Παναθηναϊκός: Η άδεια κλεψύδρα του Ράντονιτς

• Δεν είναι όλοι για... παντού
• Ο (πιο) εφικτός Περάσοβιτς και το παράδειγμα του... Μπαρτζώκα
• Ούτε έναν αιφνιδιασμό 4 με έναν δεν μπόρεσε να βγάλει...

Ενστερνίζομαι απόλυτα την άποψη ότι μία ομάδα που έχει νέο προπονητή και σχεδόν μια 10άδα καινούργιων παικτών, χρειάζεται πίστωση χρόνου. 100%. Όμως η δουλειά που γίνεται σε μια «νέα ομάδα» και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί, φαίνεται συνήθως με την έλευση του νέου έτους.

Δηλαδή ύστερα από σχεδόν πέντε μήνες προπονήσεων και αγώνων. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά στα δικά μου μάτια ο Παναθηναϊκός θυμίζει αυτή τη στιγμή ομάδα που μαζεύτηκε πριν από μια εβδομάδα, το πολύ 10 ημέρες, για να ξεκινήσει προετοιμασία. Κοινώς, μιλάμε για μια παντελώς αδούλευτη ομάδα.

• Το γύρισε αλλά... ήπιε θάλασσα στο τέλος

Και σε μια τέτοια περίπτωση εκείνος που έχει την πρώτη και τη μεγαλύτερη ευθύνη δεν είναι άλλος από τον προπονητή. Ο Ντέγιαν Ράντονιτς ναι μεν ήρθε το περασμένο καλοκαίρι προκειμένου να αλλάξει το αγωνιστικό προφίλ του Παναθηναϊκού, ναι μεν υπήρχαν προσδοκίες προς το πρόσωπό του αλλά προς το παρόν το μόνο που λέμε είναι «κάθε πέρσι και καλύτερα». Δυστυχώς ο Παναθηναϊκός έκανε και φέτος μια τρύπα στο νερό στην Euroleague. Γιατί κακά τα ψέματα. Euroleague... γιοκ! Του χρόνου πάλι.

Δεν είναι όλοι για... παντού

Και όπως πάει το πράγμα, εάν και εφόσον δεν γίνει άμεσα αλλαγή προπονητή από το πάνω ράφι, ο Παναθηναϊκός θα πει «γιοκ» και στους εγχώριους τίτλους. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Η επιλογή Ράντονιτς αποδείχθηκε αποτυχημένη. Ο Μαυροβούνιος τεχνικός δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο της σεζόν να εμπνεύσει τους παίκτες, δεν μπόρεσε να γίνει επιδραστικός στο παιχνίδι και τα αποτελέσματα αποτυπώθηκαν στο παρκέ. Είναι αυτό που λένε. Κανείς προπονητής δεν ταιριάζει σε όλες τις ομάδες. Και όσο καλός και πετυχημένος και αν ήταν ο Ράντονιτς στον Ερυθρό Αστέρα, άλλο τόσο... αντίθετη είναι η εικόνα του στον Παναθηναϊκό.

Από την άλλη δεν είμαι υπέρ του να αλλάζουν προπονητές μεσούσης της χρονιάς. Όμως είναι τελείως διαφορετικό να γίνεται ύστερα από δυο-τρεις άσχημες εμφανίσεις (σ.σ. κάτι που τις περισσότερες φορές είναι λάθος να γίνεται) και τελείως διαφορετικό ύστερα από σχεδόν έξι μήνες όταν και θα υπάρχει ένα δείγμα της δουλειάς που έχει (ή δεν έχει) γίνει. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν θα είναι λάθος η απομάκρυνση του Μαυροβούνιου. Καλός-χρυσός άνθρωπος, αλλά όπως ανέφερα και προηγουμένως δεν είναι όλοι για όλα. Μπορεί σε κάποια άλλη ομάδα (θαρρώ εντός των Γιουγκοσλαβικών συνόρων) να έκανε παπάδες αλλά στον Παναθηναϊκό έδωσε εξετάσεις και απέτυχε παταγωδώς.

