Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση εδώ!

• Μονακό - Μακάμπι
• Ρεάλ - Παρτιζάν
• Ολυμπιακός - Φενέρ

Μια διαδικασία που θυμίζει τις εκρήξεις των άστρων στο ηλιακό μας σύστημα με αποτέλεσμα την δημιουργία νέων πλανητών.

Οι ομάδες φαβορί ή έστω με τις περισσότερες; πιθανότητες να περάσουν στην τελική φάση βρέθηκαν μετέωρες στο πουθενά.

Η Ζαλγκίρις που στο μεγαλύτερο μέρος της διοργάνωσης κοιτούσε από το βάθος του πηγαδιού τον ουρανό βρέθηκε στην κυριολεξία την ύστατη ώρα μέσα από συνδυασμό αποτελεσμάτων να διεκδικεί την πρόκριση στους τελικούς που η ίδια φιλοξενεί στο γήπεδο της.

Φανταστείτε , γιατί κανείς δεν μπορεί να μας το απαγορεύσει , να ήταν και το τέταρτο ζευγάρι ανταγωνιστικό.

Στη θέση της Ζαλγκίρις να βρισκόταν – γιατί οι πιθανότητες αυτό προέβλεπαν – η “τραυματισμένη” σε όλη την διάρκεια της κανονικής περιόδου , η πάντα υπολογίσιμη Εφές, πρωταθλήτρια των δυο τελευταίων τελικών.

‘Ή ακόμα η Μπασκόνια μετατρέποντας το ζευγάρι αυτό σε Ιβηρικό μπασκετικό εμφύλιο.

Δεν έγινε , δεν έκατσε κι έτσι μας έμειναν τρία ζευγάρια φωτιά με ομάδες που η κάθε μια χωριστά εκπροσωπεί την δική της σχολή.

Όλα θα κριθούν πλέον στην τελική ευθεία. Τα προγνωστικά και οι προβλέψεις κινδυνεύουν να εκθέσουν και να αφήσουν άφραγκους όσους ποντάρουν στην τελευταία περιστροφή της ρουλέτας.

Άλλο τι λέει η λογική κι άλλο τι θα προκύψει από τις αναμετρήσεις στα παρκέ.

Είναι η ώρα των μεγάλων παικτών , των σπουδαίων και ξεχωριστών προσωπικοτήτων , των καθαρών μυαλών και των σταθερών χεριών που σημαδεύουν τον στόχο έχοντας την σιγουριά ότι η μπάλα θα υπακούσει στις προσταγές τους.

Μονακό - Μακάμπι

Είδα όλα τα παιχνίδια της σειράς κι πραγματικά τα καταχάρηκα. Ευχαριστήθηκε η ψυχή μου μπάσκετ! Το μπάσκετ των εφηβικών μας χρόνων. Ένα ασταμάτητο πάνω κάτω. Η επιτομή – με μπόλικη αποθέωση – της επίθεσης ένας εναντίον ενός ή και περισσοτέρων αν το επιβάλουν οι συνθήκες!

Ομάδες και οι δυο – με κλασική εκπρόσωπο της σχολής την Μακάμπι – με το πόδι κολλημένο στο γκάζι δίπλα σε ένα κιβώτιο ταχυτήτων χωρίς νεκρά και όπισθεν.

Τις παρατηρείς αμφότερες στο παρκέ και έχεις την ίδια εντύπωση με αυτή όταν πετάς ένα τραπουλόχαρτο στην τσόχα. Όπως και να το πετάξεις η επάνω και η κάτω φιγούρα είναι ολόιδιες.

Συνεχείς πυροβολισμοί στον στόχο από τους περιφερειακούς. Τ χέρια του θυμίζουν επαναληπτική καραμπίνα. Καμία από τις δυο ομάδες δεν θα σκάσει , ούτε κια θα χαλάσει το κέφι της για τα καλάθια που δέχθηκε!

Αυτό που τις τρέφει είναι το άθροισμα των καλαθιών που πέτυχαν να υπερβαίνουν αυτών που δέχθηκαν.

Ένα 5ος αγώνας που θα κριθεί από τον οίστρο των επιθετικών της κάθε ομάδας. Όλοι τους ένας κι ένας , όλοι τους προσωπικότητες που δεν σκιάζονται να πάρουν την ευθύνη.

