Κάθε εβδομάδα κι από ένα κατόρθωμα

Πάει, λοιπόν και η Εφές, που από το 2019 και μετά είχε εξελιχθεί στον πιο κακό δαίμονα των «ερυθρόλευκων» στην Euroleague, μετρώντας 8 νίκες στα τελευταία 9 ματς, με πιο οδυνηρή εκείνη του περασμένου Μαϊου στην “Stark Arena” του Βελιγραδίου…

Ποιος να το περίμενε την περασμένη Κυριακή (όταν χτύπησε ο Πίτερς και με τον Σλούκα να έχει τεθεί νοκ-άουτ από το ματς με την Μακάμπι) ότι οι Πειραιώτες θα κάνουν το 2/2 στις ελληνοτουρκικές μονομαχίες της 5ης «διαβολοβδομάδας» και το 5/5 από το «στραβοπάτημα» του Μοντεκάρλο και μετά, θα εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο στην κορυφή της βαθμολογίας, ξεμακραίνοντας από το group των ομάδων που στοχεύουν σε μία θέση στην πρώτη 4άδα!

Σύμφωνοι, η δις πρωταθλήτρια Ευρώπης απέχει και μάλιστα αρκετά θα έλεγα, από την περυσινή και την προπέρσινη ομάδα που ανέβηκε στο βάθρο (νομίζετε τυχαία δήλωσε ο Αταμάν ότι θα σταματήσει να μιλάει για το threepeat;). Ωστόσο, το ότι ήρθε στο Φάληρο με στόχο την επιστροφή σε θετικό ρεκόρ (είχε 11-11 πριν το τζάμπολ) για να «χτίσει» σε μία ενδεχόμενη νίκη και να πάρει την ώθηση που ψάχνει απεγνωσμένα εδώ και καιρό, σε συνδυασμό με τις σημαντικές απουσίες των γηπεδούχων, δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στη νίκη τους (76-70).

Οι πρωταθλητές συνέχισαν να εκπλήσσουν θετικά με την ικανότητά τους να προσαρμόζουν το παιχνίδι σε όσα τους δίνει η αντίπαλη άμυνα, έχοντας εδώ και καιρό ως θεμελιώδη σταθερά την άμυνα και από το πρώτο λεπτό, δεν άφησαν το παραμικρό περιθώριο στην ακριβοπληρωμένη ομάδα του Εργκίν Αταμάν.

Ο Μπαρτζώκας «ακούμπησε» την μπάλα από την αρχή στο «ζωγραφιστό» για να εκμεταλλευτεί την υπεροχή του Φαλ (10π. με 5/5 σουτ) με πλάτη στο καλάθι κι έδωσε εντολή για συνεχή κοψίματα και διεισδύσεις στην ρακέτα, ώστε να χτυπήσει την ευάλωτη άμυνα που χαρακτηρίζει από την αρχή της σεζόν τους Τούρκους (10η στην διοργάνωση).

Το 8-0 του 2ου λεπτού και το +12 (18-6) στο 8’ φανέρωσε τις διαθέσεις των παικτών του στην επίθεση, ενώ η σπουδαία δουλειά στα μετόπισθεν με συνεχείς αλληλοκαλύψεις στις περιστροφές και η αποτελεσματική προσωπική άμυνα, έβγαλε από την αρχή εκτός παιχνιδιού τα βασικά όπλα της Εφές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κλάιμπερν (3ος σκόρερ της διοργάνωσης με μ.ο. 17,5π.) και ο Μίτσιτς (5ος με μ.ο. 17,1), τελείωσαν με 18 πόντους και οι δύο μαζί, «κατεβαίνοντας» σχεδόν 17 πόντους από την συνολική μέση παραγωγικότητά τους (μ.ο. 34,6π.).

Ο χαρακτηρισμός «πνιγμός» (κάτι τέτοιο υπέστη η επίθεση των φιλοξενουμένων) δεν είναι υπερβολικός από την άποψη ότι οι 70 πόντοι που πέτυχαν αποτελούν την χαμηλότερη εφετινή επίδοση μίας ομάδας με μεγάλη ποιότητα στην επίθεση, η οποία όμως, είναι φανερό ότι ψάχνει ακόμη την «χημεία» της και προσπαθεί να βρει επιθετικό ρυθμό μέσα από το ατομικό ταλέντο των παικτών της.

Η επικράτηση στα ριμπάουντ (36-28) έδωσε επιπλέον διάσταση στην κυριαρχία του Ολυμπιακού (προηγήθηκε ακόμη και με +16), που αυτή την φορά – με εξαίρεση το κρεσέντο του Βεζένκοβ (23π.) με τα 3/3 τρίποντα στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου – μπορεί να μην είχε την περιφερειακή ευστοχία της Πόλης (17/29 τρίποντα στο 93-73 επί της Φενερμπαχτσέ), είχε όμως την υπομονή, το πλάνο αλλά και τα «όπλα» για να πάει την μπάλα από έξω προς τα μέσα και να κυριαρχήσει στο inside game αλλά και στο παιχνίδι των διεισδύσεων.

Κομβικό ρόλο στο ματς, έπαιξε η πληθωρική απόδοση του Μιχάλη Λούντζη (13π., 7ρ., 2κλ. με 3/3 τριπ.), που στα ευρωπαϊκά ματς συνήθως παίρνει λίγο χρόνο για να βοηθήσει σε αμυντικούς ρόλους, αλλά η απουσία του Σλούκα του έδωσε την ευκαιρία να καταγράψει 5 ρεκόρ καριέρας στην Euroleague και να δώσει και την ψυχή του στην άμυνα!

Πλην του Κάνααν, που δεν του πήγε το ματς, δεν υπήρξε παικτης των Πειραιωτών που να πάτησε παρκέ και να υστέρησε. Το πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως, είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει πλέον πείσει ακόμη και τον πιο δύσπιστο μπασκετόφιλο ότι είναι μία πλήρως αποτελεσματική ομάδα.

Όταν το ένα βράδυ κερδίζει κατεβάζοντας την Ρεάλ στους 60 πόντους, το άλλο βρίσκει την άκρη του δεχόμενος 89 από την Μακάμπι, το τρίτο σκοράρει 17 τρίποντα με 58,6% και υποχρεώνει την Φενέρ σε άτακτη υποχώρηση και το τέταρτο αναγκάζει την Εφές σε επιθετικό season-low και την ρίχνει στην 11η θέση (παρά το 52,9% στις βολές), τότε μάλλον κάνει κάτι πολύ καλά.

Η αλήθεια είναι ότι οι εικόνες και οι παραστάσεις τριών δεκαετιών, απαγορεύουν δια ροπάλου – Φεβουράριο μηνα ειδικότερα – τις συζητήσεις περί Final 4, που άλλωστε απέχει ακόμη αρκετά! Ωστόσο ποιος αμφιβάλει ακόμη ότι ο Ολυμπιακός παίζει (και μάλιστα με περισσή συνέπεια) το πιο όμορφα αποτελεσματικό μπάσκετ της Ευρώπης και φαίνεται κοντά αρκετά κοντά πλέον στο πλεονέκτημα έδρας;