Παναθηναϊκός: Δεν είναι «ΟΚ» ούτε να μένει στην... προσπάθεια κόντρα στον Ολυμπιακό

Θα δανειστώ μια ατάκα του Πάρις Λι την παραμονή του αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου: «Δεν έπρεπε να χάσουμε και σε άλλα παιχνίδια, αλλά συνέβη. Δεν λέω ότι είναι 'ΟΚ', δεν είναι 'ΟΚ', αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει μόνο να κοιτάμε μπροστά» είχε πει χαρακτηριστικά ο Αμερικανός.

Σαφέστατα και δεν είναι «ΟΚ» να χάνει ο Παναθηναϊκός. Από καμία ομάδα. Ειδικά από τον μεγάλο του αντίπαλο. Όσο μεγάλη και αν είναι φέτος η μεταξύ τους διαφορά. Όσα προβλήματα και αν είχε να αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός κατά τη διάρκεια της σεζόν.

• Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 81-73: Ίδιο έργο για 13η φορά, απλά με άλλους πρωταγωνιστές (vid)

Όμως όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός «όπως στρώσεις θα κοιμηθείς» και μέσα στην ομάδα πληρώνουν (και μάλιστα ακριβά) τα ουκ ολίγα λάθη που έγιναν στο ξεκίνημα της χρονιάς. Και όχι. Δεν είναι καθόλου «ΟΚ» ούτε καν να μένει στην προσπάθεια μιας υποφερτής εμφάνισης με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Η ήττα θα είναι πάντα ήττα. Και η ιστορία «γράφει».

Υπάρχουν δικαιολογίες, αλλά όχι και να μην... τρέχει κάστανο

Δεν θέλω καν να πιστεύω ότι στην σημερινή προπόνηση θα υπάρχουν έστω και τα παραμικρά χαμόγελα για αυτήν την... προσπάθεια. Εδώ και ενάμιση χρόνο προσπάθεια γίνεται. Ο οργανισμός του Παναθηναϊκού θα πρέπει μόνο να προβληματίζεται. Και όχι να του χτυπούν την πλάτη με ένα απλό «δεν πειράζει». Πειράζει και παραπειράζει. Και ας μην υπήρχε κάποια βαθμολογική σημασία και ας μην είχε να χάσει κάτι η ομάδα από αυτήν (την μία ακόμα) ήττα.

Ναι. Ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί. Και παραμένει το φαβορί. Αυτό τι σημαίνει; Ότι ο Παναθηναϊκός το έχει πάρει απόφαση και δεν θα... τρέχει κάστανο μετά; Ότι αν χάνει από τον μεγάλο του αντίπαλο όλα θα είναι «μέλι-γάλα»; Ότι αν χάσει το πρωτάθλημα θα υπάρχει η δικαιολογία «ε, αφού ήταν καλύτεροι φέτος...»; Όχι. Αν δεν κάνω λάθος αυτή τη στιγμή το μπάτζετ του Παναθηναϊκού ενδέχεται να ξεπερνάει αυτό του Ολυμπιακού. Και το ξεπέρασε λόγω των αλλαγών που έγιναν και των προσθαφαιρέσεων μεσούσης της σεζόν. Οπότε δεν υπάρχει η δικαιολογία του «έσοδα-έξοδα». Θα μου πείτε «παίζουν τα λεφτά μπάσκετ;» Όχι. Όμως υπάρχουν οι παίκτες με την ποιότητα και τις παραστάσεις προκειμένου να σταθούν στο ύψος τους προκειμένου να βάλουν (επιτέλους) ένα «φρένο» στις διαδοχικές ήττες. Από τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό του 13-0. Για να μην πάω στην Euroleague.

• Στο 13-0 το σερί του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού

Αναγνωρίζω ότι ο Παναθηναϊκός δεν θυμίζει το έκτρωμα που παρουσίαζε ο Ράντονιτς για πέντε μήνες, αλλά από την άλλη χρειάζεται περισσότερη δουλειά ώστε να δώσουν στον μεγάλο αντίπαλο να καταλάβει ότι στους τελικούς ο τίτλος δεν θα είναι... εύκολη υπόθεση. Μάλλον για να το θέσω καλύτερα. Ότι θα διεκδικήσουν το πρωτάθλημα στα ίσια. Και αν δεν το κάνουν θα πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέπτη και όχι να υπάρχει η σιγουριά της «επόμενης ημέρας». Μέχρι τότε έχουμε καιρό. Προς το παρόν η σεζόν δεν έχει τελειώσει.

