Παναθηναϊκός: Στο Μιλάνο φάνηκε για ποιον λόγο η χρονιά πήγε στον... βρόντο

• Γι' αυτό χάθηκε πολύτιμος χρόνος
• Ήταν σοβαρός και έδειξε και νέα στοιχεία
• Oι αναμενόμενες «Μπεϊκονιές» και η δουλειά που πρέπει να γίνει

Ομολογώ ότι ήμουν πολύ περίεργος να δω πώς θα παρουσιαζόταν ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ματς χωρίς τον Ντέγιαν Ράντονιτς στην άκρη του πάγκου. Αν και εδώ που τα λέμε ήταν απίθανο να παίξει χειρότερα. Μόνο θετικό θα ήταν το πρόσημο που θα μπορούσε να βάλει σε σχέση με τα περισσότερα παιχνίδια της φετινής σεζόν.

Και πράγματι έτσι έγινε. Στο Μιλάνο παρουσιάστηκε ένας Παναθηναϊκός ορεξάτος, ένας Παναθηναϊκός που ήθελε να βγάλει αντίδραση, ένας Παναθηναϊκός που έδειξε μπασκετικό εγωισμό, ένας Παναθηναϊκός που προσπάθησε να πάει κόντρα στα ποσοτικά του προβλήματα.

Αν μη τι άλλο δεν έδειξε σε καμία περίπτωση αυτό το αποκρουστικό συνονθύλευμα που μας είχε συνηθίσει με αποκορύφωμα στο δεύτερο ημίχρονο του ημιτελικού με τον Ολυμπιακό. Δεν πιστεύω ότι ο Χρήστος Σερέλης κρατούσε το μαγικό ραβδάκι και κατεύθυνε τους παίκτες του ωστόσο φρόντισε να δίνει συνέχεια οδηγίες, να αντιδράει άμεσα, να συνεννοείται και να λειτουργεί ως... κανονικός προπονητής. Κάτι που είχαν ξεχάσει οι παίκτες του Παναθηναϊκού, ειδικά το τελευταίο δίμηνο.

Μπορεί αύριο μεθαύριο να μη συμβεί κάτι παρόμοιο και να έχει ένα κακό βράδυ ο Σερέλης. Καλά να είμαστε και θα το σχολιάσουμε. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι. Ήταν το πρώτο του παιχνίδι ως head coach στην Εuroleague. Αν δεν είναι αυτό ένα αγχωτικό αλλά συνάμα και σπουδαίο γεγονός για ένα προπονητή ο οποίος προσπαθούσε όλα αυτά τα χρόνια να κρατήσει το Λαύριο, μια μικρομεσαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος στη μεγάλη κατηγορία της Basket League, τότε τι είναι; Θεωρώ ότι τα πήγε εξαιρετικά στο ντεμπούτο του.

Γι' αυτό χάθηκε πολύτιμος χρόνος

Κάτι που παρατήρησα. Αν και θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο τη φετινή σεζόν ωστόσο δεν ήταν, είδα πολλές φορές τους παίκτες να γυρίζουν συνέχεια στον πάγκο για να απευθυνθούν, να ρωτήσουν και να συμβουλευτούν τον προπονητή τους. Υπήρχε αυτή η διάδραση η οποία απουσίαζε το τελευταίο διάστημα από τις τάξεις της ομάδας. Ακούγεται απίστευτο, αλλά στον «πλανήτη Παναθηναϊκό» κάπως έτσι ήταν η κατάσταση το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μένει να δούμε εάν αυτό αλλάζει οριστικά και αν το αγωνιστικό κομμάτι του Παναθηναϊκού θα (αρχίσει να) θυμίζει πλέον μία... κανονική ομάδα.

• Σερέλης: «Πρέπει να περάσουμε τη νοοτροπία του νικητή, θέλω τουλάχιστον 20 ασίστ σε κάθε ματς»

Και κάνοντας τη «σούμα» από την εικόνα στο παρκέ (χωρίς να μπω καν ακόμα στο αποτέλεσμα από τη στιγμή που δεν είχε και καμία βαθμολογική σημασία για τον Παναθηναϊκό), εύκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος πόσο πολύτιμος χρόνος χάθηκε. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τώρα τα πράγματα στους «πράσινους». Πόσο διαφορετικοί θα μπορούσαν να ήταν ήταν οι ευρωπαϊκοί τους στόχοι. Και εδώ εστιάζω το μεγάλο -το οποίο ίσως να ήταν και αναπόφευκτο- λάθος της ομάδας. Ότι δεν έγινε (πολύ) νωρίτερα η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία.

