Η ενίσχυση του... «10 χρόνια να παίζουμε, απ’ αυτούς δεν χάνουμε!»

• Ήταν καλύτερος από ποτέ, αλλά δεν έδειξε να το πιστεύει!
• Όσο δεν απειλείται, θα γιγαντώνεται!

Όπως είχα σημειώσει και στο blog που ασχολήθηκε με τη νίκη (86-76) των «πρασίνων» επί της Μπάγερν, το τελευταίο εφετινό προγραμματισμένο συναπάντημα των «αιωνίων αντιπάλων» πριν την post season της Basket League, ήταν – από πολλές απόψεις – κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του «τριφυλλιού».

Θέλετε από πλευράς πληγωμένου εγωισμού και αυξημένου κινήτρου, που λογικά θα είχε προκαλέσει το 12-0 που «έτρεχαν» οι Πειραιώτες πριν το τζάμπολ; Θέλετε από την άποψη ότι το ματς είχε καλύτερο ψυχολογικό υπόβαθρο για τους φιλοξενούμενους, που δεν είχαν τίποτε να χάσουν και πολλά να κερδίσουν;

Όπως για παράδειγμα να βάλουν ένα τέλος σε μία ηττοπάθεια που έχει στιγματίσει τους αγώνες τους με τον Ολυμπιακό στους τελευταίους 16,5 μήνες και μάλιστα εκτός έδρας, να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα και να τονώσουν την αυτοπεποίθησή τους ενόψει της μάχης του πρωταθλήματος, την οποία θα καθορίσει εν πολλοίς και ο τρόπος με τον οποίο θα ολοκληρωθεί η ευρωπαϊκή πορεία των αντιπάλων τους (αν φτάσουν στο Final 4 της EL).

Σε αντίθεση με τους γηπεδούχους που σε πρώτο πλάνο, είχαν στην πλάτη τους ένα μεγάλο «πρέπει» γιατί η ενδεχόμενη νίκη θα τους εδραίωνε στην κορυφή της βαθμολογίας (τώρα που έχασε η Ρεάλ, θέλουν μία ακόμη για να είναι οριστικά πρώτοι) και σε πολύ… δεύτερο, επιθυμούσαν να διατηρήσουν την πρωτόγνωρη κυριαρχία τους (όσο μεγαλώνει ο λογαριασμός, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να ξαναδούμε ένα τόσο εξωπραγματικό ρεκόρ στην ιστορία των αγώνων με τον Παναθηναϊκό) απέναντι στον σημαντικότερο αντίπαλό τους.

Κοινώς, ήταν από αυτά τα ματς που και οι δύο ομάδες θα ήταν ευχαριστημένες με νίκη έστω και με μισό πόντο!

Ήταν καλύτερος από ποτέ, αλλά δεν έδειξε να το πιστεύει!

Η ομάδα του Χρήστου Σερέλη, λοιπόν, μπήκε στο παρκέ με πολλή καλύτερη προσέγγιση. Είχε ίσως την καλύτερη δημιουργία σε πρώτο ημίχρονο (11 ασίστ) επί των ημερών του 48χρονου Λαυριώτη τεχνικού), της βγήκε το αμυντικό ρίσκο με τον δεύτερο παίκτη στον Σλούκα, που οδήγησε σε πολλά ελεύθερα τρίποντα, τα οποία δεν βρήκαν στόχο (0/9 είχαν οι παίκτες του Μπαρτζώκα στο πρώτο 20λεπτο), ενώ ο ορεξάτος Γκουντάιτις (10π. & 4ρ.) και ο ουσιαστικός Μπέικον (9π., 4ρ. & 3ασ.) του πρώτου ημιχρόνου, της έδωσαν πνοή στην επίθεση.

Ο Ολυμπιακός είχε κυριαρχήσει για μία ακόμη φορά στην επιθετική μάχη της ρακέτας με τους Φαλ και Μπλακ (είχαν μαζί 17π. & 4ρ. με 7/9 σουτ) να υποσκελίζουν τον Λιθουανό σέντερ, που δεν είχε βοήθεια από τον Παπαγιάννη και αυτή η παράμετρος του παιχνιδιού, ήταν και η βασική εξήγηση που το προβάδισμα του «τριφυλλιού» έμεινε σε ελεγχόμενα επίπεδα.