Και ενόψει των τελικών (αν με το καλό βρεθεί εκεί ο Παναθηναϊκός και δεν έχουμε τίποτα άλλες... εκπλήξεις) θα χρειαστεί να παρθούν σημαντικές αποφάσεις. Πρώτη και καλύτερη: Ποιος θα «κοπεί» τελικά από το ελληνικό ρόστερ. Αυτή τη στιγμή οι «πράσινοι» χρησιμοποιούν επτά ξένους και μένει ένας εκτός στα ματς του πρωταθλήματος, ενώ στην Euroleague μπορούν και παίζουν και οι οκτώ. Όπως είναι γνωστό ο Τόμας έχει ήδη «κοπεί» ενώ θα πρέπει να την πληρώσει ένας ακόμα μεταξύ των Γουόλτερς, Λι, Γουίλιαμς, Μπέικον, Πονίτκα, Γκριγκόνις και Γκουντάιτις. Παρακολουθώντας και το τελευταίο ντέρμπι στο ΣΕΦ, αναθεώρησα τις αρχικές μου σκέψεις ως προς την επιλογή που πρέπει να γίνει.

Μήπως να «κοπεί» τελικά ο Γουίλιαμς;

Και θα εξηγήσω τι εννοώ: Μεγάλο ρόλο θα παίξει η κατάσταση του Γουόλτερς. Η πρώτη μου σκέψη έφερνε τον Αμερικανό εκτός του ρόστερ για τα play-offs. Έλεγα υπάρχει ο Λι, υπάρχει ο Πονίτκα οποίος μπορεί να παίξει (όπως και έχει παίξει) κατα συνθήκη «άσος» ως καλός δημιουργός που είναι, λίγο-πολύ θα βρίσκονταν οι λύσεις. Όμως η τελευταία αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό μου χτύπησε το... καμπανάκι και μου υπενθύμισε το σοβαρό πρόβλημα με την αμυντική συμπεριφορά του Ντέρικ Γουίλιαμς. Μπορεί να φανεί καλός-χρυσός στην επίθεση (και πάλι όχι σε σταθερή βάση) αλλά αμυντικά «κλαφ' τα Χαράλαμπε».

Αν ο Γουόλτερς επιστρέψει και είναι σε θέση να «βγάλει» τα play-offs μετά και το τελευταίο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, τότε ο Σερέλης ίσως θα έπρεπε να σκεφτεί τον Γουίλιαμς. Ρίσκο, ναι. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει με τον Γουόλτερς όσον αφορά τους τραυματισμούς του. Όμως από την άλλη ο (κατα τα άλλα συμπαθέστατος και με τρομερή θετική ενέργεια) Γουίλιαμς αντιμετωπίζει πολλά θέματα στην άμυνα. Οποιοσδήποτε και αν είναι απέναντί του. Και απέναντι στον Ολυμπιακό χρειάζεται και δύναμη. Εκτός από αμυντική στοχοπροσήλωση, χρειάζεται και δύναμη. Θεωρώ ότι αυτή τη θέση θα μπορέσει να καλύψει το δίδυμο των Αγραβάνη-Μαντζούκα ενώ σε small ball έχουμε δει και τον Πονίτκα να ανταποκρίνεται πολύ καλά.

• Σενάρια play-offs: Η Μπασκόνια κρατάει την τύχη στα χέρια της, από κοντά η Ζάλγκιρις

Προπονητής δεν είμαι. Και ούτε βρίσκομαι μέσα στην καθημερινότητας μια ομάδας. Όπως αναφέρει και το κλισέ «όσα ξέρουν οι προπονητές, δεν τα γνωρίζει κανείς άλλος εκτός ομάδας» οπότε ο Σερέλης έχει το καρπούζι και το μαχαίρι. Εκείνος θα αποφασίσει. Όμως βλέπουμε ότι απέναντι στον Ολυμπιακό με τα δυνατά κορμιά, το πρόβλημα είναι τεράστιο. Και θα χρειαστεί άμεσα επίλυση. Όμως ως προς την τελική επιλογή της εξάδας, πάντα θα υπάρχει το μεγάλο ερωτηματικό αναφορικά με την (καθημερινή) κατάσταση του Γουόλτερς.

