Ολυμπιακός: Ο δύσκολος δρόμος που διάλεξε απαιτεί ηρεμία

• Οι αιτίες για τα 15 επιθετικά ριμπάουντ της Φενέρμπαχτσε
• Η Φενέρ έχει κόψει την «ερυθρόλευκη» δημιουργία
• Δεν κεφαλαιοποίησε το 9-0

Ετσι είναι τα play-offs. Μία εντελώς διαφορετική διαδικασία η οποία μπορεί να σου αφαιρέσει μέσα σε ένα δίωρο όσα κατέκτησες δίκαια, με κόπο και ιδρώτα τους προηγούμενους εφτά μήνες. Εν προκειμένω το πλεονέκτημα της έδρας το οποίο άλλαξε κάτοχο και από τον Ολυμπιακό βρίσκεται πλέον στα χέρια της Φενέρμπαχτσε.

Πριν μπούμε στο ζουμί του Game 2 οφείλουμε να συμφωνήσουμε όλοι σε κάτι. Πρόκειται για την πιο αμφίρροπη σειρά από τις τέσσερις. Και να ήταν το «4-5» ή το «3-6» να το καταλάβω. Η Παρτιζάν είναι ξεκάθαρα καλύτερη από τη Ρεάλ στα δύο ματς, η Μπαρτσελόνα είναι ξεκάθαρα καλύτερη από την Ζαλγκίρις στα δύο ματς και οι δύο αναμετρήσεις μεταξύ Μονακό και Μακάμπι έχουν λήξει με διψήφια διαφορά πόντων και με ευκολία για την κάθε μία ομάδα που νίκησε.

• Σλούκας: «Δείξαμε όλη τη χρονιά πως ήμασταν η καλύτερη ομάδα, να το δείξουμε ξανά»

• Μπαρτζώκας: «Μπορούμε να κερδίσουμε ένα ή δυο παιχνίδια στην Κωνσταντινούπολη»

Αντιθέτως στο ΣΕΦ είδαμε οριακά παιχνίδια. Η Φενέρ έχει πάει τη σειρά στο ρυθμό που επιθυμεί. Με εξαίρεση το τελευταίο πεντάλεπτο του πρώτου αγώνα και το πρώτο δεκάλεπτο του δεύτερου, βρίσκεται μέσα στη διεκδίκηση της νίκης στα ίσα. Αυτό αξίζει να το πιστωθεί η ομάδα του Ιτούδη.

Ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλή ομάδα, καλύτερη σίγουρα από την τουρκική. Αυτό φυσικά μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου διότι σε μία σειρά 5 αγώνων ο πραγματικά καλύτερος θα νικήσει.

Στους «ερυθρόλευκους» ανέκαθεν άρεσε ο δύσκολος δρόμος. Δεν ξέρω αν είναι από βίτσιο ή από κάτι άλλο, αλλά ειλικρινά μια φορά να μην αγχωθεί και να μην αγχώσουν τον κόσμο τους δεν θα ήταν κι άσχημα. Φυσικά και δεν το κάνουν επίτηδες. Αν εμείς το θέλουμε 10 αυτοί το θέλουν 110.

Πλέον καλούνται να πάνε στην Κωνσταντινούπολη και να επιστρέψουν με τουλάχιστον μία νίκη. Το έκαναν πέρυσι στο Μόντε Κάρλο, μπορούν να το κάνουν και φέτος. Αρκεί να έχουν ηρεμία και να μην επικρατήσει κάποιας μορφής πανικός. Θα έγραφα και να «μείνουν ενωμένοι», ωστόσο αυτό το συγκεκριμένο γκρουπ ανθρώπων ευτυχώς δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα.

Μπορούν να το κάνουν; 100% ναι. Θα είναι εύκολο; 100% όχι.

Οι αιτίες για τα 15 επιθετικά ριμπάουντ της Φενέρμπαχτσε

Πάμε πάλι επανάληψη για εκατοστή φορά... Μία άμυνα όσο κι αν «πνίξει» τον αντίπαλο, είναι καλή μόνο αν τελειώσει με αμυντικό ριμπάουντ. Ο Ολυμπιακός χθες έδωσε πολλές περισσότερες κατοχές στον αντίπαλό του, είχε διπλάσια λάθη και είδε τον αντίπαλο να ανανεώνει 15 χαμένες επιθέσεις του.

Αυτό συνέβη για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί στα περισσότερα hustle plays, στις περισσότερες δηλαδή διεκδικούμενες μπάλες πήγαιναν δεύτεροι οι παίκτες με τα κόκκινα. Δεν μπορώ να πιστέψω πως τόσο έμπειρα παιδιά, χαλάρωσαν στο 24-10. Ούτε ότι οι αντίπαλοί τους το ήθελαν περισσότερο. Πρόκειται πάντως καθαρά για θέμα πνευματικό και όχι μπασκετικό. Οι Χέις, Μότλεϊ και Πιέρ έπαιρναν συνήθως καλύτερη θέση μέσα στη ρακέτα.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τις αλλαγές της άμυνας στα σκριν. Στο μπάσκετ σε κάθε επιλογή τακτικής, κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Στην άμυνα με αλλαγές ρισκάρεις το ριμπάουντ αφού ο ψηλός αντίπαλος βρίσκεται με κοντό παίκτη στη διεκδίκησή του. Αυτό ναι, είναι μπασκετικό ζήτημα.

