Παναθηναϊκός: Περίμενε κανείς κάτι το διαφορετικό;

• Μα ούτε σ' ένα τάιμ άουτ;
• Το πρόβλημα με Γουίλιαμς και η ευχάριστη είδηση

Όποιος παρακολουθεί συστηματικά τον μπασκετικό Παναθηναϊκό (και) τη φετινή σεζόν, εκτός του ότι είναι ήρωας και χρειάζεται παράσημο υπομονής και γερών νεύρων, σίγουρα θα νομίζει ότι ζει την ημέρα της Μαρμότας. Απλά στην άλλη άκρη του παρκέ βρίσκονται διαφορετικοί παίκτες. Τίποτε το λιγότερο, τίποτε το περισσότερο. Κατά τ' άλλα τα περισσότερα ματς των «πρασίνων», ειδικά αυτά μακριά από το ΟΑΚΑ, είναι... καρμπόν.

Χάλια εκκίνηση, τρισάθλιες εμφανίσεις στα πρώτα ημίχρονα και στη συνέχεια «τρεχάτε ποδαράκια μας» για να συμμαζευτούν τα ασυμμάζευτα. Υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι το διαφορετικό στη Μαδρίτη; Και πάλι καλά που μπόρεσε ο Παναθηναϊκός να «μαζέψει» κάπως τη διαφορά γιατί δεν ήθελε και πολύ για να ξεφύγει το σκορ. Ειδικά με τα όσα είχε παρουσιάσει το «τριφύλλι» στο πρώτο μισό του αγώνα. Μέχρι που φάνηκε και το «ξενέρωμα» στο πρόσωπο του Μπέικον όταν έκανε τις καθιερωμένες δηλώσεις στην Euroleague λίγο μετά το ημίχρονο. Τι δηλώσεις δηλαδή; Ούτε καν δηλώσεις. Μόνο ένα βλέμμα απελπισίας έφτανε και περίσσευε για να αποτυπώσει την κατάσταση που επικρατούσε στο παρκέ.

• Παραδόθηκε από το ημίχρονο

Πραγματικά δεν μπορώ να εξηγήσω και να δικαιολογήσω αυτήν την απάθεια, αυτή τη νωθρότητα, αυτή τη χαλαρότητα, αυτό το ράθυμο παιχνίδι του Παναθηναϊκού στα πρώτα ημίχρονα. Εδώ θα μου πείτε, δεν μπορούν να το εξηγήσουν ούτε οι ίδιοι που βρίσκονται μέσα στην ομάδα. Θα μπορούμε εμείς; Και στην προκειμένη περίπτωση η Ρεάλ δεν είναι... Ζάλγκιρις για να την πατήσει όπως την πάτησαν οι Λιθουανοί πριν από μια εβδομάδα. Ναι μεν ο Παναθηναϊκός προσπάθησε με τα χίλια ζόρια να επιστρέψει στο παιχνίδι από το -21 αλλά ένα δίλεπτο της Ρεάλ έφτανε και περίσσευε για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Μα ούτε σ' ένα τάιμ άουτ;

Όμως για άλλη μια φορά ο Παναθηναϊκός πέταξε ένα ολόκληρο ημίχρονο στα σκουπίδια του «WiZink Center». Και όχι μόνο το πέταξε αλλά παρουσίασε κάκιστο αγωνιστικό πρόσωπο. Έπαιζε άμυνα με τα μάτια ενώ στην επίθεση, είτε «ποικιλία» και ο... Θεός βοηθός, είτε εκνευριστική αστοχία στα σουτ. Χωρίς να υπάρχει νεύρο, διάθεση, ενέργεια και ένδειξη αυτοπεποίθησης. Ο Παναθηναϊκός πήγε στη Μαδρίτη και αντιμετώπισε το ματς λες και γνώριζε το τελικό αποτέλεσμα. Είναι διαφορετικό να το να θεωρείται μια ομάδα αουτσάιντερ (σ.σ. που ήταν ο Παναθηναϊκός σε αυτό το ματς) και τελείως διαφορετικό να μην προσπαθεί καθόλου και να αποδέχεται τη μοίρα της. Συγγνώμη αλλά αυτό ξεκινάει από τον πάγκο. Ο προπονητής είναι εκείνος που ΟΦΕΙΛΕΙ να προετοιμάσει άρτια την ομάδα του.

Γιατί κακά τα ψέματα. Ο Παναθηναϊκός έχει υλικό και όχι παίκτες αμφιβόλου αξίας όπως πέρυσι. Όμως, όπως είχα γράψει και μετά το παιχνίδι στη Μπολόνια, ο Ντέγιαν Ράντονιτς δεν έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο στον Παναθηναϊκό. Το να «κάθεται» πάνω στο συμβόλαιο ενώ γνωρίζει ότι έχει στρέψει το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου εναντίον του λόγω του αποκρουστικού (ως επί το πλείστον) μπάσκετ, φθείρει και τις δύο πλευρές. Τόσο τον ίδιο ως προπονητή όσο και συνολικά τον σύλλογο. Μέχρι στιγμής έχει πάρει «μονάδα» στο διαγώνισμα της σωστής προετοιμασίας της ομάδας πριν από τα ματς καθώς στο μεγαλύτερο ποσοστό των μεγάλων αγώνων, οι «πράσινοι» κυνηγούν στο σκορ και μάλιστα μεγάλες διαφορές από τα πρώτα ημίχρονα.

