O Ολυμπιακός του Game 5 έχει το «τέλειο πακέτο» για το ευρωπαϊκό τρόπαιο!
- Τα σημεία που χρειαζόταν βελτίωση ο Ολυμπιακός
- Οι παράμετροι που έκαναν την διαφορά και ο διαφορετικός Μπαρτζώκας
- Η μεγάλη ευκαιρία του Κάουνας
Σε μία μεγάλη συνέντευξη που θα δημοσιευτεί την ερχόμενη εβδομάδα στο Gazzetta, ως ορεκτικό της 12ης συμμετοχής του Ολυμπιακού σε Final 4, ο Μίλαν Τόμιτς υποστήριξε ότι η πρώτη ευρωπαϊκή κούπα που κατέκτησαν οι «ερυθρόλευκοι» το 1997, ήταν ίσως η πιο δύσκολη όλων των εποχών.
Στο ίδιο μήκος κύματος, αν μπορούμε να σχολιάσουμε κάτι αδιαμφισβήτητο για την εφετινή διαδρομή των Πειραιωτών, είναι ότι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα είχε την πιο κυριαρχική πορεία των τελευταίων ετών, στην κανονική περίοδο και τα play-offs και πλέον έχει βάλει σοβαρή υποθήκη για να γίνει η πρώτη ομάδα που θα σπάσει την κατάρα που κυνηγά όσες ομάδες τερμάτισαν στην κορυφή της βαθμολογίας, με την ολοκλήρωση του μαραθωνίου των 30 ή των 34 αγωνιστικών (από την σεζόν 2016-2017 που ισχύει το τρέχον format).
Θα έχουμε περίπου μία εβδομάδα στην διάθεσή μας – πριν την αναχώρηση της αποστολής με προορισμό την Λιθουανία – για να συζητήσουμε τι θα συναντήσουν οι πρωταθλητές στο ετήσιο κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ (το Gazzetta θα είναι εκεί και θα σας βάλει για τα καλά στο κλίμα των αγώνων), οπότε στο κείμενο που έχετε μπροστά σας, θα ασχοληθώ περισσότερο με το Game 5 (16/16 για τους γηπεδούχους).
Στα 40 τελευταία λεπτά της πιο αμφίρροπης σειράς με την Φενερμπαχτσέ, δηλαδή, στην διάρκεια των οποίων ο Ολυμπιακός παρουσίασε ένα μίγμα των στοιχείων που τον οδήγησαν στην πρωτιά της regular season και με την 2η διαδοχική του πρόκριση στο Final 4, απέδωσε μπασκετική δικαιοσύνη σε μία προσπάθεια που θα ήταν άδικο να τελειώσει άδοξα.
Τα σημεία που χρειαζόταν βελτίωση ο Ολυμπιακός
Ας ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας, λαμβάνοντας υπ' όψιν ένα δεδομένο που θα μας βοηθήσει να αξιολογήσουμε το πόσο διαφορετική (σε σχέση με τα τρία προηγούμενα ματς) ήταν η προσέγγιση που είχε η ομάδα του λιμανιού στο τελευταίο παιχνίδι.
Αν εξαιρέσουμε το Game 1, στο οποίο ο Ολυμπιακός έπαιξε επιθετική άμυνα κι επικράτησε εν πολλοίς χάρη στην περιφερειακή του δεινότητα (55,2% με 16/29 τριπ.), στα υπόλοιπα τρία ματς ο Δημήτρης Ιτούδης «κατέβασε» από αρκετά έως πολύ την ελληνική ομάδα από τα αγωνιστικά της standards και τις αγαπημένες της συνήθεις κι έφτασε κοντά στο να «κλέψει» ισάριθμες νίκες και να τελειώσει την δουλειά.