Το +5 (33-38) του «εξάστερου» στην ανάπαυλα ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να ζητήσουν οι φιλοξενούμενοι, που δεν είχαν παρά να μπουν το ίδιο δυνατά και στο 2ο μέρος για να «στριμώξουν» ακόμη περισσότερο τους αντιπάλους τους.

Το σημαντικό για την ψυχολογία του Ολυμπιακού, βέβαια, ήταν ότι είχε παίξει σωστό μπάσκετ στο 1ο μέρος, απλά ήταν άστοχος (40% εντός πεδιάς με 12/30 σουτ). Για μία ομάδα που έχει πολλές λύσεις, αμύνεται με συνέπεια και ξέρει και μπορεί να επιτεθεί με όλους τους πιθανούς τρόπους, είναι σημαντικό να νιώθει ότι παρά την αστοχία της, χρειαζόταν απλά να κάνει κάποιες προσαρμογές (inside game) και να σουτάρει στοιχειωδώς καλύτερα, για να ανακτήσει το πάνω χέρι.

Η κεφαλαιώδης διαφορά, όμως, η οποία και καθόρισε την εξέλιξη του παιχνιδιού, ήταν ότι εκεί που ο Παναθηναϊκός έπρεπε να είναι συμπαγής και σκληρός στην άμυνα και αποφασιστικός στην επίθεση, δεν έκανε τίποτε απ’ όσα θα έπρεπε για να δυσκολέψει την δουλειά των γηπεδούχων.

Όταν έχεις το πάνω χέρι και με το που επιστρέφεις στον αγωνιστικό χώρο, δεν διεκδικείς το κάτι παραπάνω και είσαι τόσο παθητικός, που το ματς σου φεύγει από τα χέρια στο πι και φι (οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν στο 2ο μέρος με σερί 11-1 και πήγαν την διαφορά μέχρι και το +9 με ένα επιμέρους 22-8), τότε είναι σαν να δίνεις μία και να χύνεις όλη την καρδάρα με το γάλα, που με τόσο κόπο είχες μαζέψει στο προηγούμενο διάστημα.

Θα μου πείτε και δεν θα διαφωνήσω ότι η διαφορά των ομάδων δεν είναι μικρή και ότι οι δυνατότητες του εφετινού Παναθηναϊκού – είχε και τρεις απόντες με ρόλο στο rotation (περισσότερο ο Πονίτκα και ο Γουόλτερς και λιγότερο ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης), ενώ στην διάρκεια του ματς ενοχλήσεις αισθάνθηκε και ο Ματ Τόμας – αυτές είναι, ωστόσο, αν οι «πράσινοι» πραγματικά πιστεύουν ότι μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί στα playoffs, στο Φάληρο έχασαν μία σπάνια ευκαιρία να το δείξουν.

Ήταν πολύ κοντά στο να βραχυκυκλώσουν τον Ολυμπιακό και να του «καταφέρουν» ένα χτύπημα που θα τον πόναγε (ειδικότερα αν η «βασίλισσα» περνούσε νικηφόρα από την “Stark Arena”), αλλά δεν φάνηκαν να το πιστεύουν!

Όσο δεν απειλείται, θα γιγαντώνεται!

Από την άλλη πλευρά, οι πρωταθλητές έχουν αποδείξει πολλές φορές φέτος ότι οι αυτοματισμοί, η «χημεία» τους και πολλοί τρόποι μέσω των οποίων μπορούν να είναι αποτελεσματικοί, αποτελούν το «μυστικό» τους. Και όταν κερδίζουν τον Παναθηναϊκό και στην μέτρια βραδιά τους, τότε σκεφτείτε πόσο έντονα ενισχύεται μέσα τους μία πεποίθηση του στυλ «δέκα χρόνια να παίζουμε, απ’αυτούς δεν χάνουμε»! To 13/13, άλλωστε, τους δίνει το δικαίωμα...

Χωρίς τον Κάνααν, με τον Σλούκα (5π. & 2ασ. με 1/6 σουτ) να ψάχνει εδώ και καιρό τον εαυτό του (μετά τον τραυματισμό του στο ματς με την Μακάμπι, έχει αγγίξει μόλις 2 φορές σε 7 παιχνίδια τον διψήφιο αριθμό πόντων και σουτάρει με 40% εντός πεδιάς), με τον φορμαρισμένο ΜακΚίσικ (5π. με 2/5 σουτ) να μένει σε «ρηχά νερά» και με δεύτερο σερί πρώτο μέρος «άσφαιρο» πίσω από τα 6,75 (0/12 με την Παρτίζαν και 0/9 με τον Παναθηναϊκό), εξέπεμψαν για μία ακόμη φορά επιθυμία και όταν χρειάστηκε έβγαλαν πάθος και ενέργεια.

