Παναθηναϊκός: Ένα ακόμη βήμα προς τα πίσω, πριν από τα μεγάλα άλματα

• Το ακατόρθωτο, η ελπίδα και το «θεμέλιο»
• Το ΟΑΚΑ του αλλάζει status και επίπεδο
• Η έλλειψη δεύτερου point guard και ο Γκριγκόνις που πρέπει να γίνει clutch

Ο Παναθηναϊκός έχασε από την Άλμπα. Που είναι η είδηση θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος... Σύνηθες το φαινόμενο για τους «πράσινους» τα τρία τελευταία χρόνια. Δυστυχώς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι ήττες να έχουν μπει στο «πετσί» των «πρασίνων» και να φθείρουν περισσότερο το πραγματικό DNA τους.

Όμως στο τέλος θα... χαλάσει το πληκτρολόγιο από τις πολλές φορές που το έχω γράψει. Αυτή η πραγματικότητα ΔΕΝ αρμόζει στο brand του Παναθηναϊκού, την ιστορία του συλλόγου και τους αμέτρητους τίτλους που έχει κατακτήσει. Σίγουρα κανείς δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με την δια βίου επιτυχία αλλά μιλάμε για την πιο πετυχημένη ομάδα σε συλλογικό επίπεδο. Και όταν τα πράγματα στραβώσουν, τότε όλος ο οργανισμός, από τον πρώτο εργαζόμενο έως και τον τελευταίο φίλαθλο, νιώθουν σαν ψάρια έξω από τα νερά τους.

• Αποχαιρέτησε το «ευρωπαϊκό» ΟΑΚΑ με ήττα

Ειδικά εάν ύστερα από μια εντός έδρας, όπως για παράδειγμα τώρα με την Άλμπα, υπάρχουν στις συζητήσεις ατάκες του στυλ «έλα μωρέ εντάξει, δεν έγινε και τίποτα...» Απλά αποτυπώνεται αυτό που γνωρίζουμε όλοι ΚΑΙ για τον φετινό Παναθηναϊκό. Έφτασε στο σημείο να «ξύνει» τον πάτο του βαρελιού. Πόσο πιο χαμηλά να φτάσει πια; Με μόλις 11 νίκες σε μια σεζόν (σ.σ. είχε εννέα πέρυσι και άλλες 11 πρόπερσι) και να βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Θα μου πείτε ότι υπάρχει και το ματς της τελευταίας αγωνιστικής με την Παρτίζαν. Να πάει στις 12 νίκες; Ε, και; Το ίδιο θα ισχύει...

Το ακατόρθωτο, η ελπίδα και το «θεμέλιο»

Αν και εδώ που τα λέμε πώς να φτάσει στις 12 νίκες; Όταν θα έχει απέναντί του μια καλύτερη ομάδα η οποία θέλει να «καταπίνει» οποιονδήποτε αντίπαλο βρίσκεται στο δρόμο της, όταν θα παίζει μέσα στην καλύτερη (μαζί με αυτή του Κάουνας) ατμόσφαιρα στη φετινή Euroleague, όταν δεν θα υπάρχει το παραμικρό κίνητρο. Καλύτερα να μην βάλω στο μυαλό τα όσα φαντάζομαι ότι θα δούμε την επόμενη εβδομάδα στο Βελιγράδι... Γι αυτό και πάμε παρακάτω. ΚΑΙ η φετινή σεζόν είναι αποτυχημένη. Σωστά; Εκτός και αν γίνει το 8ο θαύμα και ο Παναθηναϊκός καταφέρει να νικήσει στους τελικούς τρεις φορές τον Ολυμπιακό σε διάστημα 10-15 ημερών. Κάτι που δεν έχει καταφέρει να κάνει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μετρώντας 13 ήττες στη σειρά. Όμως μπάσκετ είναι. Τα πάντα μπορεί να συμβούν. Ας όψεται. Μην λέμε και μην γράφουμε μεγάλα λόγια γιατί μπορεί να εκτεθούμε. Ποτέ δεν ξέρεις.

Ναι μεν υπάρχει μπροστά ο μεγάλος στόχος του ελληνικού πρωταθλήματος τον οποίο ο Παναθηναϊκός οφείλει και πρέπει να διεκδικήσει ωστόσο τα καλύτερα (φαίνεται πως) έρχονται από τη νέα σεζόν. Και δεν στέκομαι (στην παρούσα φάση) στα ονόματα που ακούγονται κατά καιρούς για τον πάγκο ή για τους παίκτες από το υψηλότερο ράφι της Euroleague, για τους οποίους ενδιαφέρεται ήδη η ομάδα. Θα έρθει η ώρα που θα μιλήσουμε (και) γι' αυτούς.

