Τάϊλερ Ντόρσεϊ: Δύσκολο να «διαβάσει» κανείς την «λογική» του

• Πέτυχε το όνειρό του, αλλά δεν έγινε σοφότερος μέσα απ' αυτό
• Η επιμονή των «ερυθρόλευκων» και το timing τον «έντυσαν» στα «ερυθρόλευκα»
• Τις «δις εξαμαρτείν» ουκ ανδρός σοφού

Είναι από τις περιπτώσεις παικτών, που κοιτώντας το backround του, είναι φυσιολογικό να είσαι επιεικής μαζί τους. Τουλάχιστον μέχρι να συμπληρώσουν το 25ο έτος της ηλικίας τους και πάντα όσον αφορά στις επαγγελματικές επιλογές τους.

Έστω κι αν το ελληνικό διαβατήριο που απέκτησε σε ηλικία 18 ετών (χάρη στον Έλληνα παππού του, το 2015 συμμετείχε στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων με την Εθνική Ελλάδας), θα έπρεπε να του είχε αλλάξει από αρκετά νωρίτερα τον τρόπο σκέψης.

Γιατί κακά τα ψέματα, ο νεοαποκτηθείς άσος της Φενερμπαχτσέ θα έπρεπε να κάνει κάθε μέρα τον σταυρό του και να ευχαριστεί τον Έλληνα δημοσιογράφο, που τον πρότεινε στον Παναγιώτη Φασούλα κι εκείνος με την σειρά του στην ελληνική ομοσπονδία, προκειμένου να «τρέξει» το θέμα της ελληνικής ιθαγένειας.

Και αυτό, γιατί αν σκεφτούμε ότι ο Τάϊλερ Ντόρσεϊ, περί ου ο λόγος, υπέγραψε στην Μακάμπι σε ηλικία 23 ετών (2019), συγκέντρωνε όλα εκείνα τα στοιχεία, ώστε να παίξει 10-15 χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο της Euroleague και να πάρει σύνταξη στην Ευρώπη, επιστρέφοντας στην Αμερική με συνολικά έσοδα καριέρας κοντά στα 20 εκατομμύρια δολάρια!

Δυστυχώς, ακόμη και στα 26-27 του, όμως, που το μυαλό του θα έπρεπε να έχει ωριμάσει και ίδιος να έχει αντιληφθεί πλήρως ότι το μέλλον βρίσκεται αποκλειστικά στην από 'δω πλευρά του Ατλαντικού, ο ίδιος αποδείχτηκε εντελώς «κολλημένος» με αποτέλεσμα να χάσει σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο από τα πιο ποιοτικά της καριέρας του.

Ας κάνουμε, όμως, ένα μικρό flashback στην διαδρομή του, το οποίο θα σας βοηθήσει να συνειδητοποιήσετε για ποιο λόγο έχω πλέον διαμορφώσει την παραπάνω άποψη.

Πέτυχε το όνειρό του, αλλά δεν έγινε σοφότερος μέσα απ' αυτό

Μεγαλώνοντας στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια και αλλάζοντας αρκετά σχολεία στα προάστια του Λος Άντζελες, ο Τάιλερ «έχτισε» από νωρίς την φήμη του δεινού σκόρερ, η οποία του χάρισε υποτροφία στο Όρεγκον με την φανέλα του οποίου πραγματοποίησε μία πολύ αξιόλογη κολεγιακή καριέρα (μ.ο. 14,1π. & 3,9ρ. με 41,6% τριπ.), συμμετέχοντας και στο Final 4 του 2017 (οι Ντακς ηττήθηκαν στον ημιτελικό από τους πρωταθλητές Νορθ Καρολάινα Τάρχιλς).

Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, χωρίς να είναι point-guard και παρά το σχετικά χαμηλό του ύψος (1,93) για καθαρό "δυάρι" στο επίπεδο του ΝΒΑ, ο Καλιφορνέζος άσος επελέγη στο draft (νο41 από τους Ατλάντα Χοκς) και στα πρώτα του δύο χρόνια στον «μαγικό κόσμο», πήρε τις ευκαιρίες του και για τον χρόνο που έπαιξε, είχε αρκετές καλές στιγμές.