• Ράντονιτς: «Για να κερδίσεις τη Ρεάλ πρέπει να παίζεις καλά για 40 λεπτά»

Ένα είναι αυτό. Το δεύτερο και πιο σημαντικό έχει να κάνει με το συνολικό πρόσωπο της ομάδας. Απειροελάχιστες συνεργασίες, στατικό μπάσκετ, κακό spacing, μηδαμινό off ball παιχνίδι και τραγική άμυνα στο low post. Φταίνε και οι παίκτες, αλλά δεν φταίει ο προπονητής; Στην προκειμένη περίπτωση θαρρώ ότι έχει την μεγαλύτερη ευθύνη για το αγωνιστικό προφίλ του Παναθηναϊκού. Και θα σταθώ και σε κάτι χαρακτηριστικό. Καημό το έχω ύστερα από ένα τάιμ άουτ, να δω να γίνεται κάτι. Να υπάρχει θετικό πρόσημο στην επίθεση ή στην άμυνα και όχι αρνητικό.

Σίγουρα το να αποχωρήσει ο προπονητής ίσως και να μην αλλάξει δραματικά την κατάσταση. Μπορεί να γίνει σε 2-3 ματς λόγω του ενθουσιασμού, αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή θα πρέπει να υπάρχει και ο διαθέσιμος προπονητής ο οποίος θα μπορεί να «υπηρετήσει» τον «πράσινο» πάγκο γνωρίζοντας που θα πάει και όντας έτοιμος να αποδεχτεί τη δεδομένη πίεση. Από την άλλη θα αναρωτηθείτε «πόσο χειρότερα πια;» Αυτό είναι ένα σενάριο το οποίο δεν θέλω ούτε που να το σκέφτομαι.

Το πρόβλημα με Γουίλιαμς και η ευχάριστη είδηση

Με ή χωρίς τον Ράντονιτς, ο Παναθηναϊκός (πρέπει να) έχει κυκλώσει το Final 8. Γι' αυτό και έγιναν άμεσα οι δύο τελευταίες προσθήκες των Ματ Τόμας και Δημήτρη Αγραβάνη. Όπως έγραψα και πιο πρόσφατα δεν θα φέρουν τα πάνω-κάτω ως προς το καλύτερο, αλλά σίγουρα θα αποτελέσουν δύο ποιοτικότατες λύσεις για τον Παναθηναϊκό. Έως το Final 8 έχουμε καιρό ακόμα. Προς το παρόν να ασχοληθούμε λίγο με τη Ρεάλ.

Για ένα ακόμη ματς ο Ντέρικ Γουίλιαμς ήταν πολύ κακός στην άμυνα. Ο Γιαμπουσέλε έκανε πάρτι στην «πράσινη» ρακέτα, ενώ συνολικά οι ψηλοί της Ρεάλ έδωσαν τους 47 από τους 80 πόντους μέσα από το ζωγραφιστό. Και φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Αποδεδειγμένα το «τριφύλλι» έχει πρόβλημα στη low post άμυνα. Και αυτό αποτελεί έναν ακόμη λόγο για την απόκτηση του Δημήτρη Αγραβάνη.

Επίσης: Με 4/21 δίποντα σ' ένα ημίχρονο, όχι τη Ρεάλ στη Μαδρίτη δεν κερδίζεις αλλά ούτε και ομάδα που παλεύει να ανέβει από την Β' στην Α' ΕΣΚΑ. Χώρια τα ανόητα και πέρα από κάθε λογική λάθη. Ειδικά τα τρία σερί στο πρώτο ημίχρονο δεν έχουν προηγούμενο!

• Συμπλήρωσε 10 χρόνια χωρίς νίκη στη Μαδρίτη ο Παναθηναϊκός

Ε, όταν μέσα σ' όλα αυτά ο βασικός point guard όπως είναι ο Νέιτ Γουόλτερς πραγματοποιεί κακή συνολικά εμφάνιση (3/10 σουτ), πώς θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να φανεί ανταγωνιστικός στη Μαδρίτη; Έστω και αν ο Λι «ξύπνησε» ξανά στο δεύτερο ημίχρονο. Και πάλι καλά που δεν ξέφυγε η διαφορά. Βάλτε στην εξίσωση και τον Μπέικον ο οποίος δεν θυμίζει τον Μπέικον από το ξεκίνημα της χρονιάς. Δεν του βγαίνουν οι φάσεις με αποτέλεσμα να χαλάει και η ψυχολογία του...

Αν πρέπει να κρατήσει κάτι, κάποιος, από το ματς τη Μαδρίτη είναι η παρουσία του Μάριους Γκριγκόνις. Επιτέλους, έπαιξε. Και όσο μπόρεσε βοήθησε. Όμως όσο δεν τον βοηθάει και η ομάδα, άλλο τόσο και εκείνος θα μένει πίσω. Η εμφάνισή του ωστόσο δεν πέρασε απαρατήρητη. Μένει να δούμε εάν θα υπάρχει και συνέχεια στη Βιτόρια...

Θεωρώ ότι το ματς με την Μπασκόνια θα είναι πιο δύσκολο. Πρόκειται για μια run and gun ομάδα, αρέσκεται στο γρήγορο μπάσκετ, έχει κίνητρο για την είσοδο στα playoffs, η «Buesa Arena» γίνεται κατηφορική, οπότε ο Παναθηναϊκός πρέπει να είναι διπλά και τριπλά προετοιμασμένος. Αν ωστόσο παρουσιάσει ΚΑΙ ΠΑΛΙ τέτοιο πρόσωπο, τότε η επιστήμη θα σηκώσει τα χέρια ψηλά.