Οδηγός σε αυτό το κομμάτι ήταν για μία ακόμη φορά ο Τόμας Γουόκαπ. Παρ’ ότι έμεινε μόλις 3,5 λεπτά στον πάγκο για να ξεκουραστεί, ο 30χρονος Τεξανός point-guard, που αναδείχτηκε MVP της 31ης αγωνιστικής, έμοιαζε ακούραστος. Ήταν παντού στην άμυνα (4 κλεψίματα και 7 ριμπάουντ) κι επιβεβαίωσε την ταμπέλα του πρώτου «κλέφτη» της Euroleague (μ.ο. 1,9), ενώ στην επίθεση είχε συνεχώς την μπάλα στα χέρια του, ενορχήστρωσε την δημιουργία (13 από τις συνολικά 23 ασίστ της ομάδας) και ήταν εύστοχος και απέριττος στις προσπάθειες που πήρε (4/4 βολές, 2/3 δίποντα και 1/2 τρίποντα).

Το τρίποντο που έβαλε 38’45” δε, ήταν αυτό που έδωσε την χαριστική βολή στους «πράσινους» και ουσιαστικά κλείδωσε τη νίκη (81-73) πρωτιάς του Ολυμπιακού! Ο Βεζένκοβ (19π.) σήκωσε το βάρος της ανατροπής στην 3η περίοδο και όταν ξαναχρειάστηκε (στο 68-67 3’59” πριν το τέλος), «έσταξε» ένα απ’ αυτά τα τρίποντα που μόνο αυτός ξέρει να βάζει, ενώ για μία ακόμη φορά ο Παναθηναϊκός έχασε από το “5”, όπου οι ψηλοί των γηπεδούχων επικράτησαν κατά κράτος.

Το +13 που ήταν ο τελικός απολογισμός της μάχης των σέντερ (Μπλακ και Φαλ είχαν 29π. & 6ρ. με 11/13 σουτ, ενώ οι Παπαγιάννης και Γκουντάιτις τελείωσαν με 16π. & 8ρ. με 5/7 σουτ), αποτέλεσε έναν ακόμη παράγοντα στον οποίο οι νικητές πήραν υπεραξία και κάλυψαν την υστέρησή τους σε άλλους τομείς.

Ειδικότερα, το ότι ο Μπλακ (21π. & 2ρ. με 7/7 βολ. & 7/8 διπ. σε 15’) κατέγραψε ατομικό ρεκόρ για φέτος σε σκοράρισμα, αξιολόγηση και ευστοχία στις βολές, επιδεικνύοντας μεγάλη ικανότητα στα κερδισμένα φάουλ και τελειώνοντας το ματς ως ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του δείχνει το πόσο μεγάλο βάθος έχει ο Ολυμπιακός σε ποιοτικές επιλογές.

Υγ.1: Το ότι ο Παπαγιάννης είχε μ.ο. 21,5 πόντους, 9 ριμπάουντ και 2,5 κοψίματα με 18/22 σουτ στις δύο προηγούμενες αγωνιστικές και απέναντι στον Ολυμπιακό τελείωσε το ματς με 4 πόντους από βολές, 2 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και μόλις ένα άστοχο τρίποντο, δείχνει δύο πράγματα: την ασυνέπεια του προπονητικού πλάνου όσον αφορά στην αξιοποίησή του, αλλά και το μεγάλο ψυχολογικό «κόμπλεξ» που έχει ριζωθεί μέσα του απέναντι στην frontline των «ερυθρολεύκων».

Υγ.2: Ο Ολυμπιακός των 23 νικών στην εφετινή Euroleague, έχει την ευκαιρία να γίνει η πρώτη ομάδα στην ιστορία του θεσμού που φτάνει τις 25 νίκες στην κανονική περίοδο (αν νικήσει τα δύο εναπομείναντα παιχνίδια) του ισχύοντος συστήματος διεξαγωγής με 18 ομάδες (το έχει κάνει και η Φενέρμπαχτσέ την σεζόν 2018-2019 αλλά με 16 ομάδες).