Με σχεδόν 18 λεπτά κατά μέσο όρο σε 56 παιχνίδια, σαν “rookie” και χωρίς να έχει πολύ την μπάλα στα χέρια του, είχε 7,2 πόντους, 2,3 ριμπάουντ και 1,4 ασίστ ανά παιχνίδι. Στα μέσα της 2ης σεζόν, βέβαια, η Ατλάντα πείστηκε, ότι σαν “δυάρι”, δεν θα της έδινε πολλά πράγματα και στην πρώτη ευκαιρία που της παρουσιάστηκε, τον έστειλε στο Μέμφις.

Και στο Τενεσί, όμως, παίχτηκε σχεδόν το ίδιο έργο. Ο Ντόρσεϊ πήρε ακόμη περισσότερο χρόνο (21 λεπτά ανά παιχνίδι), ξεκίνησε σε περισσότερα από τα μισά παιχνίδια που έπαιξε (σε 11 από τα 21) και κατέγραψε αρκετά αξιόλογα νούμερα (μ.ο. 9,8π., 3,3ρ. & 1,9ασ. με 36,6% τριπ.) με την φανέλα των Γκρίζλις.

Παρ' αυτά, όμως, ούτε οι «αρκούδες» πείστηκαν ότι τα πράγματα που μπορεί να κάνει στο παρκέ, ταιριάζουν στο παιχνίδι του ΝΒΑ και μοιραία δεν του προσέφεραν συμβόλαιο.

Το συμπέρασμα από το διετές πέρασμά του από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, λοιπόν, παρέπεμπε σε έναν παίκτη με σπουδαίες ικανότητες σκόρερ, που συνδυάζονται και με αθλητικά προσόντα για την θέση του shooting-guard, του οποίου το καλούπι, όμως ήταν κομμένο και ραμμένο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Παρ' όλα αυτά, η απόφαση του να αποδεχθεί την πρόταση της Μακάμπι ελήφθη μόνο όταν εξάντλησε όλες τις πιθανότητες να βρει την πρόταση που δεν ήρθε ποτέ από τον «άλλο πλανήτη» του αθλήματος και μοιραία, βρέθηκε για δύο χρόνια στο Τελ Αβίβ.

Η επιμονή των «ερυθρόλευκων» και το timing τον «έντυσαν» στα «ερυθρόλευκα»

Οι δύο πολλά υποσχόμενες σεζόν που έκανε με την «ομάδα του λαού» στο Ισραήλ (μ.ο. 10,6π. με 39,2% τριπ. σε 62 αγ. της Euroleague) σε συνδυασμό με το ελληνικό του διαβατήριο, τον έβαλαν από νωρίς στο radar του Ολυμπιακού. Το καλοκαίρι του 2019, όταν ο Ντόρσεϊ κατέστησε σαφές στους ανθρώπους της Μακάμπι ότι δεν θέλει να παίξει άλλο μαζί με τον Σκότι Γουίλμπεκιν, οι «ερυθρόλευκοι» ασχολήθηκαν πολύ σοβαρά με την περίπτωσή του. Εκείνος, όμως, έθεσε και πάλι ως βασική του προτεραιότητα το ΝΒΑ.

Μοιραία, οι Πειραιώτες στράφηκαν στην περίπτωση του Λάιτι και ο Ντόρσεϊ επανήλθε στο προσκήνιο, επειδή βοήθησε το timing! Το φαινομενικά «κλεισμένο» deal με τον παίκτη της Βιλερμπάν «χάλασε», η ομάδα ξαναβγήκε στην αγορά και η μετεγγραφή ολοκληρώθηκε στα τέλη Αυγούστου (επειδή είδε κι απόειδε στο ΝΒΑ), με την προετοιμασία να έχει ήδη αρχίσει.

Η κορυφαία ευρωπαϊκή σεζόν που έκανε με την «ερυθρόλευκη» φανέλα (μ.ο. 12,8π., 2,3ρ. & 2,0ασ. με 37,4% τριπ.) η συμμετοχή του στο Final 4 του Βελιγραδίου, το πρώτο «νταμπλ» που κατέκτησε, το «δέσιμο» που απέκτησε με τον οργανισμό και με τον τρόπο παιχνιδιού του Γιώργου Μπαρτζώκα σε συνδυασμό με την επιθυμία της διοίκησης να του δώσει νέο πολυετές συμβόλαιο, θα 'λεγε κανείς ότι αρκούσαν και περίσσευαν για να τον κρατήσουν για πολλά χρόνια στο «λιμάνι».

