Oλυμπιακός: Ποιον θέλει αυτός στα play-offs ή… ποιος τον θέλει αντίπαλο;

• Γιατί να τον θέλεις αντίπαλο;
• Το δικαίωμα στην αποφόρτιση και το ντέρμπι

Είναι απόλυτα λογικό με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί η σεζόν για τον Ολυμπιακό, όποτε παρουσιάζει κάποιες ενδείξεις χαμηλότερης απόδοσης από τα στάνταρ που μας έχει παρουσιάσει να γίνεται κουβέντα με το βλέμμα στο στον δίμηνο, τέλη Απριλίου-τέλη (ή μέσα) Ιουνίου οπότε και θα κριθούν οι δύο τίτλοι που κυνηγούν οι Ερυθρόλευκοι. Αυτό είναι το λογικό. Το όχι και τόσο λογικό στα μάτια μου είναι να συζητάμε για το -πιθανά- προτιμότερο αντίπαλο του στα play-offs, εκεί όπου θα έχει πλεονέκτημα έδρας. Και ξεκινάω από το δεύτερο…

Για ακόμα μια φορά θα επαναλάβω αυτό που δεν είναι η ανακάλυψη της Αμερικής και το βλέπουν όλοι. Ο Ολυμπιακός παίζει και όμορφο και καλό και αποτελεσματικό μπάσκετ. Βέβαια στην ουσία του πράγματος, αυτά τα τρία είναι δεμένα με «σχοινί» μεταξύ τους και δεν πρέπει να διαχωρίζονται. Στο ποδόσφαιρο π.χ. μπορεί να παρουσιάζεις όμορφο θέαμα αλλά να μην είσαι αποτελεσματικός. Τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για «καλό ποδόσφαιρο», αφού τι σόϊ «καλό» είναι αν δεν κερδίζει; Στο μπάσκετ -κατά τη γνώμη μου- «καλό» είναι αυτό που χαρακτηρίζεται έτσι και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Τότε είναι και όμορφο και αποτελεσματικό. Έχει μεγάλο βαθμό υποκειμενικότητας αυτό αφού η αποτελεσματική προσπάθεια στην άμυνα, το «κλείδωμα» και εντέλει η «εξόντωση» του αντιπάλου εκεί, είναι (στα μάτια μου) τόσο σημαντικά όσο το εντυπωσιακό μπάσκετ στην επίθεση, που το προτάσσουν οι περισσότεροι. Όμως αυτό το τρίπτυχο που έχει να κάνει με την απόδοση του και στην άμυνα και στην επίθεση είναι κάτι που ο Ολυμπιακός το διδάσκει φέτος στα παρκέ της Euroleague (όχι μόνο, αλλά εκεί υπάρχει ο πραγματικός ανταγωνισμός).

Γιατί να τον θέλεις αντίπαλο;

Οπότε γιατί να πρέπει να συζητάμε ποιος είναι ο καλύτερος αντίπαλος για την ομάδα του Μπαρτζώκα στα πλέϊ οφ και όχι να αναρωτιόμαστε μήπως οι Ερυθρόλευκοι είναι η τελευταία ομάδα που θα ήθελαν να συναντήσουν και μάλιστα με πλεονέκτημα έδρας, οι πιθανοί τους αντίπαλοι; Οκ κατανοώ ότι υπάρχουν ομάδες και προπονητές που αναζητούν κάποιες φορές το υπέρτατο κίνητρο, να αποκλείσουν δηλαδή τον καλύτερο, αλλά η λογική δεν λέει αυτό. Λέει, ότι προτιμότερος είναι ο πιο βατός αντίπαλος προκειμένου να εξαντλήσεις τις πιθανότητες σου να φτάσεις στο φάϊναλ φορ. Εκεί όπου σε ένα ή δύο παιχνίδια είναι άλλες οι πιθανότητες να κάνεις τη ζημιά. Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν μοιάζει να είναι ο πιο «βατός δρόμος» για κανέναν λογικό.

Είναι δεδομένο ότι, με τον τρόπο που έχουν παίξει μέχρι τώρα οι Ερυθρόλευκοι, οι απαιτήσεις που έχουν χτιστεί είναι μεγάλες. Φανταστείτε ότι με την ανακοίνωση των εκλογών έγινε η κουβέντα «ναι αλλά ο Ολυμπιακός θα είναι στο Κάουνας» ενώ μέχρι τα τέλη Μαίου μεσολαβεί μια άλλη προσπάθεια για να φτάσει εκεί. Παρ όλα αυτά και διαβάζοντας τις αναλύσεις μετά από κάθε ματς και ειδικά στα τελευταία όπου υπάρχει ένα «φρένο» της ομάδας, σε ενέργεια και εκρηκτικότητα που φέρνει σχετική δυσλειτουργία σε κάποια από τα όπλα της, όπως π.χ. είναι οι συνθήκες με τις οποίες εκτελεί από το τρίποντο ή η συγκέντρωση στην εκδήλωση της επίθεσης, διαισθάνομαι ότι μεγαλύτερο άγχος για τα «πρέπει» έχουν οι ρεπόρτερ του Ολυμπιακού και όχι ο οργανισμός της ομάδας. Πράγμα όχι παράλογο, γιατί όταν πάει με το πόδι στο γκάζι -καιρό τώρα- αναρωτιέσαι αν μπορεί να φτάσει έτσι στην τελική ευθεία. Πάνω σε αυτό δεν χωράει πολλή κουβέντα. Δεν έχει άλλη επιλογή!