• Ράντονιτς: «Αστοχήσαμε σε κάποια σουτ και κάναμε λάθη στο τέλος»

Δεν γνωρίζω εάν και εφόσον μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Το θεωρώ απίθανο. Αδύνατον. Και γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να ληφθούν άμεσα δραστικά μέτρα μήπως και προλάβουν στον Παναθηναϊκό να σώσουν την ελληνική χρονιά και τους εγχώριους τίτλους. Που και πάλι το θεωρώ πολύ δύσκολο, ειδικά όταν στην αντίπερα όχθη υπάρχει η καλοδουλεμένη και ανώτερη (τη δεδομένη χρονική στιγμή) ομάδα του Ολυμπιακού. Γι' αυτό και η αλλαγή, τουλάχιστον έτσι όπως το βλέπω εγώ, πρέπει να είναι άμεση. Και όχι με προπονητή από το πρώτο ράφι του Eurocup ή το δευτερότριτο της Euroleague, αλλά από το... πρώτο της διοργάνωσης. Ένας προπονητής ο οποίος να περάσει την πόρτα του ΟΑΚΑ και να γίνει άμεσα επιδραστικός και να εμπνεύσει όλη την ομάδα. Να γνωρίζει «τι εστί» Παναθηναϊκός, να μπορεί να αντέξει την πίεση και ταυτόχρονα να φέρει και αποτελέσματα.

Ο (πιο) εφικτός Περάσοβιτς και το παράδειγμα του... Μπαρτζώκα

Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο να μπορέσει να πειστεί ένας προπονητής εγνωσμένης αξίας να αναλάβει τώρα μια ομάδα η οποία ΔΕΝ είναι δική του, μια ομάδα που «νοσεί» αγωνιστικά, μια ομάδα στην οποία δεν υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι, μια ομάδα η οποία ναι μεν έχει καλούς παίκτες αλλά είναι λάθος δομημένη και μια ομάδα που έχει βγει από τις ράγες της Euroleague. Όμως ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να το προσπαθήσει. Και πρέπει να το προσπαθήσει «κοιτώντας» και την επόμενη σεζόν όσον αφορά το «χτίσιμο», τις επιλογές παικτών και το σωστό σχεδιασμό που ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να γίνει. Αλλωστε κανείς προπονητής δεν θα δεχθεί να αναλάβει μια ομάδα μόνο για έξι μήνες στην οποία το κλίμα (λόγω εμφανίσεων και αποτελεσμάτων) δεν είναι και το καλύτερο δυνατό.

Όποιος προπονητής θα αναλάβει, είναι δεδομένο ότι θα οδηγήσει την ομάδα και την επόμενη σεζόν ώστε να μπορεί να δουλέψει και να κάνει την ομάδα «δική του» με την «δική του» φιλοσοφία. Θυμηθείτε τι είχε συμβεί πριν από ΑΚΡΙΒΩΣ τρία χρόνια! Στις 12/1/2020 ο Ολυμπιακός είχε ανακοινώσει την επιστροφή του Γιώργου Μπαρτζώκα στην ομάδα. Ένας προπονητής κοινής αποδοχής απ' όλους στον Πειραιά, ο οποίος είχε αναλάβει τον Ολυμπιακό για να επιχειρήσει το μεγάλο rebuild. Πήρε παίκτες μέσα σ' έναν μήνα (σ.σ. Οκτάβιους Έλις, ΜακΚίσικ) και είχε αρχίσει να «οικοδομεί» την ομάδα και για τα επόμενα χρόνια. Να σας υπενθυμίσω που ήταν ο Ολυμπιακός πριν αναλάβει ο Μπαρτζώκας και που είναι τώρα;

• Βαθμολογία της EuroLeague: Η Βίρτους κράτησε τον Παναθηναϊκό στις τελευταίες θέσεις

Αυτή τη στιγμή το όνομα που φαντάζει πιο εφικτός στόχος σε σχέση με τους υπόλοιπους προπονητές είναι αυτό το Βέλιμιρ Περάσοβιτς, ο οποίος ναι μεν δεσμεύεται με συμβόλαιο με την Ούνικς, αλλά οι πληροφορίες από τη Ρωσία αναφέρουν ότι σε περίπτωση που δεχθεί πρόταση από τον Παναθηναϊκό δεν θα αποτελέσει και τόσο μεγάλο πρόβλημα η αποδέσμευσή του. Όμως από τη στιγμή που έχει συμβόλαιο ας κρατήσουμε μια πισινή. Ελεύθεροι οι Λάσο και Σφαιρόπουλος από το «πρώτο ράφι» της Euroleague, αλλά και πάλι. Εύκολα αναλαμβάνουν ομάδα που δεν έχουν σχεδιάσει οι ίδιοι; Και ας πρόκειται για μία από τις πιο ιστορικές στην Ευρώπη... Ιδανική περίπτωση ο Πασκουάλ. Όμως πριν από το καλοκαίρι δεν πρόκειται να βγει ούτε από την πόλη της Αγίας Πετρούπολης.