• Μεσίνα: «Ο Παναθηναϊκός δεν είχε απουσία από το βασικό rotation»

Θα μου πείτε «βάζεις το χέρι σου στη φωτιά ότι ο Παναθηναϊκός θα διεκδικούσε την οκτάδα;». Η απάντησή μου είναι «φυσικά πώς όχι». Παρόλα αυτά αποκλείεται να είχε παρουσιάσει χειρότερο πρόσωπο, στα όρια της οργής και της αγανάκτησης, από αυτό που παρουσίαζε. Το έχω αναφέρει ξανά. Δεν έφταιγε μόνο ο προπονητής, αλλά έφταιγαν και οι παίκτες. Όμως όταν ένας προπονητής δεν (μπορεί να) εμπνέει τους παίκτες, τότε και εκείνοι δεν έχουν την ψυχολογία και τη διάθεση να παίξουν (και) για εκείνον. Άλλωστε η σχέση προπονητή και παίκτη είναι «δούναι και λαβείν». Και όταν δεν «δίνεις» δεν θα «πάρεις» κιόλας. Όμως ας τα αφήσουμε αυτά πίσω. Ας πάμε στα φρέσκα κουλούρια.

Ήταν σοβαρός και έδειξε και νέα στοιχεία

Στο Μιλάνο ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός. Παρά τις πέντε απουσίες του, παρά το μικρό rotation, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε back up σέντερ, παρά το γεγονός ότι είχε βρεθεί σε τρεις περιπτώσεις πίσω στο σκορ με 8 και (στο τέλος) με 7 πόντους διαφορά, έβγαλε αντίδραση, έδειξε χαρακτήρα και σε γενικές γραμμές προσπάθησε να... κάνει κάτι διαφορετικό. Να παίξει ορθολογικό μπάσκετ. Να δείξει ότι δεν θα χρειαστεί να «φάει» 20άρα στο... κεφάλι ή να κάνει ένα πολύ άσχημο δεκάλεπτο. Αν μη τι άλλο ήταν πολύ πιο προετοιμασμένος και διαβασμένος σε σχέση με πολλά ματς το τελευταίο διάστημα.

• Ο Παπαγιάννης έκανε πόστερ τον Χάινς (vid)

Όμως τι να έκανε ο Παπαγιάννης μόνος του ως σέντερ; Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που χρεώθηκε με τρία επιθετικά φάουλ πάνω σε προσπάθεια να σκρινάρει. Ο Γουίλιαμς δεν είναι πεντάρι αλλά έπρεπε να παίξει. Και η άμυνά (;) του ήταν βούτυρο στο ψωμί του Μπράντον Ντέιβις ο οποίος έκανε ό,τι (στην κυριολεξία) ήθελε στην «πράσινη» ρακέτα. Εκεί ήθελε... Γκουντάιτις για να ισορροπήσει το δυνατό κορμί απέναντί του ώστε να μην χρειαζόταν ο Αμερικανός να δείχνει συνέχεια τα μούσκουλά του ύστερα από κάποιο καλάθι ως απόδειξη υπεροχής. Ακόμα και έτσι, ακόμα και με αυτά τα «κενά», ο Παναθηναϊκός ήταν ανταγωνιστικός. Λίγο καλύτερος να ήταν στην άμυνα και δη στην επικοινωνία μεταξύ των παικτών, ειδικά τις στιγμές που η Αρμάνι σκόραρε στο ένα layup μετά το άλλο σε καταστάσεις «5 Vs 5» ίσως να μην είχε πάει το ματς στο τελευταίο σουτ.

Από εκεί και πέρα βρήκε λύσεις στην επίθεση, είχε τον Γουίλιαμς σε εξαιρετικό επιθετικό βράδυ (σ.σ. αν και όσα έβαλε, σχεδόν τα δέχτηκε στην άμυνα), η λειτουργία και οι συνεργασίες ήταν σε καλύτερο επίπεδο, έβγαλε και εκτέλεσε σωστά τα «Pick n Roll» και έφτασε στο σημείο να διεκδικεί τη νίκη έως και το τέλος. Κι όλα αυτά παρά το 26.7% στα τρίποντα και τα 12 λιγότερα ριμπάουντ, έχοντας πάρει η Αρμάνι 15 επιθετικά σκοράροντας μάλιστα και 18 πόντους σε δεύτερες ευκαιρίες! Ουσιαστικά αυτό ήταν και το «κλειδί» για την τελική έκβαση του αγώνα.