Αυτό το μπάσκετ ξέρουν , αυτό θα υπηρετούν χωρίς συμβιβασμούς μέχρι να τους θέσει στο περιθώριο ο πανδαμάτωρ χρόνος.

Κι από δαύτους βρίσκεις μπόλικους και στα δυο ρόστερ!

Αντε να κοντρολάρεις τον Μάικλ Τζέιμς ή τον Έλι Οκόμπο. Να ζητήσεις επίθεση ..χαμηλών τόνων από τον Τζόρνταν Λόιντ. Ούτε με χειροπέδες! Τα ίδια ισχύουν για τον Μπράουν , τον Ντιαλό!

Τα ίδια όμως και ...χειρότερα ή αν θέλετε σε μεγαλύτερο βαθμό και βάθος ισχύουν για την ομάδα του Λαού. Χούφτες με ηρεμιστικά να ρίξεις στο φαί τους αποκλείεται να ηρεμήσεις και να τιθασεύσεις παίκτες όπως ο Χόλινς, ο Μπάλντγουιν , ο Χίλιαρντ ο Άνταμς , ο Κάπτεν Ντι Μπαρτολομέο ή τον πρωταθλητή Ευρώπης Λορέντζο Μπράουν που τις επιθετικές του αρετές ζήλεψαν οι Ισπανοί και το έχρισαν...συμπατριώτη τους!

Στην εξίσωση μην ξεχάστε να προσθέσετε και τον Κόλσον την επιτομή του σύγχρονο φόργοουορντ που τόσο αρέσκεται στο επιθετικό μοτίβο!

Μόνο που τους ανέφερε όλους αυτούς στην κυριολεξία ίδρωσα!

Στην μέρα τους δεν τους σταματάς , κακά τα ψέματα! Ο καθένας από μόνος τους είναι ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής καλαθιών.

Είμαι πολύ περίεργος να δω τι μας επιφυλάσσει η τελευταία μεταξύ τους αναμέτρηση σε ένα γήπεδο που μόνο έδρα δεν το λες.

Από το καυτό πρώην και αεί για τους παλιούς Γιαντ Ελιάου και νυν Μενόρα Μιβταχίμ κι έχοντας περάσει περάσει από έδρες κόλαση τι να καταλάβει η μπαρουτοκαπνισμένη Μακάμπι μπροστά σε ένα κοινό από πριγκιπόπουλα που βαράνε αγέλαστοι φουσκωμένες βέργες μπαλόνια;

Ρεάλ - Παρτιζάν

Καλά το έλεγαν στο στρατό. Ο παλιός είναι αλλιώς. Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η “ξεγραμμένη” από πολλούς μετά το 0-2 Ρεάλ επέστρεψε! Εγώ θα πως πώς δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο ότι στην ιστορία του θεσμού είναι η Ρεάλ η μόνη ομάδα που επιστρέφει μετά από 0-2 στην έδρα της.

Έχει τόση ποιότητα στον οργανισμό της η Βασίλισσα , τόση προσωπικότητα , τόσο μπάσκετ στο DNA της που δεν ξεγράφεται με τίποτα!

Από την άλλη υπάρχει ένα άλλο στοιχείο αδύνατον να το παραβλέψεις.

Ο μπασκετικός εγωισμός της παλιάς φρουράς! Η άρνηση τους να δεχθούν ότι ξόφλησαν! Ο 38χρονος Ρούντι βουτάει στο παρκέ για να σώσει χαμένες μπάλες με ορμή εφήβου, ο 35χρονος Γιούλ με πείσμα 15χρονου θολώνει στην προοπτική μια ήττας και ο 36χρονος Ροντρίγκεζ να βγάζει τόση ενέργεια και ηρεμία στο παιχνίδι του που σε κάνει να αναρωτιέσαι πως νεότεροι με τον ίδιο χρόνο συμμετοχής στο παρκέ στην επιστροφή τους στον πάγκο μοιάζουν πεθαμένοι.

Παικταράδες όλοι τους που έχουν κερδίσει τα πάντα στην καριέρα τους σε όλα μάλιστα τα επίπεδα και ακόμα δεν έχουν χορτάσει , δεν επιτρέπουν στο μυαλό τους να περάσει η σκέψη μια χαμένης από τίτλους χρονιάς!