Κοινό χαρακτηριστικό και στα τρία παιχνίδια, το πολύ χαμηλό ποσοστό των «ερυθρολεύκων» πίσω από τα 6,75 (26,7% με 19/71 τριπ.), που αποτελεί ένα από τα σημαντικά όπλα της ομάδας του Πειραιά. Τι έκανε η Φενέρ; Σταμάτησε την δημιουργία των νταμπλούχων μέσα από το drive και την αγαπημένη τους μετακίνηση της μπάλας από μέσα προς τα έξω, που συνήθως οδηγούσε σε πολλά ελεύθερα μακρινά σουτ ή σε αμυντική ανισορροπία κι εύκολο καλάθι μέσα στο ζωγραφιστό.
Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο Ολυμπιακός των σχεδόν 85 πόντων και 22 ασίστ, κατέβηκε στους 74,5 και τις 16 τελικές, με αποτέλεσμα να χάσει τους αυτοματισμούς του στην επίθεση και πιεστεί από την αμυντική σκληράδα που έβγαλαν οι Τούρκοι.
Υπό τις παραπάνω συνθήκες, τα μεγάλα τρίποντα του Σλούκα και του Βεζένκοβ στο Game 3, αποδείχτηκαν σωτήρια. Γιατί κράτησαν την ομάδα τους «ζωντανή» σε ένα κακό momentum και έδωσαν χρόνο στον προπονητή τους, να σχεδιάσει την δική του απάντηση στις τακτικές προσαρμογές του ομοσπονδιακού τεχνικού.
Οι παράμετροι που έκαναν την διαφορά και ο διαφορετικός Μπαρτζώκας
Στο blog που ακολούθησε το Game 4, είχα υπογραμμίσει την σημασία της physical αντιμετώπισης που ήταν επιτακτική ανάγκη να εφαρμόσουν οι «ερυθρόλευκοι» στο Game 5. Η επιθετικότητα και η καλώς εννοούμενη σκληράδα στις προσωπικές μονομαχίες (αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν basketball and mental toughness) σε άμυνα κι επίθεση, ήταν το βασικό προαπαιτούμενο για να παρουσιαστούν πνευματικά έτοιμοι για τις ανάγκες ενός “do or die” αγώνα και να εφαρμόσουν αποτελεσματικά το πλάνο.
Στο κομμάτι της τακτικής, ο Γιώργος Μπαρτζώκας (ήταν περισσότερο ψύχραιμος από πότε και ενέπνεε σιγουριά στους παίκτες του) και οι συνεργάτες του άλλαξαν αρκετά πράγματα σε σχέση με τους προηγούμενους αγώνες και τα σημαντικότερα είχαν να κάνουν με την σαφή στόχευση στο post-up παιχνίδι που δημιούργησε μεγάλη ανισορροπία στους φιλοξενουμένους και με την κυριαρχία στην μάχη των ριμπάουντ, η οποία έδωσε περισσότερες ευκαιρίες για παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο και κατ' επέκταση για πιο εύκολους πόντους.
Και στις δύο παραπάνω παραμέτρους, κοινός παρονομαστής ήταν ο Μουσταφά Φαλ, που είχε πολύτιμη συνεισφορά και στις πλευρές του γηπέδου. Για πρώτη φορά στην εφετινή σεζόν, ο Γάλλος σέντερ (8π., 9ρ., 2ασ. & 2κοψ.) έμεινε στο παρκέ περισσότερο από 30 λεπτά (33') και με το μεγάλο του κορμί επέδρασε καταλυτικά στην μάχη των ριμπάουντ (39-30) και στην αναχαίτιση των επιθετικών προσπαθειών της Φενέρ, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για το transition game, που τόσο πολύ είχε λείψει στην ομάδα του.