Από την άλλη είδαμε να συμβαίνει και το αναμενόμενο. Ο Πάρις Λι πήρε σχεδόν 34 λεπτά συμμετοχής, οι γκαρντ του Ολυμπιακού τον πίεζαν σαν να μην υπήρχε αύριο και φυσικά «έσκασε» μέσα στο ματς. Και ήταν λογικό να «κουραστεί» το πνεύμα και το σώμα του με αποτέλεσμα να υποπέσει σε λάθη στο τέλος. Για άλλον ρόλο αποκτήθηκε ο Αμερικανός γκαρντ και... άλλα πράγματα έχει κληθεί να κάνει τελικά. Και έχοντας πολύ περισσότερες ευθύνες στα χέρια του, τις οποίες προσπαθεί να βγάλει εις πέρας.

Ο Παναθηναϊκός μετέτρεψε τον Μπλακ σε... Σακίλ Ο' Νιλ

Θεωρώ επίσης ότι έγινε λάθος χρησιμοποίηση του Γκριγκόνις ο οποίος ήταν εύστοχος στην αρχή αλλά δεν του «δημιούργησαν» καταστάσεις παρά μόνο τις έψαχνε μόνος του. Πολλές φορές προσπάθησε να δημιουργήσει για τον εαυτό του (όπως έκανε και επί Ραντονιτς) αλλά δεν του ταιριάζει αυτό το στυλ. Σε αυτό το ματς ο βιονικός Γουόκαπ μοίραζε ασίστ ακόμα και στην... εξέδρα, ο Ταρίκ Μπλακ θύμιζε τον... Σακίλ Ο' Νιλ των Λέικερς λόγω και της κακής άμυνας του Παναθηναϊκού για την αναχαίτισή του, ίσως να χρειαζόταν περισσότερο ο Αγραβάνης που έχει τη δύναμη και τον όγκο για να τον αντιμετωπίσει. Ο Μαντζούκας πήρε χρόνο συμμετοχής, ήταν θετικός στην επίθεση, πήρε προσπάθειες, ο Σερέλης τον εμπιστεύτηκε αλλά και εκείνος από τη πλευρά του αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα με τα αμυντικά του καθήκοντα.

Από αυτό το ντέρμπι «κύκλωσα» τις «μηδέν» προσπάθειες για δίποντο του Παπαγιάννη. «Μηδέν»! Και δεν φταίει αυτός. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έβγαινε το «μις ματς» από τη στιγμή που ο Φαλ έβγαινε στην περιφέρεια για να περιορίσει και το οπτικό πεδίο (κυρίως) του Λι αλλά ουδέποτε πήρε τη μπάλα στα χέρια του. Και γι' αυτό έμεινε και χωρίς προσπάθεια. Ενα τρίποντο πήρε όλο και όλο. Και όλα αυτά τρεις ημέρες μετά τα 7/7 δίποντα κοντρα στην Μπάγερν. Βέβαια αμυντικά ήταν και πάλι σε κακό βράδυ κόντρα στον Ολυμπιακό.

• Σερέλης: «Κανείς να μην θεωρεί τη χρονιά χαμένη γιατί δεν έχει τελειώσει» (vid)

Τα εύσημα στον Ντουέιν Μπέικον ο οποίος πραγματοποίησε πολύ καλό και συγκροτημένο ματς, προσπάθησε να παίξει και καλές άμυνες και το γεγονός αυτό τον «φόρτωσε» με φάουλ (σ.σ. αν και το 5ο που χρεώθηκε πάνω στον Σλούκα δεν υπάρχει καν, σε ένα ματς όπου θα μπορούσαν τα σφυρίγματα να ήταν πιο ισορροπημένα). Και σε αυτό που ανέφερα πριν. Για τη δύναμη που χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός στη ρακέτα. Φάνηκε πόσο πιο αποτελεσματικός ήταν όταν υπήρχε στο παρκέ ο Γκουντάιτις. Πραγματοποίησε εξαιρετικό ματς, βοήθησε στα ριμπάουντ, αλλά και εκείνος όταν κουράστηκε έδωσε τσάμπα και άδικά «γκολ φάουλ» στον Ολυμπιακό.

Ξαναλέω όμως. Δεν θέλω να μείνω στο θετικό πρόσημο της προσπάθειας. Δεν αρκεί. Και δεν πρέπει να αρκεί για κανέναν. Άπαντες στον οργανισμό πρέπει να βάλουν κάτω και την παραμικρή λεπτομέρεια ώστε στους τελικούς να συνδυάσουν την προσπάθεια και με νίκες. Ο Σερέλης είπε «θεωρώ πως θα είμαστε περισσότερο ανταγωνιστικοί και θα γίνουν σκληρές μάχες στους αγώνες της Basket League που είναι πλέον ο μοναδικός στόχος που μας έχει απομένει». Και εγώ λέω: «Για να δούμε...»