Χαλαρότητα τέλος, η επιβράβευση θα έρθει μόνο μέσα από πίεση!

• H λογική της επιβράβευσης από την εφετινή πορεία
• Στο επίπεδο που έχει φτάσει, δεν επιτρέπεται να σταματάει να παίζει!
• Το “Holland effect” και τα υπόλοιπα κακώς καμωμένα!

Σχολιάζοντας τα παιχνίδια της προτελευταίας αγωνιστικής στην κανονικής περίοδο της EL στο «Ανάλυσέ το #25» με την Δώρα Παντέλη, αν υπήρχε ένα ματς που δεν περίμενα να πάρει την τροπή που τελικά πήρε, ήταν η αναμέτρηση των «αδελφών συλλόγων» στην “Χάλα Αλεξάντερ Νίκολιτς” της σερβικής πρωτεύουσας.

Όχι τόσο επειδή ο Ερυθρός Αστέρας είχε αποκλειστεί από την διεκδίκηση της οκτάδας και (χωρίς τους Μπέντιλ, Λάζιτς και με ανέτοιμο τον Νέντοβιτς) θα παρουσιαζόταν αδιάφορος. Aλλά κυρίως επειδή ο Ολυμπιακός είχε υψηλό κίνητρο να «κλειδώσει» την πρωτιά (δεν έχει επιτευχθεί ποτέ από ελληνική ομάδα) και να ξενoιάσει μία ώρα αρχύτερα, περιμένοντας να οριστικοποιηθεί ο αντίπαλός του στα playoffs με την ολοκλήρωση των αγώνων της επόμενης εβδομάδας (παίζει την Μεγάλη Πέμπτη, ενώ η regular season θα ολοκληρωθεί την Μεγάλη Παρασκευή).

Αυτό θα συνέβαινε μόνο αν νικούσε στην Σερβία και συνέβαινε το ίδιο στην χώρα των Βάσκων αλλά και στην Λιθουανία. Σε αυτή την περίπτωση, η ελληνική ομάδα ουσιαστικά θα όριζε την τύχη της, από την άποψη ότι με νίκη επί της Μπασκόνια στο Φάληρο, θα έπαιζε πιθανότατα με την Ζάλγκιρις (ειδικότερα από την στιγμή που η Εφές έχασε από την Φενέρ και κατέβηκε από το «τρένο των playoffs») και με ήττα, θα ανανέωσε το ραντεβού της με την ομάδα του Γιοάν Πεναρόγια. Και τώρα που έχασε, όμως, έχει μία ακόμη ευκαιρία για να πετύχει το «ζητούμενο» που απορρέει από την πρώτη θέση και το οποίο δεν είναι άλλο, από το »ματσάρισμα» με τον θεωρητικά πιο υποδεέστερο αντίπαλο που παίρνει την πρόκριση στην post season.

H λογική της επιβράβευσης από την εφετινή πορεία

Μία ομάδα με την διάρκεια που είχαν οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα, ένα σύνολο που κατά γενική ομολογία έπαιξε το πιο ελκυστικό και αποτελεσματικό μπάσκετ στο μεγαλύτερο διάστημα της regular season και ξεχώρισε για την μαχητικότητα και την αφοσίωση που επέδειξε κατά κύριο λόγο στα κρίσιμα παιχνίδια, προσωπικά θα περίμενα να έχει μία διαφορετική εικόνα απ’ αυτήν που παρουσίασε στο Βελιγράδι.

Εκεί όπου γνώρισε δύο μαζεμένες και εν μέρει παρεμφερείς ήττες σε διάστημα 15 ημέρων! Εκεί όπου έχασε την πλειοψηφία των προσωπικών μονομαχιών και δέχτηκε κατά μέσο όρο 88,5 πόντους (11 περισσότερους από το μέσο παθητικό της). Εκεί που διεφάνη (μετά και από την 2η αποτυχία), ότι η ομάδα πρέπει να ξανααισθανθεί άμεσα την πίεση του αποτελέσματος και να διαγράψει οριστικά την όποια χαλαρότητα είχε αποκτήσει τις τελευταίες εβδομάδες και η οποία λίγο έλλειψε να της στοιχίσει και σε ματς τα οποία νίκησε στις λεπτομέρειες (στο Κάουνας, στην Ρόδο και στα δύο τελευταία ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό).

Το ότι από σίγουροι πρώτοι, οι Πειραιώτες θα αναγκαστούν πλέον να περάσουν μία εβδομάδα προετοιμασίας στα «κόκκινα» (έχοντας στο ενδιάμεσο την βαθμολογικά αδιάφορη, πλην όμως απαιτητική αναμέτρηση στα Άνω Λιόσια με την ΑΕΚ) για τον «τελικό» με την Μπασκόνια (αν χάσουν μπορούν να τερματίσουν από 1οι έως και 4οι), θεωρώ ότι μόνο καλό μπορεί να τους κάνει.