Δίπλα σε αυτούς είτε σε λένε Μούσα , είτε σε λένε Ντεκ όταν τους βλέπεις και τους ζεις πως να μην επηρεαστείς από την νοοτροπία τους; Πως να τραβηχτείς πίσω , πως να κρυφτείς. Τι ντροπή θα ήταν!

Δυο ήττες στην έδρα της , αποδεκατισμένη από τραυματισμούς , ξύλο, επεισόδια, εντάσεις , υπερβολές , ακρότητες και μετά ταξίδι στην κόλαση του Βελιγραδίου!

Όσοι προεξοφλούσαν ότι οι παίκτες της Ρεάλ “ θα περάσουν καλά” στην πυριτιδαποθήκη με το όνομα Σταρκ Αρένα επαληθεύτηκαν από την … ανάποδη!

Απόλυτη ισορροπία αποτελεσμάτων στην σειρά , τούμπα τα φύλλα κι όλα αρχίζουν πάλι από την αρχή.

Οι τέσσερις αναμετρήσεις θεωρώ ότι μας δίδαξαν τα εξής:

1. Οι προπονητές δεν παίζουν μπάσκετ. Δεν αγωνίζονται! Κατευθύνουν , οργανώνουν , σχεδιάζουν τα συστήματα, διδάσκουν , βρίσκουν λύσεις , αλλά για την εφαρμογή όλων αυτών και για το κάτι παραπάνω υπεύθυνοι είναι οι παίκτες! Προπονηταράς ο Ζέλικο αλλά τον τελευταίο λόγο θα τον έχουν πάντα αυτοί που φοράνε την φανέλα!

2. Ο Ταβάρες δεν είναι απλά ένας ψηλός , θηριώδης πολύ καλός παίκτης! Είναι ο καλύτερος από κάθε άποψη και σε κάθε έκφραση του αθλήματος! Ο ποιοτικότερος με διαφορά σέντερ στην διοργάνωση και στην Ευρώπη! Ο παίκτης βαρόμετρο, η αρχή και το τέλος! Σκόρερ , μυαλό, ηγέτης! Αν δεν σκοράρει από τον χώρο δράσης του θα πασάρει σωστά! Ένας πλέι μέικερ από το ζωγραφιστό! Μέσα στην ρακέτα θα σε τιμωρήσει Θα πάει στις βολές θα κάνει το ίδιο! Θα πάρει φάουλ και θα το κεφαλαιοποιήσει, θα σε χρεώσει με φάουλ , θα σφραγίσει την παρουσία του με μια ταρίφα 20 πόντων! 20 προσωπικών πόντων! Εύκολα θα σε πεθάνει στα σκριν! Ένα θαύμα της φύσης! Όταν λείπει είναι σαν να βγάζεις από το κεφάλι της Βασίλισσας την κορώνα! Για ποια Βασίλισσα μιλάμε τότε;

3. Μεγάλο, τεράστιο κεφάλαιο η εμπειρία. Δύσκολα αντικαθίσταται ! Ζωντάνια , νιάτα , φρεσκάδα, ταλέντο , δίψα για διακρίσεις η Παρτιζάν , αλλά άμα δεν έχεις πείρα , εμπειρίες , παραστάσεις , τότε εύκολα εκτροχιάζεσαι. Η εμπειρία της Ρεάλ , αυτά τα αμέτρητα χιλιόμετρα στο παρκέ με αυτούς τους παίκτες φτάνουν και περισσεύουν για να μασκάρουν αδυναμίες , να διαβάσουν αυτές των αντιπάλων να καλύψουν σημαντικές απουσίες.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν φυσικά ότι η Βασίλισσα έχει προκριθεί. Εδώ που φτάσαμε όλα είναι πιθανά!

Ολυμπιακός - Φενέρ

Και τώρα στα δικά μας! Δύσκολα θα πίστευαν πολλοί ότι αυτή η σειρά θα κρινόταν στο 5ο παιχνίδι! Τώρα όμως που ζήσαμε την σειρά μπορούμε να πούμε ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα ότι ήταν η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων!