Ο “Μους” μαζί με τον εκπληκτικό Παπανικολάου (14π. & 11ρ. με 6/9 σουτ) και τον πολύ ουσιαστικό κι απέρριτο (κάτι που επεσήμανε και ο προπονητής των Σακραμέντο Κινγκς, Μάικ Μπράουν, που βρέθηκε στο γήπεδο για χάρη του), Βεζένκοβ, ήταν οι βασικοί αποδέκτες της επιλογής του Μπαρτζώκα να εκμεταλλευτεί όλα τα mismatch και να ποστάρει τα ψηλά και δυνατά του κορμιά, με προφανή στόχο το δίποντο με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις κοντά στο καλάθι ή την δημιουργία από μέσα προς τα έξω (στις περιπτώσεις βοήθειας).
Παρ' ότι το πρώτο μέρος, δεν του βγήκε, ο Σάσα (17π. & 5ρ. με 7/12 σουτ) δεν αγχώθηκε, περίμενε υπομονετικά την ώρα του και χωρίς να εκβιάσει τις προσπάθειες, ήταν πολύ αποτελεσματικός στο 2ο μέρος.
Όλα αυτά που επισημάναμε νωρίτερα, όμως, ήρθαν και κούμπωσαν αρμονικά κι έδωσαν υπεραξία στην εμφάνιση των νικητών (σκόραραν για πρώτη φορά πάνω από 80 πόντους στην σειρά), χάρη στη νέα εντυπωσιακή εμφάνιση του Κώστα Σλούκα (22π. & 6ασ. με 7/11 σουτ). Ο 33χρονος διεθνής Θεσσαλονικιός point με τις 9+1 παρουσίες σε Final 4 (ήταν στο ρόστερ του Ολυμπιακού το 2009 στο Βερολίνο, αλλά δεν έπαιξε καθόλου), έκανε την διαφορά στο set παιχνίδι, χάρη στην μοναδική του ικανότητα να συνδέεται με το καλάθι τρυπώντας τις άμυνες ή σουτάροντας από μακριά κι έδωσε υπερπολύτιμες λύσεις σε κρίσιμες στιγμές για το τελικό 84-72.
Η μεγάλη ευκαιρία του Κάουνας
Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός εξασφάλισε την επιστροφή του στο Final 4 με την καλύτερη πορεία στην regular season και μέσω της πιο δύσκολης διαδρομής στα playoffs και με την συνολική του εικόνα, έδειξε ότι διαθέτει όλα τα εχέγγυα (ποιότητα, βάθος, προπονητή, σύγχρονη φιλοσοφία, δίψα για διάκριση, στήριξη από τον κόσμο) για να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης για 4η φορά στην ιστορία του.
Αν σε όλα τα παραπάνω, προσθέσει κανείς την εμπειρία που έχουν αποκτήσει ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του από την περυσινή συμμετοχή στο Βελιγράδι αλλά και την έλλειψη αντιπάλου-φόβητρο, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ομάδα του Πειραιά έχει μπροστά της μία μεγάλη ευκαιρία να ξαναφέρει την κούπα της Euroleague στην Ελλάδα. Μέχρι τότε έχουμε πολλά να πούμε. Προς το παρόν, ας συγχαρούμε τον Ολυμπιακό για την όμορφη μπασκετική χρονιά και ας δώσουμε ραντεβού στο Κάουνας για το 25ο Final 4 με φυσική παρουσία...
Υγ.1: Η πιο ηχηρή απάντηση των τακτικών προσαρμογών του Ολυμπιακού, είναι ότι νίκησε καθαρά στο Game 5, χωρίς να βάλει τα τρίποντα (4/19 με 21,1%). Όπως δηλαδή έχασε στο 2ο και στο 4ο ματς και παρ' ολίγο να χάσει στο Game 3.
Υγ.2: Το στατιστικό νούμερο που αποτυπώνει πλήρως την χρησιμότητα του Παπανικολάου έχει να κάνει με τους +37 πόντους και τα +20 ριμπάουντ που είχε ο Ολυμπιακός στην σειρά, στο χρονικό διάστημα που ο “Παπ” ήταν στο παρκέ.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
