Ο Γιάννης και η «αποτυχία» του, ο Πάντερ και η «επιτυχία» του

Στη χορταστική εβδομάδα μπάσκετ που διανύουμε, με τα play-offs NBA και Euroleague full on, πήραμε πολλά μαθήματα μπάσκετ και αντι-μπάσκετ από τα δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Πήραμε το μάθημα για άλλη μια φορά, ότι το καλύτερο ρεκόρ στη regular season δε λέει και πάρα πολλά πράγματα. Μπορεί να παίξει η Top 1 ομάδα της λίγκας με την 8η που είδε φως και μπήκε από τα play in μάλιστα και να αποκλειστεί στον πρώτο γύρο. Αποτυχία; Στο δρόμο προς τον τίτλο φυσικά, σε μια συνολική καριέρα όμως, καλό θα είναι να περιμένουμε να δούμε.

Ρωτάει ο δημοσιογράφος τον παίκτη, «είναι αποτυχία;» Πρώτα απ’ όλα ρωτάς κάποιον που είναι εξ ορισμού κουρασμένος και απογοητευμένος. Τον ρωτάς για να μάθεις, για να του βγάλεις μια δήλωση περί προπονητή και συμπαικτών, περί του τι προτίθεται να κάνει; Ο «αποτυχημένος» Γιάννης Αντετοκούνμπο ξεκινά την απάντησή του με ένταση και στην πορεία δίνει ένα μάθημα περί αθλητισμού, ζητώντας μάλιστα συγγνώμη από τον δημοσιογράφο για το ύφος του. Στην χώρα όπου ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος το τίποτα, αυτός περιγράφει μια ολόκληρη διαδρομή προσπάθειας με σκαμπανεβάσματα και κίνητρα.

Η ήττα του σήμερα δίνει μεγαλύτερο κίνητρο για δουλειά και η νίκη του αύριο θα πεισμώσει κάποιους άλλους, να δουλέψουν και να κερδίσουν. Σε κάθε συνέντευξη τύπου θα βρίσκουμε πάντα κάποιους επιτυχημένους και κάποιους αποτυχημένους, όταν σβήσουν τα φώτα, λίγοι θα πάνε στο γήπεδο για δουλειά. Ο Γιάννης είναι σαφέστατα ένας από αυτούς.

Στη Μαδρίτη ο Κέβιν Πάντερ έχει ξεράνει την Ρεάλ στο πρώτο παιχνίδι, την έχει στο καναβάτσο και στο δεύτερο. Ξεκινά το trash talking στα τελευταία λεπτά κι ο Σέρχιο Γιουλ, λατίνος αλήτης ολκής, του δίνει αντιαθλητικό χτύπημα στην καρωτίδα. Εσκεμμένα και υπολογισμένα, παίζει το τελευταίο χαρτί της Ρεάλ. Ο προπονητής του δεν φροντίζει έγκαιρα να σβήσει τη φωτιά (ανήμπορος και λίγος ο Τσους Ματέο), ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν βάζει έγκαιρα τον Πάντερ στη θέση του.

Ο Κέβιν Πάντερ τρώει το χτύπημα κι αντί να πέσει κάτω στέλνοντας τον Γιουλ στα αποδυτήρια, κολλάει στη μούρη του και υψώνει τη γροθιά. Ο «επιτυχημένος» Κέβιν Πάντερ στέλνει την ομάδα του ντουγρού στην αποτυχία. Ποιος έχει να χάσει σήμερα περισσότερα, η Ρεάλ ή η Παρτίζαν;

«Δεν μπορεί να κρίνει κανείς αυτούς που παίζουν με 180 σφυγμούς». Προφανώς δεν έχει βρεθεί κανείς μας στη θέση τους, μπορούμε μόνο να τους συγκρίνουμε. Πως δρουν και πως αντιδρούν, πόσο βοηθούν την ομάδα τους και πόσο της δημιουργούν πρόβλημα. Ο Έξουμ άραγε πως νιώθει σήμερα, που δεν απομακρύνθηκε έγκαιρα;

Κι εγώ μοιράζομαι το κοινό περί δικαίου αίσθημα, είδα ότι ο Γιαμπουσέλε είναι για πολλά παραπάνω από μια αποβολή μετά τη φονική λαβή στον Έξουμ, ο Γιουλ πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά, ο Ντεκ είναι για επιστροφή στις αργεντίνικες φαβέλες με την αλητεία του, ο Χεζόνια μέσα στην φωτιά χτυπούσε και τον Μούσα που πήγε να παραστήσει τον νταή και η Παρτίζαν συνολικά αμύνθηκε στην επίθεση με Έξουμ, Λεσόρτ, Σμάιλαγκιτς και λοιπές αντάρτικες δυνάμεις. Είναι κρίμα το «θαύμα του Ζοτς», να σταματήσει για εξωαγωνιστικούς λόγους.

«Σκάστε όλοι, δεν το ξεκίνησα εγώ», διαμαρτύρεται στο twitter ο οξύθυμος Κέβιν Πάντερ, όμως γλυκέ μας Κέβιν κανείς δεν θα το θυμάται μετά από χρόνια, αν δεν έχεις κατακτήσει την Euroleague.

Οι διαιτητές επίσης αξίζουν μια σοβαρή τιμωρία γιατί δεν πρόλαβαν, δεν φρόντισαν, δεν κατέστησαν σαφές, ότι δεν χωρούν αλητείες σε ματς basketball αυτού του επιπέδου. Άφησαν τα χέρια να κατεβαίνουν σαν δρεπάνια παίρνοντας μπάλες, χέρια, μύτες και γεννητικά όργανα αμπάριζα με «φυσική» εξέλιξη τον τελικό χαμό.

Το ποινολόγιο της Euroleague μπορεί και να καθορίσει, όχι μόνο τη σειρά Παρτίζαν – Ρεάλ αλλά και την εξέλιξη του Final 4 κι αυτό μόνο του είναι αποτυχία, χωρίς εισαγωγικά.