Ολυμπιακός: 40 λεπτά από το όνειρο

• Η ηρεμία του Μπαρτζώκα στην ανάπαυλα
• Ο Ολυμπιακός έγινε πιο επιθετικός
• Η γρήγορη απόφαση κι η ταχύτητα σκέψης στην επίθεση
• Ο Ολυμπιακός διέλυσε πνευματικά τη Μονακό

Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα η οποία σου προσφέρει εμπειρίες αν την παρακολουθείς. Ποτέ δε θα βαρεθείς βλέποντας τον Ολυμπιακό να παίζει μπάσκετ. Το μόνο σίγουρο. Βέβαια η αλήθεια είναι πως φέτος με την μπασκετάρα την οποία παίζουν τις περισσότερες φορές σε χορταίνει. Είναι ξεσηκωτικός.

Υπάρχουν βέβαια και τα παιχνίδια αυτά όπως του ημιτελικού. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να χαρακτηρίσω το συναίσθημα που δημιούργησε στην ανάπαυλα του ματς με τη Μονακό. Απογοήτευση, ξενέρωμα, «δεν πειράζει, καλά ήταν ως εδώ», κρίμα. Και ξαφνικά οι ίδιοι παίκτες, ο ίδιος προπονητής αποφασίζουν να αλλάξουν την πλοκή του έργου. Αποφασίζουν να σου χαρίσουν σε επανάληψη μία από τις δεκάδες φετινές βραδιές, μόνο που το διακύβευμα ήταν διαφορετικό.

Ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης γιατί πιστεύει στο αδύνατο και το κάνει δυνατό, γιατί έχει την ικανότητα να διαχειρίζεται τα συναισθήματά της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γιατί ποτέ δεν της άρεσε ο εύκολος δρόμος, αλλά ο δύσκολος και για αυτόν ακριβώς το λόγο ξέρει να αντιδρά. Σαν το ποδήλατο, δεν ξεχνιέται το μπάσκετ.

• Ολυμπιακός που «παραδέχονται» και οι μη Ολυμπιακοί…
• Μπαρτζώκας στο Gazzetta: «Στο ημίχρονο είπαμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπούμε στο παιχνίδι»

Οι Πειραιώτες βρίσκονται δίκαια στον τελικό της διοργάνωσης. Ο Σλούκας που κουβαλάει τη μεγαλύτερη εμπειρία επέμενε πως ο Ολυμπιακός έπρεπε να βρεθεί στον τελικό, στις δύο τελευταίες ομάδες, στα τελευταία 40 λεπτά για να είναι σε θέση να διεκδικήσει τον τίτλο. Και ο Σλούκας ξέρει!

Η ηρεμία του Μπαρτζώκα στην ανάπαυλα

Το μπάσκετ που είδαμε στην τρίτη περίοδο αγγίζει τα όρια του τέλειου. Το 27-2 σε ημιτελικό δεν είναι απλά σπάνιο, ίσως είναι και εμπειρία ζωής. Και σίγουρα δεν ήταν τυχαίο. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μπορεί να λατρεύεται από τους σκηνοθέτες σε υπερβολικό βαθμό και να είναι οξύθυμος, ωστόσο στα ημίχρονα συνηθίζει να μένει ήρεμος.

Αυτό έκανε και στα αποδυτήρια στο ημίχρονο με τη Μονακό. Ούτε φωνές, ούτε βρισιές, ούτε τίποτα. Πρόσφερε ηρεμία. Μίλησε λίγο, έδωσε δύο οδηγίες πάνω στην τακτική και κυρίως μπόρεσε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να πείσει τους παίκτες του πως το ματς δεν είχε τελειώσει. Πώς είχαν την ικανότητα και τη γενναιότητα να διεκδικήσουν τη νίκη. Αρκεί να ξεκινούσαν καλά. Και ξεκίνησαν.

