Η «δίψα» διαχωρίζει τον Ολυμπιακό από την υπόλοιπη «ελίτ» της Ευρώπης

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εφετινή Euroleague είναι ίσως η πιο ανταγωνιστική των τελευταίων επτά ετών (από την σεζόν 2016-17 κι εντεύθεν), που η διοργάνωση διεξάγεται με το ισχύον σύστημα διεξαγωγής.

Λίγο η απουσία των ρωσικών ομάδων, που άνοιξε την όρεξη και έδωσε αφορμή για μεγαλύτερη επένδυση από συλλόγους που δύσκολα μπορούσαν να στοχεύσουν στα playoffs (Μονακό, Βίρτους, Ζάλγκιρις, Βαλένθια, Παρτίζαν κ.α.), λίγο οι επτά «διαβολοβδομάδες» και το βαρύ πρόγραμμα σε σχέση και με τις εγχώριες διοργανώσεις ανά την Ευρώπη, ο εφετινός «μαραθώνιος» της regular season, είναι ο πλέον συναρπαστικός και ο λιγότερος προβλέψιμος της επταετίας.

Υπό τις παραπάνω συνθήκες, λοιπόν, η εκπληκτική πορεία του Ολυμπιακού, που έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος κατέρριψε το ρεκόρ νικών του από καταβολής του ισχύοντος format (είχε καταγράψει τρεις φορές από 19 νίκες, με τις δύο να αφορούν τις σεζόν που οι αγώνες ήταν 30, ενώ η τρίτη ήταν πέρυσι που λόγω του αποκλεισμού των ρωσικών ομάδων, οι αγώνες ήταν 28), παίρνει ακόμη μεγαλύτερη αξία!

Όχι μόνο γιατί το νούμερο θα αυξηθεί, αν και είναι δύσκολο να «απειλήσει» τα δύο ρεκόρ όλων των εποχών, που είναι οι 25 νίκες σε format 30 αγώνων (το έκανε η Φενέρ την σεζόν 2018-19 με 30 αγώνες) και οι 24 στο αντίστοιχο των 34 αγώνων (το έχει η Μπαρτσελόνα από την σεζόν 2020-21).

Αλλά κυρίως, γιατί το υψηλό κίνητρο και η «δίψα» για το 12ο «ταξίδι» σε Final 4 (η πρόκριση αυτή καθεαυτή ισοδυναμεί με το μισό τρόπαιο), είναι ξεκάθαρο ότι διαχωρίζουν την εφετινή έκδοση της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα, από όλες τις υπόλοιπες που ανήκουν στην «ελίτ» της Ευρώπης και θεωρούνται διεκδικήτριες του τίτλου στην Euroleague.

Μετά από σχεδόν 5,5 μήνες αγωνιστικής δράσης, οι Πειραιώτες έχουν κερδίσει με το σπαθί τους τον τίτλο της καλύτερης ομάδας στην εφετινή διοργάνωση. Έξι αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου, έχουν εξασφαλίσει την επιστροφή τους στα playoffs, απέχουν ουσιαστικά δύο νίκες από το πλεονέκτημα έδρας, ενώ ταυτόχρονα κρατούν την τύχη στα χέρια τους ακόμη και για την κατάκτηση της πρωτιάς! Κάτι που αν συμβεί θα είναι πρωτοφανές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Όλα τα παραπάνω, όμως, έχουν συμβεί με εντυπωσιακό μπάσκετ και με μία αγωνιστική συνέπεια, που ανεξαρτήτως της «χημείας», του βάθους και της ποιότητας που χαρακτηρίζουν το ρόστερ τους, αποτελούν στοιχεία που η αλήθεια είναι ότι με τα χρόνια, έχουμε ξεσυνηθίσει να βλέπουμε από ελληνική ομάδα.

Λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Κύπελλο με τρεις εύκολες νίκες (μέση διαφορά 25 πόντων και μέσο παθητικό 57,6 πόντων) σε ισάριθμες μέρες, έκανε το 11/11 επί του Παναθηναϊκού σε διάστημα 15 μηνών, ενώ ταυτόχρονα βρισκόταν πολύ κοντά στην πρωτιά της Basket League και στο πλεονέκτημα έδρας για τα playoffs της Euroleague, εύλογα θα περίμενε κανείς να κατεβάσει λίγο ρυθμούς.

Και λόγω κούρασης και λόγω πνευματικού «αδειάσματος» αλλά και λόγω του καυτού προγράμματος που ακολουθούσε και περιελάμβανε 4 παιχνίδια σε διάστημα μόλις επτά ημερών!

Αντ' αυτού, όμως, οι πρωταθλητές προσπέρασαν την μοναδική off night που είχαν φέτος στην Ευρώπη (στο Μιλάνο γνώρισαν την πιο βαριά εφετινή ήττα τους) και παρ' ότι απειλήθηκαν σοβαρά στην Ρόδο, απέδρασαν νικηφόρα και εν συνεχεία όχι απλά ανταποκρίθηκαν στα δύο back to back παιχνίδια, αλλά από παιχνίδι σε παιχνίδι έδειξαν να ξαναβρίσκουν την φρεσκάδα τους και να γεμίζουν το ενεργειακό τους ρεζερβουάρ.

Κι αν το όνομα της Μπαρτσελόνα, το γεμάτο γήπεδο, αλλά και το κίνητρο του 2/2 (77-70) για το σενάριο της τριπλής ισοβαθμίας με τους Καταλανούς και τους Μαδριλένους, έδωσαν έξτρα ώθηση στα μετόπισθεν και επανέφεραν τους Πειραιώτες στα γνωστά αμυντικά τους standards, τι να πει κανείς για την παράσταση που ακολούθησε 48 ώρες αργότερα (102-74), σε ένα «πονηρό» από πολλές απόψεις παιχνίδι και απέναντι σε έναν αντίπαλο (Μπάγερν) που δεν υποτιμάς εύκολα.

Και μόνο η προσέγγιση του Ολυμπιακού από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης στην άμυνα, που πήγε την διαφορά στο +15 μόλις στο 5ο λεπτό και με μηδέν παθητικό, δείχνει το μέγεθος της επιθυμίας αλλά και της συγκέντρωσης που χαρακτηρίζει το σύνολο των παικτών του. Το ότι δεν έβγαλε σε σχεδόν κανένα σημείο του αγώνα το πόδι από το γκάζι (η διαφορά έφτασε το +20 στην ανάπαυλα και το +32 λίγο πριν το τέλος, έκανε ρεκόρ στα εύστοχα τρίποντα, ενώ σκόραρε 26 πόντους από τα λάθη των Γερμανών), καθώς επίσης και η τσαντίλα του Μπαρτζώκα στις λιγοστές στιγμές της αμυντικής χαλάρωσης, αποτελούν σοβαρές ενδείξεις ότι η ομάδα είναι αποφασισμένη να κυνηγήσει την ιστορική ευκαιρία που έχει φέτος για να ξαναγράψει ιστορία.

Η δύσκολη εξίσωση στο υψηλότερο επίπεδο έχει να κάνει με το άθροισμα του αποτελέσματος, της ουσίας και του μπάσκετ που παίζει η εκάστοτε ομάδα. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, η 2η κορυφαία επίθεση, η 3η θέση στα τρίποντα, η καλύτερη άμυνα και η πρωτιά σε ασίστ, κλεψίματα, δίποντα και αξιολόγηση, αποτελούν την απάντηση αλλά και τα εφόδια που εξηγούν τα πως και τα γιατί οι «ερυθρόλευκοι» λύνουν τόσο εύκολα όλα τα προβλήματα...