας πιο ομαδικά από ποτέ στην επίθεση.

Τι κι αν οι φιλοξενούμενοι βρήκαν ρυθμό στις αρχές της 2ης περιόδου και με ένα σερί 7-16, προσπέρασαν με -5 (29-34 στο 16’10”), o Παναθηναϊκός έβγαλε περίσσεια ενέργειας στην άμυνα, ανανέωσε πάμπολλες επιθέσεις και παρά τα 11 λάθη και τις πολλές χαμένες βολές (7/13), πήγε στα αποδυτήρια με +3 (39-36), έχοντας μαζέψει διπλάσια ριμπάουντ (20-10).

Ο Ντουέιν Μπεϊκον, δε, δεν οδηγούσε απλά στο σκοράρισμα (11π. & 2ασ.), αλλά ήταν ομαδικός και καθόλου παράλογος στις επιλογές του, ενώ ταυτόχρονα είχε συνεισφορά και στο κομμάτι της άμυνας.

Το παράδοξο με το τελικό αποτέλεσμα (88-94), που έριξε το «τριφύλλι» στην τελευταία θέση (πιθανότατα με 4πλή ισοβαθμία), είναι ότι η ομάδα του Ντέγιαν Ράντονιτς ήταν ακόμη καλύτερη στο 2ο μέρος, με αποτέλεσμα να αδικείται από την κατάληξη του αγώνα και να έχει αδικηθεί κατάφωρα σε δύο πολύ καθοριστικές φάσεις.

Οι 15 πόντοι παθητικό της 3ης περιόδου και η αντίστοιχη σαρωτική διαφορά στα ριμπάουντ (10-3 στο 3ο δεκάλεπτο), ανέβασαν την διαφορά στην μεγαλύτερη της τιμή (59-51) με την συμπλήρωση του 30λεπτού και μέχρι και το τελευταίο λεπτό τίποτε δεν προδίκαζε ότι η Φενέρ θα βρει τον τρόπο να στείλει το ματς στην παράταση.

Ο περιορισμός του Γουίλμπεκιν (9π. με 3/8 σουτ), η καλή δουλειά των ψηλών πάνω στον Μότλεϊ (14π., 8ρ. & 4λ. με 6/13 σουτ) που τα βρήκε σκούρα και το... βόλεϊ που παίχτηκε από τους γηπεδούχους στην τουρκική ρακέτα, έβγαλαν τελείως εκτός ρυθμού τους παίκτες του Ιτούδη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παναθηναϊκός κατέρριψε το ευρωπαικό του ρεκόρ στα επιθετικά ριμπάουντ (22) σε 40’, ενώ λίγο πριν την λήξη της κανονικής διάρκειας είχε μαζέψει 18 περισσότερα «σκουπίδια» από τους αντιπάλους του (Πονίτκα μόνο πήρε 12), δείχνοντας πόσο ήθελε τη νίκη.

Δυστυχώς, όμως, μία ολιγωρία στην επαναφορά από το καλάθι του Έντουαρντς για το 78-75 στα 30’’ (μετά από double-team στον Λι), η γραμμή που πάτησε ο Γκούντουριτς στο τρίποντο της ισοφάρισης που ακολούθησε (στα 24’’) και το εξόφθαλμο αντιαθλητικό φάουλ που έκανε ο συγκλονιστικός Χέιζ-Ντέιβις (24π., 4ρ. & 2ασ. με 9/12 σουτ) στον Πονίτκα (στα 5’’) και δεν είδαν οι διαιτητές, έφεραν τα πάνω κάτω και έβαλαν τους Τούρκους στο ματς.

Μοιραία στο έξτρα πεντάλεπτο, «επικράτησε» ο άγραφος νόμος του μπάσκετ που θέλει την ομάδα που ήταν καλύτερη αλλά δεν νίκησε στα 40 λεπτά, να νιώθει "αδικημένη" από την παράταση και εκείνη που έσωσε το ματς σχεδόν από το... πουθενά, να έχει την ψυχολογία με το μέρος της.

Μπορεί το ταμπλό να έδειξε 88-94,(παρ., κ.α. 78-78), η βαθμολογία να δείχνει 17η θέση, το ρεκόρ να είναι αποκαρδιωτικό (6-12), το σερί να έφτασε το 0/6 και το έως τώρα ταμείο να είναι μείον, το αποψινό πρόσημο, όμως, είναι μόνο θετικό!

Οι «πράσινοι» (Μπέικον 27π. με 9/16 σουτ) έπαιξαν μετά από καιρό το μπάσκετ του προπονητή τους, έκαναν την Φενέρμπαχτσέ να δείχνει όχι απλά τρωτή αλλά προβληματική και έβγαλαν μία διάθεση (26 επιθετικά ριμπάουντ) και μία ενέργεια, που στο μέλλον θα τους κάνει να φεύγουν πιο συχνά από το γήπεδο με χαμόγελο.

Υγ.: Η δήλωση του Δημήτρη Ιτούδη για το «δίκαιο» της νίκης που έγερνε προς την πλευρά του Παναθηναϊκού, τον τιμά, δείχνει το ήθος του και σίγουρα αποτελεί μία στενόχωρη «παρηγοριά» για τους «πράσινους»