Ο Μπέικον «χάλασε τη μανέστρα» και ο Ράντονιτς πέταξε την ευκαιρία!

• «Αναποδογύρισε» το ματς χωρίς τον Μπέικον και το έχασε μαζί του!

Η εβδομάδα που μας πέρασε είχε δίχως άλλο θετικό πρόσημο για τον «εξάστερο». Ανταγωνιστική εικόνα απέναντι στην Φενέρμπαχτσέ, που τον διέλυσε με 30 πόντους στην Πόλη και ήττα στην παράταση (88-94), παρ’ ότι δεν έχασε ποτέ προβάδισμα στο 2ο μέρος, ξέφυγε ακόμη και με +8 και ήταν μπροστά στο σκορ με 5 πόντους, μισό λεπτό πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας.

Απόλυτος κυρίαρχος σε όλο το ματς απέναντι στην Μακάμπι, 72 ώρες αργότερα, σε ένα ματς που προηγήθηκε με +9 στο 37’10” και το πήρε στο σουτ (88-86), παρ’ ότι δέχτηκε ένα σερί 0-10 μέσα σε 122 δευτερόλεπτα και τέλος πανεύκολη νίκη επί του Άρη (96-79) για το πρωτάθλημα, με την διαφορά να φτάνει ακόμη και τους 29 πόντους!

Απ’ αυτή την άποψη, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε στην “Basket City” της Ιταλίας με καλή ψυχολογία και με στόχο ένα «διπλό», που θα βελτίωνε τόσο την βαθμολογική του θέση στην Euroleague και θα έδειχνε ότι η ομάδα επιτέλους αντιδρά με μία κάποια αγωνιστική συνέπεια στα αρνητικά αποτελέσματα στο μεγαλύτερο αρνητικό σερί της ιστορίας στην διοργάνωση (οι 6 διαδοχικές ήττες από τις 13/12 έως και τις 10/01).

Αναμφίβολα, ένα ενδεχόμενο θετικό αποτέλεσμα στην πόλη όπου κατέκτησε το πιο δύσκολο ευρωπαϊκό τρόπαιο το 2002, θα μετρίαζε κάπως το αρνητικό κλίμα που υπάρχει για την επίδραση του Ντέγιαν Ράντονιτς στο παιχνίδι της ομάδας και από την στιγμή που ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ, τον στήριξε δημόσια πριν από δύο εβδομάδες, θα επανέφερε σε έναν βαθμό την ηρεμία στο «πράσινο» στρατόπεδο.

Μέχρι το τζάμπολ, επομένως, οι συνθήκες σε συνδυασμό με τον αντίπαλο που ήταν στα μέτρα του, έμοιαζαν ιδανικές για να καταγράψει η ομάδα του «τριφυλλιού» το δεύτερο εφετινό νικηφόρο σερί στην EL. Μετά από εκείνο το 4/4 που ξεκίνησε με την εντός έδρας νίκη (88-85) επί της Βίρτους (23/11) και τελείωσε στην εύκολη επικράτηση επί της έτερης ιταλικής ομάδας (90-77 απέναντι στην Αρμάνι στις 8/12), με ενδιάμεσες νίκες επί της Βιλερμπάν (77-58) στο ΟΑΚΑ και επί της 6ης στην βαθμολογίας, Ζάλγκιρις (81-67) στο Κάουνας.

Μετά το τζάμπολ, όμως, άρχισε η μεγάλη ανακολουθία. Κι επειδή στο μπάσκετ, η επιθυμία και η διάθεση αποτυπώνονται περισσότερο στην άμυνα και ειδικότερα στο ριμπάουντ, το -9 του 9ου λεπτού (18-9) και τα 6 περισσότερα ριμπάουντ των γηπεδούχων από την 1η περίοδο, κατέδειξαν τα αίτια του προβλήματος και έφεραν την ελληνική στο κυνήγι του σκορ με το καλησπέρα.

Η διαφορά έφτασε στην ανώτατή της τιμή στο 13ο λεπτό (27-13) και παρά την αναλαμπή, τα τρία σερί και αναπάντητα τρίποντα του Παναθηναϊκού (27-22 στο 14’) και την σταδιακή βελτίωση στην άμυνα, η «αχίλλειος πτέρνα» βρισκόταν στην επίθεση.

Το μονοδιάστατο παιχνίδι με τις απομονώσεις (isolation) του Μπέικον δεν έφερνε αποτέλεσμα (ο Αμερικανός προτίμησε περισσότερο τα τρίποντα και λιγότερο τις συνήθως πιο αποτελεσματικές διεισδύσεις), η δημιουργία δεν ήταν ουτε καν υποφερτή (6 ασίστ) και κάπως έτσι η ελληνική ομάδα πήγε στα αποδυτήρια με μειοκέκτημα 13 πόντων και παραγωγικότητα μόλις 30 πόντους!