Κακά τα ψέματα, μετά τόσο αψεγάδιαστη πορεία (αήττητος επί ισπανικού εδάφους, 2 νίκες επί της Ρεάλ, της Μπάρτσελόνα, της Φενέρ και του Παναθηναϊκού), ένα σενάριο που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τις φορμαρισμένες Παρτίζαν (αν τερματίσει 2ος) και Μακάμπι (3ος) ή με την άκρως υπολογίσιμη Φενερμπαχτσέ (4ος), στα μάτια μου θα ισοδυναμεί με ξαφνική «αυτοχειρία».

Και αυτό δεν το γράφω επειδή η απώλεια της πρώτης θέσης (και του καλύτερου ρεκόρ στο ισχύον format μαζί με την Μπαρτσελόνα της σεζόν 2020-21) θα στερήσει από το ελληνικό μπάσκετ μία άτυπη επιτυχία που δεν είχε καταγραφεί ποτέ στο ενεργητικό του. Ούτε, βέβαια, μπαίνω στην διαδικασία να σχολιάσω ότι ποτέ καμία ομάδα που κατετάγη πρώτη, δεν κατέκτησε το τρόπαιο! Αλλά επειδή θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός της εφετινής εξαιρετικής πορείας, αξίζει να επιβραβευτεί με τον πιο βατό αντίπαλο στην προημιτελική φάση των playoffs, ώστε να έχει ουσιαστικό πλεονέκτημα στον δρόμο για το Final 4 του Κάουνας (19-21 Μαϊου).

Έστω κι αν, όπως όλα δείχνουν, μπορεί να χρειαστεί να το επισκεφτεί σχεδόν 20 μέρες νωρίτερα από την προγραμματισμένη ημερομηνία έναρξης του ετήσιου κορυφαίου ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Και αυτό γιατί στην παραπάνω συνθήκη, αν ο Ολυμπιακός θέλει την επιβράβευση που του δίνει η πρωτιά (πέραν του πλεονεκτήματος έδρας που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον 8ο της βαθμολογίας), τότε είναι αναγκασμένος να αφήσει έξω την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης (Μπασκόνια) και κερδίζοντας τους Βάσκους, να αντιμετωπίσει την 4η άμυνα (Ζάλγκιρις)! Στη λογική ότι η ομάδα του Μακσβίτις θα περάσει νικηφόρα από το Μόναχο, κερδίζοντας την αδιάφορη Μπάγερν.

Με την διόλου ευκαταφρόνητη υπενθύμιση ότι η πρωταθλήτρια Λιθουανίας, που έχοντας χάσει εδώ και καιρό τον βασικό της point-guard (Κίναν Έβανς) θα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις προσδοκίες, είναι η συνδιοργανώτρια του Final 4 και θα δώσει ό,τι έχει και δεν έχει, για να είναι παρούσα στην γιορτή που θα φιλοξενήσει στο σπίτι της (“Zalgirio Arena”).

Στο επίπεδο που έχει φτάσει, δεν επιτρέπεται να σταματάει να παίζει!

Κοινώς, ο Ολυμπιακός του Βελιγραδίου πρέπει να εκλείψει και μάλιστα χθες! Και για να μην ταυτοποιούμε εντελώς τα δύο παιχνίδια επί σερβικού εδάφους (αν και μοιάζουν αρκετά), στο τελευταίο ματς, οι «ερυθρόλευκοι» παρουσίασαν για μόλις 10-11 λεπτά την αγωνιστική αίσθηση του «κατεπείγοντος» (sense of urgency), που απαιτούν οι συνθήκες ενός αγώνα, ο οποίος «πρέπει» να κερδηθεί.

Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα 8,5 λεπτά της αναμέτρησης, στα οποία οι φιλοξενούμενοι μπήκαν «φουριόζοι», γύρισαν εξαιρετικά την μπάλα, βρήκαν τα ελεύθερα σουτ και εκτέλεσαν με πολύ υψηλό ποσοστό ευστοχίας, εδραιώνοντας μία διαφορά ασφαλείας (19-30 στο 8ο λεπτό με 6/8 τρίποντα και 7 ασίστ), αλλά και το τελευταίο δίλεπτο του 1ου μέρους, οπότε και έτρεξαν ένα σερί 8-2 επανακτώντας το προβάδισμα στην ανάπαυλα (45-47), στα υπόλοιπο διάστημα του παιχνιδιού οι περισσότεροι παίκτες ήταν αγνώριστοι και η ομάδα αποδιοργανωμένη.

