Σημαντικό να χάνεις και να μην σε «πονάει»

Αν στις αρχές του μήνα, στο Μιλάνο, το “non-show” και η πιο βαριά εφετινή ήττα (83-62) των Πειραιωτών από την Αρμάνι δεν φαινόταν να έρχεται (πριν το ματς μετρούσαν 7 σερί νίκες), η «κατηφόρα» του Βελιγραδίου ήταν ορατή από μίλια μακριά.

Είχαν προηγηθεί δύο συνεχόμενες εκτός έδρας δοκιμασίες, υπό δύσκολες συνθήκες και χωρίς να υπάρχει μεγάλο «πρέπει», από τις οποίες ο Ολυμπιακός είχε περάσει αλώβητος (στο Κάουνας και στο ΟΑΚΑ).

Oπότε η επίσκεψη στην καυτή κι αφιλόξενη “Stark Arena” (μαζί με το περυσινό Final 4, στους τελευταίους 10 μήνες οι Πειραιώτες έχουν 0/3), χωρίς τον ασθενή Γιώργο Μπαρτζώκα (στο πόστο του του ήταν ο συνεργάτης του, Χρήστος Παππάς) και με την Παρτίζαν να είναι φορμαρισμένη και να «καίγεται» για τη νίκη, φάνταζε ευθύς εξαρχής ως ένα πολύ δύσκολο project, που έγινε σχεδόν ακατόρθωτο με την συνολική εικόνα που παρουσίασαν οι φιλοξενούμενοι στην άμυνα.

Με 20 και πλέον χιλιάδες οπαδούς να κρέμονται στις κερκίδες (στο γήπεδο πρέπει να είχαν μπει και πάρα πολλοί υπεράριθμοι) και με την ομάδα του Ομπράντοβιτς να έχει βρει εξαιρετικό ρυθμό (προερχόταν από 7 νίκες στα τελευταία 9 ματς), να παίζει μεν για τα playoffs, αλλά ταυτόχρονα και για την ανανέωση της συμμετοχής της στην Euroleague, δεν είναι εύκολο να ξαναβρεις ισχυρό κίνητρο και να πιεστείς.

Ειδικότερα στην άμυνα και απέναντι σε έναν αντίπαλο με την 4η καλύτερη επίθεση (μ.ο. 84,7π.) της διοργάνωσης. Πολλώ δε μάλλον, όταν για την ομάδα σου δεν διακυβεύεται απολύτως τίποτε στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Αυτό φάνηκε με το... καλησπέρα στο ματς. Οι Σέρβοι μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο με τρομερή επιθετική ορμή και το «σπρώξιμο» της εξέδρας τους έδωσαν φτερά. Οι 27 πόντοι με τους οποίους φόρτωσαν το καλάθι του Ολυμπιακού, αποτέλεσαν το υψηλότερο παθητικό της ελληνικής ομάδας στην 1η περίοδο και ουσιαστικά δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για το ξέσπασμα που ακολούθησε στην 2η και το οποίο, μέσες-άκρες, καθόρισε την εξέλιξη του αγώνα.

Αν οι πρωταθλητές βρίσκονταν κοντά στο σκορ (27-22), το όφειλαν στην εξαιρετική δημιουργία που είχαν στην επίθεση (10 ασίστ έναντι μόλις ενός λάθους) τους έδωσε πολλούς εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι με τον Μουστάφα Φαλ (8π. & 2ρ.) να είναι απόλυτος κυρίαρχος. Αν υπήρχε κάτι ανησυχητικό πέραν της αμυντικής ολιγωρίας, αυτό είχε να κάνει με το απόλυτο μηδενικό πίσω από τα 6,75, σε σουτ που βγήκαν μέσα από το γνωστό passing game και έγιναν υπό πολύ καλές προϋποθέσεις.

Η 2η περίοδος απλά απέδειξε τον κανόνα που στο σύγχρονο μπάσκετ είναι δεν λαθεύει ποτέ. Όσο καλή δημιουργία και να έχει μία ομάδα (21 ασίστ), δεν κερδίζει ποτέ χωρίς άμυνα και τρίποντο. Πόσω μάλλον, όταν καλείται να ανατρέψει διαφορά 16 πόντων (48-32 στο 19’12”) και ο παίκτης που έχει περισσότερο την μπάλα στα χέρια του (Σλούκας), υποπίπτει σε 7 λάθη σε κάτι λιγότερο από 20 λεπτά συμμετοχής (σχεδόν τα μισά απ’ όσα έκανε όλη η ομάδα μαζί).