Ο Ολυμπιακός έγινε πιο επιθετικός

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τις ακριβείς οδηγίες που έδωσε ο Μπαρτζώκας. Σίγουρα όμως βγήκε διαφορετική η ομάδα του. Και στις δύο πλευρές. Ας ξεκινήσουμε από την άμυνα. Η Μονακό στο πρώτο ημίχρονο έκανε αυτό που ήθελε να κάνουν οι Πειραιώτες. Ήταν άκρως επιθετικοί, έβαζαν χέρια παντού και κατάφερναν με τον Ντιαλό πάνω στον Σλούκα να του αφαιρούν την εκτέλεση και να του προσφέρουν τη δημιουργία.

Στην επανάληψη οι «ερυθρόλευκοι» έγιναν πιο επιθετικοί, η ένταση στην πίεση πάνω στη μπάλα ανέβηκε κατακόρυφα και ήταν η σειρά τους να δημιουργούν το αίσθημα της ασφυξίας στους Μονεγάσκους. Υπήρχε μία σειρά πέντε κατοχών εκ των οποίων οι τρεις ολοκληρώθηκαν με παράβαση 24 δευτερόλεπτων και με δύο σουτ που έγιναν απλά για να γίνουν.

• Παπανικολάου στο Gazzetta: «Δεν παίζαμε σαν Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο, να καταλάβουμε τι ευκαιρία έχουμε»

Ο Γουόκαπ πέρασε χειροπέδες στον Τζέιμς, ο Κάνααν έπαιξε ασύλληπτη άμυνα είτε στον Λόιντ είτε στον Οκόμπο, ο Παπανικολάου φορούσε την μπέρτα του Superman, ο Βεζένκοβ έκανε σπουδαία δουλειά στο ριμπάουντ και ο Φαλ έκλεισε κάθε δίοδο στη ρακέτα. Φυσικά στο ίδιο επίπεδο κινήθηκε και ο Σλούκας όταν πέρασε στο παρκέ όπως και ο Μπολομπόι. Θα ήταν αδικία να μην αναφέρω κάποιον.

Ενας βασικός στόχος της «ερυθρόλευκης» αμυντικής τακτικής ήταν να αφαιρέσει το δίποντο από τη Μονακό. Ξέρετε πόσα εύστοχα δίποντα είχε στο πρώτο ημίχρονο; 10/15. Ξέρετε πόσα εύστοχα δίποντα είχε στο δεύτερο ημίχρονο; 5/16 κι αν δεν κάνω λάθος το τελευταίο ήταν στα χασομέρια.

Η γρήγορη απόφαση κι η ταχύτητα σκέψης στην επίθεση

Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός είχε αστοχήσει σε τρία lay up ανενόχλητα και σε 2-3 σίγουρα καλάθια και φάουλ. Από αυτές τις φάσεις που κερδίζεις δύο βολές και απογοητεύεσαι. Βολές έγραψα. Βάλτε 8 χαμένες. Με μία πρόχειρη σούμα δηλαδή, περίπου 12 πόντους.

Στο δεύτερο ημίχρονο αντιλήφθηκα δύο αλλαγές. Μπορεί να ήταν και οι πιο σημαντικές. Η πρώτη είχε να κάνει με την πιο γρήγορη απόφαση που έπαιρναν. Ο δισταγμός και η δεύτερη σκέψη έδωσαν τη θέση τους στην αποφασιστικότητα. Για αυτό και τα πολλά εύκολα καλάθια, για αυτό και οι πολλές ασίστ στην τρίτη περίοδο. Βέβαια για να συμβεί αυτό έπαιξε ρόλο το γρήγορο 8-0 στα πρώτα 2:40 της περιόδου. Η μπάλα έφευγε από τα χέρια τους με μεγαλύτερη σιγουριά, διάβαζαν καλύτερα και κυρίως εκτελούσαν όταν αισθάνονταν πως είχαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις.