Η Φενέρ έχει κόψει την «ερυθρόλευκη» δημιουργία

Στο πρώτο ματς ο Ολυμπιακός έδωσε 18 ασίστ και στο δεύτερο, 16. Για την συγκεκριμένη ομάδα είναι λίγες. Η επιλογή του Ιτούδη να αντιμετωπίσει τα σκριν των «ερυθρόλευκων» με flat άμυνα (δηλ. «2on2») δεν επιτρέπει στους παίκτες του Μπαρτζώκα να κυκλοφορήσουν τη μπάλα ούτε με την ταχύτητα που θέλουν ούτε να πασάρουν στον παίκτη που θέλουν. Γενικά η πίεση στη μπάλα όχι μόνο των περιφερειακών αλλά και στα σέντερ όταν αυτά ανεβαίνουν στο high post για να γίνουν...κολόνα και να κάνουν παιχνίδι, είναι εξαιρετική.

Ο Μπαρτζώκας καλείται να βρει λύσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα γιατί πραγματικά αν οι παίκτες του βρουν 20+ τελικές πάσες δύσκολα θα χάσουν παιχνίδι. Φυσικά αυτό έχει να κάνει και με τα τελειώματα διότι για παράδειγμα ο Σλούκας χθες έδωσε 4-5 «πάρε – βάλε» σε Μπλακ και Μπολομπόι και σε αυτούς έφευγε η μπάλα από τα χέρια λες και σπαρταρούσε. Δεν είναι δυνατόν να χάνονται εύκολα καλάθια σε τόσο κρίσιμα ματς.

Δεν κεφαλαιοποίησε το 9-0

Εχω αναφέρει πολλές φορές πως στη σύγχρονη Euroleague μία διψήφια διαφορά πόντων μπορεί να χαθεί μέσα σε 3-4 κατοχές. Το παιχνίδι έχει γίνει απίστευτα γρήγορο, πολλοί παίκτες πλέον εμπιστεύονται το σουτ τριών πόντων και ένα μικρό σερί μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε μπροστά με 16 πόντους διαφορά στην πρώτη κατοχή της δεύτερης περιόδου και στα επόμενα 64 δευτερόλεπτα δέχτηκε 8 αναπάντητους πόντους. Συμβαίνει. Κακώς, αλλά συμβαίνει.

Αυτό που με προβλημάτισε προσωπικά ήταν όμως το γεγονός πως δεν εκμεταλλεύτηκε το σερί 9-0 στο 35' του παιχνιδιού. Εκεί που βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο (58-63), Βεζένκοβ και ΜακΚίσικ με τρίποντο και γκολ – φάουλ έκαναν το 67-63! Το ΣΕΦ πήρε «φωτιά», η ψυχολογία άλλαξε στρατόπεδο και εκεί έπρεπε να βγουν δύο άμυνες. Δε βγήκαν. Ο φανταστικός χθες, Σλούκας προσπάθησε με δικούς του 6 ψυχολογικούς πόντους να κάνει τη διαφορά, όμως και πάλι δε βγήκαν οι άμυνες. Ο Χέις ευστόχησε σε δύο ελεύθερα στατικά τρίποντα. Τρομερός παίκτης.

Ο Ολυμπιακός δεν κεφαλαιοποίησε αυτό το μομέντουμ που είχε δημιουργήσει. Αν είχαν βγει δύο άμυνες ίσως να ήταν διαφορετική η κατάληξη. Όπως και στις χαμένες βολές του ΜακΚίσικ. Όταν προσπερνάς στο σκορ, αυτομάτως βάζεις πίεση στον αντίπαλο, του δημιουργείς ένα έντονο «πρέπει να σκοράρω». Ήρθαν και τα χαμένα ριμπάουντ κι έδεσε το γλυκό.

ΥΓ: Το μπάσκετ είναι παιχνίδι ενστίκτου. Οταν ένας παίκτης θεωρεί πως μπορεί να βγει δυναμικά στην άμυνα να κλέψει μία μπάλα, θα το κάνει γιατί έτσι τον καθοδηγεί το ένστικτό του εκείνο το δευτερόλεπτο. Αν όμως δεν κλέψει τότε αυτομάτως δημιουργεί ανισορροπία στην άμυνα και έρχεται ένα εύκολο καλάθι των αντιπάλων. Ειδικά στο κλείσιμο των παιχνιδιών δεν επιτρέπεται να υποπίπτεις σε αυτό το «λάθος».

ΥΓ 2: Σπουδαία διαιτησία και στα δύο ματς. Πενηνταρίσια.

ΥΓ 3: Οι επόμενες 10 μέρες θα είναι δύσκολες. Η ομάδα χρειάζεται (υπό)στήριξη. Για πρώτη φορά φέτος βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Η ηρεμία είναι το Νο1 συστατικό για να καταφέρει να βγει από αυτή.