Η άσχημη βραδιά του 2ου πασέρ της Euroleague, που μετά τον πρόσφατο τραυματισμό του είναι λογικό να είναι πίσω από πλευράς ρυθμού και το 3ο εφετινό ματς του επικρατέστερου για το MVP της regular season, Σάσα Βεζένκοβ (6π., 5ρ., 3ασ. & 2κλ. με 3/9 σουτ), ήταν δίχως αμφιβολία ένας από τους βασικούς παράγοντες της «ερυθρόλευκης» υποχώρησης στην σερβική πρωτεύουσα. Οι δύο τους μαζί είχαν 14 πόντους, 7 λάθη και 6/15 σουτ!

Η πεντακάθαρη επικράτηση (90-75) της Παρτίζαν, που την φέρνει ακόμη πιο κοντά στην επιστροφή της στα playoffs (για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια), δεν σημαίνει ότι το ματς πέρασε στην ιστορία χωρίς “takeaways” για τους Πειραιώτες.

• Η σταθερά ανοδική πορεία πορεία του ΜακΚίσικ (21π. & 2ρ. με 6/10 σουτ σε 25’), που έρχεται από τον πάγκο και αλλάζει τον ρυθμό (έχει μ.ο. 17,5π. με 64,7% διπ. & 60% τριπ. στα 4 τελευταία ματς της EL) είναι σίγουρα ένα πολύ σημαντικό.

• H αντίδραση που έβγαλε η ομάδα στο αμυντικό κομμάτι με το που επέστρεψε από την ανάπαυλα! Η αρχική πεντάδα κράτησε την Παρτίζαν στους 6 πόντους σε ισάριθμα λεπτά, «έτρεξε» ένα σερί 2-14 (50-46 στο 26’) και αν δεν έχανε τρία εύκολα lay-ups, ίσως να είχε και ισοφαρίσει ακόμη το σκορ, χωρίς να έχει ευστοχήσει ούτε σε ένα σουτ τριών πόντων (είχε 0/15 μέχρι εκείνο το σημείο).

• Η επιστροφή του Φαλ (13π., 6ρ. & 2κοψ. με 6/6 διπ.) στις καλές εμφανίσεις. Ανεξάρτητα από την αστοχία του στις βολές (1/6), ο “Μους” ήταν πολύ επιδραστικός σε επίθεση, άμυνα και δημιουργία και αν οι σουτέρ του Ολυμπιακού δεν έσπαγαν τα καλάθια από την περιφέρεια (3/20 τριπ. με 15%), τότε ο Γάλλος σέντερ θα είχε κοντά στις 5 με 6 ασίστ και όχι μία. Στατιστικά ήταν το 2ο καλύτερο παιχνίδι του στην εφετινή διοργάνωση (22 βαθμούς στην αξιολόγηση), μετά το «διπλό» στο ΟΑΚΑ, όπου ήταν ο MVP (19π., 9ρ. & 5ασ.). Όταν ο Φαλ είναι καλός, τότε η ομάδα του σπάνια χάνει.

• Το ίδιο ισχύει και για τον Γουόκαπ (8π., 9ασ. & 2κλ. με μηδέν λάθη σε 19’), ο οποίος όμως φορτώθηκε με 3 φάουλ στο σημείο που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πλησιάσει επικίνδυνα και όταν επέστρεψε, το ματς είχε κριθεί.

Χρειάστηκε, λοιπόν, να πλησιάσουμε στα τέλη Μαρτίου για να φτάσει ο Ολυμπιακός σε διψήφιο αριθμό ηττών στο format με την μαραθώνια κανονική περίοδο των 34 αγώνων. Και το πιο σημαντικό απ’ όλα, είναι ότι χάνει και όχι απλά δεν ανοίγει μύτη (γιατί ξέρεις που θα χάσει), αλλά δεν του κοστίζει απολύτως τίποτε. Και αυτό γιατί έχει θερίσει όλον τον χειμώνα για να «χτίσει» τον αγωνιστικό του χαρακτήρα και να βρεθεί σε θέση ισχύος όταν πλέον σφίγγουν τα γάλατα!

Με αυτά και με εκείνα, με τον Μπαρτζώκα πίσω στον πάγκο, οι Πειραιώτες χρειάζονται με 2/2 στην τελευταία «διαβολοβδομάδα» της σεζόν (κόντρα σε Βιλερμπάν και Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ), ίσως και να αγκαλιάσουν την πρώτη θέση. Το ματς της 6ης Απρίλη στο Βελιγράδι με αντίπαλο τον «αδελφό» Ερυθρό Αστέρα, δεν αποκλείεται να είναι «φιλικό» (δύσκολα οι Σέρβοι θα έχουν παραμείνει έως τότε στο «κυνήγι» των playoffs) και εκεί να σφραγιστεί μία πρωτιά που δεν θα έχει ξανασυμβεί ποτέ στην ιστορία της συμμετοχής των ελληνικών ομάδων στην Euroleague.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν δεν έρθει, θα στενοχωρηθεί κανείς! Σε αυτή την... πίστα, βλέπετε, έχει φτάσει παίζει ο Ολυμπιακός!