Παναθηναϊκός: H επιβράβευση της δουλειάς στο χειροκρότημα του κόσμου

• Από το... κολλύριο στα χαμόγελα
• Ο 12ος της Μπαρτσελόνα, πρωταγωνιστής στον Παναθηναϊκό
• Μπάλες στον Παπαγιάννη

Ομολογώ ότι είχα πολύ καιρό να δω τον κόσμο να φεύγει από το ΟΑΚΑ τη φετινή σεζόν έχοντας χάσει ο Παναθηναϊκός με διψήφια διαφορά και να μην είναι απογοητευμένος. Δεν θα πω ότι ήταν και χαρούμενος, έτσι; Η ήττα είναι πάντα ήττα. Οποιαδήποτε ομάδα κι αν βρίσκεται απέναντι και σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκονται οι πράσινοι.

Ο (μπασκετικός τουλάχιστον) Παναθηναϊκός έχει τις νίκες στο DNA του. Έτσι έχει μάθει και έτσι θέλει να πορεύεται. Το ότι τα τρία τελευταία χρόνια έχει χάσει την ευρωπαϊκή του αίγλη δεν λέει κάτι. Ζήτημα χρόνου είναι να την αποκτήσει ξανά...

• Ο Παναθηναϊκός το προσπάθησε, ο Μίροτιτς το... καθάρισε (vid)

Όμως κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι φετινή χρονιά ξεκίνησε με διαφορετική στόχευση αλλά στην πορεία προέκυψε το... μία από τα ίδια. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τι συνέβη όλο αυτό το διάστημα. Άλλωστε είναι χιλιογραμμένο και χιλιοειπωμένο.

Από την άλλη ποτέ δεν είναι αργά για διορθωτικές κινήσεις οι οποίες μπορεί και να αποδειχθούν (ως ένα σημείο) ευεργετικές. Θεωρώ ότι τη στιγμή που έχουν αλλάξει πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις είναι ζήτημα χρόνου να «πατήσει» ξανά η ομάδα στα πόδια της και να αποκτήσει μία συνέπεια. Σίγουρα στερείται βάθους και ποιότητας αλλά όπως λένε και οι Αμερικάνοι «hard work, pays off».

Από το... κολλύριο στα χαμόγελα

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Κανείς δεν το ξέρει. Όμως για ρωτήστε και τους πολύπαθους (αλλά και απαιτητικούς) φιλάθλους τι αντίκριζαν στο παρκέ μέχρι και τον περασμένο μήνα και τι αντικρίζουν τώρα; Ο κόσμος του Παναθηναϊκού ξέρει μπάσκετ. Δεν είναι χαζός. Και βλέπει ότι τις τελευταίες εβδομάδες γίνεται δουλειά. Μπορεί αποτέλεσμα να μην είναι επιθυμητό στα περισσότερα παιχνίδια ωστόσο δεν φεύγει από το γήπεδο ή δεν κλείνει την τηλεόραση ψάχνοντας το καλύτερο κολλύριο για τα μάτια τους.

Ε, κακά τα ψέματα. Πόνεσαν. Και πόνεσαν πολύ. Δεν γνωρίζω εάν και εφόσον ο Παναθηναϊκός προλαβαίνει να γυρίσει ολοκληρωτικά το «τσιπάκι» μετά την απομάκρυνση του Ράντονιτς και την έλευση του Σερέλη ωστόσο δεν θυμίζει το (στα περισσότερα ματς) αποκρουστικό συνονθύλευμα των περασμένων μηνών. Ξαναλέω. ΚΑΝΕΙΣ δεν χαίρεται για τις ήττες επειδή η ομάδα έπαιξε καλύτερα. Αυτό είναι de facto. Όμως δεν γίνεται να μην αναφερθεί η συνεχής βελτίωση στις τάξεις της ομάδας.

• Σερέλης: «Μας πλήγωσαν τα επιθετικά ριμπάουντ της Μπαρτσελόνα, σε 10 ημέρες ο Πονίτκα»

Το δεύτερο ημίχρονο με τον Ερυθρό Αστέρα, το ματς στη Λιόν, η καλύτερη εικόνα που έδειξε η ομάδα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και το γεγονός ότι έμεινε μέσα στο ματς και διεκδίκησε τη νίκη απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης για 35 λεπτά. Και η Μπαρτσελόνα είχε σκοπιμότητα. Ήθελε πάση θυσία τη νίκη στο ΟΑΚΑ για να διατηρηθεί σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο της Euroleague. Δεν ήθελε και πολύ να κάνει τη ζημιά ο Παναθηναϊκός.