Έχει ένα μικρό προβάδισμα ο Ολυμπιακός λόγω έδρας; Ναι έχει γιατί μιλάμε για το τελευταίο παιχνίδι παρόλο που στην διαδικασία των προημιτελικών οι έδρες όλες ανεξαιρέτως αποδείχθηκαν ότι δεν αποτελούν απόρθητα κάστρα!

Αρκεί επίσης αυτό το μικρό πλεονέκτημα να μην του γυρίσει μπούμερναγκ. Αρκεί επίσης να κατανοήσει απόλυτα ότι άλλη η Φενέρ της κανονικής περιόδου κι άλλη αυτή των playoffs!

Την Φενέρ του φθινοπώρου και του χειμώνα ο Ολυμπιακός όπως και όποτε ήθελε την έτρεχε. Την Φενέρ της άνοιξης δύσκολα την τρέχεις. Έχει αλλάξει δομικά το παιχνίδι της , έχει αλλάξει με τις προσθήκες παικτών.

Μην ξεχνάμε επίσης ότι από το δυναμικό της απουσιάζουν τρεις σπουδαίοι παίκτες πρώτης γραμμής. Οι Ουίλμπεκιν , Μπιέλιτσα και Μπούκερ!

Το ανοιχτό γήπεδο είναι το ζητούμενο για τους ερυθρόλευκους και το άπλωμα του γηπέδου απέναντι στην οργανωμένη κλειστή άμυνα με βοήθειες της αντιπάλου.

Το παιχνίδι από μέσα προς τα έξω επίσης είναι ένα ζητούμενο. Αν μπουν τα μακρινά τότε στον Ολυμπιακό δεν έχουν επιθετικά κάτι να φοβούνται.

Αν πάλι δεν καταφέρει να πάει στο δικό του γρήγορο τέμπο και μοτίβο τότε χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ιδιαίτερη αυτοσυγκέντρωση και προσήλωση στην άμυνα , κυρίως μετά τις περιστροφές.

Η δεύτερη αναμέτρηση της σειράς αλλά και η τέταρτη σε ζητήματα που αφορούν στην αμυντική συνέπεια έχουν να διδάξουν πολλά στην ομάδα του Μπαρτζώκα.

Η Φενέρ είναι η ομάδα που με τον Ιτούδη έμαθε να βάζει στο μικροσκόπιο τις αμυντικές αδυναμίες του αντιπάλου , τις αδράνειες και να τις σημαδεύει με πολύ εύστοχο τρόπο. Αυτή είναι η φιλοσοφία της, αυτή και η πολιτική της.

Στο 4ο παιχνίδι ο εκφραστής των πετυχημένων επιθέσεων του Ολυμπιακού ήταν ο Μακ Κίσικ. Τα πήγε πολύ καλά μπροστά , αλλά στα μετόπισθεν βγήκε … χρεωμένος.

Και στο 63-61 αλλά κυρίως στο 67-61 στο τρίποντο που κλείδωσε ουσιαστικά το παιχνίδι ο Αμερικανός πάει για αχρείαστη βοήθεια στο ζωγραφιστό αφήνοντας τον Ντάισον Πιέρ ελεύθερο με όλη την άνεση του να σουτάρει και να βρει στόχο!

Αυτή την ισορροπία έχει ανάγκη ο ΟΣΦΠ. Την ισορροπία μυαλού και ενέργειας σε επίθεση και άμυνα. Το σωστό διάβασμα στα δυο μέρη του παρκέ. Πλουραλισμό όχι μόνο στην επίθεση αλλά και στην άμυνα. Διαρκή κίνηση , πίεση παντού και όπου υπάρχει δυνατότητα για ένας εναντίον ενός η επίθεση να εκδηλώνεται χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ο Ολυμπιακός έχει ποιότητα, έχει προσωπικότητα , το ταλέντο περισσεύει , έχει ενέργεια να βγάλει , έχει εμπειρία, έχει λύσεις.

Το κυριότερο; Είναι ομάδα final four! Το έχει αποδείξει με τις επιδόσεις του όλη την χρονιά. Άρα ένα μόνο του απομένει. Να εγκαταστήσει στο μυαλό του και να εφαρμόσει το παιχνίδι που τον κατέστησε ακλόνητο φαβορί καθ όλη την διάρκεια της κανονικής περιόδου!