Η δεύτερη αλλαγή ήταν τα πολλά καλάθια που βρήκε ο Ολυμπιακός από την κίνηση παίκτη μακριά από τη μπάλα. Είδαμε πολλά lay up από κοψίματα του Παπανικολάου και του Βεζένκοβ στην πλάτη του προσωπικού του αντιπάλου από την baseline. Είδαμε ίδιο καλάθι με κάθετο κόψιμο του Κάνααν.

Κλειδί σε αυτές τις κατοχές ήταν και οι ασίστ των Σλούκα, Γουόκαπ, αλλά και η κυριαρχία του Φαλ. Ο Γάλλος σέντερ σεληνιάστηκε και μοίραζε τις ασίστ σαν στραγάλια. Όταν ο Ομπράντοβιτς αποφάσισε να αλλάξει τακτική στην άμυνα πάνω στον Φαλ ξεκίνησε ο διαγωνισμός καρφωμάτων. Ο Σλούκας παρέδωσε μαθήματα ηρεμίας, «τάισε» τον ψηλό του με τον καλύτερο τρόπο και πρόσφερε την ηρεμία και τη σιγουριά που είχε ανάγκη η ομάδα εκείνη τη στιγμή.

Ο Ολυμπιακός διέλυσε πνευματικά τη Μονακό

Ενας ημιτελικός δεν είναι μόνο τακτική και βουτιές. Βασικά δεν είναι μόνο μπάσκετ. Το μυαλό παίζει τρομερά μεγάλο ρόλο και νομίζω πως όλοι είδαμε την τεράστια διαφορά. Η μία ομάδα στο -12 έμεινε ήρεμη, προσαρμόστηκε και συνέχισε να πιστεύει στη δουλειά της και το πλάνο της. Η άλλη ομάδα διαλύθηκε.

Η Μονακό είναι καλή αγωνιστικά, αλλά πνευματικά θέλει χρόνια ακόμη για να φτάσει στο υψηλό επίπεδο. Ο Ολυμπιακός δεν την στραγγάλισε μόνο αγωνιστικά, αλλά της διέλυσε την ψυχολογία, της… έκαψε το μυαλό.

Όσο μείωναν οι Πειραιώτες τόσο πιο βιαστικά έπαιζαν οι αντίπαλοι τους, τόσο περισσότερο απομακρύνονταν από την ηρεμία. Βασικά δεν είχαν ιδέα πως να συμπεριφερθούν αγωνιστικά, πως να αντιδράσουν παρά προσπάθησαν να το κάνουν με προσωπικές ενέργειες και να βάλουν απλά βούτυρο στο ψωμάκι των Πειραιωτών.

ΥΓ: Οι 23 ασίστ για τους 76 πόντους είναι εκπληκτικός αριθμός.

ΥΓ 2: Συγκλονιστική η παρουσία των οπαδών του Ολυμπιακού. Τουλάχιστον 6.000 και αναμένονται κι άλλοι την Κυριακή. Το κυριότερο ο τρόπος με τον οποίον ενθάρρυναν όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.

ΥΓ 3: Τη φετινή σεζόν ο Παπανικολάου, ο Βεζένκοβ, ο Σλούκας (μέχρι να τραυματιστεί και συνεχίζει εδώ κι ένα μήνα) κι ο Γουόκαπ πραγματοποιούν την κορυφαία σεζόν της καριέρας τους! Οχι πως Λαρεντζάκης, ΜακΚίσικ και Φαλ πάνε πίσω. Απλά έχουν λιγότερα χρόνια στο κουρμπέτι.

ΥΓ 4: Τι σου είναι το μπάσκετ... Πριν 15 μέρες οι Μαδριλένοι αποδοκίμαζαν τον Τσους Ματέο και έβγαζαν πλακάτ υπέρ του Πάμπλο Λάσο. Και την Κυριακή θα παίξει τελικό.