Μην ξεχνάμε και κάτι ακόμα: Πόσο εύκολο είναι να αποχωρήσει ο Ντέγιαν Ράντονιτς; Όπως είναι γνωστό ο Μαυροβούνιος δεσμεύεται με κλειστό συμβόλαιο έως και το καλοκαίρι του 2024. Εύκολα παρατάει κάποιος ένα «καλό συμβόλαιο» με αποδοχές που φτάνουν (και ξεπερνούν) το μισό εκατομμύριο ετησίως; Εύκολα παραιτείται κάποιος; Ακόμα και αν γνωρίζει καλά ότι είναι... ανεπιθύμητος από τους (περισσότερους) φιλάθλους. Όμως πόσο ωραίο είναι να ζει σε αυτό το τοξικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί (και δικαιολογημένα έχει δημιουργηθεί) εις βάρος του; Όσο «γλυκό» και αν είναι το χρήμα άλλο τόσο φθείρεται και ο ίδιος το τελευταίο χρονικό διάστημα. Και παρά την στήριξη που έλαβε από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο μετά την βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό, θεωρώ ότι η κλεψύδρα του Ντέγιαν Ράντονιτς έχει αδειάσει...

Ούτε έναν αιφνιδιασμό 4 με έναν δεν μπόρεσε να βγάλει...

Για το ματς στην Μπολόνια δεν πιστεύω ότι υπάρχει λόγος να πούμε ή να γράψουμε πολλά. Άλλωστε έχουν πέσει ήδη οι τίτλοι τέλους του Παναθηναϊκού στην Euroleague. Ας προσπαθήσει να είναι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικός στις εναπομείνασες αγωνιστικές, να βελτιώσει το ρεκόρ του και να μην βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις. Παίζει ρόλο; Όχι. Ας (προσπαθήσει να) το κάνει, όμως, για το πρεστίζ του συλλόγου.

Απέναντι στην Βίρτους έδειξε και πάλι ότι δεν υπάρχει καμία επικοινωνία μεταξύ πάγκου και παρκέ και μια ομάδα που δεν είχε αρχή, μέση και τέλος. Και αν ο Παναθηναϊκός γύρισε το ματς από το -13 και προηγήθηκε στο 32' με 55-57, ήταν περισσότερο λόγω του «χαβαλέ» που έκαναν οι παίκτες της Βίρτους (και ειδικά αυτός ο Παγιόλα που μπήκε στο παρκέ αντί του Τεόντοσιτς και τα έκανε όλα... ρόιδο) παρά του καλού μπάσκετ των «πρασίνων». Κακά τα ψέματα. Ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε μπάσκετ. Εβγαλε κάποιες καλές άμυνες ενώ στην επίθεση είχε να επιδείξει 3-4 φάσεις που γύρισε καλά την μπάλα όταν ήταν ο Μπέικον στον πάγκο. Πέραν τούτου... ουδέν. Ούτε έναν σωστό αιφνιδιασμό 4 με 1 δεν μπόρεσε να βγάλει, ενώ δεν θυμάμαι ύστερα από τάιμ άουτ του Ράντονιτς ο Παναθηναϊκός να είχε θετικό πρόσημο σε κάποια άμυνα ή σε κάποια επίθεση.

Όσο για τον Μπέικον; Μακράν το χειρότερο παιχνίδι του, ράθυμος όσο κανείς άλλος στην άμυνα και... θεατής των ριμπάουντ. Και από τη στιγμή που ήταν κακός και στην επίθεση, ο Παναθηναϊκός δεν είχε καμία απολύτως ελπίδα να φτάσει στη νίκη. Και κλείνοντας θα σταθώ σε ένα θέμα που είχα γράψει την παραμονή του ματς. Για το πόσο δυνατή είναι η frontline της Βίρτους, το πόσο πολύ να προσέξει ο Παναθηναϊκός δεδομένης και της αμυντικής του αδυναμίας στο συγκεκριμένο κομμάτι και το πόσο καλά πρέπει να «διαβάσει» το παιχνίδι της ιταλικής ομάδας για να το αναχαιτίσει.

Δώστε βάση: Σενγκέλια, Μπακό, Τζαϊτέ και Μίκι είχαν 36 από τους 74 πόντους της Βίρτους με 12/20 δίποντα, 1/6 τρίποντα, 9/11 βολές, 16 ριμπάουντ, 9 ασίστ και 2 τάπες. Χαίρεται...

ΥΓ: Μεγάλο μπράβο στον κόσμο του Παναθηναϊκού που έδωσε γι' άλλη μια φορά δυναμικό «παρών» σε εκτός έδρας ματς της ομάδας, ακόμα και σε μια περίοδο που δεν είναι και η καλύτερη στην σύγχρονη ιστορία του συλλόγου.

ΥΓ2: Να κάνουν τον σταυρό τους στον Παναθηναϊκό για τον (νέο) τραυματισμό του Γουόλτερς και το πρόβλημα να μην είναι μεγάλο. Υπάρχει το Final 8 τον άλλον μήνα...