Παναθηναϊκός: Ακόμα δεν τον είδαμε, Λάσο τον βαφτίσαμε

Να πούμε λοιπόν καλή συνέχεια στον Ντέγιαν Ράντονιτς κι ένα ευχαριστώ, όπως δημοσίως τον ευχαρίστησε η ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Δεν ξέρω, αν είμαστε σίγουροι γιατί τον ευχαριστούμε, το βέβαιο είναι πως ο Μαυροβούνιος τεχνικός ήρθε ξέροντας περισσότερο μπάσκετ από τους επικριτές του και αποχώρησε εξακολουθώντας να ξέρει περισσότερο μπάσκετ και δυο, τρία πράγματα ακόμα για τη ζωή γενικότερα.

Η “ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη” επί της περιόδου Ντέγιαν Ράντονιτς δεν είναι του αντικειμένου του συγκεκριμένου blog και δεν θα είναι ποτέ, για να σας είμαι ειλικρινής. Η αιτία είναι, πως δεν είμαι insider για να έχω γνώση των πραγμάτων, άρα καλύτερα να μην εξασκηθώ στη μυθοπλασία. Πάντως ό,τι βλέπουμε στην τηλεόραση ή από κοντά στο γήπεδο, δεν μπορεί να είναι η ολοκληρωμένη εικόνα. Αυτή ξεκινά να διαμορφώνεται από τα αποδυτήρια, από την προετοιμασία, το χτίσιμο, την καθημερινή προπόνηση, όπου ελάχιστοι μπαίνουν κι ελάχιστα μαθαίνουμε, αν δεν θέλουν σκοπίμως να τα μάθουμε.

Φρέσκα κουλούρια σήμερα. Χρήστος Σερέλης στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Κάποιοι δεν θέλουν να φάνε το σημερινό κουλούρι, προτιμούν το αυριανό κουλούρι, μη σας πω το μεθαυριανό. Αυτό για τον δικό μου συντηρητικό χαρακτήρα σημαίνει, ότι είναι πιθανότερο να μείνουμε στο τέλος νηστικοί. Διαβάζω δεξιά αριστερά για Πάμπλο Λάσο, από του χρόνου βέβαια κι αναρωτιέμαι, αν ο ίδιος ο Λάσο το ξέρει.

Μεγάλο ελάττωμα η μεγαλομανία και η έλλειψη αυτογνωσίας. Μου θυμίζει την αρχαιολατρία που μας δέρνει στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, παραβλέποντας ότι οι νεοέλληνες ελάχιστη σχέση έχουμε με τους αρχαίους ημών προγόνους. Ο Παναθηναϊκός που χτίζει – γκρεμίζει με παροιμιώδη ταχύτητα, στοχεύει μακριά διαβάζω με Πάμπλο Λάσο στο τιμόνι και πακτωλό επενδύσεων. Ως τότε; Διαχείριση κρίσης με ορίζοντα τριών μηνών. Είναι ένας καλός τρόπος να εθελοτυφλείς, το να βλέπεις μακριά στο μέλλον.

Στο προσεχές διάστημα ο μπασκετικός Παναθηναϊκός πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την ανασύστασή του. Όχι μόνο στον πάγκο και στο ρόστερ προφανώς αλλά στο σύνολό του από την κορφή ως τα νύχια. Κι όλο αυτό πρέπει να γίνει, πριν μετρηθούν τα συμβόλαια, τα διαβατήρια και οι λογαριασμοί, γιατί αν δεν γίνει έγκαιρα και σοβαρά, ούτε Λάσο ούτε Μαστίγιο τον σώζει.

Έχω ξαναγράψει πως στις παραλίες, όταν ήμασταν μικρότεροι το αγαπημένο σπορ κάτω από την ομπρέλα ήταν με φραπεδάκι και αθλητικές εφημερίδες (ναι δεν είχαμε internet τότε), να σχεδιάζουμε το ρόστερ της επόμενης χρονιάς. Τζάμπα ήταν. Με αλλουνού τα λεφτά “κάναμε μετεγγραφές” κι όλα ήταν ρόδινα, γιατί στο κάτω κάτω δεν βλέπαμε τα αποτελέσματα του “σχεδιασμού” μας εκεί στην ξαπλώστρα.

Το γιατί πρέπει να λειτουργήσει Φλεβάρη μήνα μια επαγγελματική ομάδα (και μάλιστα ο Παναθηναϊκός) με τους παραπάνω καλοκαιρινούς όρους, ειλικρινά δυσκολεύομαι να το αντιληφθώ. Κι επειδή θα διαβάσετε τις κάλτσες σας δεξιά αριστερά από πολλούς και διάφορους, κάντε μια ερώτηση στον εαυτό σας ως αναγνώστες.

Αν διαβάσετε, να γράφω εγώ για αποκλειστικότητες, πληροφορίες, προσύμφωνα και συζητήσεις, θα με απορρίψετε, όταν όλα τα παραπάνω αποδειχτούν φούμαρα; Εγώ σας λέω θα έπρεπε, γιατί κανονικά θα έπρεπε να γράφω, αυτά που όντως ξέρω κι όχι αυτά, που με βάζουν “να ξέρω”. Τα παραπάνω ξεπερνούν τον όρο clickbait και παραπέμπουν σε side payroll.

Προς το παρόν ας είμαι ειλικρινής μαζί σας, νιώθω βαθιά προβληματισμένος και αρκετά απαισιόδοξος, μέχρι να δω το πρώτο φως στον πράσινο ορίζοντα. Κι αυτό το πρώτο φως στον ορίζοντα σίγουρα δεν είναι ο Πάμπλο Λάσο. Υπάρχουν άλλα πιο δομικά πράγματα να σχεδιαστούν.

Ως τότε υπάρχει αγώνας και μάλιστα εκτός έδρας Euroleague και θα είναι πολύ ενδιαφέρον, να δούμε την αγωνιστική συμπεριφόρα κάποιων παικτών, τώρα που δεν υπάρχει ο Ράντονιτς.