Τις «δις εξαμαρτείν» ουκ ανδρός σοφού

Για μία ακόμη φορά, όμως, ο Ντόρσεϊ αποδείχτηκε ότι δεν έχει βάλει μυαλό και δεν έχει εκτιμήσει σωστά το μπασκετικό του status. Την ώρα που οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες, του έστρωναν χαλί και ο ίδιος είχε φτάσει στο σημείο να υπογράψει το μεγαλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του, έκανε το ίδιο λάθος, βάζοντας στην αναμονή όλες τις ευρωπαϊκές ομάδες που ασχολήθηκαν μαζί του.

Το να το κάνει αυτό επειδή έχει κάτι χειροπιαστό από την Αμερική, που τουλάχιστον του παρέχει μία ασφάλεια και μία χρονική εγγύηση, ακόμη κι αν τα χρήματα θα ήταν λιγότερα από την Ευρώπη, να το καταλάβω... Όμως, το να απαρνηθεί το ευρωπαϊκό του μέλλον στην ηλικία των 26 ετών, για να πάρει το two way contract των Μάβερικς (ούτε καν εγγυημένο μονοετές) έτσι ώστε να αυξήσει τις πιθανότητες συνταξιοδότησής του από το ΝΒΑ, αγγίζει τα όρια της επαγγελματικής αφέλειας.

Γιατί, σύμφωνοι, μπορεί ο βασικός στόχος του να επετεύχθη και με τις τρεις εφετινές ολιγόλεπτες συμμετοχές του με τους Μαβς, να εξασφάλισε ένα minimum ετήσιο ποσό της τάξεως των 90.000 δολαρίων στα 62 του χρόνια (αν εν τω μεταξύ έχει πάρει κάποια στιγμή το πτυχίο του), αλλά τα παραπάνω χρήματα είναι... peanuts, μπροστά στο συμβόλαιο που θα υπέγραφε το περασμένο καλοκαίρι ή σ' αυτό που υπέγραψε πριν λίγες μέρες.

Με απλά λόγια, λοιπόν, ο Ντόρσεϊ χαράμισε το μεγαλύτερο μέρος μίας κομβικής σεζόν για την καριέρα του για να «σκουπίζει» τον πάγκο στο Ντάλας και να βολοδέρνει στην G-League (όπου έκανε παπάδες), για να του δείξουν στο τέλος την πόρτα της εξόδου κι εκείνος – αφού εν τω μεταξύ άλλαξε τρεις ατζέντηδες – να γυρίσει με την ουρά στα σκέλια στην Ευρώπη και να υποκύψει στο «ασφυκτικό μαρκάρισμα» της Φενέρμπαχτσέ, που του έδωσε 3,8 εκατομμύρια Ευρώ για 2,5 χρόνια.

Με αυτά και με εκείνα, ο 27χρονος διεθνής Ελληνοαμερικανός guard θα αναγκαστεί να παίξει μαζί με τον Γουίλμπεκιν (με τον οποίο έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά), η παρουσία του οποίου ήταν ο βασικός λόγος που έφυγε από την Μακάμπι αλλά και μία παράμετρος για την οποία, το περασμένο καλοκαίρι δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την πρόταση της Φενέρμπαχτσέ.

Κλείνοντας, στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι και σε συνδυασμό με την παρουσία του Δημήτρη Ιτούδη, η τουρκική ομάδα απέκτησε ένα σπουδαίο επιθετικό «εργαλείο», που αυτομάτως την ανεβάζει επίπεδο. Αν ο Έλληνας ομοσπονδιακός τεχνικός καταφέρει να αξιοποιήσει στο έπακρο την ποιότητά του, χωρίς να «χαλάσει» την «χημεία» της ομάδας του ή να χάσει τον Γουίλμπεκιν, τότε η Φενέρμπαχτσέ θα επωφεληθεί σύντομα από την τελευταία της προσθήκη...

Υγ.: Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν μπήκε ποτέ στην διαδικασία να ανακατέψει το «γλυκό» και να προσθέσει έναν πολύ ποιοτικό παίκτη (που ήταν στην ομάδα πέρυσι και αποδεδειγμένα ταιριάζει στο παιχνίδι του), δείχνει τον βαθμό της προσήλωσης και της πίστης που έχει ως οργανισμός στον σχεδιασμό του καλοκαιριού και στην έως τώρα απόδοση του ρόστερ.