To knowhow της επιτυχίας

Είναι αστείο αλλά ο συγκεκριμένος άνθρωπος πρέπει διαρκώς να αποδεικνύει, ότι έχει το κάτι παραπάνω. Υπάρχουν βλέπετε κάποιοι στην πατρίδα μας, μάλλον θα υπάρχουν και στη δική του, που θεωρούν τον ντόρο υπερβολικό. «Είναι θέμα budget, είναι υπερβολικός σεβασμός από τους διαιτητές, είναι η λατρεία των media». Είναι ίσως όλα τα παραπάνω αλλά κυρίως είναι η γνώση!

«Η πραγματική ισχύς για έναν προπονητή είναι η γνώση. Αν οι παίκτες μυριστούν την αδυναμία σου να δώσεις απάντηση σε κάθε ερώτηση, τότε έχασες.»

Είναι απολαυστικό να παρακολουθείς με κάποιο τρόπο τα time out του Ομπράντοβιτς. Τον τρόπο που διδάσκει επί του πίνακα τι ακριβώς θέλει, όχι περίπου αλλά ακριβώς τι θέλει από την ομάδα του και ακόμα ακριβέστερα τι ζητάει στις «ειδικές καταστάσεις» μέχρι κεραίας και αναπνοής.

Παίρνει με αυτόν τον τρόπο την ευθύνη από τις πλάτες και την αναλαμβάνει αυτός. Μεγάλο πράγμα η ανάληψη της ευθύνης, πολύ «μικρό» χαρακτηριστικό η ευθυνοφοβία για επαγγελματίες προπονητές. Στην χτεσινή ματσάρα που έφερε την νίκη της Παρτίζαν επί της Ρεάλ και το σπάσιμο του περιβόητου πλεονεκτήματος έδρας, είδαμε μπόλικο από το “Obradovic effect”.

Γρήγορο ρυθμό στο παιχνίδι της Παρτίζαν για να μην επιτρέπει στον Ταβάρες να περιμένει πάντα στην comfort zone του τους αντιπάλους και να τον κουράσει. Μεγάλη αυτοπεποίθηση στο σουτ από την έναρξη του αγώνα. Σκληρή άμυνα, ναι στο όριο του φάουλ, συχνά στα τρία τέταρτα του γηπέδου. Πίεση αλλά όχι καραγκιοζιλίκια στους διαιτητές, πίεση αλλά με φρένο στους παίκτες του σε στυλ μελιτζανί. Δεν είναι ώρα για τεχνητές κρίσεις, είναι η στιγμή για critical moments management. Εναλλαγή των πρωταγωνιστών ανά δεκάλεπτο.

Τι θα ήταν σήμερα ο Ζέλικο, αν το χθεσινό του σουτ του Πάντερ δεν έβρισκε στόχο; Ποιος θα είχε γίνει ο Ζέλικο, αν δεν το έσταζε κάποτε ο Σάλε από το κέντρο; Ποιος θα ήταν ο Ζέλικο, αν κάποτε δεν το έσταζε ο ευτραφής Τόμπσον; Ο ίδιος προπονητής θα ήταν, με λιγότερους προφανώς τίτλους αλλά τον ίδιο τρόπο και την ίδια νοοτροπία. Και έχει σαφώς μεγαλύτερη αξία να ασχολούμαστε όλοι με τον τρόπο του, παρά με το αποτέλεσμα. Ειδικά οι νέοι προπονητές αλλά και οι φίλαθλοι και ο Τύπος.

KEVIN PUNTER WINS IT IN MADRID⚪️⚫️#7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/Xqbh4yF17I

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) April 25, 2023

Highlights από τον χθεσινό αγώνα που ξεχώρισα; Θα αφήσω να γράψουν για όλα τα εντός παρκέ οι πιο ειδικοί από μένα.

Στο ημίχρονο μετά το flash interview στην κάμερα της Euroleague και πριν πάει στον πάγκο του, πετάχτηκε μέχρι την κερκίδα για ένα χαστουκάκι στον παλιόφιλο. Γλώσσα του σώματος, been there-done that.

Σε οριακό time out 2ου ημιχρόνου ο Ζέλικο στο πινακάκι του και κρεμασμένοι από τα χείλη του, παίκτες, βοηθοί, φυσικοθεραπευτές, ο φροντιστής, ο γιατρός και όποιος άλλος μπήκε στο αεροπλάνο μαζί του. Αυτονόητο θα πείτε; Να σας θυμίσω time out άλλων ομάδων Euroleague φέτος; Άλλων ομάδων Euroleague ακόμα και σε τελικό Final 4;

Να κάνουμε και μια υπόθεση εργασίας. Ας πούμε ότι η Ρεάλ αποκλείει την Παρτίζαν παρά το 0-1. Πιστεύετε ειλικρινά, ότι χρειάζεται να αλλάξει κάτι στον τρόπο που αντιμετωπίζει το παιχνίδι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς;

4 threes in a row for @PartizanBC 🎯☔️ pic.twitter.com/nU44VUkpaO

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) April 25, 2023

Κλείνοντας αυτό το κάτι μεταξύ blog – ερωτικής εξομολόγησης θα μου επιτρέψετε να γράψω δυο λόγια, όχι για τον «Έλληνα» Κέβιν Πάντερ αλλά τους Σέρβους Σμάιλαγκιτς και Αβράμοβιτς. Tι συμβόλαια έχουν άραγε; Φαντάζεστε τι συμβόλαια θα είχαν, αν ήταν Έλληνες παίκτες σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό; Φυσικά στον επαγγελματικό αθλητισμό ισχύει πάντα ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, στην Ελλάδα όμως πρέπει όλοι να το αντιληφθούμε αυτό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κι όχι σε ελλαδικό. Γιατί έτσι εξηγούνται πολλές αποκαθηλώσεις και απομυθοποιήσεις του χειμώνα, που επαληθεύονται σε εθνικό επίπεδο τα τελευταία καλοκαίρια.