Δεν εξηγείται αλλιώς, το γεγονός ότι οι Πειραιώτες ηττήθηκαν στα επιμέρους σκορ και των τριών τελευταίων περιόδων (στην 2η: 19-12 με 4ασ./4λ., στην 3η: 20-12 με 2ασ./9λ. και στην 4η: 22-20 με 5ασ./3λ.), έχοντας αντίστοιχα αρνητική αναλογία σε ασίστ και λάθη (συνολικά 61-44 με 13 τελικές και 16 χαμένες μπάλες).

Το “Holland effect” και τα υπόλοιπα κακώς καμωμένα!

Μία ακόμη σημαντική παράμετρος που δείχνει την αγωνιστική χαλάρωση των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα, ήταν το γεγονός ότι έχασαν τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες, επιτρέποντας στους γηπεδούχους να τους κλέψουν 13 φορές την μπάλα και φυσικά το κερασάκι στην τούρτα ήταν το party του Τζον Χόλαντ (17π., 2ρ., 2κλ. & 1κοψ. με 3/6 τριπ. σε 20’)!

O 34χρονος Αμερικανός guard που δεν κέρδισε ποτέ την εμπιστοσύνη του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ο οποίος – από ένα σημείο και μετά – τον «πάρκαρε» στον πάγκο, κατέγραψε ρεκόρ καριέρας στην Euroleague και ήταν ο παίκτης που έκανε την διαφορά στο 2ο μέρος, βοηθώντας τον Ερυθρό Αστέρα να κάνει το 2/2 για φέτος απέναντι στον Ολυμπιακό (η μοναδική ομάδα μαζί με το Μονακό, που το έχει πετύχει) και συνολικά να πάρει την 4η διαδοχική νίκη (87-79) του απέναντι στην ομάδα του «λιμανιού»!

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώην συμπαίκτης του ΛεΜπρόν Τζέιμς (την σεζόν 2016-17), είχε σκοράρει μόλις 12 πόντους με 4/11 σουτ στα 6 ματς που έπαιξε (μ.ο. 2,0π.σε 6,8’), από τις 10 Γενάρη και μετά κι ενώ μεσολάβησαν και 8 DNP, έχοντας συμμετοχή στα 7 από τα 15 τελευταία παιχνίδια.

Επιπροσθέτως, ο Ολυμπιακός πήρε ελάχιστα πράγματα από την θέση “5” (Φαλ, Μπλακ και Μπολομπόϊ είχαν 9π. & 11ρ. με 3/7 σουτ) και τίποτε από τους Λαρεντζάκη (0/5 τριπ. & 2λ. σε 11’) και Πίτερς (0/1 τριπ. σε 6’), με τον τελευταίο να παίζει πολύ λιγότερο του αναμενόμενου. Επίσης αρκετή ανησυχία προκαλεί η συνεχιζόμενη αστοχία του “Μους” από την γραμμή των βολών (25,7% με 9/35 από τις 12 Γενάρη και μετά, ενώ μέχρι εκείνο το σημείο σούταρε με 75%, έχοντας 21/28).

Στα θετικά, η μεγάλη συνέπεια του Τόμας Γουόκαπ (15π., 5ρ., 5ασ. & 2κλ. με 3/5 τριπ.), που ξεχώρισε και πάλι «σαν την μύγα μέσα στο γάλα» και η πρώτη συμπαθητική εμφάνιση (13π., 3ρ., 3ασ. & 3κλ. με 2/4 τριπ.) του Σλούκα μετά από σχεδόν έναν μήνα!

Υγ.1: Το αργεντίνικο δίδυμο των «ερυθρολεύκων» της Σερβίας «έβγαλε μάτια» και δικαιολόγησε εν πολλοίς γιατί ο μεν Καμπάτσο (20π., 3ρ., 8ασ. & 5κλ. με 6/6 βολ. & 6/9 σουτ) θα απασχολήσει αρκετά το καλοκαίρι (αν το επιτρέψει και η σερβική ομάδα) και γιατί ο δε Βιλντόζα (12π., 4ρ., 5ασ. με 3/7 τριπ.), θα έχει ένα από τα πιο ακριβά συμβόλαια της νέας σεζόν.

Υγ.2: Η αποχώρηση του Εργκίν Αταμάν από το γήπεδο πριν τελειώσει το ματς, που προκάλεσε τον οριστικό αποκλεισμό της δις πρωταθλήτριας Ευρώπης από τα playoffs, έμοιαζε με «τελευταίο ασπασμό» και με επιβεβαίωση του «κύκνειου άσματος» της κραταιάς Εφές Αναντολού των τεσσάρων τελευταίων ετών (2019-2022).

Υγ.3: Η μισή αλήθεια που είπε στην συνέντευξη Τύπου προανήγγειλε την αποχώρησή του από τον πάγκο της τουρκικής ομάδας και επιβεβαίωσε το ρεπορτάζ του Gazzetta.