Να με συμπαθάτε, αλλά πως τρέφεις ελπίδες για ευρωπαϊκό «διπλό» απέναντι σε μέτριο αντίπαλο, όταν τις άλλες δύο φορές που έμεινες στα αντίστοιχα επιθετικά επίπεδα στην ανάπαυλα, ηττήθηκες με 19 στην Πόλη από την Εφές (28π. στο ημίχρονο), με 16 στο Μόναχο (28π. στο ημίχρονο) και με 6 στην Βαρκελώνη (30 στο ημίχρονο);

«Αναποδογύρισε» το ματς χωρίς τον Μπέικον και το έχασε μαζί του!

Προς τιμήν του, πάντως, ο Μαυροβούνιος τεχνικός μπήκε στην 3η περίοδο και με τους δύο point-guards της ομάδας στο παρκέ (Γουόλτερς και Λι) και αυτό το σχήμα, προσέδωσε ευελιξία και στις πλευρές του γηπέδου και καλή κυκλοφορία στην επίθεση, με αποτέλεσμα οι φιλοξενούμενοι να ισορροπήσουν σταδιακά το ματς.

Ειδικότερα μετά το 23ο λεπτό, όταν ο Ράντονιτς απέσυρε τον Μπέικον (το 3ο του φάουλ αποτέλεσε μία καλή δικαιολογία) και στο διάστημα της απουσίας ο Παναθηναϊκός «έτρεξε» ένα σερί 11-17 και πλησίασε στον πόντο (55-54 στο 31’, με σερί 3-16) και μπήκε για πρώτη φορά στο ματς, μεταφέροντας την πίεση στους Μπολονέζους.

Εκείνο ακριβώς το σημείο ήτανε που ο 53χρονος προπονητής έπρεπε να δείξει την προσωπικότητά του και να αποδειχθεί επιδραστικός στο παιχνίδι. Το momentum, άλλωστε, είχε αρχίσει να γέρνει προς το μέρος της ομάδας του και αυτή η ολική επαναφορά είχε επιτευχθεί με ένα σχήμα χωρίς τον πρώτο σκόρερ της Euroleague (μ.ο. 20,3π.) στο παρκέ. Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, βρέθηκε στην χειρότερη εφετινή βραδιά του (8π., 3ρ. 2λ. με 3/4 βολ. & 2/11 σουτ σε 29’44’’), μένοντας για πρώτη φορά σε μονοψήφιο αριθμό πόντων.

Η ουσία, όμως, δεν ήταν να βρει ρυθμό ο 27χρονος forward, αλλά να διατηρήσει τον ρυθμό που είχε βρει ο Παναθηναϊκός, έτσι ώστε να φτάσει στη νίκη.

Δυστυχώς για τους «πράσινους», όμως, ο Ράντονιτς δεν είχε τα κότσια να κρατήσει κι άλλο τον Αμερικανό στον πάγκο και παρ’ ότι με το που επανήλθε στο ματς, η ομάδα πήρε μόλις το δεύτερό προβάδισμα στο ματς (55-57 στο 33’ μετά το 3-5 στο 1’52”), έκτοτε ξεκίνησε η τελειωτική «κατηφόρα» (74-64).

Το 14-0 σερί που ακολούθησε στα επόμενα 5’28” (69-57) και το επιμέρους σκορ 19-10 αμα τη επιστροφή του Μπέικον στο παρκέ μέχρι και τέλος της αναμέτρησης, αφήνει έκθετο τον Μαυροβούνιο coach. Το συνολικό 59-47 σε βάρος του Παναθηναϊκού με τον πρώην NBAer στον αγωνιστικό χώρο και το αντίστοιχο 15-17 υπέρ του με τον Αμερικανό, δείχνει ότι αν η διαχείριση ήταν διαφορετική, οι πιθανότητες νίκης θα ήταν σαφώς υψηλότερες.

Το ότι το παθητικό των 74 πόντων, αποτελεί το χαμηλότερο εφετινό του Παναθηναϊκού σε εκτός έδρας ήττα στην διοργάνωση, συνδυάστηκε με την χαμηλότερη εφετινή επίδοση του «τριφυλλιού» στην επίθεση (64π. με 37,9% στα σουτ), καταδεικνύει το μέγεθος της χαμένης ευκαιρίας.

Δεν ξέρω για πόσο περισσότερο χρόνο υπάρχει η πολυτέλεια παραμονής του Ράντονιτς στον πάγκο της ομάδας... Ωστόσο, επειδή μόλις περάσαμε το μισό της διαδρομής και ακολουθούν 4,5 πολύ κρίσιμοι μήνες, η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία φαίνεται αναπόφευκτη και επιβεβλημένη. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου...