Ολυμπιακός: Σιγά μην κλάψει, σιγά μη φοβηθεί

• Ο Ολυμπιακός δεν φοβάται, τον φοβούνται
• Η ομάδα τους έχει όλους ανάγκη
• Ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων
• Ο καλύτερος προπονητής της Ευρώπης

Στον αθλητισμό ο αγωνιστικός χώρος αποτελεί τον καθρέφτη κάθε ομάδας και το παρκέ εν προκειμένω, δε λέει ψέματα. Μπορεί να σε κοροϊδέψει σε μία βραδιά, αλλά σε μία διοργάνωση 34 αγωνιστικών δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.

• Ολυμπιακός: Ανάμεσα σε Μπασκόνια, Ζαλγκίρις και Φενέρμπαχτσε ο αντίπαλος για τα play-offs, τα σενάρια

Ετσι και ο Ολυμπιακός. Δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί που να αμφισβητούν το γεγονός πως ήταν η καλύτερη ομάδα, έπαιξε το πιο όμορφο μπάσκετ και κυρίως έδειξε τη μεγαλύτερη συνέπεια από τις 18 που ξεκίνησαν την Euroleague.

Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορική η κατάκτηση της κορυφής στην regular season. Ποτέ ελληνική ομάδα δεν τα είχε καταφέρει. Σίγουρα όμως είναι κατόρθωμα και μάλιστα αρκετά μεγάλο. Δε χαρίζει τίτλο, αλλά νομίζω πως θα χαραχτεί στο μυαλό για πολλά χρόνια.

Να με συγχωρείτε γιατί το μενού δεν έχει μπασκετική ανάλυση. Όποιος κατάφερνε να μάθει τι συνέβαινε στις τελευταίες προπονήσεις και πόση ένταση είχαν θα γνώριζε και το αποτέλεσμα του αγώνα. Δεν ξέρω ποιο κίνητρο θα έγερνε σε μία φανταστική ζυγαριά. Αυτό της πρωτιάς ή αυτό της πρόκρισης; Σίγουρα πάντως ο Ολυμπιακός δεν αστειευόταν.

Ο Ολυμπιακός δεν φοβάται, τον φοβούνται

Η σεζόν φυσικά και δεν τελείωσε. Για την ακρίβεια μόλις ξεκινά με τα play-offs να έρχονται. Ο Ολυμπιακός θα περιμένει λίγες ώρες για να μάθει τον αντίπαλό του. Μεταξύ Φενέρμπαχτσε και Μπασκόνια διότι το σενάριο να παίξει με την Ζαλγκίρις μοιάζει με επιστημονικής φαντασίας. Όποιος και να έρθει, καλοδεχούμενος.

Για όσους ανησυχούν στο σενάριο της τουρκικής ομάδας να θυμίσω πως οι «ερυθρόλευκοι» κόντρα σε τέτοιες ομάδες είναι απίστευτα συγκεντρωμένοι σε αντίθεση με ομάδες που δείχνουν πιο… εύκολες.

Τα play-offs είναι μία εντελώς διαφορετική κατάσταση, ειδικά σε όσα αφορούν το πνευματικό επίπεδο, ωστόσο θα έχουμε μέρες μπροστά μας για να αναλύσουμε τις διαφορές με τα ματς της κανονικής περιόδου. Μέχρι τότε ο πανάξια πρώτος Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν. Αντιθέτως ο όγδοος όποιος κι αν είναι αυτός, για να είναι όγδοος σημαίνει πως έχει τρωτά σημεία και αδυναμίες. Οπότε μάλλον αυτός θα πρέπει να φοβάται.

• Μπαρτζώκας: «Έχουμε δημιουργήσει μόνοι μας μεγάλες προσδοκίες, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τις εκπληρώσουμε»

Όπως λέει και με τη φωνάρα του ο Γιάννης Αγγελάκας, «Μα εγώ με ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ». Έτσι άγρια, αλλά περήφανα χορεύει κι ο Ολυμπιακός φέτος.

Η ομάδα τους έχει όλους ανάγκη

Τα play-offs δύσκολα θα τελειώσουν σε τρία ματς και σε μία τέτοια διαδικασία ο Μπαρτζώκας θα χρειαστεί όλους τους παίκτες του. Η άνοδος του Κώστα Σλούκα έρχεται στο καλύτερο σημείο, το «ξεμπούκωμα» του Ολυμπιακού από τα 6.75 επίσης. Να θυμίσω πως πέρυσι στο Game 3 ο Λούντζης είχε παίξει τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη εκείνου του αγώνα στο Πριγκηπάτο που είχε ανακτηθεί το πλεονέκτημα έδρας.

Όλοι οφείλουν να είναι έτοιμοι. Αυτό είναι βέβαια και το πλεονέκτημα των «ερυθρόλευκων». Πόσα ματς ξεκίνησαν στο μυαλό μας ως εξής: «χωρίς Βεζένκοβ δεν μπορεί να νικήσει στο ΟΑΚΑ» ή «χωρίς τον Σλούκα θα χάσει στην έδρα της Φενέρμπαχτσε». Πώς κατέληξαν; Ρητορική η ερώτηση. Ολοι θυμόμαστε.

Ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων

Για να συμβούν στο παρκέ όλα αυτά που έφεραν τον Ολυμπιακό στην πρώτη θέση της διοργάνωσης, δεν αρκεί να λειτουργεί άψογα το αγωνιστικό τμήμα. Υπάρχει μία ομάδα ανθρώπων οι οποίοι τρέχουν καθημερινά για ζητήματα των Πειραιωτών. Υπάρχει μία διοίκηση η οποία έχει φροντίσει να μην απασχολεί το παραμικρό τους παίκτες πέραν της προπόνησης και του αγώνα τους.

Για να παίξει το μπάσκετ που θέλει ο Μπαρτζώκας και να έχει τους παίκτες που μπορούν να το υποστηρίξουν, κάποιοι τους παίρνουν. Ο Ολυμπιακός έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο υγιείς οργανισμούς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και ξέρετε γιατί; «Σεβασμός» είναι η απάντηση. Στον Ολυμπιακό ο σεβασμός είναι προαπαιτούμενο.

Οι παίκτες είναι πληρωμένοι, οι ατζέντηδες είναι πληρωμένοι. Μα αυτά είναι λογικά θα αναρωτηθεί κάποιος, αλλά όχι δεν είναι. Την ώρα που οι διάφοροι καλοθελητές εσκεμμένα στέλνουν τους παίκτες του Ολυμπιακού σε διάφορες ομάδες, αυτοί υπογράφουν επεκτάσεις συμβολαίων με τους Αγγελόπουλους και το τμήμα της επικοινωνίας απλά κατεβάζει ιδέες για το βίντεο της ανακοίνωσης στο twitter. Ακόμη και σε αυτό το απλό (αλλά σημαντικό) πράγμα των social media, οι Πειραιώτες έχουν… ξεφύγει.

Ο Γουόκαπ είχε πάει σε 4-5 ομάδες τον Μάρτιο και τελικά τι είχαμε; «Θωμά είσαι σπίτι, γιατί σε παίρνω και μιλάει» που λέει κι η Πρωτοψάλτη. Ναι σπίτι του έμεινε. Ο ΜακΚίσικ ανανέωσε με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο Σλούκας έχει πάει σε Ρεάλ, σε Παρτιζάν και σε Φενέρμπαχτσε μέχρι τώρα. Μόνο που κι αυτός τα «ερυθρόλευκα» βλέπω να φοράει. Και όχι του Ερυθρού Αστέρα. Για τον «Παπ» και τον «Λάρι» δεν χρειάζεται νομίζω να αναφερθώ καν. Οι Αγγελόπουλοι έχουν φροντίσει να δημιουργήσουν ένα πέπλο ασφαλείας, οι οικογένειες των ξένων παικτών δεν θέλουν να το κουνήσουν ρούπι. Κι όλα αυτά να είστε σίγουροι πως οι Αμερικανοί που παίζουν στην Ευρώπη τα συζητούν μεταξύ τους και όταν έρθει η ώρα και τεθεί στο τραπέζι το δίλημμα «Ολυμπιακός με 800 ή Χ ομάδα με 1.000.000», ίσως πάνε με τα λιγότερα λεφτά για έναν απλούστατο λόγο. Μακροπρόθεσμα ξέρουν πως θα πολλαπλασιαστούν οι απολαβές τους.

Ο καλύτερος προπονητής της Ευρώπης

Το γράφω από τα μισά της σεζόν. Ο Ολυμπιακός έχει την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, παίζει το καλύτερο μπάσκετ της Ευρώπης και έχει τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας προπονητής με ιδέες, με σύγχρονες απόψεις, παρακολουθεί κι εξελίσσεται μαζί με το ίδιο το παιχνίδι. Επίσης προσαρμόζεται αν κάτι κρίνει πως δεν ταιριάζει. Πέρυσι πήρε και το σχετικό βραβείο και μάλιστα για πρώτη φορά πριν την έναρξη του Final 4 και όχι μετά τη λήξη του. Λογικά θα κάνει το back to back.

Τελειομανής, ναι. Βρίζει στον πάγκο υπερβολικά, ναι. Με εξαίρεση τις δύο ώρες του ματς είναι ένας ήρεμος άνθρωπος ο οποίος περνάει στους παίκτες του όσα θέλει όχι με φωνές, αλλά γιατί έχει πάντα την απάντηση (με επιχειρήματα) στο «γιατί το κάνουμε αυτό» των παικτών του.

Δεν ξέρω αν είναι κάποιο παιχνίδι της μοίρας ή αν αποπληρώνονται χρωστούμενα, αλλά η αποδοχή του κόσμου είναι τεράστια. Το γήπεδο σείεται όταν μπαίνει στο ΣΕΦ, 15 λεπτά περίπου πριν το τζάμπολ και οι οπαδοί ονειρεύονται φωναχτά, «έναν Μπαρτζώκα θέλουμε και στη μπάλα».

ΥΓ: Επειδή αρκετοί ξεχνάνε ή ενδεχομένως δε γνωρίζουν. Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος μπήκαν στην ομάδα το 2004. Μέχρι το 2009 έβαζαν τα εκατομμύρια τους στον «αέρα». Το καλοκαίρι του 2007 όταν και αποχώρησε ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβαν μόνο το management της ομάδας. Το 2009 πήραν τις μετοχές της ομάδας. Για πέντε χρόνια ξόδευαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ χωρίς να έχουν τις μετοχές. Πόσο απέχει η τρέλα από τη λατρεία.