• Σερέλης: «Χάσαμε από την άμυνα μας, αν δέχεσαι σχεδόν 90 πόντους δεν κερδίζεις στην έδρα σου»

Το θέμα που «έκαιγε» τους «πράσινους» αφορούσε την εξασφάλιση του ΟΑΚΑ για τα επόμενα 49 χρόνια. Μπορεί η όλη διαδικασία να θύμιζε το γεφύρι της Άρτας, αλλά απ' ότι (επιτέλους) φαίνεται , το κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων θα περάσει στα χέρια της ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Αυτή η είδηση αποτελεί και το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ «θεμέλιο» για έναν σύλλογο που θέλει να αλλάξει (και θα αλλάξει) σελίδα στην ιστορία του.

Είναι η εγγύηση για τις καλύτερες ημέρες. Η βιτρίνα στην Ευρώπη. Το εχέγγυο για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να προσεγγίσει με μεγαλύτερη ευκολία παίκτες που θα παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Τις δοξασμένες. Τότε που ο Παναθηναϊκός αποτελούσε το ευρωπαϊκό φόβητρο. Τότε που χτυπούσαν την πόρτα των «πρασίνων» χωρίς να χρειαστεί να την χτυπήσουν εκείνοι. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος. Στο βραχυπρόθεσμο μέλλον να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει εκεί όπου πραγματικά ανήκει. Οπότε αυτά τα πισωγυρίσματα δεν είναι... τίποτα μπροστά στα άλματα που αναμένεται να γίνουν. Και άμεσα.

Το ΟΑΚΑ του αλλάζει status και επίπεδο

Ακούγονται λίγο «too good to be true» όλα αυτά, ειδικά λόγω και της κάκιστης περιόδου που έχει μεσολαβήσει, ωστόσο είναι η πραγματικότητα (ή αν προτιμάτε η κανονικότητα) που θέλει να επαναφέρει στις τάξεις του συλλόγου ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Και όπως έχει αποδειχθεί, θα «συνεχίσει να είναι» για να στηρίξει τον Παναθηναϊκό. Θα μου πείτε για τα δύο-δυόμιση χρόνια της αποχής έχοντας θέσει την ομάδα προς πώληση.

Μπορεί να το έκανε για τους δικούς του λόγους τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε βρισκόμασταν και στην έξαρση της covid. Όμως αν δεν ήθελε να συνεχίσει, δεν θα μπορούσε να είχε αφήσει την ομάδα σύξυλη και να βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με τα «έσοδα-έξοδα» για πολλά χρόνια ακόμα; Δεν θα την άφηνε να χαθεί στην ανυποληψία με εμφανή τον κίνδυνο να γινόταν η ομάδα μια σύγχρονη Ίνις Βαρέζε; Και να ζούσε μόνο με τις δάφνες του παρελθόντος; Το μόνο εύκολο (και ανέξοδο) θα ήταν... Και θα μπορούσε άνετα να το κάνει αν δεν ήθελε... να είναι και σήμερα και αύριο και μεθαύριο και για πολύ καιρό ακόμα.

• Τα 3 εκατομμύρια για το «makeover» του ΟΑΚΑ, το 70% των εσόδων και το business plan

Η υπόθεση του ΟΑΚΑ (η οποία φέρει την υπογραφή του ως προς το αίσιο τέλος της) αυτομάτως μπορεί να αλλάξει level τον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Είναι μια επιτυχία ισάξια της χαράς που μπορεί να προσφέρει μια κατάκτηση της Euroleague. Είναι η βάση για πολλές επιτυχίες που μπορεί να (ξανα)έρθουν. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει η πρόθεση για να δημιουργηθεί μια ομάδα η οποία θα έχει το μπασκετικό background για να μην αποτελέσει ξανα σάκο του μποξ, αλλά πραγματικά φόβητρο. Και αυτό είναι που πρέπει να υπογραμμίσουμε και να κρατήσουμε. Τι θα γίνει στο τέλος ως προς το αποτέλεσμα, κανείς δεν μπορεί να το πει. Αυτά είπαμε. Θα τα πούμε όταν θα έρθει η ώρα...

Απλά πρέπει να καταλάβουμε όλοι το πόσο σημαντικό είναι για τον Παναθηναϊκό η συμφωνία για το ΟΑΚΑ την οποία και αποκάλυψε το Gazzetta. Μόλις πέσουν οι υπογραφές μετά το Πάσχα θα αρχίσει να μπαίνει σιγά-σιγά σε λειτουργία για το business plan ενώ από τη λήξη της αγωνιστικής σεζόν έως και την έναρξη της νέας, θα ξεκινήσουν πυρετώδεις εργασίες για το makeover του ΟΑΚΑ, τόσο εντός όσο και εκτός του κλειστού. Από τα πράσινα καθίσματα και τα τριφύλλια στις εξέδρες έως και τα εμπορικά καταστήματα έξω από το γήπεδο.

