Ολυμπιακός: Ο Ερυθρός Αστέρας ντύθηκε Ολυμπιακός

• Πίστεψε πως θα νικούσε από την επίθεση
• Ο Αστέρας έκανε αυτά που διδάσκει ο Ολυμπιακός
• Ο Καμπάτσο έμοιαζε να παίζει με αλκαλική μπαταρία

Μου αρέσει πάντα να κοιτάζω το ποτήρι μισογεμάτο. Για την ακρίβεια ο Ολυμπιακός με έχει κάνει αισιόδοξο οπότε ξεκινάω με τα θετικά. Το γεγονός πως την τελευταία αγωνιστική η μοναδική εκκρεμότητα των «ερυθρόλευκων» είναι η πρώτη θέση στην πιο αμφίρροπη Euroleague των τελευταίων ετών είναι ένα σημαντικό επίτευγμα.

• Μπαρτζώκας: «Όταν διαλέγεις αντίπαλο οι Θεοί του μπάσκετ σε τιμωρούν»

Ναι, ωραία θα ήταν να την χαιρόντουσαν εδώ και λίγες ώρες όμως δεν βοήθησαν οι ίδιοι για να συμβεί αυτό. Η νίκη του Ερυθρού Αστέρα στο Βελιγράδι ήταν πέρα για πέρα δίκαιη με τους Πειραιώτες να αποχαιρετούν την Σερβία χωρίς λόγους ανησυχίας, χωρίς πανικό αλλά ακόμη πρώτοι και καλύτεροι.

Πίστεψε πως θα νικούσε από την επίθεση

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με εντυπωσιακό τρόπο το παιχνίδι. Στα πρώτα 8 λεπτά είχαν σκοράρει 30 πόντους με 7 ασίστ, με 6/8 τρίποντα και με τρομερή ταχύτητα στην κυκλοφορία της μπάλας. Αυτό ίσως να τους αποπροσανατόλισε κάπως και τι εννοώ...

Ίσως πίστεψαν πως θα επικρατούσαν μέσα από την επίθεσή τους και όχι μέσα από την άμυνά τους. Τα ποσοστά όμως δεν είναι δυνατό να παραμείνουν τόσο υψηλά σε διάρκεια. Κι αν συμβεί κάποια βραδιά θα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Στις περισσότερες κατοχές οι παίκτες μπήκαν σε μία διαδικασία βιασύνης η οποία ποτέ δεν αποτελεί καλό οδηγό. Αυτή η βιασύνη έφερε κακές αποφάσεις, άστοχα σουτ χωρίς καλή ισορροπία και 19 λάθη.

Γενικά παρατήρησα ορισμένες φορές παίκτες να προσπαθούν να κάνουν πράγματα στο παρκέ τα οποία δεν τους είναι οικεία, δεν αποτελούν μέρος των ικανοτήτων τους.

Ετσι λοιπόν όταν άλλαξε ο ρυθμός του αγώνα, οι «ερυθρόλευκοι» του Πειραιά προσπάθησαν να διεκδικήσουν τη νίκη από την μπροστινή πλευρά τoυ παρκέ και όχι από την πίσω. Αν βάζεις 3 πόντους και δέχεσαι 3 πόντους δεν γίνεται δουλειά. Ακόμη κι αν μερικές φορές βάζεις 3 και δέχεσαι 2.

Ο Αστέρας έκανε αυτά που διδάσκει ο Ολυμπιακός

Στο τρίτο δεκάλεπτο ο Ερυθρός Αστέρας έκανε στο παρκέ όσα περίμενα πως θα κάνει ο Ολυμπιακός ή για να είμαι πιο σωστός όσα μας έχει δείξει πως μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός. Η επιθετικότητα στην άμυνα, τα χέρια που ξεπηδούσαν παντού και έκλειναν τους διαδρόμους πάσας, η ατμόσφαιρα στην εξέδρα και γενικά το επίπεδο ενέργειας θύμιζε Ολυμπιακό. Δεν ήταν όμως. Όλα αυτά τα έκαναν οι Σέρβοι.

Τελείωσε το παιχνίδι και σου έδιναν την ευκαιρία πως αν τους έλεγες «πάμε ένα δεκάλεπτο ακόμη» θα απαντούσαν θετικά με χαρά. Το έχω αναφέρει ξανά, αλλά δεν χάνω τίποτα να το επαναλάβω. Η αγωνιστική κάμψη, η κούραση της εποχής είναι σχεδόν προγραμματισμένη. Το θέμα είναι να παρουσιαστεί η ομάδα όπως πρέπει την τελευταία εβδομάδα του Απριλίου κι έπειτα. Δεν χρειάζεται νωρίτερα.

Αυτή η ορμή της άμυνας, έδωσε πόντους και στην επίθεση. Πρόσφερε αυτοπεποίθηση στους γηπεδούχους την ώρα που οι παίκτες του Ολυμπιακού έβλεπαν μετά το αρχικό 6/8 τρίποντα να ακολουθεί ένα 5/24.

Ο Καμπάτσο έμοιαζε να παίζει με αλκαλική μπαταρία

Δεν θυμάμαι φέτος άλλον παίκτη να κάνει τόσο άνω κάτω την άμυνα του Ολυμπιακού. Ο Φακούντο Καμπάτσο στην κυριολεξία έμοιαζε με το «μπιπ μπιπ» και οι παίκτες του Μπαρτζώκα με το κογιότ που προσπαθούσαν να το πιάσουν.

Ο Αργεντινός ήταν ασταμάτητος κάνοντας σημαντική ζημιά με τη δημιουργία του, με το σκορ του και με την ασφυκτική πίεση που άσκησε πάνω στη μπάλα. Χρήσιμα πράγματα ενόψει της δύσκολης και απαιτητικής συνέχειας. Play-offs έρχονται κι αν δεν παίξεις στα... κόκκινα για 40 λεπτά, θα χάσεις.

Δεν τον φοβάμαι όμως τον Ολυμπιακό. Είναι σπουδαία ομάδα, δουλεμένη, διαθέτει άριστο κλίμα και αν μείνει υγιής τότε θα πάει στο Final 4 και εκεί θα δώσει δύο (ελπίζω) αγώνες που θα κριθούν και στην κατάσταση της συγκεκριμένης βραδιάς. Το θέμα είναι να πάει στο Κάουνας και να μπορέσει να διεκδικήσει τον τίτλο.

ΥΓ: Τέλος εποχής για την Αναντολού Εφές. Ο δικός της αποκλεισμός καθώς επίσης και η τραγική χρονιά της Αρμάνι θα έπρεπε να μας βοηθούν να εκτιμάμε ακόμη περισσότερο τον Ολυμπιακό της τελευταίας διετίας.

ΥΓ 2: Ενθαρρυντική η εμφάνιση του Σλούκα στο δεύτερο ημίχρονο. Δεν ήταν αυτός που θέλει και μπορεί, αλλά φάνηκε να βρίσκει ρυθμό. Να δούμε και τη συνέχεια διότι η ομάδα τον έχει ανάγκη.