Κρατήστε και αυτό. Ήταν εκτός οι Μπέικον και Πονίτκα. Δύο κομβικοί παίκτες για το παιχνίδι της ομάδας. Αν μέσα στις (ήδη) περιορισμένες λύσεις, προσθέσουμε και τις σημαντικές απουσίες απέναντι στην πληρέστατη Μπαρτσελόνα, τότε ο Παναθηναϊκός στάθηκε καλά στο ματς. Και (επί της ουσίας) ας μην κυνηγούσε τίποτε απολύτως.

Ο 12ος της Μπαρτσελόνα, πρωταγωνιστής στον Παναθηναϊκό

Δείτε ποιος παίκτης δεν πήρε ούτε δευτερόλεπτο συμμετοχής στο ΟΑΚΑ. Ο Κάιλ Κούριτς. Ο 12ος στην ιεραρχία του rotation. Πιστεύει κανείς ότι στον φετινό Παναθηναϊκό δεν θα είχε τουλάχιστον 20 λεπτά συμμετοχής κατά μέσο όρο και δεν θα ήταν από τους πρωταγωνιστές; Μόνο και μόνο από αυτό το γεγονός φαίνεται η διαφορά ποιότητας και «βάθους» μεταξύ των δύο ομάδων. Γι' αυτό και λέω ότι η προσπάθεια του Παναθηναϊκού σε αυτό το ματς ήταν αξιέπαινη. Αν και δεν αρμόζουν τέτοιες λέξεις για τους «πράσινους» καθώς εκείνοι πρέπει να είναι τα αφεντικά και οι... άλλοι να κάνουν τις «καλές προσπάθειες».

Επιστρέφοντας στο ματς. Και στο πώς φαίνεται η δουλειά που κάνουν στον Παναθηναϊκό τον τελευταίο μήνα. Σε αυτό το παιχνίδι οι «πράσινοι» έπαιζαν με... μισό πλέι μέικερ. Και θα εξηγήσω τι εννοώ. Ο Γουόλτερς μία παίζει, τρεις δεν παίζει. Και το τελευταίο διάστημα, ακόμα και όταν βρίσκεται στο παρκέ, είναι σαν μην... παίζει. Δεν ξέρω αν είναι ντεφορμάρισμα ή αν έχει επηρεαστεί από τους (ουκ ολίγους) τραυματισμούς αλλά σίγουρα δεν βοηθάει καθόλου την ομάδα του. Και γι' αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι είναι το φαβορί για να «κοπεί» από την εξάδα των ελληνικών play-offs. Κρίμα. Γιατί είναι καλός παίκτης. Όμως όταν κάποιος είναι «γυάλινος» αυτά τα πράγματα θα συμβαίνουν μέσα στη χρονιά.

Και το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο όταν ο άλλος πλέι μέικερ, ο οποίος είχε αποκτηθεί για δεύτερος αλλά με το σπαθί του έγινε πρώτος, δεν βρίσκεται στη μέρα του. Δεν ξέρω αν ευθύνεται το πρόβλημα που είχε στην αριστερή κνήμη και το οποίο τον είχε στη λίστα των «αμφιβολων» πριν από το ματς, αλλά ο Πάρις Λι πήρε πολλές λάθος αποφάσεις ξοδεύοντας πολλές επιθέσεις με σουτ στη λήξη των 24''. Αμυντικά έβγαλε ενέργεια αλλά αν ήταν στοιχειωδώς πιο συγκεντρωμένος στην επίθεση, ίσως το ματς να είχε πάρει διαφορετική τροπή.

Μπάλες στον Παπαγιάννη

Το ευχάριστο είναι ότι τόσο ο Λι όσο και οι περισσότεροι παίκτες του Παναθηναϊκού «έβλεπαν» τον Παπαγιάννη. Ο ψηλός δεν χρειάστηκε σε αυτό το ματς να νιώσει σαν... αθλητής στίβου πηγαίνοντας απλά πάνω-κάτω το παρκέ χωρίς να παίρνει ούτε μισή πάσα (σ.σ. και δεν ήταν λίγες φορές που έχει συμβεί φέτος). Αυτή τη φορά «τροφοδοτήθηκε» σωστά, πήρε μπάλες πάνω από τη στεφάνη, ενώ του έδινε η Μπαρτσελόνα το περιφερειακό σουτ και εκείνος της είπε και «gracias» σημειώνοντας προσωπικό ρεκόρ καριέρας στο σκοράρισμα .