• Γουίλιαμς: «Είμαι στεναχωρημένος γιατί παλέψαμε για 40 λεπτά, αλλά δεν τα καταφέραμε»

Βέβαια ο Μπέικον είχε την ευκαιρία να στείλει το ματς στην παράταση στο τέλος. Γι' αυτό και ο Παναθηναϊκός μπορεί (επαναλαμβάνω και λέω επειδή ΔΕΝ είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον το ματς) να είναι χαμογελαστός μετά το ματς στο Μιλάνο. Παρουσιάστηκε καλύτερος, βελτιωμένος, πιο ορεξάτος ενώ σε κανένα σημείο του αγώνα δεν παράτησε το ματς. Παίκτες και προπονητές κρατάνε αυτά τα στοιχεία και μέσα στο πνευματικό κομμάτι της (κάπως πιο) ανεβασμένης ψυχολογίας, θα κάνουν τη... δουλίτσα τους στις (από εδώ και στο εξής) προπονήσεις ώστε να παρουσιάσουν καλύτερο πρόσωπο στη συνέχεια. Χειρότερο, το αποκλείω. Θα χρειαστεί τεράστια προσπάθεια για να γίνει... χειρότερος ο Παναθηναϊκός.

Oι αναμενόμενες «Μπεϊκονιές» και η δουλειά που πρέπει να γίνει

Σίγουρα το ενδεχόμενο της νίκης απέναντι στην Αρμάνι θα έφερνε ακόμα καλύτερη ψυχολογία, αλλά ακόμα και έτσι όλοι ξέρουν ότι η ομάδα έπαιξε καλύτερα. Όσο για τον Μπέικον; Πάντα θα κάνει τις... Μπεϊκονιές του (όπως συνηθίζω να λέω) γιατί πολύ απλά αυτό είναι το παιχνίδι του και είναι δύσκολο αυτός ο (έτσι και αλλιώς -overall- εξαιρετικός) παίκτης, να μπει σε «καλούπια». Μπορεί μόνο να μετριαστεί και να χαλιναγωγηθεί το ατομικό του παιχνίδι το οποίο και «πηγάζει» μέσα από το ταλέντο του. Όμως μέχρι εκεί. Να αλλάξει ως παίκτης, αποκλείεται. Αν θα μπορέσει ο coach Σερέλης να τον «κερδίσει» με τον τρόπο του; Θα φανεί στην πορεία. Γιατί απέναντι στον Ράντονιτς είχε χαθεί κάθε μέτρο!

• Παναθηναϊκός: Οι παίκτες ευχαρίστησαν τους φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στο Μιλάνο (vid)

Αν θέλετε την άποψή μου, καλώς πήρε τις τελευταίες επιθέσεις. Σίγουρα θα μπορούσε να είχε πάρει καλύτερες αποφάσεις ως προς την «εκτέλεση» αλλά ήταν ο πιο «ζεστός» παίκτης εκείνη τη στιγμή. Οπότε θεωρώ 100% σωστή την απόφαση να πάει η μπάλα στα χέρια του. Είδαμε ότι οι λεπτομέρειες έκριναν αυτό το παιχνίδι. Και αν δεν είχε κάνει ο Παπαγιάννης αυτό το αχρείαστο φάουλ στον Μέλι μακριά από τη μπάλα στα 11'' πριν από το τέλος «χαρίζοντας» βολές, το ματς ενδεχομένως να είχε κυλήσει διαφορετικά. Όμως με «αν» και τα «εφόσον» δεν γράφεται καμία ιστορία. Ο «Big Papa» υπέπεσε στο φάουλ και έγινε ό,τι έγινε.

Και δυο ακόμα παρατηρήσεις. Ο Γκριγκόνις αγωνίστηκε μόνο 4 λεπτά. Ομολογώ περίμενα ότι θα τον έβλεπα περισσότερο στην μετά-Ράντονιτς εποχή, αλλά (πιστεύω ότι) η αμυντική του αδυναμία τον κράτησε στον πάγκο. Ο Τόμας δεν βρήκε τα σουτ που ήθελε καθώς έβγαινε και δεύτερος παίκτης επάνω του (σ.σ. κάτι που φαντάζομαι θα δουλευτεί στις προπονήσεις μέσω της καλής κυκλοφορίας -όπως είπε και ο Σερέλης- ώστε να βρίσκονται τα καλά σουτ) με τον Έλληνα τεχνικό να εμπιστεύεται περισσότερο αμυντικά γκαρντ όπως τους Λι και Πονίτκα.

Το ματς μπήκε στο βιβλίο της ιστορίας και πλέον οι «πράσινοι» στρέφονται στο παιχνίδι της επόμενης εβδομάδας κόντρα στην Εφές στο κλειστό του ΟΑΚΑ όπου θα έχει μεσολαβήσει και μια εβδομάδα δουλειάς από τη στιγμή που δεν υπάρχει αναμέτρηση για την Basket League. Εκεί θα δούμε (και θα πούμε) περισσότερα...