Εδώ και 28 χρόνια που κατασκευάστηκε το ΟΑΚΑ, δεν υπάρχει τίποτε απολύτως στον περιβάλλοντα χώρο. Κάτι που αποκόβει τον κόσμο από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα την οποία θα ήθελε να συνδυάσει με το γήπεδο προκειμένου να «γεμίσει» ένα ολόκληρο απόγευμα. Είτε να πιει έναν καφέ σε μια καφετέρια, είτε να γευματίσει σε ένα εστιατόριο κ.ο.κ. Το αρχικό business plan τα προβλέπει όλα αυτά. Και φανταστείτε πόσο μπορεί να αλλάξει (για την ακρίβεια να εκτοξεύσει) το status του συλλόγου τα επόμενα χρόνια.

Ναι, ξέρω. Θα με πείτε υπερβολικό. Όμως αυτό είναι το πλάνο. Αυτός είναι ο στόχος. Σε όλα τα επίπεδα. Και κάπως έτσι μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα και μια ομάδα που θέλει να αλλάξει επίπεδο. Είπαμε. Είναι τα «θεμέλια» ώστε βήμα-βήμα να αποτυπωθεί το αποτέλεσμα και μέσα στις τέσσερις γραμμές. Με τις καλές και τις άσχημες βραδιές. Ελπίζω ωστόσο το πάθημα του σχεδιασμού να έχει γίνει μάθημα και οι επόμενες επιλογές να είναι κομμένες και ραμμένες για τον Παναθηναϊκό...

Η έλλειψη δεύτερου point guard και ο Γκριγκόνις που πρέπει να γίνει clutch

Μέχρι τότε ας επιστρέψουμε στο σήμερα της ομάδας. Ήταν ολοφάνερο ότι απέναντι στην Άλμπα τίποτε δεν λειτούργησε σωστά στον Παναθηναϊκό. Κάκιστη άμυνα, βιαστικές επιλογές στην επίθεση, απειροελάχιστες συνεργασίες, hero ball και γενικά μια ομάδα που θύμιζε περισσότερο... Ράντονιτς και λιγότερο Σερέλη. Οι «πράσινοι» ήταν νωθροί, χωρίς ενέργεια, χωρίς αμυντική διάθεση, σαν να είχαν μείνει στο ματς της Ρόδου. Όμως άλλο Euroleague και άλλο Basket League.

Ακόμα και έτσι είχαν την ευκαιρία για να πάρουν τη νίκη γοήτρου, αλλά δεν τα κατάφεραν. Είχαν προβάδισμα πέντε πόντων στα 3:37 πριν από το τέλος, αλλά έως τη λήξη του ματς σημείωσαν μόλις έναν πόντο από μια βολή του Αγραβάνη. Ε, γιατί να υπάρχει η απαίτηση να νικήσουν; Δέχθηκαν 88 πόντους στο ΟΑΚΑ. Απαγορευτικό νούμερο για εντός έδρας ματς. Εκτός αν βάζουν 90-100 πόντους. Όμως επειδή δεν φτάνουν σε αυτά τα νούμερα στην Euroleague (ή γενικά σε ματς υψηλού κινδύνου) πρέπει να εστιάζουν στην άμυνα.

• Γκονζάλεθ: «Δείξαμε χαρακτήρα, δύσκολο να κερδίζεις στο ΟΑΚΑ»

Εν ολίγοις το... μόνο που δεν έκαναν με την Άλμπα. Καλά όχι ότι στην επίθεση έθελξαν. Ο Λι δεν έπαιξε στα τελευταία λεπτά και φάνηκε η απουσία ενός ακόμα «καθαρού» πλέι μέικερ από τη στιγμή που ο Γουόλτερς παραμένει στα «πιτς». Έλειπε η ψυχραιμία, το καθαρό μυαλό και γι' αυτόν τον λόγο ο Παναθηναϊκός δεν ευστόχησε σε σουτ εντός παιδιάς. Αν και ο Μπέικον ήταν εξαιρετικός στην 3η περίοδο, στο τέλος απέτυχε και πάλι να βρει στόχο σε buzzer beater. Ε, clutch του τελευταίου, δεν τον... λες. Μάλλον το αντίθετο.

Δεν θα το παίξω μ.Χ. Προφήτης, αλλά περίμενα (και ήθελα) να πάρει το τελευταίο σουτ σε αυτό το ματς ο Γκριγκόνις. Στην τελική η συνταγή «Bacon for the win» έχει αποτύχει φέτος. Ας το προσπαθήσει και κάποιος άλλος. Ο Λιθουανός ή ο Τόμας ή ο Λι. Πρόχειρα-πρόχειρα θυμάμαι δύο buzzer beater νίκης του Γκριγκόνις όταν ήταν στην Ζάλγκιρις κόντρα στη Βαλένθια εκτός έδρας και κόντρα στην Μπάγερν εντός. Ακόμα και ο Λι είχε πετύχει νικητήριο στο Λαύριο. Και όχι τίποτε άλλο, αλλά μπορεί οι τελικοί να πάνε στο τελευταίο σουτ. Να βρεθούν στην κόψη του ξυραφιού. Δεν πρέπει να υπάρχει και εναλλακτική;