Και για τον Παπαγιάννη τα έχουμε πει πολλές φορές. Βρίσκει ρυθμό στην επίθεση; Θα βοηθήσει και στην άμυνα. Απλά είναι τα πράγματα. Καθόλου τυχαία η εμφάνισή του σε αυτό το παιχνίδι. Επίσης: Είδαμε ότι οι Γκριγκόνις και Τόμας μπορούν να βοηθήσουν. Αν παίρνουν μπάλες εκεί που πρέπει και όταν πρέπει μόνο απειλητικοί μπορούν να γίνουν. Μέχρι και στην άμυνα έβαζαν χέρια και προσπαθούσαν να «διαβάσουν» τον αντίπαλο. Κρίμα που ο Τόμας έπρεπε (ελέω Ράντονιτς) να μείνει εκτός ρόστερ στην Basket League. Το σουτ έξω από τα 6.75 μέτρα θυμίζει... Τζέισι Κάρολ. Λεφτά στην τράπεζα. Ο Γκριγκόνις όσο θα αγωνίζεται και θα «μπαίνει» στην εξίσωση της ομάδας μετά τα όσα σχεδιάζει ο Σερέλης (και) για εκείνον, άλλο τόσο θα θυμίζει τον... κανονικό Γκριγκόνις.

Και όσον αφορά τη δουλειά που κάνει ο Σερέλης, το πόσο πολύ το «ψάχνει» και το πόσο θέλει να ανακατέψει την τράπουλα δοκιμάζοντας διάφορα πράγματα, φαίνεται και από τη χρησιμοποίηση του Μαντζούκα. Ο 20χρονος φόργουορντ που βρίσκεται σε διαρκή άνοδο τον τελευταίο μήνα, χρησιμοποιήθηκε κόντρα στην Μπαρτσελόνα ως «τριάρι». Ελλείψει Πονίτκα και Μπέικον, ο Μαντζούκας «ανέβηκε» θέση ενώ πριν από 10 ημέρες έπαιξε και ως «πεντάρι». Πραγματικό πασπαρτού ο μικρός.

• Γιασικεβίτσιους: «Ευχαριστώ τον κόσμο, από τα πιο ωραία 20 δευτερόλεπτα της σεζόν μου»

Αστερίσκος στο ματς τα ριμπάουντ. Μιλάμε η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων ήταν τεράστια. 42 ριμπάουντ η Μπαρτσελόνα, 18 ο Παναθηναϊκός. Η μέρα με τη νύχτα. Άλλωστε το αμυντικό κομμάτι μιας ομάδας είναι πιο δύσκολο απ' ότι το επιθετικό. Οι αυτοματισμοί και οι συνεργασίες απουσιάζουν από τους «πράσινους» (σ.σ. και λογικό αφού βρίσκονται σε περίοδο... προετοιμασίας) με αποτέλεσμα να χάνονται οι θέσεις, οι τοποθετήσεις των παικτών να είναι λανθασμένες και αν συνυπολογίσουμε το έλλειμα ενέργειας, κινήτρου αλλά και διάθεσης, τότε το έργο των αντιπάλων γίνεται πιο εύκολο.

Μιας και ανέφερα την άμυνα. Θαρρώ ότι τον Μίροτιτς δεν θα μπορούσε να τον σταματήσει κανείς σε αυτό το ματς. Εβγαλε την τεράστια ποιότητά του ως παίκτης και από τη στιγμή που πήρε ρυθμό στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου, για κακή τύχη του Παναθηναϊκού μπήκε στην «ζώνη του λυκόφωτος» και μετά... καληνύχτα. Εκεί παίρνεις ποπ κορν, απολαμβάνεις και χειροκροτάς τον παικταρά. Τόσο απλά.

Στον Παναθηναϊκό πρέπει να παίρνουν αυτά τα ματς ως οδηγούς για τα ελληνικά play-offs. Εκεί έχουν στοχεύσει και εκεί θέλουν να παρουσιάσουν το καλύτερο δυνατό πρόσωπο ώστε να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα. Μέχρι τότε θα βρίσκονται σε... νέα περίοδο προετοιμασίας όπου καλούνται να παρουσιάζουν καλύτερο πρόσωπό από παιχνίδι σε παιχνίδι. Και μέχρι στιγμής, το καταφέρνουν...

ΥΓ: «Όταν μπήκα στο ΟΑΚΑ και με υποδέχθηκε ο κόσμος του Παναθηναϊκού ήταν από τα καλύτερα 20 δευτερόλεπτα της σεζόν μου...» Α, ρε Σάρας. Δεν ξέρω σε ποιον πρωτοκλασάτο (όπως ακούγεται) προπονητή θα καταλήξει ο Παναθηναϊκός για τη θέση του head coach από τη νέα σεζόν, αλλα κάποια μέρα ο Γιασικεβίτσιους πρέπει να καθίσει στην άκρη του πράσινου πάγκου.