Προσωπικά αν και πιστεύω ότι στην οκτάδα θα υπάρχουν εξαιρετικές ομάδες, θαυμάσιοι παίκτες, όλοι παίζουν, όλοι έχουν δικαίωμα στη νίκη, ειδικά σε μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική Euroleague όπως η τρέχουσα, δεν με ανησυχεί ο Ολυμπιακός όταν θα φτάσει να κάνει την προσπάθειά του. Ασφαλώς και δεν έχει κανένας συμβόλαιο με την νίκη, γιατί έτσι θα μας είχαν πληρώσει ήδη οι στοιχηματικές για κατάκτηση αν είχαμε ποντάρει στους Ερυθρόλευκους. Το «δεν με ανησυχεί» έχει να κάνει με τη συνέπεια της προσπάθειας του Ολυμπιακού, γιατί πολύ απλά έχει πράγματα το παιχνίδι του που είναι πλέον κτήμα του. Δείχνουν να έχουν γραφτεί στο DNA αυτού του συνόλου. Και όσο, ακόμα και στις μέτριες μέρες του, παίρνει δύναμη από την άμυνα του στερώντας από τον αντίπαλο το δικαίωμα της αμφισβήτησης τόσο θα έχει χρόνο να φτιάχνει το παιχνίδι του στην επίθεση και να δημιουργεί αυτός την πεποίθηση ότι τελικά…δεν χάνει.

Το δικαίωμα στην αποφόρτιση και το ντέρμπι

Και όλα αυτά τα πολλά, μας πάνε στο… πρώτο (κάπου το χάσαμε στην πορεία ομολογώ). Στις «ενδείξεις χαμηλότερης απόδοσης από τα στάνταρ που μας έχει παρουσιάσει» που έγραψα στην αρχή. Χωρίς να έχω γνώσεις προπονητικής και εργοφυσιολογίας δεν βλέπω κάτι πιο λογικό από την αποφόρτιση της ομάδας,, από τον Μπαρτζώκα και το σταφ, με κλειδωμένο πλέον το πλεονέκτημα έδρας. Ακόμα και η κατηφόρα στο Βελιγράδι, που δεν ήταν μεν επιθυμητή αλλά δεν έκανε και καμία ζημιά καθώς ήταν δεδομένο ότι με τη Βιλερμπάν στο ΣΕΦ θα τελείωνε την υπόθεση «πλεονέκτημα», έχει και λογική και δικαιολογία. Ακόμα και αν προκύψει ζόρι αύριο, κόντρα στον άνευ άγχους Παναθηναϊκό, δεν θα είναι ευχάριστο για τους γηπεδούχους, αλλά δεν θα είναι κομβικό. Προσοχή μιλάω για «ζόρι» και όχι για ήττα. Και αυτή πρακτικά δεν θα κάνει ζημιά και ακόμα και το τέλος του σερί στο 12-0 μπορεί να βγάλει και ένας άγχος από τις πλάτες της ομάδας. Αλλά ακόμα και αν χαλαρώσει ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να μπει στη διαδικασία ηττών, γιατί αυτό είναι κάτι που φέρνει αμφιβολία για τον εαυτό σου, μπροστά στην κρίσιμη τελική προσπάθεια . Ειδικά όταν μέχρι τώρα εμφανίζεσαι (δίκαια) ως αφεντικό στα παιχνίδια σου. Αυτό είναι και το στοίχημα από εδώ και πέρα. Η διατήρηση της σωματικής φρεσκάδας, μέσω της αποφόρτισης χωρίς να χαθεί η πνευματική προσήλωση. Είναι σαφές ότι αυτή είναι και η στόχευση στον Ολυμπιακό.

Για το ντέρμπι θα τα πούμε αφού δούμε τι μπορεί να αντιπαρατάξει ο Παναθηναϊκός στα όπλα του αντιπάλου του. Ο Παναθηναϊκός που είναι ναι μεν ασανσέρ το οποίο όμως -που και που- δείχνει την ικανότητα να κοιτάει και προς τα ψηλά πατώματα, αντί να κινείται μεταξύ ισογείου και υπογείου όπως με τον Ράντονιτς. Το κίνητρο, μάλλον, υπάρχει οπότε σε αυτή τη φάση ναι ενδέχεται οι Πράσινοι να είναι το ίδιο ανταγωνιστικοί όσο ήταν στο ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα. Μένει να δούμε αν θα είναι το ίδιο μέτριος ο Ολυμπιακός, που έχει πάντα τον πρώτο λόγο.